اخباروگزارشات کارگری ۵ آذرماه ۱۳۹۲

- کارگران کارخانه پلی اکریل اصفهان به اعتراضاتشان ادامه می دهند-امضای طوماراعتراضی

- مصاحبه سایت اتحاد با جعفر عظیم زاده پیرامون تجمع کارگری سوم آذر ماه در محل وزارت کار و ضرورت سراسری شدن اعتراضات کارگری

- فراخوان مشترک سندیکاهای ترانسپورت سوئد، دانمارک و نروژ: زندانیان کارگری و سیاسی در ایران را آزاد کنید

- پروین محمدی: ابهام در تبصره ۲ ماده ۷ قانون کار ، امنیت شغلی را نابود کرده است- مسکوت ماندن حق اعتصاب کارگران درقانون کار

- مشکلات 2هزار کارگر نی برمجتمع کشت و صنعت کارون شوشترکماکان پابرجاست!

- یکی از کارگران شهرداری هندیجان5 ماه حقوق طلبکاریم!

- تأخیر ۳ تا ۵ ماهه در پرداخت حقوق کارگران رنگین نخ سمنان

- رشد اقتصادی 91 منفی 5.8 درصد شد

- تجمع اعتراضی دانشجویان دانشگاه پیام‌نور مریوان در مقابل حراست(پایگاه مقاوت بسیج)

- تفاوت برخورد با حوادث نفتی در ایران و چین!

- مصدومیت16کارگر شرکت کشت و صنعت نیشکر کارون درپی تصادف مینی بوس سرویس درجاده جاده دزفول- شوشتر!

کارگران کارخانه پلی اکریل اصفهان به اعتراضاتشان ادامه می دهند-امضای طوماراعتراضی

به گزارش5آذرایلنا،در ششمین روز از بازداشت چهار کارگر کارخانه پلی اکریل اصفهان، کارگران این کارخانه صبح امروز (سه‌شنبه) به منظور آنچه «نشان دادن حسن نیست کارگران به مسئولان» عنوان شده است، تجمع اعتراضی خود را به داخل مسجد کارخانه بردند و در فضایی سر بسته و اجتماعی محدود‌تر نسبت به روزهای گذشته، خواستار آزادی همکاران بازداشتی‌شان شدند.

یکی از کارگران کارخانه پلی اکریل اصفهان با اعلام این خبر گفت: انتقال تجمع آرام کارگران به درون مسجد کارخانه پس از آن صورت گرفت که به ما (کارگران) گفته شد قرار است تا ظهر امروز هر چهار کارگر بازداشت شده کارخانه پلی اکریل آزاد شوند.

به گفته این کارگر، خبر احتمال آزادی بازداشت شدگان تا ظهر سه شنبه، طی پیام شفاهی و از طریق یکی از اعضای سابق شورای اسلامی کار کارخانه پلی اکریل به کارگران معترض داده شد است.

وی با بیان اینکه در این پیام از تجمع کنندگان خواسته شده است تا با این شرایط جدید به اجتماعات اعتراضی صنفی خود پایان دهند، افزود: به همین دلیل صبح امروز تصمیم گرفتیم بخش اعظم کارگران معترض برای جلوگیری از توقف خطوط تولید به داخل کارگاه‌ها رفته و کار را ادامه دهند اما برای ادامه اعتراض، خود نیز به همراه جمعی ۱۰۰ نفره از کارگران به داخل مسجد کارخانه رفتیم.

این کارگر کارخانه پلی اکریل ادامه داد: بر اساس تصمیم جدید، کارگران معترض برخلاف اجتماع نیم ساعته روزهای گذشته، تا ظهر امروز داخل مسجد کارخانه منتظر تماس تلفنی همکاران آزاد شده خود خواهند بود.

وی بابیان اینکه چنانچه این چهار نفر طبق وعده داده شده آزاد شوند، کارگران معترض از داخل مسجد خارج شده و به فعالیت روزانه خود بازخواهند گشت.

وی در عین حال با تاکید براینکه آزادی کارگران بازداشت شده به معنی چشم پوشی معترضان از پیگیری خواسته‌های صنفی‌شان نیست، خاطرنشان کرد: با آزادی این چهار نفر، نحوه اعتراض‌های صنفی در کارخانه پلی اکریل به حالت سابق، یعنی برگزاری اجتماع آرام در محوطه کارخانه و در هنگام تغییر شیفت کاری بدون ایجاد خلل در روند تولید، باز خواهد گشت.

به گفته یکی از کارگران پلی اکریل اصفهان، چون این احتمال وجود دارد که با توقف حرکت‌های اعتراضی کارگران بازداشت شده در مظان اتهام ساماندهی اعتراضات کارگری قرار بگیرند، تصمیم گرفتیم برای دفاع از «خودجوش» بودن اعتراضات‌مان، تا آزادی همکارانمان به اعتراض‌های آرام صنفی خود ادامه دهیم.

وی بایادآوری اینکه از زمان بازداشت کارگران چند بار بصورت غیر رسمی به تجمع کنندگان اعلام شده است امکان آزادی کارگران زندانی تا اتمام تجمعات اعتراضی وجود ندارد، تاکید کرد: همکاران بازداشت شده هیچ نقشی بیشتر از سایر کارگران در ساماندهی اعتراضات نداشته‌اند و تنها جرمشان انتخاب شدن از جانب کارگران برای مذاکره و پی‌گیری مطالبات صنفی‌ کارگران بوده است.

