آواز و گل رز

" آواز "

آه، باز هم
پل قدیمی یک آواز،
باز هم صدای بوسه ی عشق.
باران، نت به نت
بر شانه‌‌هایم می‌‌بارد
و یادی شیرین
ملودی گام‌هایم را تنظیم می‌‌کند.
از پل می‌‌گذرم
و به پل باز می‌‌گردم.


" گل رز "

بوته ی گل رز
برای دیدار سحرگاهی ات
پرپر می‌‌زد.
هوا،
کلافه ی نفس تنگی‌هایش بود.
تو، خاموش،
کنار ساعت دلتنگی هایت
پرپر شده بودی.