به امام حسین دروغه! هفتادش کجابود. ایرانُ اهوازُ زندانُ تهرانُ کانونُ هلندُ همه رو با هم جمع بزنی به زحمت پنجاه و هفت هشت بشود نمیدانم این هفتاد را از کجا آورد.
همه رو گیج کردی چرا نمی گی موضوع چیه، امام حسین کیه واسه چی قسم می خوری؟ یه دقیقه اگه دندون روجیگر بزاری می گم جریان چیه، اولن برو خدا را شکر کن به حضرت عباس قسم نخوردم مگه یادتون نیست زمان ما قسم ها به عباس بود اما حالا به حسین چون حسین بازارش این روزها داغ تره، او را گفتم تا حرفم را باورکنید.
موضوع اینکه رادیو زمانه ولوله ای راه انداخت برای تولد نسیم خاکسار نویسنده عزیز و گرانمایه در تبعید.
بقول دکتر خوئی، حسین «جانِ» نوش آذر.
حسین جانِ نوش آذر تخم لغ هفتاد سالگی نسیم جانِ خاکسار را در مقاله ای بلند انتشار داد.
من هم آمدم با زبان خودم به او تبریک بگویم البته با شک به هفتاد ساله بودنش.
[یکبار کسی در جایی بمن گفت لق را باید با قاف نوشت من هم برایش نوشتم که (عمید) لغ را با غین نوشته اما جایی دیدم که برای نوشتن «فلان لقِ فلانی»! لغ را لق یعنی با(قاف) نوشتند مثلن فلان لقِ طنز نویس مقیم علی آباد. (توضیح اضافی)].
چه می خواستم بگویم؟ راسش بهترین فرصت است، من هم به او تبریک بگویم اما نه برای هفتاد سالگی به جرأت می توانم بگویم، بلکه برای پنجاه و هشت و نه سالگی، نمی دانم در سمت هفتاد چه خبر است؟ نسیم ما سبقت گرفته برای رسیدن. نسیم جان کدام هفتاد عکس های همین چند ماه قبلت چیز دیگری می گویند. به یقین حسین جان نوش آذر دچار توهم شده و چیزی گفت و نسیم ما هم دنباله اش راگرفت.
قدسی خانم شما چیزی بگو!
من که فکر می کنم حسین جانِ نوش آذر قبل از نوشتن آن مطلب جانانه اش کَمَکی نوشیدنی نوش کرده بود و اندکی شنگول بود و سالها را قاطی کرد بجای پنجاه و پنج قلمش سُر خورد و نوشت هفتاد.
من عادتی از مش قاسم ولایتمان به ارث بردم وقتی می خواهم موضوعی را تعریف کنم باید حتمن کمی به حاشیه بروم چیزی را به جایی وصل کنم.
زمان دانشجویی همکلاسی ای داشتم اهل اهواز بود همشهری نسیم خودمان، هروقت سربه سرش می گذاشتم با همان لهجه ی جنوبی بمن می گفت "لیله کوهی ولمان کن ولمان کن ازما خریدی بما می فروشی" این کلمه ی ولمان را آنچنان می کشید و من عاشق آن لهجه ی جنوبی ش بودم مدام سربه سرش می گذاشتم همان را با نام خودش تحویلش می دادم، خودش به خودش می گفت (مهد علی) اسمش محمد علی بود. حالا بقول همکلاسیم مهد علی نسیم جان، ولمان کن ولمان کن! تو کجا هفتاد کجا باورکن برای هفتاد شدن در هیچ کجای جهان جایزه ویژه ای نمی دهند.
اما من اعتقاد دارم نسیم خاکسار جوایز معتبر جهان را یکجا، برای انسان بودن برای نویسنده بودن برای بااخلاق بودنش درو کرد و می کند.
برایش سالهای خوش و طولانی آرزو می کنم سربلند باشد و قلمش پرتوان.
به شما پیشنهاد می کنم مقاله با ارزش حسین نوش آذر برای هفتاد سالگی نسیم خاکسار را در آرشیو سایت رادیو زمانه یا در وبلاگ شهر کوچک بارانی من حتمن، فورن، لطفن، بخوانیدش.
www.aoja.blogspot.com
هشدرخان آلمان
