به یاد ماهپور حدادی
بسادگی در خودم
پناه می یرم.
بسادگی در پالتو ام
پنهان می شوم.
خرگوشِ روی چمن چموش
مرا تحمل می کند تا بگذرم.
پروانۀ زرد لیمویی
از لیوان آب می نوشد.
تو دور لیوانِ آفتابی می چرخی،
با احساس مدارا گام بر می داری.
باید این زبانِ رابطه را
فرا بگیرم.
باید از جلد خود بیرون بیآیم،
چار فصلِ کتابِ آدمها را می خوانم.
خودم را
بجای تو
ای بهاردوست می گذارم.
تو می گذری
اما رازِ مهربانی خود را
با ما در میان می گذاری.
همین قدر
کتابی را به من،
به شکفتن ما
هدیه می دهی.
و من باز می توانم
شعری تازه بنویسم.
سرودن برای تو
ماهپورِ نیک!
آموزگار رهایی!
خود آموزی من است،
خود شناسی ماست.
جمعه 16 مای 2014
مجید خرمی
فرانکفورت
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