وی بابیان اینکه توجه و اهمیت سرنوشت این چهار کارگر به معنی چشم پوشی از پیگیری خواسته‌های صنفی نیست، گفت: برخلاف ادعاهایی که از سوی مدیریت کنونی کارخانه مطرح می‌شود تمامی کارگران پلی اکریل تا کنون بصورت منطقی و آرام خواسته‌های صنفی خود را دنبال کرده‌اند.

وی افزود: با افتخار اعلام می کنیم که در جریان اعتراضات سه هفته اخیر نه تنها روند تولید متوقف نشده است بلکه حتی یک گل از فضای سبز کارخانه نیز در جریان این اعتراضان لگدمال نشده است.

بنابه گزارش همین منبع،کارگران کارخانه پلی اکریل اصفهان در ادامه اجتماع اعتراضی امروز (سه‌شنبه، پنجم آذر) خود با امضا طوماری خواستار توجه نمایندگان مجلس شورای اسلامی به مشکلات صنفی‌شان شدند.

کارگران پلی اکریل در این طومار با یادآوری اینکه اجتماعات اعتراضی سه هفته گذشته در پاسخ به «ظلم و بی‌عدالتی مدیران ارشد پلی‌اکریل» صورت گرفته است، دیدگاه‌ها و خواسته‌های صنفی خود را طرح کردند.

نویسندگان این طومار با تاکید بر اینکه هدف از تجمع کارگران تنها در راستای حقوق و خواسته‌های صنفی و برعلیه بی عدالتی بوده است، یادآور شده‌اند که این اعتراضات کاملا خود جوش بوده از طرف هیچ شخص یا نهادی پشتیبانی نمی‌شود.

در ادامه این طومار آمده است: ما کارگران معترض شرکت پلی اکریل کلیه خواسته‌های خود را در تجمعی باشکوه و آرام اعلام کرده و به تجمع آرام خود به دور از هرگونه عمل خلاف قانون ادامه خواهیم داد و در همین راستا از هرگونه آسیب رساندن به شخص و یا وسلیه‌ای خودداری خواهیم کرد.

در این طومار همچنین بر اینکه در تمامی شعارهای کارگران کارخانه مسائل انسانی و اخلاقی سرلوحه قرار گرفته و تاکید شده است.

کارگران پلی اکریل همچنین در این بیانیه یادآور شده‌اند که در راستای حمایت از تولید داخلی همچنان حفظ و تداوم فعالیت تولیدی این واحد صنعتی را وظیفه اصلی خود قلمداد می‌کنند.

معترضان همچنین با بیان اینکه آماده‌اند که همچون روال گذشته با استفاده از مواد اولیه، لوازم و قطعات مربوط به فرآیند تولید به فعالیت خود ادامه دهند، اعلام کرده‌اند: در همین راستا هرگونه اخلال عمدی یا غیر عمدی که از سوی مدیران این واحد تولیدی برای تامین مواد اولیه کارخانه و با هدف خدشه دار کردن وجهه کارگران صورت بگیرد را محکوم می‌کنیم.

در این نامه، با اشاره به گذشت شش روز از دستگیری چهار نفر از کارگران کارخانه پلی اکریل، از نمایندگان مجلس پرسیده شده است که «آیا وقت آن نیست که به وضعیت کارگران این مجموعه رسیدگی شود؟»

گفتنی است، این طومار اعتراضی تا ظهر امروز به امضای ۴۰۰ کارگر رسیده است و احتمال می‌رود در خاتمه نوبت کاری امروز و تعطیلی کارگران، ۱۳۰۰ کارگر این طومار را امضا کنند.

مصاحبه سایت اتحاد با جعفر عظیم زاده پیرامون تجمع کارگری سوم آذر ماه در محل وزارت کار و ضرورت سراسری شدن اعتراضات کارگری

سایت اتحاد: در پی نامه هماهنگ کنندگان طومار چهل هزار نفری کارگران به وزیر کار و عدم پاسخ عملی و مناسب وزارت کار به آن، این کارگران سوم آذر ماه جاری همراه با کارگرانی از کارخانه ها و مراکز مختلف کارگری در تهران دست به تجمع در محل وزارت کار زدند، اما در همان لحظات اول شکل گیری این تجمع پلیس امینت آنرا مورد هجوم قرار داد و در نتیجه این وضعیت، این تجمع آنچنان که می باید نتوانست شکل بگیرد اما صف اول کارگرانی که موفق به ورود به محوطه وزارت کار شده بودند توانستند با ایستادگی قاطعانه خود به تجمعشان ادامه دهند و آنرا با سخنرانی و قرائت قطعنامه پایان دهند. در این رابطه و در رابطه با شیوه برخورد دولت با اعتراضات کارگری، جعفر عظیم زاده عضو هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران و از هماهنگ کنندگان طومار اعتراضی به سایت اتحاد اظهار داشت:

ما این تجمع را از حدود دو هفته پیش تدارک دیده بودیم و علیرغم محدودیتهای بسیاری که برای تجمعات کارگری، بویژه از نوعی که ما برگزار می کنیم وجود دارد کارگران شاغل و بازنشسته زیادی از کارخانه های مختلف تهران برای شرکت در آن اعلام آمادگی کرده بودند و تا ساعت 10 صبح بتدریج در اطراف وزارت کار جمع شده بوند اما از آنجا که نیروهای پلیس امنیت پیشاپیش و از ساعت 8 صبح در آنجا حضور پیدا کرده بودند موفق شده بودند بسیاری از کارگران را از محل دور کنند با اینهمه چنانچه با تهاجم پلیس امنیت مواجه نمیشدیم در همان ساعت اول تجمع حدود سیصد کارگر به آن می پیوستند. چیزی که در این تجمع بیش از هر چیز دیگری به نظر من برجسته بود این بود که علیرغم حضور نسبتا چشمگیر نیروهای پلیس امنیت و ممانعت آنها از ورود صف اول کارگران به محوطه وزارت کار، آنان مصممانه به آنجا وارد شدند و محکم و استوار تجمع خود را آغاز و آنرا طبق برنامه با قرائت قطعنامه به پایان رساندند.

