پيش به سوی تشکل های مستقل زنان کارگر

دنيای عجيبی است „در اين جامعه آن که کارمیکند چيزی به دست نمی آورد و آن که چيزی به دست میآورد کار نمیکند“ (مانيفست)
اول ماه مه فرا میرسد، روز جشن همبستگی کارگران جهان، فارغ از جنسيت، نژاد وقوميت. روزی که شور مبارزه را در هرانسان آزادهای برای درهم شکستن اين دنيای وارونه وبرپايی جهانی آزاد و برابر شعلهور میسازد. جهان وارونهای که فساد و گنديدگی آن اين روزها بيش از پيش خود را نشان میدهد. بحرانی که سرمايهداری را در برگرفته از چنان ابعاد گستردهای برخوردار است که به رغم تزريق ميلياردها دلار به اين سيستم نتوانسته قد راست کند. بنبستی که امروزه سيستم سرمايهداری در آن گرفتار آمده آنچنان وسيع و عينی است که تاثيرات آن را در زندگی روزمرهی کارگران جهان مشاهده میکنيم. کاهش دستمزدها، تعطيلی مراکز توليد، بيکاری روزافزون، اخراج و محروم کردن زحمتکشان از حداقل معيشت زندگی، فقط بخشی از اين تاثيرات است. اين بحران زمينههای عينی برای مبارزات کارگران فراهم کرده است، همچنان که در يک ساله گذشته شاهد اعتراضات وسيع کارگری در بسياری ازکشورها ازجمله فرانسه، مصر، يونان، آلمان، حتی کشورخودمان بودهايم که از چند سال گذشته با اجرای طرح خصوصیسازی بيشتر شده است.
اول ماه مه فرا میرسد تا کارگران جهان بار ديگر بياد بياورند که هيچ نيرويی را يارای جلوگيری از نبردی که خود از دل نظام سلطهگر بيرون آمده، نيست. مبارزات کارگران همواره گاه پنهان و گاه آشکار سرمايه را به پيکار طلبيده و در مقاطعی آن را به عقبنشينی واداشته است. کارگران در اين راستا از انواع شگردهای مبارزه استفاده میکنند تا بتوانند در اين جدال نابرابر جنبش طبقاتی خود را شکل دهند. جدالی که بايد هوشيارانه با انحرافات رفرميستی و بورژوايی مقابله کرده و اهداف دراز مدت خود را فدای اصلاحات جزئی نکند.
کارگران وطن ندارند چرا که در همه جای اين جهان سرمايه داری تحت بهره کشی و استثمار هستند و همه جا منزلت انسانیاشان پايمال میشود. از اين رو ملیگرايی و ناسيوناليسم خطرات ديگری است که اتحاد کارگران را تهديد میکند. در مقابله با سرمايه ی جهانی شده بايد ابزاری به وسعت جهان داشت، اتحاد جهانی کارگران شرط پيروزی نهايی است.
از طرفی تعميق و گسترش مبارزات کارگران بدون همکاری و حمايت از ساير جنبشهای اجتماعی مترقی و دربرگرفتن مطالبات ساير اقشار کارگران از جمله زنان کارگر امکانپذير نيست.
زنان کارگر در همه ی جهان سرمايه تحت ستم بيشتری نسبت به همتاهای مردشان هستند. آن ها در بازار کار همواره ارزانترين نيروی کار را تشکيل میدهند، در بحرانها اولين گروه هايی هستند که از کار بيکار میشوند وبنابراين بخش اعظم ارتش ذخيره کار را آنها تشکيل میدهند، بيشتر کارهای خدماتی، پست، پاره وقت و قراردادهای موقت نصيب آنان میشود.... و در اتحاديه ها و سنديکاهای مرد محور که همواره مطالبات آنان را ناديده گرفته و يا کم بها دادهاند کمتر شرکت دارند.
