وحدت چپ، نیازمند حضور فعال همه ماست!

در این که وحدت درونی چپ ایران یک ضرورت حیاتی است، برای عموم نیروهای چپ، کمتر مورد مناقشه است. اما برای دستیابی به این وحدت و انسجانم، طرح روشن، عملی و مشترکی، هنوز وجود ندارد. نیروهای چپ در شمار گسترده ترین بخش فعالان سیاسی و مدنی هستند. این نیرو نتوانسته است متناسب با وزن واقعی خود در معادلات سیاسی کشور اثرگذار شود. جای خالی یک چپ نیرومند در معادلات سیاسی جامعه، امروز محسوس است. عبور از بحران های کنونی کشور و گشودن چشم اندازی متفاوت در برابر مردم، نیازمند برآمد چنین نیرویی است.

پیرامون مختصات جامعه ایران در شرایط کنونی، مطالب زیادی منتشر شده است. همین بس که تاکید کنیم در نتیجه سی و چهار سال حاکمیت جمهوری اسلامی، وضعیت زیستی مردم به شدت خراب شده است. گرانی و تورم قدرت خرید مزدبگیران و بخش وسیعی از جامعه را تحلیل برده و بیکاری ابعاد بسیار نگران کننده ای پیدا کرده است. شهروندان امنیت چندانی ندارند و در نگرانی نسبت به آینده خود، روزگار می گذرانند. فساد و دزدی، رشد کرده و فریبکاری و دوروئی جزو امورات عادی جامعه شده است. افزون بر این، زیر سایه حکومت دینی، آزادی سیاسی مردم، توسط استبداد حاکم لگدمال می شود. از آزادی های مدنی خبری نیست، اما آنچه به وفور به چشم می خورد، چپاول سرمایه های ملی و دخالت در زندگی خصوصی مردم است. این مجموعه باعث رشد نارضایتی اقشار مختلف جامعه شده و شهرنشینان را، که درصد بالائی از مردم کشورمان را تشکیل می دهند، به ستوه آورده است. بروز جنبش هائی که به اشکال مختلف طی این چند دهه رخ داد و به ویژه جنبش سیاسی سال ۸۸ نشانه هائی از انباشت این نارضایتی هاست. جنبش گسترده و سیاسی خرداد ۸۸، به رغم اینکه پایه های دستگاه ولایت فقیه را به لرزه درآورد، اما نتوانست به دلیل سرکوب خشن و بی رحمانه از سوئی و ضعف و پراکندگی نیروهای ترقی خواه، از سوی دیگر، به نتایج امیدوار کننده ای برساند. وحدت نیروهای چپ، بیش از همه در خدمت انسجام نیروهای مترقی و استقرار دموکراسی در کشورمان، قرار خواهد گرفت. اهمیت موضوع از زاویه دیگری نیز قابل توجه است. تداوم و استمرار حکومت جمهوري اسلامي و نقض خشن آزادي هاي سياسي و گسترش فقر، فساد، دزدي و بي عدالتي، چشم انداز رهائی از زنجیر استبداد را تیره کرده و بخشی از نیروها را، در درون جامعه، دستخوش یاس و نامیدی نموده است. تنفس در چنین فضائی است که روحیه دلبستن به یک ناجی خارجی را در میان مردم تقویت کرده است. برعکس، حرکت وحدت طلبانه در درون نیروهای چپ، می تواند امید را در دل مردم و نيروهاي اپوزيسيون ترقيخواه، زنده نگاهدارد و انرژي و شور و اميد ایجاد کند. برای برون رفت از وضعیت کنونی و رهائی از چنگ غول استبداد و برای پی ریزی یک جامعه آزاد و عادلانه، نیروی سازمانیافته لازم است، اما کافی نیست. برای شکستن شیشه عمر حکومتی که بر پول نفت و سرکوب سپاه و فریب ملاها تکیه دارد، شور و امید به رهائی، یک ضرورت است.

چپ تنها نیروئی است که مبارزه آشتی ناپذیر با تبعیض، استثمار و استبداد را در برنامه خود دارد. نیروئی است که سرمایه داری را سرنوشت محتوم بشریت نمی داند، جریانی است که صمیمانه برای عدالت اجتماعی و جامعه ای عاری از نابرابری مبارزه می کند و امکان دستیابی به این اهداف را در جامعه ای که سوسیالیسم اش می نامیم، تا حدودی قابل تحقق می بیند. از این زاویه نیز، ضرورت وحدت چپ و فشرده شدن صفوف این نیرو، در خدمت نفی استبداد و دستیابی به آزادی و برابری قرار می گیرد.