چرا سیصد کارگر و نه بیشتر؟ ببینید همانطور که همگان میدانند بر پائی تجمعاتی از نوع تجمعی که ما برگزار میکنیم با حساسیت بالائی از سوی دولت و نیروهای امنیتی مواجه است بطوریکه ما سال گذشته به صرف اینکه درخواست مجوز برای تجمع کارگری داده بودیم به وزرات اطلاعات احضار شدیم. گذشته از این، ما برای برگزاری این نوع تجمعات در محل وزارت کار که حتی نیازی به مجوز ندارد با محدودیتهای بسیار شدیدی مواجه هستیم بطوریکه در صورت رسیدن خبر برگزاری این نوع تجمعات به گوش نیروهای امنیتی، آنان ساعاتی قبل از شروع تجمع در محل حاضر میشوند و اجازه شکل گیری به آنرا نمیدهند. به همین دلیل ما ناچاریم بصورت چشم در چشم، خبر برگزاری تجمع را به همکارانمان بدهیم و خوب خود همین، امکان هر گونه اطلاع رسانی نسبتا قابل قبولی را از ما سلب میکند. ما حتی قادر نیستیم از طریق اس ام اس اقدام به خبر رسانی کنیم چرا که میدانیم چنانچه نیروهای امنیتی خبر برگزاری تجمع را بشنوند ساعتها پیش از ما در محل حاضر میشوند و هر کسی را که در محدوده تجمع حضور پیدا کند پراکنده میکنند. ما نمونه این برخورد را بارها تجربه کرده ایم و اینبار نیز که تلاش کردیم بر خلاف دفعات قبل با جمعیت بیشتری تجمع خود را برگزار کنیم بار دیگر آنرا دیدیم. به همین دلیل و دلایل بسیار دیگری که از حوصله این گفتگو خارج است ما ناچاریم برای اینکه بتوانیم اعتراض خود را اعلام کنیم و موفق به بر پائی آن شویم بشکل محدودی اقدام به آن نمائیم.

مگر شما کار غیر قانونی میکنید که مجبورید در محدوده کوچکی نسبت به تجمعی که بر پا میکنید اطلاع رسانی کنید؟ مطلقا چنین نیست، بر پائی اعتراض کارگری در محوطه وزارت کار نیازی به مجوز ندارد، وزارت کار مسئول مستقیم و بلاواسطه مسائل کارگری است و خوب کارگر اگر شکایت و اعتراض خود را به آنجا نبرد کجا ببرد. اما شرایط در ایران بگونه ای است که نیروهای امنیتی هر آن کاری را که دلشان میخواهد میکنند. روز سوم آذر که ما تجمع کردیم علیرغم اینکه نیروهای انتظامی بطور کاملا قابل توجهی در وزارت کار مستقر بودند با اینحال این نیروها در آنروز کاره ای نبودند و نیروهای پلیس امنیت اختیار آنجا را بدست گرفته بودند و هر کاری که دلشان میخواست میکردند.

گفتید به تجمعاتی از نوع تجمعی که شما برگزار میکنید حساسیت بالائی وجود دارد، منظورتان چیست. آیا تفاوتی بین اعتراضی که شما میکنید با دیگر اعتراضات کارگری وجود دارد؟ بله همینطور است. ببینید وقتی کارگران مثلا کارخانه ای مانند لاستیک البرز یا صنایع فلزی اعتراض شان را به مقابل وزارت کار یا هر نهاد دیگری میکشانند اغلب، شب قبل یا صبح همانروز تصمیم میگیرند و چنین تصمیمی در زیر سقف یک کارخانه است و از طرف دیگر این اعتراضات بطور مشخصی حول مسائل کارگران در یک کارخانه صورت میگیرد. خوب در چنین اعتراضاتی از یک سو تصمیم گیری و اطلاع رسانی بسیار آسان است و از طرف دیگر از آنجا که حول مشکلاتی از قبیل عدم پرداخت دستمزد در یک کارخانه است، تحمل آن نیز برای دولت نسبتا راحت است. اما کاری که ما میکنیم دارای خصلتی فرا کارخانه ای است و این پاشنه آشیل همه چیز در ایران است. ببینید تا آنجا که به اعتراضات در یک کارخانه بر میگردد اعتراضات کارگری در ایران حتی بدرجه ای موفق تر از کشورهای اروپائی است. اما تا آنجا که به کشمکش کارگران ایران بمثابه یک طبقه اجتماعی در یک بعد سراسری بر میگردد مسئله طور دیگری است. طبقه حاکمه در ایران به خوبی میداند که ریشه تمامی بدبختی های کارگران، در یک کارخانه و یا در تصمیمات یک کارفرما نیست بلکه فقر و فلاکتی که امروز بر کارگران ایران تحمیل شده است یک مسئله ملی است و تصمیم گیری و تصمیم سازی در باره سرنوشت کارگران توسط دولتهای مختلف و از بالای سر آنان صورت میگیرد. مثلا موقتی شدن قراردادهای کارگران ناشی از تبصره 2 ماده 7 قانون کار است یا طرح استاد شاگردی که هم اکنون در برخی استانها اجرائی شده است طرحی است که نه توسط یک کارفرما، بلکه توسط دولت طراحی و اجرائی شده است و یا مسئله استقلال تشکلهای کارگری چیزی نیست که یک کارفرما آنرا تصویب و اعمال کرده باشد و مهم تر از همه اینها، مسئله حداقل مزد کارگران چیزی است که توسط دولت از بالا اعمال میشود و همچنین است اخراج کارگران، بیمه بیکاری، بازنشستگی و دهها و صدها معضل کارگری دیگر. بنا بر این هر قدم موفقیت کارگران در ایران برای برخورداری از حقوق انسانی شان چیزی نیست که توسط کارگران یک کارخانه بدست آید. اینرا دولت و حکومت گران نیز میدانند و به همین دلیل با حساسیت بالاتری با شکل گیری حتی زمینه ای کوچک (از قبیل کاری که ما میکنیم) برای حرکت سراسری کارگران مقابله میکنند. این حساسیت را نه در برخورد به تجمعات فرا کارخانه ای، بلکه بطور عریان تری در رابطه با تشکلهای مستقل کارگری نیز میتوان مشاهده کرد چرا که وجود تشکلهای مستقل کارگری مواد لازم را برای شکل گیری اعترضات سراسری کارگران فراهم میکند. علت اصلی تمامی فشارهایی که بر کارگران شرکت واحد و هفت تپه وارد شد نیز بدلیل اقدام این کارگران برای برپائی تشکل بود.

