" لیلی‌ "

مجنون آواره ی بیابان‌ها شد
من اما، ترجیح می‌‌دهم
آواره ی تو باشم لیلی‌ !
من اما ترجیح می‌‌دهم
شبانه از کنار دیوار خانه ات بگذرم
و بی‌ خیال شیطان
که به اتهام دزدی
انگشتانم را قطع می‌‌کند؛
عطر شب بوهایت را بدزدم، لیلی‌ !

آه، لیلی‌، لیلی‌ !
من سال‌ها ‌ست ترجیح می‌‌دهم
تنهایی‌‌ام را در جام باده بنوشم؛
شبانه در صندوق پستی ات
نامه‌های عاشقانه بگذارم
و دیوانه وار بخندم
وقتی‌ از دور
وجدان ات را غلغلک می‌‌دهم
و نوری خفیف
بر انگشتان شبگردم می‌‌تابد.

اردیبهشت ۱۳۹۳