بيانيه به مناسبت اول ماه مه
روز همبستگی جهانی کارگران گرامی باد

کومه له زحمتکشان کردستان به مناسبت اول ماه مه پیامی داده است. در این پیام آمده است که:
روز جهانی کارگر، به عنوان رمز همبستگی و هم سرنوشتی کارگران جهان، فرصتی است برای بررسی تجربه مبارزاتی طبقه کارگر و برای ايجاد اتحادی جديد در راه رهايی انسان از استثمار توسط انسان. کارگران ايران و کردستان در شرايطی خود را برای پيشوازی از جشن طبقاتی کارگران آماده ميکنند که سختترين دوران بيحقوقی و استثمار خود را از سر ميگذرانند. بحران اقتصادی، تعطيل مراکز توليدی و بيکاری وسيع و فزاينده، از يکسو توان مبارزاتی کارگران را کاهش ميدهد و از سوی ديگر به استثمارگران و حاکميت ارتجاعی در ايران امکان مقابله بيشتر با جنبش کارگری را فراهم مينمايد.
در ايران تحت حاکميت رژيم اسلامی و در سه دهه اخير، همراه با سرکوب کارگران و تشديد استثمار آنان، وسيعترين کشتار آزادی و نيروهای چپ و آزاديخواه صورت گرفته است. سرکوب فعالين جنبش های اجتماعی، مدنی، جنبش زنان، دانشجويان و روزنامهنگاران بخش لايتجزای حاکميت اسلامی است. جمهوری اسلامی پايمال کننده حقوق مليتهای ايران، عامل تخريب اقتصاد و توليد، مسبب گسترش اعتياد، مدافع ارتجاع فکری، محرک تبعيض و آزار جنسی عليه زنان و بانی فساد، فحشا و افسردگی جوانان و عامل بيکاری گسترده در ايران است. رژيمی که برجستهترين ويژگياش بازتوليد مرگ و وحشت و پشتيبانی از تروريسم بوده و هست، اکنون ديگر با شعور و آگاهی و خواست عمومی مردم ايران در تقابل و تضاد آشکار قرار گرفته است. اين حقايق زمينه برای گسترش مبارزه و اعتراض کارگران و دفاع از خواستهايشان را بيش از پيش مهيا نموده است.
اکنون که کارگران در کردستان و سراسر ايران شرکت در مراسم جهانی روز کارگر را تدارک ميبينند و به بررسی نقاط قوت و ضعف جنبش خود ميپردازند، با نگاهی به موقعيت حاکمان اسلامی، انزوای کامل اين رژيم از مردم ايران و افکار عمومی جهانيان به خوبی هويداست. تشديد تضاد و اختلاف در ميان جناحهای حاکميت، انزوای هر روزهشان از مردم و تزلزل مشهود انسجام حتی در ميان "خوديها" و در حلقه رهبری، حاوی پيامی روشن به همه مدافعان و فعالان کارگری است: "جمهوری اسلامی به پايان عمر و حاکميت خود نزديک و نزديکتر ميشود". درک اين نکته وظايف عاجل و مبرمی را در دستور جنبش کارگری قرار ميدهد تا بتواند در فعل و انفعالات آتی سياسی در ايران نقش درخور خود را ايفا نمايد.
موقعيت کارگران و جنبش آنان را اما تنها سرکوب خشن و سياست های ضدکارگری رژيم اسلامی منعکس نمی کند، طی سال های اخير خيزش جنبش سنديکايی و مبارزات دشوار کارگران در شرکت واحد تهران و نيشکر هفت تپه نشان از تحرکات گستردهتری دارد. طی اين سالها جنبشهای اجتماعی در ايران که جنبش کارگران در اين ميان از برجستگی خاصی برخوردار است به مبارزات اعتراضی و به جنبش مطالبات اجتماعی تکان داده است. هماهنگی ميان جنبشها و حمايت گستردهتر از خواستهای کارگران و هماهنگی ميان فعالين جنبشهای اجتماعی اميدهای واقعی را برای به يک مسيرانداختن جنبشهای اجتماعی برانگيخته است. وزن اين جنبشها و در پيشاپيش آنان جنبش کارگران در تحولات سياسی و در چالشهای احتماعی در ايران سنگينتر و پراعتبارتر گرديده است. گام های نسل کنونی رهبران و فعالين کارگری که به اتکا به مبارزات خونين و دشوار سه دهه اخير حاصل شده است در رهنمون ساختن جنبش کارگری به سوی سطح عاليتر از سازماندهی و آگاهی و دانش بالاتری در عرضه و فرمولهکردن مطالبات کارگری هويداست.