آیا در شرایط عدم وجود تشکلهای کارگری امکان بروز اعتراض سراسری کارگران وجود دارد؟ اجازه بدهید قبل از پاسخ مشخص به این سوال شما بر این نکته تاکید بگذارم که تا زمانی که در ایران حرکتهای اعتراضی سراسری کارگری کلید نخورد هیچ تغییری ملموسی در وضعیت کارگران صورت نخواهد گرفت. میدانم اینکار در شرایط عدم وجود تشکلهای مستقل کارگری یک کار هرکولی است اما واقعیت این است که شکل گیری تشکلهای مستقل کارگری، خود قبل از هر چیز تابعی از رشد و سازمانیافتگی اعتراضات محلی و سراسری کارگران است. تشکل برای من کارگر یک آرمان نیست، تشکل بخشی از زندگی و حیات کارگر است به همین دلیل با رشد و انکشاف تلاش و مبارزه کارگر برای زندگی و بقا است که مقوله تشکل وارد شرایط کار و زیست اش میشود. به نظر من مقوله تشکل کارگری و مبارزه سراسری دو پدیده کاملا گره خورده به همدیگر هستند. از اینرو با همین امکانات اندک میباید اولین گامها را به سمت سراسری شدن اعتراضات کارگری برداشت. کاری که ما حول طومار اعتراضی انجام دادیم از این جنس است. ما توهمی به کاری که کرده ایم و در صدد ادامه آن هستیم نداریم، اصلا فکر نمیکنیم صرفا با طومار یا تجمعات کوچک میتوان وضعیت طبقه کارگر در ایران را دگرگون کرد اما فکر میکنیم بدون این گامهای کوچک، گامهای بلندتر را نیز نمیتوان برداشت. در عین حال که فکر میکنیم این نوع اعترضات در سطح محدودی هم که شده اثرات خود را میگذارد.

شرایط معیشتی حال حاضر کارگران و برخورد دولت با آنرا چگونه ارزیابی میکنید؟ به نظر من وضعیت فلاکتبار معیشتی کارگران در ایران چنان روشن و آشکار است که چندان نیازی به توضیح ندارد اینرا هم دولت میداند و هم کارگران و هم افکار عمومی. اما در این میان تا آنجا که به دولت روحانی بر میگردد هیچ تغییر رویکردی را در رفتارهای وزارت کار نسبت به مسائل حاد کارگری نمیتوان مشاهده کرد. تازه به نظر من شیوه برخورد دولت روحانی نسبت به دولت های پیشین تا آنجا که به اعتراضات و مطالبات کارگری بر میگردد بدتر و تحمیق آمیزتر نیز شده است. مثلا وزیر کار وقتی بر کرسی صدارت نشست اعلام کرد اسم کارگر را شیک سازی خواهد کرد. آیا توهین آمیز تر از این وجود دارد که کسی بیاید و در روز روشن و چشم در چشم ات، با تو مانند یک احمق رفتار کند. من نمیدانم وزیر کار شعور کارگران ایران را چه فرض کرده بود که این بحث را به میان کشید. خوب اگر ندارید به کارگر بدهید، اگر میخواهید کارگر شرایط موجود را تحمل کند، باشد ما حرفی نداریم اما بیائید در رسانه های جمعی و با دادن آزادی به کارگران برای حرف زدن، مسئله را روی میز بگذارید. به جای فرستادن پلیس امنیت در حیاط وزارت کار به سراغ کارگران بیائید در جمع کارگران و آنان را قانع کنید که نمیشود دستمزد را زیاد کرد، نمیشود اجرای طرح استاد شاگردی را متوقف کرد و... ، به نظر من حکومت گران از یک چیز بسیار غافل اند و آن این است که تحمل وضعیت موجود برای کارگران، حتی اگر از فردا ریالی قیمت کالاهای اساسی افزایش پیدا نکند ناممکن است. ببینید هر انسانی وقتی سر مسئله ای گرفتار میشود آنرا تا یک ماه، شش ماه، یکسال تحمل میکند اما اگر قرار باشد آن گرفتاری بیش از اینها تداوم پیدا کند طبیعی است که دست به کار دیگری میزند. برای ما کارگران نیز وضعیت به همین شکل است، من نداری و فلاکت را تا شش ماه، یکسال تحمل میکنم اما در صورت تداوم به جائی میرسم که دیگر سیاه و سفید را تشخیص نمیدهم و دست به هر کاری میزنم. این آن چیزی است که وزارت کار دولت روحانی متوجه آن نیست به همین دلیل فکر میکند با دستگیری چهار کارگر پلی اکریل اصفهان و یا بر هم زدن تجمع کارگری در محل وزارت کار میتواند کارگران را بر سر جایشان بنشاند.

