4 ماه پس از دوران بحرانی دارو،درخصوص وضعیت فعلی کمبود داروی بیماران خاص،وضعیت واردات و موارد متعدد دیگری با دکتر"اکبرعبداللهی"رئیس شرکت داروسازی عبیدی به گفتگو نشستیم. برخی ازبخش های مهم این گفتگو پس ازیک پروسه 40روزه و ایجاد حاشیه هایی پیش روی شماقرارگرفته ومتن اصلی وکامل گفتگو را دراین لینک می توان ملاحظه کرد.( http://baztab.net/fa/news/23018)
*عمده علت بروزکمبودهای دارویی،سیاستها و چالشهای داخلیست تا تحریم های بین‌المللی.به عبارتی سیاستها بدون درنظرگرفتن تمامی جوانب امر،اجرای سلیقه‌ای سیاستها درسطوح کارشناسی، دخالتهای سازمانها ونهادهای نظارتی و سیاسی درامورکارشناسی سازمان غذا ودارو،نبود همراهی مناسب و دیدگاه سلامت محوردرنهادهای پشتیبان مثل بانکها و وزارت بازرگانی ودرمواردی همسو نبودن استراتژیهای نظام پزشکی و درمانی با سیاستهای کلان کشورازمهمترین دلایل ایجاد کمبودهای دارویی هستند.
روش قیمت‌گذاری فعلی با ایجاد محدودیت برای تولیدکنندگان،باعث بروزکمبودهای مکرردارویی شده وهمچنین گرایش شرکتها به کاهش کیفیت ونوآوری،باعث ترویج فرهنگ مصرف داروهای وارداتی می‌شود.
نبایدهردارویی وارد شود.بسیاری ازکشورهای درحال توسعه برای تهیه داروهای عادی خودهم با مشکل روبه روهستند ودولتها درقبال تامین داروهای نسل جدید برای برخی بیماران خاص تعهدی ندارند.
درحالی که ناچاربه تصمیم گیری با منابع محدود باشیم،مجبوربه تخصیص منابع به حداکثرجامعه خواهیم بود.هم اکنون هزینه سالانه درمان 3میلیون بیماردیابت نوع2،600میلیارد ریال،300 هزاربیماردیابت نوع یک،400 میلیارد ریال،5هزاربیمارهموفیلی عادی65میلیارد ریال و 200بیمارهموفیلی اینهیبیتور400میلیارد ریال است.قطعا هدف جامعه، تامین سلامت همه بیماران مذکوراست،اما اگر کل بودجه کشوری برای این بیماریها1000میلیارد ریال باشد، کدام بیماران باید پوشش داده شوند؟
نمی گویم بیماران کم تعداد به دلیل نبود داروهایشان ازبین بروند، اما توزیع منابع باید درست انجام شود.
باید تصمیم گرفته شودبا وجود بودجه محدود بین 170نفرو300هزارنفرکدام یک دراولویت قرارگیرد که اولویت با بیماران دیابتی است.300هزاربیماردیابتی فوت کنند بهتراست یا170بیمارهموفیلی؟
وزارت بهداشت روی مرگ ومیرمردم تصمیم نمی گیرد.بلکه برای حفظ وارتقای سلامت عموم جامعه با بودجه اختصاص یافته، تصمیم می گیرد.
برخی شرکتهای تولیدکننده چندسال پیش برخی ازداروهای تالاسمی راتولید کردند،اما فشارمصرف‌کنندگان وپزشکان باعث حذف یا کمرنگ شدن آنها دربازارشد ودیگردرداخل تولید نمی شوند.درحال حاضرکه به علت مشکلات ارزی امکان تامین نوع وارداتی وجود ندارد،بازار دچارکمبود شده وحالا داروی تولید داخل بااهمیت شده.این موضوع برای بیمارانMSهم صدق می کند،اماهنوزداروهای تولید داخل برای آنان وجود دارد.
دولت هم اکنون روپیه،وون کره جنوبی وتاحدودی یوان چین دراختیاردارد.اختصاص یوروبا چالشهای بسیاربیشتری روبرو بوده.به همین علت شرکتهای تولیدی که مواد اولیه ازهند داشتند،توانستند ارزبیشتری به خود اختصاص دهند.
بسیاری ازشرکت های آمریکایی با دریافت مجوزاز وزارت خارجه آمریکا می توانند به ما داروصادرکنند،چون ما تحریم دارویی نیستیم.بلکه مشکل تامین وجابه جایی پول داریم.البته نمونه هایی هم وجود دارد که برخی شرکتهای خارجی عطای بازارایران را به لقایش بخشیده اند.
به شخصه شاهد بودم که رئیس سازمان غذا و دارو در وزارت بهداشت با تلاشی بی شائبه برای آزادسازی بخشی ازپول های بلوکه شده ایران ازیک منبع اروپایی رایزنی میکرد وموافقت هایی هم در حال انجام شدن بود که با برکناری وزیربهداشت،این روند متوقف شد.تا زمان بررسی مجدد وزیرجدید،فرصتهای زیادی ازدست خواهد رفت.
یک شرکت اروپایی به ایران یک داروی ضد سرطان رابا قیمت بسیارنازل ارائه می داد مشروط بر آنکه یک داروی عمومی مسکن آن شرکت هم دربازارایران مجوز ورود دریافت کند.اما سیاست وزارت بهداشت برعدم ورود داروهای عمومی باعث شد که آن شرکت ازفروش داروی خود به ایران کلامنصرف گردد.بنابراین کشورمجبورشد به دلیل این سیاست اشتباه،برای جبران کمبود، این دارو رابا چند برابرقیمت ازشرکت دیگری درپروسه یک ساله خریداری کند.تغییردائمی افراد درپست های مدیریتی باعث به کارگیری این سیاست های اشتباه می شود
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