امروز سه سازمان سیاسی، سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)، شورای موقت سوسیالیست های چپ ایران، و سازمان ما، سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران، به همراه گروهی از فعالان منفرد، برای متشکل کردن بخشی از چپ، چپی که آزادی را از سوسیالیسم جدا نمی داند و درک و دریافت استالینی از سوسیالیسم را مردود می شمرد، عزم جزم کرده اند تا سازمان جدیدی را پی ریزی نمایند. برای این هدف، فراخوانی را تحت عنوان: “فراخوان برای مشارکت در روند شکل‏دهی تشکل بزرگ چپ”، در سطح جنبش منتشر کرده اند. سپس برای شناخت مسیر حرکت آینده خود، نشانه هائی را مشخص کرده اند تا مسیر را در حد معینی شناسائی کنند. این طرح که توسط سه جریان تدارک شده است، قرار است به همراه فعالان منفرد و همه نیروهای علاقمند دیگر در یک نشست حضوری، مورد تصمیم گیری قرار گیرد تا به عنوان چراغی، راهنمای فعالیت آتی همه ما قرار گیرد. با این تاکید که در جریان عمل و با کسب تجربه، عناصر آن در عمل آزموده و در صورت نارسائی، بازبینی و اصلاح می شود. اکنون پرسش این است که چگونه می توان این حرکت را سنجیده تر و در قد و قامت خودش و به طور نسبی، پرشورتر نمود و به نتایج امیدوار کننده ای رساند. پیرامون این پرسش نکات و مسائل متعددی را می توان مورد تاکید قرار داد. در این یادداشت، از میان مجموعه تاکیدات، چند نکته را برگزیده ام و مورد اشاره قرار می دهم:

نخست اینکه جامعه آبستن حوادث مهم و غیر قابل پیش بینی است. دخالت تک تک ما به شکل جداگانه چندان اثربخش نخواهد بود. ما باید در کنار دامن زدن به بحث های نظری و سیاسی و تشکیلاتی، فعالیت سیاسی نیروهای این پروژه را، تقویت کنیم. اینکه این نیرو چگونه و در چه قالبی می تواند فعالیت سیاسی کند، باید برای سازماندهی آن، راهجوئی شود. اما نباید تردید نمود که کار مشترک سیاسی و تحلیل و بررسی رویدادهای سیاسی و سازماندهی اقدامات مشترک، هم پایه های این وحدت را محکمتر نموده و هم امید را در دل پیشبرندگان این پروژه و رفقائی که به هر دلیل برای درگیر شدن در کار مشترک، به امیدواری بیشتری نیاز دارند، زنده می کند و هم مهمتر اینکه، امکان حضور قدرتمندتری در پراتیک سیاسی ایجاد می کند. فعالیت سیاسی از همین امروز است که می تواند شور و شوق ایجاد کند و تمایل به تحقق پروژه وحدت را افزایش دهد.

