خبر نه‌چندان دور از انتظارِ از دست شدن "چابک غزالِ غزل" ایران، سیمین بهبهانی، طایفه‌ی هنر و ادبیات مقاوم ایران را به سوگی سنگین نشانده است. بی‌تردید در رثای این بزرگ‌بانوی ادب فارسی مرثیه‌های بسیاری سروده خواهد شد اما وقتی سیمین بانو خود در رثای خویش شعر نغز "یک متر و هفتاد صدم" را که به‌درازای گورش در وطن اشاره دارد، در مقابل دوربین من (من؟ من کجا بودم؟) می‌خواند، قلبی نیست که از دیدن و شنیدنش نلرزد.
از دور بر آتش: "گورم به‌خاک وطنم"
