پایان ماه عسل نامزدهای انتخاباتی که به تشخیص صلاحیت شورای نگهبان رسیده اند , روز 24 خرداد ماه 1392 است. اینک این 8 تن , در تلاش معرفی اهداف و برنامه هایشان خود به مردم می باشند. بیش از 50 میلیون نفر واجد شرایط در شهر و روستا و خارج از کشور ,به گمان برگزار کنندگان انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری , سرنوشت این 8 نفر را با حضور در پای صندوق های رأی مشخص خواهند نمود.تائید شدگان , توانستند به سلامت از صافی صوفیان خلوت نشین گذر کنند وقدرت , فضائی برای گفتگو در اختیارشان داده است تا در زمین سوخته انتخاباتی که ,نامزدهای معترض هنوزدربازداشت خانگی تحت نظر بسر می برند و هواخواهانش , درخیابانها و زندانها کشته شدند , بسیاری شان در زندان دیکتاتور, تاوان اعتراض شان را می پردازند وهمچنین هزاران نفر به تبعید اجباری فرستاده شدند , به تشریح اهداف و برنامه هایشان مشغول گردیده اند.
این انتخابات را دولتی سازمان می دهد که, خود مولود و نتیجۀ یک تقلب انتخاباتی است. با این وصف , زمان قانونی عمر دولت مذکور, پایان پذیرفته و انتخابی دیگر الزاما باید انجام پذیرد.
هدف ریاست جمهور منتخب از قبل معلوم و همراهی با بیت رهبری است , چراکه , با رویه ای که ولی فقیه پس از حوادث انتخابات خرداد 88 اتخاذ نموده , روز به روز نسبت به نیروهائی که , اعلام وفاداری و سپس معضل ایجاد می نمایند ,بی اعتمادتر شده اند.ایشان , دست به تغییر استراتژی زده اند و مسئولیت هر اتفاقی را به تنهائی تقبل نموده اند.
ولی فقیه کسی را نیاز دارد که قدم هایش را شمارش شده بر دارد و در مسیر تعیین گردیده طی کند. مسیرراه , با حضور نظامیان و نیروهای امنیتی روز به روز بیشتر خود را نشان می دهد.اخبار غیر رسمی , اما با بار مثبت , حضور نظامیان و نیروهای امنیتی وفادار به رهبری در شورای نگهبان وروز تعیین صلاحیت ها آشکار شد.
چه اتفاقی قرار است بیافتد که این نگرش آزار دهنده به روان جامعه تزریق می گردد؟
بجز حاکمیت که , با دست زدن به اعمال تحریک آمیز , و ندانم کاری های بی حدّ, آیا نیروئی در داخل و خارج نسبت به ارکان حکومت و پایه های نظام ولایت فقیه فرو رفته به حیات دردناک مردمی که هیچ حمایتی از رژیم را دریغ نداشتند , تهدیدش می کند؟
روز به روز کمربند امنیتی بر گُردۀ نیروهای بخدمت فراخوانده شده تنگ تر می شود. هنوز رئیس جمهور تعیین نگردیده , با اولین رویائی زبانی , نقش نه چندان پنهان کارشناسان امنیتی را در برنامه" هویت سازان"جدید شاهدهستیم.
این همه برنامه ریزی و تدارک, چه پیامی را برای ذهن آشفتۀ و دردناک جامعه رقم می زند؟ آیا در این فاجعه ای که بسر می بریم , شرایط دشوارتری را برایمان در نظر گرفته اند که , ولی فقیه و مشاوران ویژه شان , اردوی نظامی ـ امنیتی را به حال آماده باش در آورده اند؟
نه نامزدهای مصلح! که , قریب به اتفاق شان جزو خدمت گزاران حکومت اسلامی هستند , آنچنان عقبۀ تشکیلاتی و حزبی دارند که , توان اردوکشی خیابانی را داشته باشند , نه آنچه از حاشیه و متن قضایا درک می شود , درشرکت کنندگان احتمالی , اعتنای ویژه ای به دوره یازدهم انتخابات ریاست جمهوری احساس می شود.پس از چه روی , نامزدها در کادر معینی قرار داده شده اند وبا هدایت ویژه ای , قصد اتمام پروژه انتخابات را دارند؟
وعده های انتخاباتی همیشه به قصد تصرف صندوق های رأی از جانب نامزدهای ریاست جمهوری , کمافی السابق همین گونه بوده است. مردم شاهد بوده و هستند که , در هر دوره انتخابات و آمدن و رفتن رئیس جمهوری ,گوشه ای از سفره میهن , ثروت ملی , به یغما رفته است. حال در کنار آنهمه ایلغارو چپاول که ,عرصه زندگی را بر مردم ,سال به سال و روز به روز تیره تر کرده اند , چه اتفاقی قرار است بیافتد که این آرایش نظامی ـ امنیتی را حکومت , پشت صحنه و مقابل دیدگان میلیونها واجد شرایط رأی دادن نمایش می دهد.
