فستيوال بين المللی فيلم زنان در دورتموند آلمان

Jungewelt
فيلم سياسی نمرده است بلکه تنها غالبا از سوی تلويزيون های خصوصی و يا دولتی يا بسيار دير وقت نشان داده می شوند و يا بسيار بد پخش می گردند و يا اصولا از ما دريغ می شوند. راه رسيدن اينگونه فيلم ها به سينما هم به دلائل متفاوت پر از سنگلاخ است. بخصوص برای فيلم هائی که سازندگان آن بنوعی در چارت سرمايه داری نگنجند و از مرغوبيت تجاری بازار کنزرواتيو سرمايه داری برخوردار نباشد.
فستيوال بين المللی فيلم دورتموند در هفته گذشته بيش از ۸۰۰۰ ديدار کننده را پذيرا شد و فيلم هائی به نمايش گذاشته شد که از همه مهمتر از افکار عمومی دريغ می شوند. برای مثال در کاتاگوری ی " آزادی، مردی سفيد پوست است" می توان از فيلم هتل صحرا از بتينا هازن نام برد.
در اين فيلم خانم فيلم ساز آلمانی می گذارد تا آوارگان سخن بگويند و وی چهره آنان را نشان می دهد. با زبان ديگر وی چهره واقعی آنان را نشان می دهد و نه آنطوری که نشان داده می شود ـ نه از نگاه سياستمداران و نه از نگاه ماموران دولت که در تلاشند بالاخره مرزهای اروپا را مسدود سازند ـ و نه از نگاه نهاد هائی که خود را قيم آوارگان می دانند. در اين فيلم تماشاچی می فهمد که آين آوارگان چگونه با اين مسئله کنار می آيند که در اروپا از سوی مردم پذيرا نيستند و باز هم برای چه با تمامی اين احوال آنها اين راه بسيار سخت را بجان می خرند. فيلم ديگر تماشائی فيلم يوئيزو است که توسط فيلم ساز استراليائی خانم ماريا راموس ساخته شده است. در اين فيلم ماريا نشان می دهد که چگونه جوانان از فاولاس در پروسه های دادگاهی محکوم می شوند. در اين فيلم شرکت کنندگان و جوانان و قاضی و وکيل مدافع و خلاصه همه و همه می دانند که در اين مبارزه سخت برای زنده بودن راه چاره ای ديگر و شانسی ديگر برای اين جوانان نمی ماند بجز اينکه مجددا به خلاف کاری روی بياورند.

رنه يک فيلم بلند مستند با شهامت چچنی است که سرگذشت ۲۰ سال زندگی خلاف کارهای خردسال را به نمايش در می آورد. رنه که در ميان سلول های زندان های متفاوت در حرکت است به هيچ وجه آگاهی از تغييرات سياسی جهان يعنی از ضربه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ گرفته تا ورود چچن به اتحاديه اروپا و.. ندارد. خانم هلنا ترستيووا که اين فيلم را ساخته است در اين فيلم نشان می دهد که بی چشم اندازی باعث می شود که رنه در جامعه جايگاهی پيدا نکند و هيچکس هم علاقه ای به دانستن اين واقعيت ندارد. (البته بجز فيلم ساز)

خديجه ال سلامی با فيلم مستندش بنام "امينه" نگاهی به زندان زنان يمن می اندازد و روشن می سازد که بی تفاوت از اينکه امينه و ساير زنان بيگناه هستند يا نيستند اما ازدواج زنان عربی در دوران کودکی از آنها يک مجرم نمی سازد بلکه بيشتر يک قربانی می سازد.

فيلم استثنائی ديگر، فيلم سينمائی ساخت کونی والترز است بنام "دنيای سايه ها" که از ۲۵ ماه جون در سينما ها نشان داده می شود. کارگردان وخانم فرانسيسکا پتری ی فيلم ساز در فستيوال شرکت داشتند. در اين فيلم موضوع بر سر زندگی اولريش نوئسن يک عضو فراکسيون ارتش سرخ که از زندان آزاد شده است می باشد و همچنين جدال اين انسان با خودش به خاطر حملات سياسی که در آنها شرکت نموده است. از جمله در قتل يک رئيس بانک بطور اتفاقی باغبان وی هم که در آن نزديکی بسر می برده بقتل می رسد. اين فيلم رابطه ميان دختر کارمند بانک با وابستگان نگران " سازمان ار آ اف " را نشان می دهد.
موضعی غير سياسی را می توان در رقابت فيلم های سينمائی مشاهده نمود. نظر هيئت ژوری در باره فيلم " همه کسان ديگر" ساخت خانم مارن آدن که از جون در سينما ها روی اکران می رود و ۲۵۰۰۰ يورو جايزه گرفته است، اين است که تم اين فيلم يکی از قديمی ترين تم های جهان يعنی عشق است و اين فيلم با يک شهامت واقعی عاشقانه ساخته شده است اما منتقدين به اين فيلم طور ديگری نگاه می کنند: موضوع فيلم ديالوگ ميان زن و مرد آلمانی است که در ساردين در حال تعطيلات تابستانی بسر می برند و جهان برای آنها در استخر شنای هتل خلاصه شده است و حوصله شان سر رفته است.
فيلم ديگری که در رقابت با ديگر فيلم ها قرار دارد فيلم:
Mommy is at the hairdresser’s
که ساخته خانم لئا پول کانادائی است می باشد. داستان اين فيلم بر گرفته از سال های ۶۰ است. در اين فيلم مونی شوهرش بی وفايش را با فرزندان تنها می گذارد و به لندن می رود تا در باره جنگ ويتنام گزارشی تهيه نمايد. داستان اين فيلم تجسم خوشبختی خانوادگی از نگاه فرزندان اين خانواده است.

