گزارش هوا تقدیم می شود

مدرسه فمینیستی: شعر «گزارش هوا تقدیم می شود» سروده سیما یاری است که در «گردهمایی شهروندان در اعتراض به آلودگی هوا»[1] توسط وی خوانده شد:

- تیر باران است
- روز و شب تیر باران، از زمین و هوا:
- تیرهای مرئی، تیرهای نامرئی

- تیرها می گذرند از دیوار از پرده از لباس تن ما
- تیرها می گذرند از حصار قفس سینه ما
- از حصار جمجمه ی نازک ما
- تیرهای سربی، تیرهای موجی
- زهرآلود
- مرئی، نامرئی

- قلب کوچک تند شده کند شده نامیزان می کوبد بر سینه
- قلب کوچک قلب عریان قلب نوزاد
- زخم شده، از زخمه تیر
- در من، در تو، در سینه ی ما

- می گذرم از خیابان دود به خیابان دود در شهر دود
- می گذرم از کنار درختان بی برگ شده، در تمام روزها

- این جا کجاست؟
- چیست این کوه درد بر سینه ی من؟
- می گذرم با نفس های بریده بریده، سنگین مثل سرب

- تو می گذری، از کنارم
- می گذری با موی ژولیده، صورت پرآژنگ

- من درد را می بینم در سینه ی تو
- در چشم تو
- در نگاه بی نور تو به آن طرف کوه زباله در جوی
- در نگاه پر اشک تو به سینه ی داغ اسفند، به دست کبود لرزان، به صورت زرد نرگس
- پشت چراغ قرمز

- درد را می بینی در نگاه مایوس من به پرده ی چرک غبار، به چراغ قرمز، به سد نسیم آزاد
- درد را می بینی در نگاه اشک آلودم به افق های دور، پشت ابر سیاه
- با امید هوای دیگر، با امید هوایی تازه، آسمانی دیگر

- می بینم تیرهای سربی را – پرتاب شده از لوله ی بنزین سیاه – در ستون فقرات شهرم،
- در اسکلت بی دفاع انسان، در قلبم

- این جا کجاست؟
- این جا کجاست؟ با اعلان: تنفس ممنوع!
- آویزان حلق آویز از گلوی هر دیوار؟
- این جا کجاست؟
- این ویرانه!
- ویرانه ی باقی مانده از شبیخون نفت مکار
- آتش انداخته اند در گندمزار در جویبار در گلزار
- تنفس موقوف!
- با نفس های بریده بریده – دزدانه – در شهر می گردم:
- درد را می بینم بر سینه ی هر شاخه ی خشک، در درخت چنار دیرسال، در یاس پژمرده،
- در چین و چروک به بی رنگ کال

- درد را می بینم!

- با لرزش باد دور دست، قلبم می کوبد بر سینه ی من:
- این بود بهشت موعود؟
- این خفقان؟ این خفقان؟

- قلبم می کوبد بر سینه ی من:
- مرگ را می بینم در این شهر،
- در آشوویتس بزرگی به نام تهران...



پانوشت:

[1] http://feministschool.com/spip.php?article7460