فراخوان مشترک سندیکاهای ترانسپورت سوئد، دانمارک و نروژ: زندانیان کارگری و سیاسی در ایران را آزاد کنید

این فراخوان در تاریخ 10 نوامبر 2013 در کنفرانس این سندیکاها که در شهر هلسینگ اورHelsingör دانمارک برگزار شد به تصویب رسید.

فراخوان
زندانیان کارگری و سیاسی در ایران را آزاد کنید

سازمان جهانی کار ILO در نشست سال 2013، جمهوری اسلامی ایران را در ردیف سه کشوری مد نظر قرار داد که در آن ها شرایط زندگی، آزادی های فردی و فعالیت های کارگری شدیداً محدود بوده و فعالین کارگری دائماً تحت تعقیب، پیگرد قضایی، اخراج از کار و تهدید به زندان قرار دارند.

فعالین کارگری در ایران علاوه بر تهدید به اخراج, پیگردهای قضایی و زندان, در طول بازجویی ها که از سوی نهادهای امنیتی و قضایی انجام می گیرد، با تحت فشار قرار گرفته و آن ها را مجبور به استعفاء از عضویت در تشکل های مستقل و آزاد کارگری خویش می نمایند. تنها جرم این فعالین فعالیت در جهت تأسیس سندیکاهای کارگری مستقل و آزاد و در راستای بهبود وضعیت زندگی و معاش کارگران و تامین امنیت شغلی می باشد.

در لیست زیر ما فقط اسامی تعدادی از فعالین سندیکایی که به خاطر فعالیت های صنفی در جهت تشکل مستقل و آزاد سندیکایی در زندان به سر می برند، را ذکر کرده ایم:

رضا شهابی، مسئول مالی سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

محمد جراحی، عضو هیئت مؤسس سندیکای کارگران نقاش و تزئینات ساختمان تهران و حومه و عضو کمیته پیگیری ایجاد تشکل های آزاد کارگری

شاهرخ زمانی، عضو هیئت مؤسس سندیکای کارگران نقاش و تزئینات ساختمان تهران و حومه و عضو کمیته پیگیری ایجاد تشکل های آزاد کارگری

بهنام ابراهیم زاده، از اعضاء کمیته پیگیری ایجاد تشکل های آزاد کارگری و جمعیت کودکان کار و خیابان. فرزند او اکنون دچار بیماری سرطان است و تحت شیمی درمانی قرار دارد.

عبدالرضا قنبری، عضو کانون صنفی معلمان ایران

رسول بداقی، عضو هیئت مدیره کانون صنفی معلمان ایران

علی اکبر باغانی، دبیر کل کانون صنفی معلمان ایران

محمود بهشتی لنگرودی، بازرس و سخنگوی کانون صنفی معلمان

فعالین کارگری و سیاسی در شرایط بسیار نگران کننده ای در زندان های ایران به سر می برند.

دادستان کل جمهوری اسلامی ایران در مورد زندانیان سیاسی و کارگریِ در زندان رجائی شهر گفته است که؛ ما به تدریج از شَرّ آن ها خلاص خواهیم شد.

ما امضاء کنندگان این فراخوان خواستار؛

آزادی بدون قید و شرط کلیه زندانیان کارگری و سیاسی در ایران هستیم.

تشکیل و اعزام "کمیته بین المللی حقیقت یاب" به ایران جهت بررسی شرایط فعالین کارگری و سیاسی در زندان های ایران.

ما خواهان پایان دادن فوری برخوردهای غیر انسانی دگر اندیشان در ایران هستیم.

ما خواهان بررسی شرایط معیشتی خانواده کارگران زندانی و ارسال کمک های مالی به آن ها هستیم.

ما خواهان اجرا و رعایت قوانین بین المللی و کنوانسیون های بین المللی و کشوری که طبق آن اصول آزادی های سندیکایی و سیاسی، جهت ایجاد تشکیلات آزاد و صنفی و مستقل به عنوان حقوق اولیه شهروندی به رسمیت شناخته می شود هستیم.

پروین محمدی: ابهام در تبصره ۲ ماده ۷ قانون کار ، امنیت شغلی را نابود کرده است- مسکوت ماندن حق اعتصاب کارگران درقانون کار

یک فعال مستقل کارگری با اشاره به تبصره ۲ ماده ۷ قانون کار، این تبصره قانونی را زمینه ساز کاهش امنیت شغلی کارگران دانست.

