بهروان در سال ۱۳۲۱ در اصفهان متولدشد. در سال ۱۹۶۶ برای ادامه تحصیل به آلمان رفت، درآلمان درحالی كه با سازمان های جبه هی ملی ایران در اروپا همكاری داشت. در شهر "گیسن" به کنفدارسیون جهانی دانشجویان ایرانی پیوست. بهروان در رشته ی كشاورزی در ژانویه ی ۱۹۶۷به عنوان دبیر بین المللی كنفدراسیون انتخاب شد. پس از این دوران در رشته ی جامعه شناسی سیاسی مشغول به تحصیل شد و در این رشته دكترا گرفت. دكتر بهروان سال ها در دانشگاه های آلمان در این رشته به تدریس پرداخت.
در ماه ژوئن سال ۱۹۶۷ شاه به آلمان آمد و كنفدراسیون موفقشد مبارزات وسیعی را علیه دعوت شاه و حضور شاه در آلمان، سازماندهی كند. به گونه ای كه شاه به هر شهری كه میرفت با تظاهرات وسیعی روبه رو می شود
بهروان در مصاحبه ای اظهار داشت: من خودم در اولین تظاهرات در شهر بن كه پایتخت آلمان غربی بود، با این كه پلیس محدودیت شدیدی را برای ما ایجاد كرده بود، حضور داشتم و این تازه شروع تظاهرات بر علیه شاه بود. حتی در برلن تظاهرات وسیعی با حضور سازمانهای سیاسی و افراد آزادهی آلمانی انجامشد كه متأسفانه یك دانشجوی آلمانی به نام "بنهاونه زورگ" در حمله ی پلیس تیرخورد و كشته شد. این تظاهرات و كشته شدن بنهاونه زورگ نقطه ی عطفی بود در پشتیبانی دانشجویان آلمانی از مبارزات ضددیكتاتوری كنفدراسیون. بعد از این حتی مبارزات خود دانشجویان آلمانی هم برای بهبود مسایل صنفی دانشجویان خیلی شدیدتر شد و سال های بعد، ما هم در كنار سازمانهای دیگر در مبارزات علیه جنگ ویتنام، علیه سركوب مردم فلسطین، پشتیبانی از جنبش ضدآپارتاید آفریقای جنوبی و مبارزات آمریكای لاتین حضورداشتیم و هم ما در این مبارزات تاثیر میگذاشتیم و هم آن مبارزات روی ما تاثیر می گذاشت؛ یعنی ما واقعاً نمی توانیم این تاثیر را یك طرفه ببینیم.
بهروان افزوده است: كنفدراسیون سازمان قدرتمندی بود كه فعالیت و مبارزهی وسیعی را علیه رژیم شاه سازمانداد و آنچنان جنایتهای آن رژیم را افشاكرد كه شاه دیگر نتوانست به خیلی از كشورهای غربی سفركند و حتی دیگر دعوتش هم نمیكردند و بعد از سرنگون شدنش هم حتی آمریكا به او ویزا نداد تا بیماریاش را مداوا كند. همه ی این ها درست، اما ضعف بزرگ ما این بود كه هدف اصلی ما فقط سرنگونی رژیم شاه بود. هیچوقت این بحث پیش نیامد و سمیناری برگزارنشد و مقاله ای نوشته نشد كه بعد از سرنگونی رژیم شاه چه؟ این ضعف بزرگ ما بود. این یك تجربه ی تاریخی بود كه ما برای آن بهای گزافی هم پرداختیم.
احترام آزادی،
۴ اردیبهشت ۱٣٨٨ - ۲۴ آوریل ۲۰۰۹