مسئله نه انتخابات , نه حضور مردم پای صندوق های رای است. این شیوۀ نو, پایان و خط بطلان به جمهوریت و مساعی مشترک مردم وحضورحداقل در انتخاب شیوه اداری قدرت است.
از این پس حاکمیت آمرانه تر وبا شدت بیشتر از کانون های احیاء نموده همهی منویات اش را پیش خواهد برد. پس از حذف صدها نامزد انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری , می توان دست های بهم پیوسته از مجلس , تشکیلات امامان جمعه سراسر کشور که در محدوده جغرافیائی خویش مانند جمهورهای کوچک عمل می کنند و دیگر تشکل های قدرتمند که هم کاسه با غارتگران در قدرت و همسو با آنها می باشند ,چه در ساختار نظامی و امنیتی و اداری قدرت که نمایندگانش در بین نامزدهای مصلح ! حضور دارند, نشان دهنده" نقشه راه" است.قوای سه گانه که تا این تاریخ به اشکال مختلف , اما با شدت و ضعف بین نیروهای سهیم در حاکمیت دست بدست می شد , این دوره , با توانائی هائی که بیت رهبری و مشاوران ایشان نشان دادند و توانستند مهار اعتراض در جامعه را از جانب نیروی به میدان آمده در خرداد 88 به دست گیرند. اقدام به پیاده نمودن این سناریو کرده اند.
بر همه چه در زندان , چه در کانون های میدانی که مردم حضور دارند , شرکت یا عدم شرکت امری روشن و آشکار گردیده است. هنوز هم با توجه به این همه تضعیقات و فشارهای اقتصادی و معیشت دشوار که زندگی مردم به روز مورد تاراج قرار می گیرد, رژیم قادر است صفی از حضور پای صندوق های رأی , براه بیاندازد. این بخش از جامعه که جذب صندوق های رأی می شوند , مانند مخالفین نمی اندیشند. ابزاری را که مخالفین در طول 34 سال به دست آورده اند را این بخش از مردم برای عدم شرکت کافی نمی دانند. چراکه , همین بخش به همه ی شان رأی داده اند و کمابیش با هدف های همه شان آشنایند. این بخش , در محدوده زمانی ثبت نام نامزدهای و تبلیغات آنها با وعده های مختلف انتخاباتی از کانال های همسو با قدرت و تریبون های خاص هدایت می شوند. حاکمیت با توجه به بافت اجتماعی که دارد و نیازهای ابتدائی این بخش از جامعه را در دست های خود به انحصار در آورده است , قدرت مانور با مخالفین اش را داراست . انچه یاری رسان این حرکت کور می شود, تردیدها , دودلی ها و عدم واکنش به موقع و تبلیغ روی آن از جانب مخالفین انتخابات مهندسی شده است که سبد رأی حاکمیت را انبوه می کند.
آن نیروئی که نمی تواند شرکت یا عدم شرکت در یک انتخابات را در زمان ممکن معین کند , چگونه خواهد توانست از پس بحران های موجود بر آید. جائی که تک تک متهمین شرایط موجودرا در لباس های مختلف و با چهره های دروغین سعی در رخنه به صفوف نیروهای مترقی جای می دهند و به تناوب پشت یکی پس از دیگری سجاده پهن می کنند از امروز باخت را به خانه خود برده اند. این استیصال نتیجه دوری گزیدن از اهداف مردمی است که در زمانهای مختلف به آنها اعتماد نمودند.
نامزدهای داوطلب اطمینان حضور"بلا شرط" را به قدرت در انتخابات داده اند. هیچ کدام شان دغدغه مردم در سرشان نیست. اگرقدرت, ذرّه ای نگرش به پائین و صدای در گلو ماندگان را در آنها تشخیص می داد مشمول" تیغ اصلاح "عدم صلاحیت می شدند. این "هشت پای" منتخب , قول داده اند انتخاباتی بی دردسر را با حاکمیت به پیش ببرند.حتی اگر مورد بی مهری , سرزنش و آلت دست قرار گیرند. چرا که همه شان برّشی از چهره قدرت مسلط هستند.
کاوه بنائی ــ رم