«پروین محمدی» در این باره گفت: امنیت شغلی کارگران طی دو دهه گذشته بدلیل عدم شفافیت تبصره ۲ ماده ۷ قانون کار کاهش یافته است. این تبصره قانونی که به صراحت، قرارداد موقت در کارهای مستمر را غیر قانونی اعلام نکرده، تفسیر بردار و دوپهلو است و کارفرمایان با سوء استفاده از آن، قرارداد موقت در کارهای مستمر را بسط داده‌اند.

در تبصره ۲ ماده ۷ قانون کار که به تعریف قرارداد کار می‌پردازد، ذکر شده است:‌ «در کارهایی که طبیعت آنها جنبه مستمر دارد، درصورتی که مدتی در قرارداد ذکر نشود، قرارداد دائمی تلقی می شود.»

محمدی در این باره ادامه داد: کارگران پیش از تصویب قانون کار در سال ۶۹، ۳ ماه به صورت آزمایشی برای کارفرما کار می‌کردند و سپس استخدام رسمی می‌شدند و از امنیت کامل شغلی برخوردار بودند اما ذکر تاریخ در تبصره ۲ ماده ۷ قانون کار آن شرایط را بر هم زد.

این فعال مستقل کارگری با تاکید بر اینکه تشکل‌های کارگری طبق قاعده باید حافظ امنیت شغلی کارگران باشند، افزود: فصل ۶ قانون کار، هر گونه تشکل مستقل کارگری را قیچی می‌کند و تشکل‌های کارگری، آنگونه که در این قانون تعریف شده‌اند بیش از آنکه حافظ منافع نیروی کار باشند دغدغه امنیت کارخانه، کارفرما و کشور را دارند.

محمدی که خود نیز در مقطعی عضو شورای اسلامی کار کارخانه صنایع فلزی ایران بوده است، با اشاره به ماده ۲۷ قانون کار که اخراج کارگران را به اجازه شورای اسلامی کار منوط کرده است، گفت: با توجه به آنکه ماهیت شوراهای اسلامی کار به گونه‌ای است که با سیاست‌های کارفرما و وزارت کار همراه باشند، بسیاری از کارگران رسمی طی دو دهه گذشته با اجازه این نهادهای صنفی از کار اخراج شده‌اند. وقتی شرایط کارگران دائمی اینگونه است، امنیت شغلی کارگران قرارداد موقت به توضیح بیشتری نیاز ندارد.

وی با انتقاد از سکوت قانون کار درخصوص حق اعتصاب کارگران، تصریح کرد: حق اعتصاب کارگران حین تصویب قانون کار بدلیل شرایط خاص کشور مسکوت گذاشته شد غافل از آنکه در سال‌های بعد، کارگران برای دفاع از حقوق شان به این ابزار اعتراض صنفی نیاز دارند.

این فعال مستقل کارگری با اشاره به اینکه «پس از انقلاب بخشی از سرمایه داران به خارج از کشور رفته بودند» بیان کرد: مسئولیت شرایط امروز کارگران، تنها متوجه قانون کار نیست و سیستم حاکم بر اقتصاد کشور طی دو دهه گذشته به گونه‌ای پیش رفته که به صورت مکرر به صاحبان سرمایه برای بازگشت به کشور و سرمایه‌گذاری امتیاز داده شده است.

وی افزود: قانون کار در دفاع از حقوق نیروهای کار رسمی موفق عمل کرده است ولی قانون باید جامعیت داشته باشد و حافظ منافع همه کارگران باشد و به همین دلیل از زمان تصویب، اهمیتش را به مرور از دست داده است.

این فعال مستقل کارگری در پایان اظهار داشت که «قانون کار حق مرخصی زنان، حق شیردهی، سن قانونی کار و... را به رسمیت شناخته است اما آیا این موارد جزء نقاط قوت این قانون محسوب می‌شوند؟ نه؛ چون با‌‌ همان تبصره ۲ ماده ۷ قانون کار چنان حمله‌ای به حقوق نیروی کار شده است که سایر مواد حمایتی این قانون کارایی شان را از دست داده‌اند.»

منبع:ایلنا-5آذر

مشکلات 2هزار کارگر نی برمجتمع کشت و صنعت کارون شوشترکماکان پابرجاست!

ایلنا طی گزارشی بتاریخ5آذر، از سنگین‌تر شدن بدهی بیمه‌ای مجتمع کشت و صنعت کارون شوشتر در پی تأخیر در پرداخت حق بیمه دو هزار کارگر که به کار تخصصی قطع نی‌شکر اختصاص دارند خبر داد.

بنابهمین گزارش،پس از اعتراضات سال گذشته کارگران نی‌بر که دامنه آن به پایتخت نیز رسید، نمایندگان کارگران و کارفرما جلسه مشترکی با سازمان تامین اجتماعی برگزار کردند که طی این جلسه مقرر شد بابت فصول بیکاری کارگران در سنوات گذشته (بسته به سابقه کار هر کارگر) کارفرما مبلغ ۷۰ میلیارد تومان به تامین اجتماعی واریز کند و به این ترتیب در سوابق بیمه‌ای کارگران فصلی که بخشی از سال را بیکارند، فاصله‌ای ایجاد نشود.

پرداخت رقم ۷۰ میلیارد تومان توافقی بود که طی چندین جلسه بین مسئولان تامین اجتماعی و نمایندگان مجتمع کشت و صنعت شوشتر انجام شده بود و این شرکت نیز در جلسه مذکور برای پرداخت این مبلغ اعلام آمادگی کرده بود.

در حال حاضر تامین اجتماعی از دریافت مبلغ ۷۰ میلیارد تومان خودداری می‌کند.

