شهر رم، مدت یک هفته است، در تدارک برگزاری جشن اول ماه مه، روز مانور طبقاتی، در میدان «سن جووانی» به دعوت سندیکا‌ها واتحادیه کارگری (چی. جی. ال)، (چی. آی. اس. ال)، (یو. آی. ال) می‌باشد.
دوماه از انتخابات سراسری ایتالیا سپری شده است. بحران سیاسی پدید آمده، که در کشاکش‌های سیاسی و چانه زنی‌های بین رهبران احزاب وپیشنهاد گزینش‌ها که، در نهایت عدم توافق با طرح‌های «پیر لوئیجی برسانی» که از طرف رئیس جمهور مامور تشکیل کابینه شده بود، منجر به استعفای رهبر حزب دمکرات شد. با انتخاب «انریکو لتا»، توسط رئیس جمهور «ناپولیتانو» که با سخنان‌اش در پارلمان از همه احزاب با لحنی انتقادی و اعتراض گونه، با تهدید اظهار داشت اگر نپذیرند، استعفا خواهد داد، با ابراز احساسات، انتخاب رئیس جمهوررا مورد تائید قرار دادند. نخست وزیر «لتا» با ادای سوگند، که ۷ وزیر کابینه آن را زنان تشکیل می‌دهند رسما کار خود را از عصر روز دوشنبه آغاز نموده است. حزب ۵ ستاره «ببپه گریلو» در این ائتلاف شرکت ندارد.
ایتالیا با ۲۰۰۰ میلیاردیورو بدهی در عبور ازبحران باید ۱۰۰ میلیارد ی یورو وام را پرداخت کند. کشوری که هر دقیقه یک شرکت تعطیل می‌شود. نرخ بیکاری بنابه اطلاع موسسه مالی آمار ایتالیا (ایستات) از مرز ۳۰ درصد گذشته است.
مخالفان معتقدند، این دولت ائتلافی، بازار‌ها را آرام خواهد کرد اما مردم همچنان باید عذاب طولانی را متحمل شوند. آن‌ها می‌گویند این دولت ائتلافی، مناسب «بروکسل» است و عمر چندانی نخواهد داشت. اشاره آن‌ها به اتئلاف دهه ۷۰ میلادی است که با قتل «آلدومور» پایانی از این نوع همکاری هاست. اما هرچه در طول این هفته از مجلس نمایندگان و سنا و حواشی دولت ائتلافی جدید شنیده می‌شود، امید به همیاری همگانی و پشت سر نهادن بحرانی ست که ایتالیا نیازمند آن است.
شعار اول ماه مه امسال ایتالیا، «همه در میدان، برای ساختن دنیائی جدید» است که، از صبح زود، جوانان از سرتاسر ایتالیا با قطار و ماشین خود را به رم رسانده‌اند تا در این ماراتن موسیقی که، از بهترین خوانندگان و هنرمندان ایتالیا میزبانشان هستند بهره ببرند.
هنرمندان با صدای رسا می‌گویند: ما داستاه‌های زیادی در باره کار، در باره روز کارگر، بیکاری، زنان، کارهای مخاطره آمیز که موجب مرگ و میر می‌شود امروز برایتان آماده نموده‌ایم.
۹۰ درصد شرکت کنندگان در این جشنواره و مانور طبقاتی را جوانان تشکیل داده‌اند. آن‌ها به مدت بیش از ۱۸ ماه سرتاسر ایتالیا را در میادین با حضور خود، رنگ دیگری از مقاومت و مبارزه بخشیدند. نیروئی دیگر به حیات احزاب و تشکل‌ها دمیدند و روز انتخابات با حضور پای صندوق‌های رأی، توانستند نقش خویش را به اثبات برسانند.
امروز آن‌ها در میدان «سن جووانی» رم و تمام میادین شهرهای ایتالیا، نسبت به وضعیت جدید احساس مسئولیت می‌کنند و با امید واری به آینده می‌نگرند.
