هرگامی به عقب بگذاریم، چند گام به عقب رانده می شویم

مدرسه فمینیستی: روز شنبه 5 اردیبهشت ماه 1388، کنفرانس خبری با حضور شیرین عبادی، سیمین بهبهانی، اعظم طالقانی، فرزانه طاهری، الهه کولایی، شهلا لاهیجی و شهلا اعزازی به منظور اعلام موجودیت «همگرایی جنبش زنان برای طرح مطالبات زنان در انتخابات» برگزار شد. در این کنفرانس هر یک از سخنرانان از زاویه نگاه خود به این ائتلاف و مطالبات مطرح شده در بیانیه آغاز به کار آن، پرداختند.
در ادامه، متن کامل سخنرانی فرزانه طاهری (یکی از سخنرانان این کنفرانس مطبوعاتی) می آید. امیدواریم بتوانیم متن کامل سخنرانی سایر شرکت کنندگان دراین کنفرانس مطبوعاتی را به تدریج منتشر کنیم:
امروز به بارنشستن بخشی از فعالیتهای چهارسال گذشته جنبش زنان ایران را شاهدیم. جنبشی که یکی از تجلی های چشمگیرش را چهار سال پیش در تجمع در برابر دانشگاه تهران در روزهایی مانده به انتخابات رئیس جمهوری دیدیم. آن روز آنجا جمع شدیم تا به خشونت و تبعیض علیه زنان و قوانین تبعیض آمیز نه بگوییم و مطالبات زنان را در سطحی وسیعتر و در عرصۀ جامعه مطرح کنیم. نطفۀ کمپین یک میلیون امضا که امروز به صورت یکی از نشانه های هویتی مبارزات زنان و مردان ایران برای تغییر قوانین تبعیض آمیز علیه زنان درآمده و در سطحی جهانی از آن قدردانی می شود همان روزها بسته شد که حرکتهای دیگری چون کمپین مبارزه با سنگسار و اعدام کودکان و از این قبیل را در پی داشت.
در این چهارسال به شکلهای گوناگون طرح این مطالبات ادامه یافته است و هزینه هایی که بابت این مبارزۀ مسالمت آمیز پرداخته شده بر کسی پوشیده نیست. شدت یافتن عقوبتها و بالارفتن این هزینه ها هم خود نشانی است از موثر بودن این حرکت. آنچه هم امروز به نام همگرایی اعلام موجودیت می کند ثمرۀ بحثها و ارزشیابی مبارزات و تحلیل شرایط است که ما را بر آن داشته تا با بهره گیری از فضای انتخابات بر اساس مشترکات با سایر فعالان جنبش زنان و جنبشهای مدنی دیگر مطالبات خود را به صورتی مشخص اعلام داریم و بدون وارد شدن به بحث پشتیبانی از این یا آن کاندیدا یا شرکت یا عدم شرکت در انتخابات خواسته های برحق خود را به عنوان بخشی از مطالبات جامعۀ امروز ایران مطرح کنیم که خواستار زیستن در کشوری است که در آن حقوق انسانها رعایت شود و شان افراد به پشتوانۀ قوانین تبعیض آمیز زیر پا گذاشته نشود، کشوری که با رعایت معاهده نامه های جهانی که خود امضا کرده است به آنها پایبند بماند و با پذیرفتن کنوانسیون رفع تبعیض از زنان و پایبندی به آن منزلت واقعی نیمی از جامعه را به رسمیت بشناسد، که تحکیم روابط و مناسبات درست و انسانی در سطح خانواده و جامعه جز با وضع قوانین و رعایت رویه های عادلانه ممکن نخواهد بود.
ما فعالان جنبش زنان تردید نداریم که یکی از مهمترین شاخصه های تحقق دمکراسی و جامعۀ مدنی رعایت حقوق زنان و کودکان در ان جامعه است. و برای قبولاندن ضرورت رفع موانع نیل به چنین شرایطی کنار کشیدن از عرصۀ مدنی را جز فراهم آوردن امکان مصادرۀ جنبش زنان و تسهیل اشغال سنگرهای رهاشده از جانب زنان و فعالان این حوزه نمی دانیم که دیده ایم با هر گامی به عقب بگذاریم چند گام دیگر به عقب رانده می شویم. ما حضور فعال در این شرایط را برای طرح خواسته هایمان مغتنم می داریم و حق مسلم خود می دانیم که از نامزدهای ریاست جمهوری بخواهیم دربارۀ این مطالبات اظهار نظر کنند و متعهد شوند پس از انتخاب شدن در تمامی حوزه های تحت اختیار خود به آنها جامۀ عمل بپوشانند و زمینه را برای نهادینه شدن حقوق برابر به صورت قوانین مصوب و نیز بستر سازی فرهنگی فراهم آورند.