اما وضعيت خاص زنان کارگر در ايران تشکل يابی مستقل آنان را به امری عاجل تبديل کرده است. زندگی کردن به عنوان زن در حکومتی واپسگرا و مذهبی خود به تنهايی پيکاری عظيم میطلبد، تبعيض های قانونی، فرهنگی و اجتماعی نصيبی است که تمامی زنان در جمهوری اسلامی از حکومت اسلامی میبرند. بنابراين حضور يک جنبش مستقل زنان برای مبارزه و مقابله با ويژگی های زن ستيزانه ی رژيم ضروری است. اما زنان حاضر در اين جنبش مستقل به طبقات، گروه ها و مليت های مختلف تعلق دارند. بنابراين خواست ها ومطالبات ويژهی طبقه، گروه و مليت خود را نيز دارند، به همين دليل به رغم حضور يک جنبش مستقل زنان، به واسطه ی متفاوت بودن و گاه حتی متناقض بودن منافع طبقاتی، گروهی؛ قومی و... زنان نياز به تشکلات مستقل زنانه ی خود دارند که از يک جنبه نماينده ی منافع گروهی و طبقاتی آنان و از يک جنبه نمايندهی منافع و مطالبات جنسيتی باشد. زنان کارگر نيز به واسطه ی زن بودن لازم است که حضوری متشکل و مستقل در جنبش زنان داشته باشند. استقلال از ساير گرايشات موجود در جنبش زنان به واسطه ی منافع و مطالبات طبقاتی آنان است و استقلال آنان از جنبش کارگری به واسطه ی زن بودن آنان.
زن زحمتکش ايرانی مثل تمامی خواهران خود در جهان در پايين ترين رده های شغلی قرار دارد و کمترين خدمات و دستمزد را دريافت میکند. طبق تحقيقی که اخيرا از وضعيت زنان کارگر در ايران انجام شده، اين زنان به چهار گروه تقسيم می شوند: الف: کمترين گروه از اين زنان، آنانی هستند که در کارخانجات بزرگ توليدی اشتغال دارند. اين گروه به واسطه ی نياز به مرخصی زايمان و مسئوليت کار خانگی که اضافه کاری را برای آنان به امری محال بدل میکند قادر به رقابت با همتاهای مرد خود نيستند و راحت اخراج میشوند و يا خود راهی ديگر می جويند. ب: زنان کارگری که در کارگاه های توليدی کوچک اشتغال دارند و از آنجا که اين کارگاه های کوچک تحت پوشش قانون کارنيستند، زنان شاغل در اين کارگاه ها از حداقل امکانات مرخصی، بازنشستگی و بيمه برخوردار هستند. نسبت به کارگران کارخانجات بزرگ حقوق کمتری دريافت میکنند، جرات اعتراض ندارند و به راحتی و با هربهانه ای اخراج و بيکارمیشوند. ج: زنانی که در صنعت خانگی اشتغال دارند. اين زنان که تعدادشان روز به روز افزايش می يابد دستمزدهای بسيار ناچيز میگيرند و ساعات نامحدود کار می کنند و هيچ قانونی از آنان حمايت نمی کند و عملا برده های خانگی کارفرما محسوب می شوند. و ج: زنانی هستند که در شرکتهای پيمانکاری و عمدتا به کار نظافت خانه ها مشغول هستند. اين زنان علاوه بر کارخانگی خودشان که جزو وظايفشان محسوب می شود بقيه اوقاتشان را بايد به کار فرسايشی نظافت خانه ها با حداقل حقوق و نبود هيچ گونه قانون حمايتی سپری کنند.
بنابراين زنان کارگر نه تنها به عنوان زن در جامعه مورد تبعيضات قانونی، فرهنگی و اجتماعی قرار می گيرند، بلکه در محل کار خود- در موقعيت طبقاتی خود- نيز به عنوان زن در شرايطی به غايت متفاوت با مردان بسر میبرند و منافع ويژهای به عنوان زن در طبقه ی خود دارند.
