روزنامه بهارـ ملیحه حسینی: مشایی ۹۱ میخواهد با مشایی ۹۲ متفاوت باشد. او از حالا تمرین میکند که متفاوت باشد. تمرینهایش را هم از نهاد ریاستجمهوری و دفتر رییسجمهور آغاز کرده است. همه چیز برای مشایی مهیاست. فضا، دیدار، مکان، همه چیز، برای یک تمرین بدون عیب و نقص فراهم است. مشایی این روزها تمرین «رییسجمهوری» میکند. او میخواهد رییسجمهور باشد. رفتارهایش، حرفهایش، ژستهایش جلوی دوربین و حتی دیدارهایش هم میگوید که او میخواهد رییسجمهور باشد. دیدار دیپلماتیک اولین تمرین مشایی است؛ تمرینی که در دفتر رییسجمهوری و در دیدار با وزیر امور خارجه سوئد صورت گرفت. قائممقام وزیر امور خارجه سوئد با هیاتی بلند پایه به تهران آمده است. فرانک بلفراگ با هیات بلند پایهاش به تهران آمده است تا با مقامات ایرانی دیدار و گفتوگو کند. یکی از این مقامات هم اسفندیار رحیممشایی است. قرار دیدار با اسفندیار رحیممشایی هم گذاشته شد؛ مکان: دفتر رییسجمهوری. بلفراگ با هیات بلند پایهاش طبق قرار قبلی وارد نهاد ریاستجمهوری و دفتر رییسجمهوری میشود. مشایی طبق عرف دیپلماتیک همه روسای جمهوری به استقبال وزیر خارجه سوئد میرود. خوش آمد گویی میکند و با او دست میدهد و عکاسان از خوش آمد گوییاش عکس میگیرند. بلفراگ روی صندلی مخصوص مقامات ارشد میهان دفتر ریاستجمهوری مینشیند و هیات بلند پایه سوئدی در جوارش. مشایی طبق عرف دیپلماتیک روی صندلی مخصوص میزبان در کنار بلفراگ مینشیند و نمایندگان وزارت امور خارجه هم در جوارش. حال، بلفرانگ رو در روی مشایی در دفتر ریاست جمهور ی نشسته است تا اولین دیدار دیپلماتیک مشایی با یک مقام سوئدی رقم بخورد. دیداری که در آن مشایی و همتای سوئدیاش از بحث هستهای و مذاکرات میگویند. مشایی میگوید که: «موضوع استفاده از انرژی صلحآمیز هستهای و ادامه مذاکرات از حیث ملی و بینالمللی برای ملت ایران اهمیت دارد. از یکسو به رسمیت
شناخته شدن حق استفاده صلحآمیز از انرژی هستهای برای ملت ایران بسیار مهم است و از سوی دیگر اینکه به نحوی با جامعه بینالمللی مسائل خود را در فضای تعامل پیش ببریم تا به اهدافمان دست یابیم، حایز اهمیت است. وجود سلاح هستهای نشانه قدرتمند بودن یک کشور نیست، سلاح هستهای در دنیا قابلیت استفاده ندارد و جمهوری اسلامی ایران هیچ اعتقادی به داشتن اینگونه تسلیحات نداشته و معتقد است که سلاحهای هستهای باید در دنیا نابود شود.» به گزارش «ایسنا» رییس دبیرخانه جنبش عدم تعهد در ادامه از «اعتمادسازی» در زمینه «انرژی هستهای» میگوید و اینکه «ایران همیشه آماده تعامل و همکاری بوده است اما در برابر پیشنهاد ایران که بهدنبال اعتمادسازی است هیچگاه از طرفهای مقابل درباره چگونگی اعتمادسازی پاسخ روشنی دریافت نشده است.» وی حتی میگوید که «برای اعتمادسازی حتی حاضریم با دیگر کشورها بهطور مشترک در این زمینه سرمایهگذاری کنیم ولی در واقع بهانه مخالفان اعتمادسازی نیست بلکه آنها بهدنبال ممانعت از استفاده ایران از انرژی و دانش هستهای و جلوگیری از پیشرفت ملت ایران هستند.» مشایی حرفهایش را دیپلماتیک میزند. از دغدغههای ملت ایران میگوید. البته او در خلال صحبتهایش محمود احمدینژاد را نیز فراموش نمیکند و از او به وزیر امور خارجه سوئد اینگونه میگوید: «احمدینژاد بهدنبال آن است که حق هستهای ایران بهعنوان حق اصلی ملت ایران بهطور کامل به رسمیت شناخته شود و این کار زمینه را برای مشارکت و همکاری بینالمللی فراهم میکند.» البته حق هم دارد که رییسجمهوری دهم را فراموش نکند. هرچه باشد مشایی در حال حاضر رییس دبیرخانه جنبش عدم تعهد است. سمتی که رییسجمهوری خودش آن را به مشایی داده است. البته پیش از این، مشایی رییس دفتر محمود احمدینژاد بود. اما سه ماه پیش محمود احمدینژاد یارش را از سمت دولتی برکنار و او را دبیر جنبش عدم تعهد کرد. دبیر جنبش عدم تعهد شدن و رفتن از دفتر رییسجمهوری البته چندان بیحاشیه هم نبود؛ یعنی نمیشود جابهجایی باشد، دولت محمود احمدینژاد باشد، مشایی از یک سمت به یک سمت دیگر برود، چند ماهی به انتخابات هم مانده باشد، آنوقت حاشیهای در کار نباشد. مشایی از سمت دولتی کنار رفت. آن هم شش ماهی که به انتخابات مانده است. حاشیهها و گمانهزنیها هم از همین کنار رفتنها آغاز شد. مشایی از سمت دولتی کنار رفت و رفتنش رسما جرقه آغاز کار انتخاباتی را زد. طبق آنچه قانون مشخص کرده است نامزدهای انتخابات باید پیش از اعلام نامزدی سمت دولتی نداشته باشند. احمدینژاد هم نامه میزند که مشایی از سمت رییس دفتریاش کنار برود و جای او «سیدحسن موسوی» عهدهدار امور شود. مشایی از دفتر رییسجمهوری میرود تا شاید سال ۹۲ بتواند به دفتر ریاستجمهوری برگردد. البته مشایی ۹۲ با مشایی ۹۱ آنطور که خودش دارد برنامهریزی میکند باید فرق کند. مشایی ۹۱ اگر به عنوان رییس دفتر به نهاد ریاستجمهوری رفت و بیرون آمد دارد برنامههایش را پیش میبرد که مشایی ۹۲ رییسجمهوری باشد که باید به نهاد ریاستجمهوری برود.