تاریخ معاصر میهن مان در برهه هائی از زمان شاهد برپاداشتن چوبه های دار و میدان های تیرباران برای خاموش کردن ندای حق طلبانه مبارزان راه آزادی و عدالت بوده است که در این میان فاجعه ملی سال ۶۷ خونبارترین جنایتی بود که در آن هزاران سرو آزاده میهن مان در راه بهروزی مردم و ستیز با ارتجاع و خودکامگی جان باختند و ملت ایران را سوگوار کردند یکی از هزاران فرزند دلاور و آزادیخواه مردم که جاودانه شد زنده یاد زین العابدین کاظمی "عبدی" بود.
عبدی در سال ۱۳۲۰ در شهر لنگرود بدنیا آمد پس از پایان تحصیلات دبیرستانی و خدمت در سپاهی دانش در آموزش و پرورش استخدام گردید و در سال ۴۶ در دانشگاه تهران در رشته جامعه شناسی به ادامه تحصیل پرداخت، عبدی از فعالین جنبش دانشجوئی بود و با برخورداری از مطالعات گسترده در عرصه تاریخ و مارکسیسم و تجربیاتی که از زندگی با روستائیان آموخته بود از او شخصیتی با تجربه ساخته بود و بخاطر برخورداری از این ویژگیها محبوبیت خاصی در میان فعالین دانشجوئی داشت و کتابهای ممنوعه و جزوات مارکسیستی دست نویس را بین فعالین توزیع میکرد.
نفر دوم از سمت راست زنده یاد کاظمی نفر سوم نگارنده
همراه تیم کشتی دانشگاه تهران در اصفهان فروردین ۴۸
کاظمی در رشته ورزش کشتی نیز فعال بود و عضو تیم کشتی دانشگاه بود و در سفرهای ورزشی همواره همراه او بودم و از دانش و تجربیات او استفاده میکردم، عبدی در سال ۵۲ دستگیر گردید و به ۲ سال زندان محکوم شد و پس از آزادی از کار اخراج گردید، در سال ۵۶ و ۵۷ بهنگام خیزش جنبش انقلابی با توجه به توانائی در سازماندهی و محبوبیتی که در میان همکاران سابق خود داشت، در هدایت اعتصاب معلمان نقش موثری داشت، عبدی پس از انقلاب به سازمان فدائی پیوست و با توجه به محبوبیتی که در زادگاهش لنگرود داشت از سوی سازمان فدائی بعنوان کاندیدا برای شرکت در انتخابات مجلس معرفی گردید و علیرغم تقلبات گسترده، آرای قابل توجهی کسب کرد. در آخرین انشعاب سازمان عبدی به جریان ۱۶ آذر پیوست. در سال ۶۴ دستگیر گردید و بر طبق نوشته های بازماندگان آن سالهای فاجعه بار از سازمان دهندگان اعتراضات زندان بود و افزون بر مقاومت و پایداری در اصول و عقاید از نظر اخلاقی و شخصیتی نیز انسانی آزاده و مهربان بود اما دریغا که در آن بیداد تاریخی که فرزندان آزاده مردم را بقتل گاه بردند عبدی بر سر آرمان انسانی اش جان باخت و قامت رشید و قلب پر مهرش بخاک افتاد و جاودانه شد.
وظیفه مبرم انسانی و ملی و عقیدتی ماست که نگذاریم یاد به خون خفتگان گلستان خاوران به فراموشی سپرده شود و باید تلاش کنیم تا با گردآوری زندگی آنان یادشان را در تاریخ مبارزات آزادی خواهانه میهن مان ماندگار سازیم.
