دو شعر " تراکم" و "قناری"

" تراکم "

خانه ی سالمندان:
لبخند خاموش تنهایی،
مهربانی گرم فنجان‌های قهوه و چای،
و تراکم؛
تراکم زیبایی‌های پژمرده.

شنبه‌ ۱۰ اسفند ۱۳۹۲

" قناری "

بخوان قناری کوچک، بخوان !
تن‌ زرین ات، شاید
شاخه ی نازکی را بلرزاند؛
وزن صدایت اما
درختی را به رقص وا می‌‌دارد
و تنها منم که می‌‌دانم
سحرگاهان
جایی فراسوی آهن و برف،
قطره، قطره ، بهار می‌‌نوشی
تا هوا
در بی‌ وزنی‌هایت بال بزند
و ما،
روز‌هایی‌ را که عصا زنان
از کنار مان می‌‌گذرند،
به شب‌های فراموشی بسپریم،
هم از آن‌ گونه که تو ، برف را و آهن را.

شنبه‌ ۱۰ اسفند ۱۳۹۲