زیستن، شاید
گمگشتی در قلمرو معناست
و هر بار
در یقین چشمانت
به حقیقت تردید‌ها رسیدن.
وقتی که می‌‌روی،
به خودم می‌‌گویم:
زندگی، بدرود بلندی ست
که در قطار باورهامان
بلیط باطله‌ای را در دست می‌‌فشرد
و چشم انداز آینده، شاید
ایستگاه درودی ست
که تقدیر اکنون
روشنایی چراغ‌هایش را رقم می‌‌زند.
شهریور ۱۳۹۳
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