******
در رابطه با فستيوال فوق مصاحبه ای با سيلکه ربيگر مسئول فستيوال بين المللی زنان در دورتموند و کلن شده است

" احيای جنبش زنان وظيفه فيلم سازان زن نيست"

Gitta Düperthalمصاحبه کننده:

پرسش: شما اعتقاد داريد که جنبش زنان مرده است و ديگر حامل فستيوال بين المللی فيلم زنان نيست. از اين روی احيای جنبش زنان وظيفه فيلم سازان زن نيست. می توانيد بيشتر توضيح دهيد؟
پاسخ: اينجا ما با دو منطق متفاوت از هم روبرو هستيم: ما با برنامه مان فيلم های جنبش زنان را بخاطر می آوريم. فيلم های سال های ۶۰ تحريک کننده هستند. نسل بعد از جنگ می خواست جامعه را تغيير دهد. زنان می خواستند از کرست تنگ سال های ۵۰ يعنی جمهوری آدنايور بيرون بيايند و قدرتمند بر عليه رهبريت مردان حرکت نمايند. برای مثال يکی از فيلم های سينمای افسانه ای سال های ۶۸: هنرپيشه زن با يک کرست بر سينه به خيابان می رفت و اجازه می داد که رهگذران به سينه اش دست بزنند برای اينکه به بيننده بفهماند که چگونه پيکر زنان وسيله می گردد. وظيفه ما نشان دادن فيلم های کلاسيک نيست. ما جنبش زنان را احيا نمی کنيم.
پرسش: چرا نه
جنبش اجتماعی از درون اعتراضات و شرايط خاص سياسی بر می خيزد. اين جنبش بايد از بستر جامعه و از پائين بلند شود. برای مثال مجادلات منتقدين جهانی سازی ای که آتاک به پيش می برد.
از يک نهاد چون فستيوال فيلم زنان ساخته نيست. ما در نهايت می توانيم اين جنبش را همراهی کنيم و در باره بحث و گفتگو ها و مجادلات فيلم تهيه سازيم و بحث ها را تحريک کنيم.
پرسش: آيا به واقع جنبش زنان مرده است؟

پاسخ: جنبش امروزی زنان چون جنبش منتقد جهانی سازی مصمم نيست. من به آنها حق می دهم. اين جنبش در بخش های علمی و دانشی هنوز وجود دارد اما در بخش های اجتماعی غايب است.

پرسش: زنان اتحاديه ها برای مزد برابر مبارزه می کنند و در جنبش هارتس ۴ زنان فعالند و...

پاسخ: بله اما جنبش زنان سال های ۸۰ همه اين ها را در بر داشت. مبارزه عليه پدر سالاری و مبارزه برای برابری. زنان اتحاديه ها در آن نقش مهمی بازی می کردند. جنبش زنان برای صلح بر عليه خلع سلاح جهانی خيلی فعال بود.

پرسش: آيا زنان سياسی فعال با شما همراهی می کنند. زنانی که در جنبش زيست محيطی و بر عليه کنفرانس سران ناتو فعاليت می کنند؟

پاسخ: ما هميشه خود را يک فستيوال سياسی دانسته ايم و اگر ضروری باشد حتما فعال خواهيم شد. بر روی تم " آزادی“ امسال مسئله بر سر " آزادی سياسی“ هم بود. سال گذشته ما فيلمی را در باره سربازان خردسال نشان داديم و مديکا مونديال را دعوت نموديم که برای برابری وبر عليه خشونت جنسی در مناطق بحرانی (مناطق جنگی) فعاليت می نمايد و همين اخيرا جايزه نوبل را به خود اختصاص دادند.