سازمان ما در بطن یکی از عظیم‌ترین بحرانهای سیاسی و اقتصادی موجود، خود را تمام قد در کنار این کارزار طبیعی – انسانی می‌داند و به سهم خود همه کوشش خویش را خواهد کرد که بهار طبیعت روزی در ایران استبداد زده و استثمارشده، با بهار جامعه نیز قرین شود و از ویرانه‌های زمستان مذهب و سرمایه، آزادی و برابری و لائیسیته و شادی پایدار سرک کشد. با آرزوی تحقق این «کلان امید» ما فرارسیدن بهار و نوروز خجسته را به مردم ایران و همه مردمانی که آنرا پاس می‌دارند تبریک می‌گوئیم و امیدواریم سالی سرشار از رزم و بزم در پی داشته باشید. | |
نوروز که می‌آید مردمان ایران و البته مردمان افغانستان، تاجیکستان، ازبکستان، آذربایجان، کردستان عراق و ترکیه و... دلیلی بزرگ پیدا می‌کنند که همزمان با اولین غنچه‌ها و شکوفه‌های بهاری، خنده و شادی و شادابی را در چهره خود بیان کنند و سرمست از رخت بر بستن زمستان سرد و عبوس، نوزایی طبیعت را جشن بگیرند. نوروز ستایش انسان است از طبیعت و مادر زمین که باراوری و ادامه حیات آن تضمینی است بر بقای بشریت.
زیبایی و عزمت نوروز در همین است. روز قتل یا تولد کسی نیست، سالگرد به صلیب کشیدن یا بعثت فردی نیست. کسی در این روز ظهور نکرده و نخواهد کرد، کسی غیب نشده و نخواهد شد. قرار نیست در چاهی نامه‌ای انداخته شود و یا در سوراخ دیواری عریضه‌ای تپانده شود و یا ناقوس جایی بصدا درآید و دود سیاه یا سفیدی به هوا برخیزد. قرار نیست کسی در نزد «خدا» قربانی شود و به «پاس» آن عیدی در تاریخ ثبت گردد و یا در روزی کسانی بر سر کسی تاج شاهی یا عمامه خلیفه‌گری بگذارند. نوروز هر چه بود هر چه هست این‌ها نیست. هر چه است عشق انسان است به زایش بهار و شادابی و شادکامی.
در ایران کنونی اما، مردم عطش بیشتری برای گرامیداشت این عید خجسته دارند چون با نظام و ایدئولوژی‌ای طرف‌اند که معتقد است گریه وعزا، عمود خیمه‌اش را راست نگه داشته و شادابی و شادخواری محیط، وقوع «گناه و منکرات» است. آن‌ها بیش از ۱۴۰۰ سال است که زور می‌زنند این «لکه ننگ» را از دامن ما و مردمان پرشمار دیگر پاک کنند اما زورشان نرسید. با فتوا و خطابه که تازه ترینشان را دو عتیقه از حوزه قم (صافی و مکارم) صادر کرده‌اند خواستند جلوی آنرا بگیرند و همزمان عده‌ای دیگر سعی کردند شراب و شعر و پیمانه را از سر سفره نوروزی بردارند و بجایش کتاب و آیات خود را بگذارند. با این همه نوروز علیرغم برخی تغییرات و دخل و تصرفات، عظمت خود را حفظ نمود و بدل شد به نماد مقاومت یک ملت در برابر جهالت مذهبی که هم با انسان آزاده و شاد سر ستیز دارد و هم با طبیعت زیبا و سالم.
از میان حاکمان اما هستند کسانی که جدال با نوروز را تف سر بالا می‌دانند لذا بجای تعارض آشکار با آن، سعی در سوءاستفاده پوپولیستی از آن دارند و در آستانه جدال قدرت بر سر انتخابات آینده، فریاد زنده باد بهار سر می‌دهند و در آستانه نوروز یارانه عید واریز می‌کنند که به زحمت می‌توان یکی دو کیلو آجیل با آن خرید. مثلث شوم رژیم اسلامی، نظام سرمایه داری و تحریمهای اقتصادی امپریالیستی، دارند اکثریت زحمتکش و محروم کشور ما را به آنچنان افلاسی می‌کشانند که فکر آجیل و شیرینی و لباس نو از کله این اکثریت تهیدست بپرد تا نوروز را بی‌خیال شوند، غافل از آنکه از سر لج این سیستم تاریک اندیش هم که شده با هر جان کندنی که هم شده نوروز را علیرغم موج گرانی و تنگدستی به نوعی، به نحوی گرامی خواهند داشت. هم از اینروست که عید نوروز در ایران، دیگر صرفا یک جشن ناتورالیستی عرفی شادی محور نیست بلکه مضاف بر آن همایش و کارزاری سیاسی اجتماعی است در وسعت ده‌ها میلیونی برای به چالش گرفتن تابوهای رژیم جهل و جنایت. به همین خاطر نوروز در کشور ما معنای ویژه‌ای دارد که آنرا بیش از هر زمان، جذاب‌تر می‌کند.
سازمان ما در بطن یکی از عظیم‌ترین بحرانهای سیاسی و اقتصادی موجود، خود را تمام قد در کنار این کارزار طبیعی – انسانی می‌داند و به سهم خود همه کوشش خویش را خواهد کرد که بهار طبیعت روزی در ایران استبداد زده و استثمارشده، با بهار جامعه نیز قرین شود و از ویرانه‌های زمستان مذهب و سرمایه، آزادی و برابری و لائیسیته و شادی پایدار سرک کشد. با آرزوی تحقق این «کلان امید» ما فرارسیدن بهار و نوروز خجسته را به مردم ایران و همه مردمانی که آنرا پاس می‌دارند تبریک می‌گوئیم و امیدواریم سالی سرشار از رزم و بزم در پی داشته باشید.
بهارتان خجسته، نوروزتان پیروز باد!
کمیته مرکزی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
۳۰ اسفند ۱۳۹۱
www.rahekaregar.com
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