برپایه این گزارش،در جلسه ا‌ی که به تازگی با حضور نمایندگان تامین اجتماعی، وزارت کار، کارفرما و کارگران برای بررسی پرونده بیمه‌ای این کارگران برگزار شد ، تامین اجتماعی اعلام کرده است مبلغ محاسبات انجام شده برای پرداخت سنوات این کارگران حدود ۹۰ میلیارد تومان است و محاسبات قبلی اشتباه بوده است.

قابل یادآوری است، بسیاری از این کارگران به سن بازنشستگی رسیده‌اند اما به دلیل وجود فاصله در پرداخت حق بیمه فصول بیکاری، امکان بازنشسته شدن و استفاده از مزایای تامین اجتماعی را ندارند.

گفتنی است، کارگران نی بر مجتمع کشت و صنعت کارون شوشتر واقع در استان خوزستان، علاوه بر اتصال سوابق بیمه‌ای، خواستار قرار گرفتن تحت حمایت قانون مشاغل سخت و زیان‌آور، اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل و پرداخت منظم دستمزد و حقوق هستند.

یکی از کارگران شهرداری هندیجان:5 ماه حقوق طلبکاریم!

به گزارش5آذرفارس، یکی از کارگران شهرداری هندیجان با گلایه‌مندی از وضعیت پرداخت حقوق در این شهرداری اظهار کرد: پنج ماه است حقوق دریافت نکرده‌ایم و این وضعیت، زندگی و دخل و خرج مرا با مشکلات عدیده‌ای مواجه کرده است.

وی افزود: در این خصوص بارها به مسئولان شهرداری و شهرستانی مراجعه کرده‌ایم اما هیچ چیزی دستمان را نگرفته است.

این کارگر 38 اضافه کرد: بیماری فرزندم از یک طرف و نبود شغلی مناسب‌تر در این منطقه، عرصه زندگی را بر من تنگ کرده است و در صورت استعفا از کارم مشکلاتم صدچندان خواهد شد.

وی با بیان اینکه شهرداری بدهی‌های زیادی دارد و مسئولان باید در این زمینه هندیجان را همراهی کنند گفت: امیدواریم این مشکل که حرف دل بیش از یک صد نفر از کارگران شهرداری است هر چه سریع‌تر برطرف شود.

تأخیر ۳ تا ۵ ماهه در پرداخت حقوق کارگران رنگین نخ سمنان

ایلنابتاریخ5آذر،از تعویق سه ماه حقوق ۵۰ نفر از کارگران رسمی و تعویق ۵ ماه از حقوق ۲۵ کارگر قراردادی کارخانه رنگین نخ سمنان، خبر داد.

تعداد کارگران‌ این کارخانه در حال حاضر ۷۵ نفر است و این کارگران علاوه بر حقوق، سنوات، عیدی و پاداش سال گذشته (۹۱) را نیز از کارفرما طلب دارند.

مشکل دیگر این کارگران تعویق در پرداخت بیمه است . با وجود اینکه کارفرما از حقوق ماهیانه کارگران مبلغی را به عنوان سهم کارگر (۷ درصد) کسر کرده است اما به صورت مداوم آن را به تامین اجتماعی واریز نکرده است و کارگران را دچار مشکلات بیمه‌ای کرده است.

درهمین رابطه،۱۴ کارگر این کارخانه که اخیرا امکان بازنشستگی با مشاغل سخت وزیان آور را پیدا کرده‌اند به دلیل فواصل بیمه‌ای و ممانعت کارفرما در پرداخت سهم ۴ درصدی خود امکان بازنشستگی را ندارند.

رشد اقتصادی 91 منفی 5.8 درصد شد

بانک مرکزی در جدیدترین گزارش شاخص‌های عمده اقتصادی سال 91 ، رشد اقتصادی با احتساب نفت را منفی 5.8 درصد، رشد نقدینگی را 29 درصد، نرخ بیکاری را 12.2 درصد و کل بدهی خارجی را 7 میلیارد و 682 میلیون دلاراعلام کرد.

به گزارش5آذر مهر، براساس جدیدترین آمار بانک مرکزی از شاخص‌های عمده اقتصادی کشور در سال 91، رشد تولید ناخالص داخلی با احتساب نفت در پایان این سال منفی 5.8 درصد و بدون نفت منفی 3.1 درصد اعلام شد.

پیش از این بانک مرکزی رشد تولید ناخالص داخلی 9 ماهه ابتدای سال 91 را منفی 5.4 درصد اعلام کرده بود.

همچنین نرخ رشد نقدینگی در پایان سال 91 نسبت به پایان سال قبل از آن 29.0 درصد و کل بدهی های خارجی در پایان سال گذشته 7 میلیارد و 682 میلیون دلار است.

بر این اساس آمار بانک مرکزی تراز حساب جاری در پایان سال گذشته 26 میلیارد و 271 میلیون دلار، تراز ازرگانی 30 میلیارد و 975 میلیون دلار، صادرات کالا 98 میلیارد و 33 میلیون دلار و واردات کالا 67 میلیارد و 58 میلیون دلار اعلام شده است.

بانک مرکزی در گزارش جدید خود درآمد دولت در پایان سال 91 را بیش از 568 هزار 203 میلیارد ریال، واگذاری دارایی های سرمایه ای را بیش از 428 هزار و 521 میلیاردریال، تملک دارایی های سرمایه ای را بیش از 152 هزار و 277 میلیارد ریال و کسری تراز عملیاتی و سرمایه ای را 45 هزار و 546 میلیاردریال اعلام کرد.

