بيش از ٨٠ روز است كه تعدادى از اعضا و هوادران سازمان مجاهدين خلق ايران در اعتراض به ترور و كشتار مجاهدين مسقر در كمپ اشرف و آزادى هفت تن ازساكنان ربوده شده ان ، در عراق و چند كشور اروپايي دست به اعتصاب غذا زده اند . متاسفانه كشورهاى درگير در عراق بنا به ماهيت سازشكارانه و جنايتكارانه خويش چشم بر اين جنايت بسته و اساسا اقدامى جدى و در محكوميت اين جنايت و ازاد سازى ربوده شدگان بر نداشته و با طولانى تر شدن روند اين اعتصاب جان انان در معرض خطرجدى قرار گرفته است .
ايا ادامه اين اعتصاب غذا ها ميتواند راهگشاه باشد؟
ايا اين رهبران كشورهاى بظاهر دمكرات بجز سرجنباندن هاى مصلحتى تاكنون كوچكترين گامى براى خواست اعتصابيون برداشته اند ؟
ايا تداخل اين اعتصاب با اختلافات هسته اى و كش و قوس دادن هاى تعمدى نشست هاى ٥+١ ضربه نهايي را بر پيكر اعتصابيون وارد نخواهد كرد ؟
حال وظيفه وجدانهاى بيدار است كه اجازه ندهند رژيم جنايتكار حاكم بر ايران قربانيان بيشترى را بر جنبش ازاديخواهى ايران تحميل كند . با توجه به شرايط كنونى و بند و بست هاى كثيف ديپلماسى ايا بهتر نيست كه سازمانهاى مدافع حقوق بشر و انساندوستان وطنى و جهانى پادرميانى كرده و از طريق سازمان مجاهدين خلق از اعتصاب كننده گان بخواهند كه در اين شرايط نامناسب و براى حفظ نيروهاى ارزشمند خويش موقتا هم كه شده در تصميم خويش تجديد نظر كرده و به اعتصاب خود پايان دهند.
مجيد آژنگ
٢٠ نوامبر ٢٠١٣
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
