نوروز، در بهار ِ دلم ایستاده است

نوروز، در بهار ِ دلم ایستاده است
این روز ِ نو کنار ِ دلم ایستاده است

□ □ □

آغوش ِ عاشقان ِ درخشان ِ روزگار
در سمت ِ انتظار ِ دلم ایستاده است

□ □ □

شعر ِ زمان، به جان ِ درختان ِ شادمان
این بار، در گذار ِ دلم ایستاده است

□ □ □

در امتداد ِ شاد ِ سخن های هفت سین
آن سین ِ سازگار ِ دلم ایستاده است

□ □ □

خورشید ِ سرفرازترین فصل ِ سبز ِ ما
در ظهر ِ آبشار ِ دلم ایستاده است

□ □ □

در جشنواره یی به تماشای سیب ِ سُرخ
در گوشه یی انار ِ دلم ایستاده است

□ □ □

اینک چرا به خنده نخوانم سپیده وار
این سبزه، بی قرار ِ دلم ایستاده است

□ □ □

با لهجه ی سپید ِ نیاکان ِ آبی ام
نوروز، در مَدار ِ دلم ایستاده است

□ □ □

معنای ِ مهربانی ی مهتاب را ببین!
در متن ِ مِهربار ِ دلم ایستاده است

□ □ □

از یار و از دیار اگر دور مانده ام
نوروز، در دیار ِ دلم ایستاده است