این انرژی رها شده در میدان‌های جنگ شهروندان با سرداران سرمایه داری که با حضور خود دست رد به ریاضت‌های اقتصادی اتحادیه اروپا زدند، به تشکل‌های کارگری، تشکل‌های مدنی و احزاب نیرو می‌بخشد. این را می‌توان در پیام روز کارگز تک تک رهبران احساس کرد.
پیترو گراسّو، از حزب دمکرات و رئیس مجلس سنا گفت: کار نیاز فوری امروز ایتالیا
لائورا بولدرینی از حزب چپ محیط زیست و آزادی و رئیس مجلس نمایندگان اظهار داشت: کار یک اولویت است
سوزانا کاموسّو دبیر سندیکای (چ. جی. ال)، در حال حاضر باید تصمیم گرفته شود. شش سال وعده و همه اقدامات مخالف وجود دارد. کشور بدون کار می‌میرد.
بونینّی رئیس تشکیلات (چی. آی. اس. ال) در حال حاضر همکاری مرز بندی شده است. دولت راتشویق به همکاری با مقامات محلی و شرکای اجتماعی‌اش کرد،
آنجلوتی دبیر تشکیلات (یو. آی. ال) بدون احیاء کار، کشور غرق خواهد شد.
پاپ فرانچسکو هم در سخنانش گفت: انگیزه در تلاش به اشتغال
در این رابطه تنها رهبر حزب ۵ ستاره «ببپه گریلو» با انتقاد اشاره کردکه، جشن اول ماه مه جشن خسته‌ها، جشن مدیران اتحادیه‌های صنفی همدستان مدیران وام گیرنده و احزابی که دولت را اشغال کرده‌اند دانست.
جوانان در روز اول ماه مه در «میدان سن جووانی» همچنان به آل‌تر ناتیو‌های خود اشاره می‌کنند. آن‌ها می‌گویند: ما هم در پارلمان هستیم، هم در خیابان، هم در فضای اینترنت زندگی می‌کنیم. آن‌ها از شرایط خاص حیات دمکراسی صحبت می‌کنند ومعتقدند که در کنار تشکل‌ها، خیابان آهنگ اعتراض مارا همیشه خواهد داشت. ان‌ها لحظه آرام ندارند، هم آوا با خوانندگان، آهنگ‌ها را ترنم می‌کنند، می‌رقصند و فریاد می‌کشند. امروز احزاب راست و طرفدارانشان در خانه مانده‌اند. به هر سو می‌نگری، چهره‌های گلگون از هیجان و انرژی را شاهد هستی. با این نیرو هیچ دولتی قادر نیست بازی کند. دولتمردان ایتالیائی اگر نتوانند از این مغاک سرمایه مالی خود را بالا بکشند، با این انرژی در میدان، هیچ مشخص نیست چه آینده‌ای انتظارشان را می‌کشد.
بیش از ۱۰ ساعت از شروع جشنواره می‌گذرد. هوا کمی منقلب شده است. زمین از آغاز روز، زیر پای صد‌ها هزار جوان به تلاطم افتاده است. روزنامه اکونومیست ساعت یک و نیم بعد از ظهر جمعیت شرکت کننده را ۷۵۰ هزار نفر ذکر کرد، اما با سیلابی انسانی که، از هر سو، از خیابانهای مشرف به میدان «سن جووانی» روان است، احساس می‌شود، آمار به یک میلیون نفر بالغ شود.
آسمان، سنگین از بارش، فرو می‌ریزد. بارانی نرم شروع به باریدن می‌کند. اما هیچ جیز تغییر نکرده است. موزیک به کار خود، دست‌ها گاهی مشت، گاهی بر هم کوفته می‌شود. صدا در میدان از فردائی خبر می‌دهد که بر شانه‌های این جوانان حمل خواهد شد. آن‌ها برای ساختن دنیائی جدید، ایتالیائی دیگرامروز به میدان آمده‌اند. و ایتالیا را تنها نخواهند گذاشت.
کاوه بنائی ــ رم