کارگران کردستان که جزو محرومترين بخش کارگران ايران هستند، بار سرکوب خونين و لشکرکشی جمهوری اسلامی نيز در تداوم ستمگری ملی بيش از پيش بر دوش آنان سنگينی ميکند. عقب نگهداشتن اقتصاد و توليد و صنعت و سرمايه گذاری در کردستان بخشی مهمی از سياستهای ضدمردمی رژيم در کردستان است. اين سياست ها بيش از هر قشر و طبقه اجتماعی ديگری بر زندگی و زيست و آينده کارگران کردستان و جنبش کارگری آنان سنگينی ميکند.
افزايش بيکاری در کردستان، تبعيض در سرمايهگذاری، به ويژه در صنايع توليدی پايه و عدم تخصيص بودجه لازم عمرانی به استانهای کردنشين و به تعطيل کشاندن آن اندک واحدهای قديمی توليد در کردستان، همه و همه بيانگر دشمنی پايان ناپذير اين رژيم با مردم کردستان و ترس آن از مبارزات برحق اين مردم است. جنبش آزاديخواهانه کردستان يکی از ارکان دمکراسی و متحد ترقيخواهی و سکولاريسم در ايران بوده است. ما بر اين نکته پای ميفشاريم که جنبش آزاديخواهی در کردستان پيگيرترين متحدانش را در ميان جنبش کارگری مييابد. همچنين معتقديم که کارگران ايران با دفاع از حقوق مردم کردستان و ديگر مليتها، در واقع موجبات اتحاد کارگران مليتهای مختلف را فراهم ميآورند.
با وجوديکه در دو دهه اخير جنبش کارگری در سطح جهانی مورد يورش وسيع راست سرمايهداری قرار گرفته است، در حالی که بحران مالی کنونی در جهان، موجبات بيکاری وسيع را فراهم نموده است، اما اکنون تلاش گستردهای در جريان است تا کارگران بتوانند از حالت دفاعی درآمده و بتوانند در سطح جهانی همبستهتر عمل نمايند. در شرايط کنونی مبارزه برای رهايی انسان از استثمار، عميقاً با مبارزه برای تعميق و گسترش دمکراسی، مبارزه برای رهايی زنان و مبارزه برای صلح و آزادی، گره خورده است.
در ايران و کردستان نيز که ديکتاتوری حاکم کوچکترين امکان نفس کشيدن آزاد را از کارگران سلب نموده است، تقويت و شکوفايی جنبش های اجتماعی، مبارزه برای دمکراسی، دفاع از مبارزات مدنی و جنبش آزاديخواهی، بخش جدايی ناپذير مبارزه برای رفاه و رهايی کارگران است. طبقه کارگر در مسير مبارزه برای سرنگونی جمهوری اسلامی ضروری است که با وسيعترين نيروهای دمکرات و آزاديخواه متحد شود و بيش ار پيش به ستون فقرات جنبشهای اجتماعی که مداوما رو به گسترش هستند، تبديل گردد.
اول ماه مه را گرامی ميداريم. به تاريخ عظيم و باشکوه آن افتخار ميکنيم و به رهروان و متفکران و مبارزين اين راه طولانی درود ميفرستيم و در برابر حماسه هايشان به احترام خواهيم ايستاد.