دوم اینکه در برنامه و "نقشه راه"، نیروهای تدارک کننده کوشیده اند، ضوابط ناظر بر گردش نظرات هر چه دموکراتیک تر باشد و علنیت و طرح ایده ها در نشریات و رسانه ها تضمین شود. در ضوابط مورد تاکید - که به صورت یک مجموعه پیشنهاد شده و به اطلاع عموم رسانده شده است - امکان دخالت در سازماندهی، در تهیه و تنظیم اسناد برای همگان منظور شده است. در این طرح پیشنهادی، اعضای تشکل ها و فعالان منفردی که به این پروژه متعهد شده اند، برابر حقوق اند. از اینرو از همه یارانی که خود را در چارچوب عمومی فراخوان تعریف می کنند، یارانی که تاکیدات دیگری دارند، اما نیروهای مورد نظرشان عمدتا در این پروژه حضور دارند، انتظار این است که با همراهی و مشارکت شان در این پروژه، شور و امید را برای تحقق وحدت چپ تقویت کنند. توجه داشته باشیم ما نیروهای چپ ایرانی باورمند به دموکراسی، تا کنون کمتر تجربه نزدیکی و وحدت و بیشتر، در انشعاب مهارت داشته ایم. برای تغییر این روند، استفاده از تجربه، نیروی فکری، توان، امکانات و انرژی همه عزیزانی که خود را در این چارچوب می بینند، یک ضرورت است. کنار ماندن و منتظر طرح و نقشه بدون عیب و نقص نشستن، نیروهای چپ را به مقصود نزدیک نمی کند. چپ مدافع دموکراسی، فعلا به جز این پروژه، طرح نقد دیگری فرا روی خود ندارد. پروژه وحدت چپ را هر کس به سهم خود می تواند تقویت و توانمند کند. برای رهائی از این پراکندگی، ناجی وجود ندارد. ناجی تک تک مائیم. این حرکت از همین امروز توسط خود ما می تواند رشد کرده و اوج گیرد و یا برعکس ستاره اقبالش رو به افول گذاشته و به خاموشی گراید. این پروژه، با مشارکت گسترده یاران و فعالان چپ خارج از تشکل های موجود، می تواند پیام وحدت را در میان بخش مهمی از نیروهای چپ، عمومی تر کند. ما دستمان را برای همکاری و تقویت چپ، صمیمانه به سوی شما دراز می کنیم. این پروژه با حضور تک تک شما و با مشارکت گسترده تان، چشم انداز امیدوار کننده تری پیدا خواهد نمود.

سوم مخاطب این پروژه نیروهای جدا شده از جریانات سیاسی و همه فعالینی است که خود را در چارچوب "فراخوان" می بینند. اهمیت دارد اشکال و مکانیزم هائی برگزیده شود، که امکان دخالت نیروها در داخل را فراهم نماید. این پروژه بر جلب مشارکت جوانان و زنان تاکید دارد. اساسا بدون حضور این بخش از فعالان چپ، پروژه وحدت چپ، کامیاب نخواهد شد. بسیار مهم است که جوانان نگاه مثبتی به این پروژه داشته باشند. اینکار میسر نیست مگر اینکه آنها با مشارکت در این پروژه جایگاه نظرات و تاکیداتشان را برجسته تر کنند و به بقیه نیروهای این پروژه، نه به چشم رقیب، که یار و همراه خود نگاه کنند. زنان که در تشکل های سیاسی چپ حضورشان کمرنگ شده است، همراهیشان با این پروژه، اهمیت فراوانی دارد. بخشی از فاصله گیری از فعالیت سازمانیافته سیاسی، تابع شرایط و محصول شکست چپ بوده است. اما بخش دیگر این دوری، ناشی از این واقعیت است که تشکیلات های موجود را مردانه می بینند. باید به این نقص توجه شود و شرایط برای امکان تاثیرگذاری این نیرو مهیاتر شود.

چهارم این پروژه توسط همه اعضا و دوستداران سازمانها و فعالان منفردی که اعلام تعهد کرده اند، آغاز می شود. اعضای این پروژه چه در سازمانها و چه به شکل منفرد می بایست وسیعا بسیج شده، برای به سرانجام رساندن آن بر تلاش سازمانیافته خود، بیافزایند. اقدامات زیر می تواند به تقویت این پروژه کمک کند:

اعضای سازمان ها در وحله نخست می بایست نسبت به جلب تمایل یاران سابق سازمان خود، به این وحدت، کار سازمانیافته ای انجام دهند.

اعضا و نهادهای سازمان ها و فعالین منفرد، از روابط خود با فعالین قدیمی و جوانان چپ در داخل و خارج کشور، برای جلب تمایل آنان به پروژه وحدت چپ بهره گیرند.

برقراری رابطه تشکیلات سازمانها و فعالین منفرد در کشورهای محل اقامت خود برای تقویت فعالیت مشترک ضروری است.

فعالان مدافع وحدت چپ برای جلب تمایل نیروهای چپ به پروژه وحدت، لازم است که کنفرانس هایی را برای گفتگو در محل اقامت خود برگزار کنند.

اعضا و نهادهای سازمان ها و فعالین منفرد ضروری است از امکانات رسانه ای خود برای انعکاس اخبار مربوط به پروژه وحدت چپ، از طریق میز گرد، گفتگو و ... استفاده نمایند

نیروهای پروژه، اعضای سازمان ها و فعالین منفرد برای امکان مشارکت دوستانشان که فعال چپ در ایران هستند راهجوئی کنند.