majidsedghi@yahoo.com
این که می گویند حادثه هیچ گاه خبرنمی کند حرف درستی است اما ا ین که چگونه می توان درصد ضایعه های ناشی از حوادث را پایین آورد مساله است که بیش از هرچیز به تدبیر و دوراندیشی نیاز دارد. در سینما درصد پیش آمدن حادثه های ناگوار اگر زیاد نباشد کم هم نیست به ویژه در کشورهایی که نسبت به این گونه مسایل سهل انگارانه برخورد می کنند. به طورنمونه تاکنون در سینمای جمهوری اسلامی ایران حادثه های بسیاری را که منجربه محروح شدن و یا مرگ چند تن از عوامل فیلم شده را پشت سر گذرانده است . وصد افسوس که به رغم تکرار این حادثه های مرگبار مسئولان همچنان درخواب خرگوشی خود بسرمی برند.
تازه ترین خبرمربوط به حادثه در سینمای ایران دیروز ( هجدهم دی ) در پشت صحنه فیلم و سریال (معراجی ها ) ساخته ی فیلمسا زشهیر ( !!)مسعود ده نمکی ( یکی از بنیانگزاران انصارحزب االله ) رخ داد که طی آن براثرانفجاری در شهرک سینمایی دفاع مقدس واقع در بزرگراه تهران – قم حدود هشت تن از عوامل فیلم عمدتا از گروه جلوه های ویژه کشته ویا مجروح شدند . قابل ذکراست که پیش از این دریکی دیگراز فیلمهای ده نمکی به نام اخراجی ها (3) فردی از داربست به پایین افتاد و در دم جانسپرد.
پس از بروز این حادثه عباس شوقی عضوهیات مدیره انجمن جلوه های ویژه خانه سینما با ذکراین نکته که انفجار در حین حمل مواد منفجره رخ داده این حادثه را ناشی از عدم اجازه مسئولان برای وارد کردن موادی که مخصوص استفاده در فیلمهای جنگی است عنوان کرد و گفت : به همین دلیل است که ما مجبوریم ( !!) از مواد جنگی واقعی استفاده کنیم . و در حالی که آقای شوقی استدلال خود را برای علت بروز این حادثه عنوان می کند روح الله سهرابی قائم مقام انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس نیز در گفت و گویی با خبرگزاری ایسنا از این رویداد اسفبار به عنوان ( عروج شهادت گونه ) نام می برد !!
خداحافظ رفیق
یکی از حادثه های مرگبار در سینمای جمهوری اسلامی ایران هلاکت چهار هنرور در سرصحنه فیلم جنگی خدا حافظ رفیق به کارگردانی بهزادبهزادپور درسال 1382 بود که نشریات سینمایی از شرح بیشتر ماجرا منع شدند و تنها گفته شد که این چهارتن به دلیل بی مبا لاتی خودشان جانشان را از دست دادند.این هنروران دریکی از صحنه های جنگی فیلم که مربوط به انفجار پلی بوده کشته شدند .
در دهه ی 1360 که تولید فیلمهای جنگی رو به ا فزایش بود تقریبا هیچ فیلم جنگی بدون حادثه در پشت صحنه نبود و درواقع همزمان به تلفات واقعی جنگ ایران و عراق سینمای جمهوری ایران نیز مرتبا مجروح و کشته سینمایی داشت !! به هرحال تاریخ سینمای جمهوری اسلامی ایران تاکنون شاهد حادثه های کم و بیش زیادی در پشت صحنه بوده اما خبربسیاری از این حادثه ها در نشریات که همواره تحت نظارت آقا بالا سرها بود منعکس نمی شد .
یکی از نخستین حادثه ها در سینمای پس از انقلاب مربوط به فیلم ( فرمان ) ساخته ی کوپال مشکات درسال 1361 است که ضمن آن دست چپ غلام قومی متصدی انفجارهنگام آزمایش یکی ازچاشنی ها دریکی از هتل های شیراز قطع شد و قومی هشت ماه در بیمارستان بستری شد. مورد دیگر در فیلم (هور در آتش ) ساخته ی عزیزالله حمید نژاد درسال 1370 رخ داد که دریک صحنه درگیری جنگی سلاج سنگین دوشکا روی پای یک سیاهی لشگر افتاد که منجربه بیهوشی او شد و به بیمارستان انتقال یافت . دریک مورد دیگر در این فیلم ترکیدگی لوله گازوئیل روی قایق موجب آتش سوزی و سوختگی دست یک تن و دست و صورت و پاو پهلوی عضو دیگر گروه شد. کارگردان بعدها در گفت و گویی با یکی از نشریات سنمای گفت در هنگام ساخت این فیلم حتی یک آدم که بتواند یک آمپول ساده را تزریق کند نداشتیم در حالی که از همان ابتدا مشخص بود که به وجود حداقل یک نفرآشنا به مسائل اولیه کمک های پزشکی نیازمندیم. مرگ علی سجادی حسینی کارگردان در سال 1373 د رهنگام فیلمبرداری خط آتش یکی دیگر از این واقعه های ناگواربود. قراربود که برای فیلم ا ز فشنگ مشقی ا ستفاده شود اما براثر سهل انگاری از فشنگ جنگی استفاده شد و کارگردان با گلوله واقعی کشته شد.