تو ای طاووس جان
زیباتر از جان
بزن چرخی وُ چترِ رنگ بگشا
تو ای طاووس جان
طاووسِ سبزِ سایه گستر
قشنگی های عالَم را تو شهپر
بیا چرخی بزن هنگامه انگیز
صدا زن یارِ خود را
چمان شو در چمن
ای شوکتِ جاویدِ رشک آور
بخوان آوازِ رازآمیز
که از آواز وُ گلبانگِ بهارت
مگر بگریزد این بیگانه دشمن
و باطل گردد این افسونِ سُستی
که بگرفته روان وُ جان وُ هم تن
بیا طاووس چترِ چامه بگشا
کزین پتیارگانِ نامبارک پی به قاموس
وطن پژمرده می سوزد به کابوس
هُمای همتِ ما شد هبا در دستِ اهریمن
ندارد مرده ریگی جز هبا، ریمَن
نه در کویی نه در میدان وُ در برزن
نمی رقصد شرارِ کوچکِ فانوس
نه پیغامی ز پوپک می رسد: هان، اینک آزادی
نه این بختک به گورِ خود خَزَد؛ افسوس
نه بارانی که در شور آوَرَد خاک
غبار از دل بشوید غم کُنَد پاک
«سَمَن» در سوگ وُ «سوری» زار وُ گریان
فضای ظلمت آبادی زمین؛ یکتا
بخوان طاووس جان
از جان تو بهتر
که جادوی شَمَن
باطل شوَد؛ چون دود گردد در برابر
تو ای طاووس جان
شرابِ با شکوهی در سبویِ روزگارِ ما
کزان مستیم وُ سرخوش در تماشا
ولی در پشتِ این بازیِ ناباور
به خود پیچان جهان از رنجِ خنجر
چه گویم چاره چون جویم
نمی بینم رفیقان دوستان را در کنارِ هم
تو ای طاووس جان
هرگز نمی دانی
برای راندگان از خانه چون من
کسی دلواپس وُ چشم انتظاری نیست
همه رفتند وُ من جا ماندم اینجا
کسی نگشاید این در
به رویِ آن که شبگردست وُ بی سامان وُ تنها...
ــــــــــــــــ
ریمَن = حیله گر
