Shahbaznakhai8@gmail.com
محمود احمدی نژاد، آینه تمام قدی است که چهره واقعی نظام ولایت مطلقه فقیه را با همه زشتی ها –وزیبایی ها اگر داشته باشد- نشان می دهد. چهره ای بدون بزک و مشاطه گری که درگذشته افرادی چون هاشمی رفسنجانی و سید محمد خاتمی با ترفندبازی و شیادی و عوامفریبی نمایندگی کردند و به هدف خود درزمینه بقای نظام نیز دست یافتند.
محمود احمدی نژاد همان چهره را بدون بزک نشان می دهد: ناکارآمدی، یاوه گویی، ابتلا به توهم و خود شیفتگی. بی دلیل نبود که سید علی خامنه ای در خطبه نماز جمعه 30 خرداد 1388 گفت که نظر احمدی نژاد به نظر او از دیگران –هاشمی رفسنجانی- نزدیک تراست.
تفاوت اصلی محمود احمدی نژاد با رییس جمهوری های دیگر نظام ولایت مطلقه فقیه دراین است که با نمایش چهره واقعی نظام به حکومت شوندگان - هرقدرهم که اصرارداشته باشند که خود را به ندیدن، نشنیدن و نفهمیدن بزنند- شیرفهم می کند که اگر بخواهند درکشوری یکپارچه که حداقل های حقوق انسانی درآن رعایت شود زندگی کنند، راهشان از راه نظام جداست و دیر یازود –البته پیش از آن که کاملا دیرشود- ناگزیر باید شرّ این نظام اهریمنی ایران بر بادده را از سرخود کم کنند.
روش محمود احمدی نژاد برای این کار زدن نعل وارونه است. درمدت نزدیک به 8 سال، بیش از 700 میلیارد دلار درآمد نفت را به باد فنا می دهد تا عملا بی لیاقتی و ناکارآمدی نظام را به نمایش بگذارد. ارزش پول ملی را درحد کاغذ باطله پایین می آورد تا هیچ تردیدی دراین امر باقی نماند و درآخرین ماه های دوره دوم و آخر ریاست جمهوری اش به مجلس شورای اسلامی می رود تا راه یافتگان به آنرا سکه یک پول کند و به ریششان بخندد.
روز چهارشنبه 16 ژانویه، محمود احمدی نژاد با قرارقبلی در مجلس شورای اسلامی حضوریافت و پس از سخنرانی نیز باسرعت آنرا ترک کرد. دراین سخنرانی، محمود احمدی نژاد سخنانی گفت که اگر نام او از آنها حذف شود، هرناظری گمان خواهد برد که گوینده آنها نه رییس جمهوری و رییس قوه مجریه، بلکه رهبر اپوزیسیون و مخالفان دولت بوده است. درحالی که آمارها حکایت از رشد فزاینده شمار کسانی که دراثر ندانم کاری ها و سیاست های نادرست همین دولت درزیر خط فقر مطلق قرار می گیرند دارد، او گفت: «ملتی که روی دریای ثروت نشسته، نباید فقیرداشته باشد»!
رییس جمهوری که تاهمین چندماه پیش اعلام می کرد که تحریم های غرب برسر پرونده هسته ای نه تنها تأثیری ندارند که موجب شکوفایی و پیشرفت کشورنیز می شوند، با چرخشی 180 درجه ای گفت: «تحریم ها ابتدا باعث کاهش رشد کشور شده و برقشروسیعی از مردم فشارخواهد آورد و درثانی هم باعث نوسانات قیمت و تأثیر برقشری از مردم که درآمد ثابتی دارند خواهد شد».
برای دورزدن تحریم ها یا دستکم کاستن از شدت اثر آنها، تاکنون منابع کلانی از ثروت عمومی به جیب های گشاد دلالان و واسطه های رنگارنگ ریخته شده و بهای آنرا مردم با کاهش شدید ارزش پول ملی و گرانی کمرشکن نیازهای اولیه خود می پردازند، اما به نظر رییس جمهوری: «دور زدن تحریم ها که تاکنون سیاست جاری جمهوی اسلامی بوده، جواب نمی دهد»!
همه سخنان رییس جمهوری منصوب ولی مطلقه فقیه منفی و آیه یأس نیست. برای حل مشکلات حتی در 5 ماه باقیمانده از ریاست جمهوری اش راهکار هم دارد: «باید برای قطع هزینه های دولت به درآمدهای نفتی یکباره تصمیم بگیریم و این کار را تمام کنیم. فشار می آید، معلوم است که فشار می آید. درآمدی که 100 سال از نفت تغذیه کرده، بخواهیم یک دفعه آنرا قطع کنیم فشار می آید»!
و پس ازاین تجویز داروی تلخ، برای آنکه معاندان خرده نگیرند که رییس جمهوری درد را گفت ولی درمان را نگفت، برای جایگزینی درآمدهای نفتی پیشنهاد داد که عمده فعالیت اقتصادی به سوی زمین سوق یابد. او برای مثال عدم بهره برداری از جنگل ها برای دامداری را نادرست خواند و گفت: «اگر 14 میلیون [هکتار] جنگل های ایران دراختیار دامداران قرار گیرد، 14 هزار موقعیت شغلی ایجاد می شود»! او همچنین خواهان آن شد که بلوط ها از جنگل ها برچیده شوند و به جای آنها علوفه کاشته شود!
ریشخندی که در جای جای سخنان محمود احمدی نژاد خطاب به راه یافتگان به مجلس شورای اسلامی موج می زند، چنان آشکار است که به هیچ ترتیبی نمی توان آنرا لاپوشانی کرد. درواقع هم شأن مجلسی که برای آب خوردن هم از "مقام معظم رهبری" کسب اجازه می کند و هیچ فرصتی را برای اثبات "ولایت مداری" خود از دست نمی دهد بیش ازاین نیست.
راه یافتگان به مجلس فرمایشی و گوش به فرمان باید ممنون هم باشند که احمدی نژاد تا آنجا پیش نرفت که پیشنهاد کند برای قطع وابستگی به درآمد نفت و کاهش هزینه ها، بودجه آشپزخانه مجلس شورای اسلامی قطع شود و آنان از علوفه های کشت شده در جنگل تغذیه کنند!
