|
|
|
|
گفتیم وُ شنیدم ازان خانه ی محصور
افسوس جدا از هم وُ بی حوصله وُ دور رفتیم ازین چشمه به آن چشمه پیِ نور آب از سرِ هر چشمه گِل آلود وُ بسی شور کوتاه تر از فرصتِ هر قصه ی آهیم ازین خواب به آن خواب وُ ازین چاله به چاهیم پَر نیست اگر بر تنِ انسانِ شکیبا رؤیایِ رهایی وُ ز پرواز چه پروا! تا گِردِ هم آییم وُ در آیینه شناسا امیدِ رهایی دَمَد از جمعِ من وُ ما تا کِی بُوَد آواره دلِ من ز تو همراز! من گرمیِ دست تو بجویم همه آواز در کوچه وُ میدانِ جهان نیست چو فانوس ای کاش شکافد شبِ ما نعره ی ناقوس خورشیدِ سخن گشته درین شهر چو محبوس خاکسترِ خورشید بُوَد بسترِ ققنوس ذِلت نپذیرد دلِ دریای خروشان خیزابه ز خیزابه بلند آید وُ رخشان از صبر به عصیان رسد انسانِ گرفتار تومارِ ستم بر دَرَد وُ نامِ سیه کار از دفترِ هستی بزایید به یکبار نام وُ نسبِ سلسله دارانِ سبکسار انسانِ به جان آمده شد شعله ی فریاد از بند برون آمد وُ شد زاده ی آزاد 2013-01-02 http://rezabishetab.blogfa.com/ نظر شما؟
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد |
|