همچنین جمعیت کل کشور در پایان سال گذشته با رشد 1.2 درصد؛ 76 میلیون نفر، نرخ بیکاری 12.2 درصد و جمعیت فعال کشور 24.1 میلیون نفر است.

تجمع اعتراضی دانشجویان دانشگاه پیام‌نور مریوان در مقابل حراست(پایگاه مقاوت بسیج)

به گزارش5آذرکُردپا، صبح امروز، شمار قابل توجهی از دانشجویان پیام‌نور مریوان در اعتراض به محدودیت‌های اعمال‌شده از سوی حراست دانشگاه درمقابل درب حراست (پایگاه مقاوت بسیج) تجمع اعتراضی برپا کردند.

براساس این گزارش،یکی از اعتصاب‌کنندگان دانشگاه پیام‌نور مریوان با تأیید تجمع اعتراضی صبح امروز گفت: از حدود یک سال قبل برای نشریه‌ی دانشجویی "روژمان" (خاطره‌ی روزانه) مجوز صادر گردیده اما مانع از انتشار حتی یک شماره از آن هستند.

این دانشجوی کُرد می‌افزاید: حراست دانشگاه پیام‌نور مجوز هیچگونه همایش، نشست و تجمعی را نمی‌دهد و هرگونه فعالیت علمی، پژوهشی و فرهنگی عملاً در دانشگاه با مانع جدی روبرو است.

دانشجویان معترض در مریوان هشدار دادند که در صورت عدم رسیدگی به مطالبات برحق آنان و بی‌توجهی به تجمع امروز، اعتصاب خود را تا حصول خواست‌هایشان ادامه خواهند داد

وی همچنین از عدم خدمات‌رسانی در دانشگاه پیام‌نور مریوان خبر داد و تصریح کرد: دانشجویان از نبود سالن ورزشی و سلف سرویس و مشکلات ناشی از آن رنج می‌برند.

گفته می‌شود این اعتصاب با شرکت بیش از ١٠٠ دانشجوی پیام‌نور برپا شد و مسئولان دانشگاه اعم رئیس و کادر حراست و کارمندان در آن حضور یافتند و به مطالبات دانشجویان گوش فرا دادند.

تفاوت برخورد با حوادث نفتی در ایران و چین!

در صنعت نفت ایران پس از وقوع بدترین حوادث هم آب از آب تکان نمی خورد با این وجود پس از انفجار در خط لوله نفت چین، پلیس این کشور ٩ نفر از مقام‌های چینی در رابطه با این حادثه بازداشت کرد.

به گزارش5آذر پانا نیوز به نقل از شینهوا، پلیس چین ٩ نفر را به دلیل ارتباط داشتن با نشت خط لوله نفتی که منجر به کشته شدن ٥٢ نفر در شهر ساحلی کینگ دائو شده بود، بازداشت کرد. هفت نفر از این تعداد از مقام های شرکت سینوپک، بزرگترین پالایشگر نفت چین بوده اند.

انفجار و آتش سوزی یک خط لوله نفتی متعلق به شرکت سینوپک، بزرگ ترین پالایشگر آسیا، در روز جمعه (اول آذر) نیز سبب نشت نفت به دریا شده بود که بدترین نشت نفت از سال ٢٠٠٥ به شمار می رود.

حوادث صنعتی بخشی از زندگی در دومین اقتصاد بزرگ جهان شده است و بنا بر اداره اچ اس یی چین، در نیمه نخست سال ٢٠١٣ بر اثر حوادث صنعتی بیش از ٢٧ هزار و ٧٠٠ نفر کشته یا مفقود شده اند.

بنا بر اعلام شرکت سینوپک، مجتمع پتروشیمی این شرکت در شهر کینگ دائو همچنین ال پی جی و پلی پروپلین و استایرن (styrene) با حجم کلی بیش از دو میلیون تن در سال تولید می کند؛ فرآورده های نفتی این مجتمع به مناطق ساحلی شمال، شمال شرق و جنوب غرب چین فروخته می شود.

سانحه رانندگی در دزفول شانزده مصدوم بر جای گذاشت

دزفول-ایرنا- برخورد یک دستگاه مینی بوس با یک وانت، روز سه شنبه در شهرستان دزفول استان خوزستان 16 مصدوم بر جای گذاشت.

مصدومیت16کارگر شرکت کشت و صنعت نیشکر کارون درپی تصادف مینی بوس سرویس درجاده جاده دزفول- شوشتر!

به گزارش5آذر ایرنا، در این سانحه که عصر سه شنبه رخ داد یک دستگاه مینی بوس حامل کارگران شرکت کشت و صنعت نیشکر کارون که در حال بازگرداندن کارگران از محل کار بود با یک وانت نیسان برخورد کرد.
در این تصادف که در جاده دزفول- شوشتر و در نزدیکی روستای چغاپهن رخ داد سرنشینان خودرو مینی بوس مجروح شدند.
مسوول روابط عمومی بیمارستان دزفول گفت: مصدومان حادثه برای مداوا به اورژانس این بیمارستان منتقل شدند و تحت مداوای سرپایی قرار گرفتند.
فرهاد سخاوت حال مصدومان را خوب اعلام کرد و اظهار داشت: این مجروحان در حال ترخیص از بیمارستان هستند.
جاده دزفول- شوشتر با عرض کم از راههای سانحه خیز استان خوزستان است.

پنجم آذرماه1392
akhbarkargari2468@gmail.com