علاوه براين زنان کارگر نيز همچون بسياری ديگر از زنان مجبور به انجام کار خانگی هستند که اين از يک طرف وضعيت آنان را در طبقه اشان نسبت به همتاهای مردشان متفاوت می کند و از طرف ديگر باعث نزديکی بيشتری بين آنان و زنان ديگری که به کار خانگی اجبار دارند، می شود.
بنابراين تشکل مستقل زنان کارگر امری ضروری و عاجل است. تشکل هايی که در عين استقلال، در جنبش زنان حضور فعال خواهند داشت.

نتايج حضور تشکل های مستقل زنان کارگر در جنبش زنان:
۱. حمايت و شرکت در مبارزاتی که مطالبات عام زنان همچون رفع تبعيض های جنسيتی در عرصه های مختلف اجتماع را مد نظر دارد. حضور زنان زحمتکش در اين مبارزات مطالبات و خواستهای اين جنبش را راديکاليزه خواهد کرد.
۲. از آنجا که تشکل يابی زنان براساس فرصت ها، امکانات، توانايی ها و مطالبات ملموس و واقعیاشان است اعتماد بنفس بيشتری کسب کرده و رغبت بيشتری به حضور در مبارزات اجتماعی خواهند داشت.
۳. از مسير طرح مطالبات و خواست های واقعی خود می توانند به آگاهی طبقاتی و منافع کل طبقه آگاهی يابند و اين آگاهی واقعی تر است.
۴. آشنايی با پديده ی مردسالاری و تبعات آن، استفاده و بهره وری از نظريات پيشروی موجود در جنبش زنان در مورد نظام های سرکوبگر ونقش آن ها در رابطه با ديگری و جنس دوم قلمداد کردن زنان و در يک کلام به چالش کشيده شدن فرهنگ های واپسگرای القايی از جانب نظام سرکوبگر و مردسالار موجود.
۵. ....

نتايج حضور تشکل های مستقل زنان کارگر در جنبش کارگری:
۱. حضور فعال و تاثير گذار زنان در مبارزات صنفی- جنسيتی مثل طرح و پیگيری مطالباتی در جهت بهبود سطح زندگی زنان کارگر، برابری دستمزدهای آنان با مردان، مبارزه با اخراجها و بيکاری زنان که همواره ابعادی وسيعتر از مردان دارد، مبارزه با قراردادهای موقت و قطعه کاری، مبارزه با آزارهای جنسی و تبعيضات جنسی در محل کار که به هرحال بخشی از مطالبات و کارزارهای صنفی و دموکراتيک طبقه کارگر است.
۲. حضور فعال و تاثير گذار زنان در مبارزات طبقاتی- جنسيتی که به معنی نفی مالکيت خصوصی، نفی سلطه و نفی مردسالاری است که عناصر اساسی مبارزات طبقاتی هستند.
۳. جلب حمايت و همکاری ساير جنبش های اجتماعی به ويژه ساير گرايش های مترقی در جنبش زنان درجهت مبارزات صنفی- طبقاتی – جنسيتی زنان کارگر
۴. طرح مسائل، مشکلات و مطالبات زنان کارگر در مبارزات و مطالبات کارگری و تصحيح نگرش يک بعدی و مرد محور مبارزات و مطالبات کارگري
۵. يافتن راهکارهايی راديکال برای معضلاتی چون کارخانگی، فحشاء، خانواده و... که عمدتا مسائل و مشکلاتی زنانه تصور میشوند.
6. ...

و در يک کلام پيش بردن و جا انداختن اين واقعيت که رهايی انسان ها در گروی رهايی آن ها از نظام های سلطه، مردسالار و سرمايه داری است.
زنانی ديگر
۱۱ ارديبهشت ۱۳۸۸ به مناسبت اول ماه می- روزجهانی کارگر