img src="/php/images/11.02.1325.jpg">
آوای کار – ۸ اردیبهشت ۱۳۹۲
«آوای کار» فرا رسیدن روز جهانی کارگر ( اول ماه مه، ۱۱ اردیبهشت) را به همهٔ کارگران و مردم زحمتکش ایران تهنیت می‌گوید و خود را در مبارزه آنان برای دستیابی به حقوق حقهٔ خویش سهیم می‌داند.
کارگران و زحمتکشان میهن ما در شرایطی به استقبال این روز مهم می‌روند که در نتیجهٔ سیاست‌های خانمان‌برانداز اقتصادی ـــ آزادسازی قیمت‌ها، خصوصی‌سازی‌های بی‌رویه، واردات گسترده، عدم حمایت از تولیدات داخلی، و غیره ـــ همراه با فشارهای اقتصادی ناشی از تحریم‌های اقتصادی دشمنان مردم ایران، از یک سو، و سرکوب خشن تشکل‌ها و فعالان کارگری و مجموعهٔ جنبش آزادیخواهانه و عدالت جویانهٔ مردم (جنبش سبز) به‌دست صاحبان قدرت در حکومت، از سوی دیگر، از همهٔ حقوق اساسی خود محرومند و هر روز با فقر و گرسنگی و بیکاری و عدم امنیت جانی و شغلی دست و پنجه نرم می‌کنند.
نگاهی به برخی واقعیت‌های جامعهٔ ایران ابعاد گستردهٔ فاجعه‌ای را که امروز کارگران و مردم میهن ما با آن روبهرو هستند آشکار می‌سازد:
ـــ نرخ تورم در کشور اکنون به حد ۶۰ درصد رسیده است و افزایش روزمرهٔ قیمت کالاهای اساسی مصرفی و خدماتی هر روز قدرت خرید ناچیز کنونی مردم را کاهش می‌دهد و آنان را به‌شکلی فزاینده به‌زیر خط فقر می‌راند.
ـــ بیکاری، به‌ویژه در میان زنان و جوانان، در کشور بیداد می‌کند. نرخ رسمی بیکاری اعلام شده از سوی دولت به‌هیچوجه سطح بیکاری واقعی را بازتاب نمی دهد. بر اساس برآوردها مختلف، نزدیک به یک‌چهارم نیروی کار ایران بیکار است. نرخ بیکاری در میان زنان از این نیز بسیار بیشتر است و به رقمی بالاتر از ۴۰ درصد رسیده است.
ـــ امنیت شغلی در ایران وجود خارجی ندارد. کارگاه‌های زیر ۱۰ نفر از پوشش قانون کار خارج‌اند. قراردادهای استخدامی کارگران عمدتاً موقت، پیمانی و روزمزدی هستند و اغلب به‌صورت سفیدامضاء بسته می‌شوند. بنگاه‌های تولیدی کشور به‌دلیل سیاست‌های اقتصادی اعمال شده، تحریم‌های اقتصادی و مشکلات ارزی یکی پس از دیگری ورشکست می‌شوند و هر روز تعداد بیشتری از کارگران را به خیل بیکاران کشور می‌افزایند. کارگرانی هم که کار خود را همچنان حفظ کرده‌اند با تأخیرهای طولانی در دریافت دستمزد خود روبهرو هستند.
ـــ و بر بستر چنین وضعیت فاجعه‌باری است که حکومت، در تخلف صریح از اصول قانون اساسی و اصل ۴۱ قانون کار، از تعیین حداقل دستمزد در انطباق با نرخ تورم و افزایش هزینهٔ زندگی کارگران سر باز می‌زند. در حالی که خط فقر رقمی معادل یک میلیون و هفتصد هزار تومان برآورد می‌شود، شورای عالی کار حداقل دستمزد سال ۱۳۹۲ را در حد کمتر از یک سوم خط فقر، یعنی ۴۸۷ هزار تومان تعیین کرده است.
ـــ و همه اینها در شرایطی اتفاق می‌افتد که هرگونه اقدام کارگران در جهت ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری در دفاع از حقوق خود با سرکوب خشن حکومت روبهرو است و هر روز بر تعداد فعالان کارگری در زندان‌ها افزوده می‌شود.
متأسفانه برخی، به‌دلیل نبود سازمان‌دهی کافی در جنبش کارگری برای ایجاد تغییر در شرایط دشوار کنونی، راه حل را در شکایت بردن به همان نهادهای بالای حکومتی که خود باعث و بانی وضعیت کنونی بوده و هستند جست‌و جو می‌کنند. در حالی که راه حل واقعی برای خروج از بحران کنونی، ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری، سازمان‌دهی کارگران و ایجاد فشار از پایین، و پیوند دادن همهٔ نهرهای جنبش مردمی، از جنبش سبز گرفته تا جنبش کارگری، جنبش زنان و دانشجویان، به یکدیگر و ایجاد نیروی کافی برای تأثیرگذاری است. در غیاب یک چنین پیوند همه‌جانبه در پایین، که بتواند با ایجاد نیروی لازم بر مراکز بالای قدرت حکومتی تأثیر بگذارد، هیچ امیدی به بهبود اوضاع نمی‌توان داشت.
امروز کارگران ایران، با دست‌های از پشت بسته، درگیر یک مبارزهٔ نابرابر با نهادهای حکومتی و کارفرمایان دولتی و خصوصی بر سر دستیابی به حقوق بنیادی خود، از جمله حق تشکل، تعیین حداقل دستمزد، لغو قراردادهای موقت و پیمانی، توقف اخراج‌ها و تضمین اشتغال، دفاع از حق قانونی اعتصاب و تجمع، آزادی زندانیان سیاسی و فعالان کارگری و سندیکایی، پایان حصر رهبران نمادین جنبش سبز و …، هستند. زمان آن رسیده است که جنبش سبز نیز، بر اساس تعهد همیشگی خود به دفاع از حقوق سیاسی، اقتصادی و مدنی همهٔ مردم، فعالانه این مبارزهٔ برحق کارگران را تقویت کند و با طرح مستقیم خواست‌های آنان به‌عنوان خواست‌های یک بخش مهم از مجموعهٔ جنبش سبز مردم ایران، و اعلام حمایت و شرکت علنی در اعتصابات و تجمع‌های اعتراضی آنان، راه را برای دستیابی همهٔ مردم ایران به حقوق اساسی خویش هموار سازد.
بدین امید که روز کارگر سال جاری نقطهٔ آغاز حرکت متحدی باشد که بتواند به خواست‌های مشترک کارگران و مردم ایران جامهٔ عمل بپوشاند.
تحریریه «آوای کار»
https://avayekar.org/?p=3655
