طبیعت در شعر مقصدی انسان‌گونه است و انسان‌ها طبیعت‌گونه. در شعر او گل و گیاه، باغ و درخت، آب و باد، ابر و باران، حضوری پیوسته دارند و او با آن‌ها چنان هم‌سخن می‌شود که گویی با آدمیان سخن می‌گوید.
برگرفته از[سایت رادیو بین المللی فرانسه]
جزیره های بهار
به انتظار تو بودند.
به انتظار پیامی
که از کرانۀ قلب تو، عاشقانه برآید -
صنوبران ِجوان
به جان، شکفتن ِعشق ِ تو را هماره سرودند.
تو در شبانه ترین لحظه‌های نیلوفر
به تابناکی ِ تاریخ ِ تاک‌ها خواندی
و در چکامۀ تابانت
که رنج ِشب‌ها را
ز خاطرات ِ درختان ِ شهر بر می‌داشت
هزار پنجره خندید.
آنچه شنیدید، درآمد شعری است بلند، سرودۀ رضا مقصدی، شاعر پرتوان و پراحساس ایرانی. او را به درستی شاعر سبز نام نهاده‌اند، اما این نام هنوز برای توصیف شعر او و بازنمود گوهر آن کافی نیست. شاید ضروری باشد این توضیح را هم بر آن نام بیفزایند که او شاعری است برآمده از طبیعت. زاییده و پروریدۀ آن. نه به این سبب که در شعرهایش از طبیعت سخن می‌گوید، زیرا کم نبوده‌اند تاکنون شاعرانی که طبیعت از مایه‌های اصلی شعرشان بوده است. بلکه به این سبب که وقتی شعر مقصدی را می‌خوانی میان شاعر و طبیعت فاصله‌ای نمی‌بینی. او نه تنها از طبیعت بلکه با طبیعت سخن می‌گوید.
Les îlots du printemps t attendaient
Espérant recevoir un message provenant des rivages de ton cœur
Les jeunes sapins ont inlassablement chanté, de tout leur cœur, l éclosion de ton amour
Dans les moments les plus nocturnes du nénuphar, tu as fredonné d une luminosité qui est celle de l histoire des vignes
Et dans tes poèmes lumineux, délivrant la mémoire des arbres de la ville du chagrin de la nuit, mille fenêtres ont souri
Le fragment que vous venez d entendre est le début d un poème que j ai décidé de vous livrer ce soir séquence par séquence afin que vous puissiez vous en délecter. J ai choisi ce poème pour pouvoir vous parler de son auteur, du poète que l on a baptisé « le poète vert » en raison, bien évidemment, de l omniprésence de la nature dans sa poésie. Il s appelle Reza Maghsadi. Né en 1949 à Langaroud, ville côtière de la mer Caspienne, où il a passé son enfance et sa jeunesse, il s est tellement imprégné de la nature exubérante de sa région natale que dans son intellect et ses affects il n arrive plus à s en séparer
کسی نمی داند
که جان ِ عاشق ِ تو
کجا، چگونه فرو مُرد
که در کبودی ِ چشمان ِ هر بنفشه، غم توست
عزیز ِ گمشدۀ من!
به سوگواری ِ آوازت
که در طراوتِ گل های باغ همسایه
و در نجیب‌ترین لحظه‌های من جاری‌ست
دلم به خندۀ هیچ عابری سلام نگفت.
رابطۀ رضا مقصدی با طبیعت بیش از رابطۀ حسی و عاطفی است. او پیوندی تنانی با طبیعت دارد و می‌توان گفت که به نوعی با آن درآمیخته و یکی شده است. پیداست که طبیعتِ شهر زادگاهش لنگرود و سرزمینِ مادری‌اش گیلان چنان از کودکی در وجود او رخنه و لانه کرده که دیگر خیال ترک او را ندارد. طبیعت در شعر مقصدی انسان‌گونه است و انسان‌ها طبیعت‌گونه. در شعر او گل و گیاه، باغ و درخت، آب و باد، ابر و باران، حضوری پیوسته دارند و او با آن‌ها چنان هم‌سخن می‌شود که گویی با آدمیان سخن می‌گوید.
Personne ne sait où et comment ton âme éprise s est éteinte
Et ton chagrin réside dans le bleu de l œil de chaque violette
Oh mon cher perdu
En deuil de ta voix
Celle qui s écoule dans la fraicheur des fleurs du jardin voisin
Et dans mes nobles instants
Mon cœur n a salué le sourire d aucun passant
La nature dans la pensée et sous le regard de Reza Maghsadi ne produit pas la même image ou la même représentation qu elle engendre habituellement dans la pensée et sous le regard d un homme d aujourd hui. Nous avons tous tendance à nous distancer de la nature quand nous voulons la regarder ou plus exactement l observer. Ce n est pas le cas de ce poète qui semble avoir un rapport charnel avec elle. Il ne parle pas d elle mais avec elle, c est-à-dire avec une nature qui apparaît sous forme humaine en ce sens que les phénomènes naturels ou, si vous voulez, les choses de la nature, s expriment naturellement en langage humain et les hommes ressentent étrangement les émotions et les affections de ces choses
