١. سه سال از حصر خانم زهرا رهنورد و آقايان ميرحسين موسوی و مهدی کروبی و بيش از چهار سال از زندانی کردن فعالين جنبش سبز می گذرد. گردانندگان حکومت می گويند که جنبش سبز به تاريخ پيوسته است. اگر جنبش سبز به تاريخ پيوسته باشد، ديگر برای حکومت خطری ايجاد نمی کند. پس چرا آن ها حصر را برنمی دارند و زندانيان سياسی را آزاد نمی کنند؟ چرا اين همه عليه جنبش "مرده" تبليفات می کنند و هزينه کلانی را برای نمايش های خيابانی عليه آن صرف می کنند؟
به نظر من جنبش سبز با ابعاد و دامنهای که در ایران و سراسر جهان پیدا کرد، زنده ترین و سراسریترین حرکت ایرانیان پس از انقلاب بهمن بود، با این فرق که این بار شکل مبارزه، مسالمت آمیز و فارغ از خشونت بود.
حرکت یکپارچه بسیاری از ایرانیان در سراسر جهان در آستانه جنبش سبز و تجربه شیرین همصدایی و همآوایی میلیونها نفر از ایرانیان، برای بیان خواستهای مدنی آنان که در شعار «رای من کو» بازتاب یافت، بذری بود که ۴ سال پیش کاشته شد. این نهال سبز در طی این سالها چنان ریشهای در ذهنیت تاریخی ایرانیان و جهانیانی که شاهد آن بودند دوانده است، که هر نشانهای از آن، ترس و وحشت مخالفان این جنبش را سبب می شود. اعلام این که جنبش سبز مرده است و صرف هزینههای کلان برای پایان دادن به آن، و فشار به فعالان و کنشگران سبز و بازداشت آنها و بالاخره ادامه حصر خانم زهرا رهنورد و آقایان موسوی و کروبی، تنها تلاشی عبث برای پایان دادن و خاموش کردن این جنبش وسیع اجتماعی از سوی اقتدارگرایان و تمامیتخواهان است.
جنبش سبز ادامه بیش از صد سال جنبش دمکراسیخواهی مردم کشورمان و نقطه عطفی جدید در رابطه مردم و حکومت بود. این جنبش خواستهای خویش را در شعارهای مشخصی متبلور کرده است که در راس آنها گردن نهادن به حق مردم در انتخاب کسانی است که بر آنان حکومت می کنند.
٢. آقای خامنه ای چه نقشی در حصر و حبس دارد؟
از زمانی که آقای خامنه ای نقش ولایت «مطلقه» فقیه را به عهده گرفته است، با توجه به دخالتی که ایشان در ریزترین امور کشور می کنند، نمی توان تصور کرد که اتفاقی در این حد بیافتد، بدون آن که آقای خامنه ای دستور این کار را داده باشد و یا حداقل مهر تایید خود را روی آن گذاشته باشد. در رابطه با حصر و حبس، با توجه به اخبار و اطلاعاتی که بخشی علنی هم شده است، فعلا این آقای خامنه ای است که هنوز موافقت خود را با پایان دادن به آن، اعلام نکرده است. اگر آقای خامن های تصمیم به پایان دادن به حصر و حبس آقایان موسوی و کروبی و خانم رهنورد بگیرد، هیچ مقام رسمی و غیررسمی دیگری، قادر به نادیده گرفتن آن نخواهد بود.
٣. آقای حسن روحانی در جريان کارزار انتخاباتی قول داد که برای رفع حصر و آزادی زندانيان سياسی خواهد کوشيد. اما مواضعی که همکاران او اتخاذ می کنند، بيشتر رفع مسئوليت و ارجاع موضوع به ساير ارگان ها است. دليل چنين برخوردی چيست؟ آيا اين برخورد به معنی پشت کردن به وعده انتخاباتی است؟
به نظر من خود آقای روحانی نیز می داند که همین وعده ها او را پیروز انتخابات کرد و با توجه به مجموعه اقداماتی که آقای روحانی و دولت ایشان تا بحال انجام داده است، به نظر نمی رسد که آقای روحانی بخواهد و یا بتواند به وعده های انتخاباتی خود پشت کند. چرا که در آن صورت آقای روحانی نباید انتظار داشته باشد که مردم دوباره به وعده های او اعتماد کنند. به نظر می رسد که دولت روحانی توان مقابله با خواست رهبری و نیروهای تحت حمایت ایشان برای ادامه حصر را ندارد. به همین جهت تقویت مبارزه مدنی یا بعبارتی زنده نگه داشتن آماج، اهداف و مطالبات جنبش سبز، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. تنها فشار این جنبش و اوج گرفتن خواست آزادی زندانیان سیاسی و پایان دادن به حصر است که ممکن است آقای خامنه ای را مجبور به گردن نهادن به آن کند. همان طور که در عرصه سیاست خارجی نیز فشار تحریم ها و نتایج اقتصادی و سیاسی آن، رهبر را وادار به «نرمش قهرمانانه» کرد.
٤. شما چه ارزيابی از جنبش سبز داريد؟ به نظر شما، اين جنبش زنده و پايدار است و يا اين که به گذشته تعلق دارد؟
به نظر من جنبش سبز در ذهن و دل میلیون ها ایرانی که آن را بوجود آوردند، زنده است. آن ها از خواست های خود عقب ننشسته اند. چرا که این خواست ها با زندگی روزمره و حیات سیاسی و اجتماعی آنان گره خورده است. انتخابات اخیر و نتیجه آن نیز، بدون حضور این جنبش امکانپذیر نبود. این که شکل بروز آن به دلیل ادامه سرکوب ها تغییر کردها ست، نباید ما را به این نتیجه برساند که این جنبش به گذشته تعلق دارد. به نظرم جنبش سبز در بطن جامعه ما ریشه دوانده است و به آرزوها و آمال آزادیخواهانه و حقوق شهروندی مردم کشور ما پیوندی ناگسستنی خورده است. اما بسیاری که خود در خواب زمستانی به سر می برند، توان دیدن و حس کردن این جنبش را ندارند. جنبش سبز در زیر پوست جامعه رشد می کند و روزی که به قدر کافی بزرگ و تنومند شد، همه را مجبور به دیدن خود می کند و حکومت نیز چارهای نخواهد داشت جز گردن نهادن به مطالبات به حق این جنبش.
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
