اخبار و گزارشات کارگری ۶، ۷ و ۸ دی ماه۱۳۹۱

اخباروگزارشات کارگری6دی ماه1391

- احضار عباس هاشم پور به اداره اطلاعات اشنويه
- انتقال فعالين بازداشتي در شهر بوکان به زندان عمومی
- ممانعت از ورود ۳۵ کارگر معترض به مجتمع پتروشیمی امیر کبیر
- تجمع اعتراضی کارگران کارخانه قنداهوازدر حضور احمدی‌نژاد
- حقوق بازنشستگان صنایع فولادکماکان درگروگان است!
- تاخیر3ماهه پرداخت حقوق کارگران بازنشسته شرکت زغال‌سنگ کوهبنان
- کارگران فولاد غرب:با گذشت ۸ ماه از اخراج، مقرری بیمه بیكاری نمی‌گیریم
- کارگران فصلی از مشکلات‌شان می‌گویند
- مطالبات پرستاران را نمی دهند! اضافه کار اجباری بدون دریافتی!
-3.5 میلیون فارغ‌التحصیل بیکار در کشور وجود دارد
- نتیجه تحقیق بازرسان کار درباره علت حادثه معدن یال شمالی اعلام شد
-“باکسینگ دی” در لندن با اعتصاب بخش حمل و نقل همراه شد

احضار عباس هاشم پور به اداره اطلاعات اشنويه
به گزارش رسيده، روز سه شنبه 5 دی ماه عباس هاشم پور از اعضاي كميته به اداره اطلاعات اشنویه احضار و به مدت 3 ساعت بازجويي گردید.
عباس هاشم پور فعال کارگری و عضو کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری می باشد که در تاریخ 26 خرداد 1391 در حمله به مجمع عمومي كميته ي هماهنگي بازداشت شده بود. دليل احضار عباس هاشم پور حضور در مجمع عمومي كميته در كرج عنوان شده است. در طي بازجويي به نام برده به گفته شده است كه نبايستي با كميته ي هماهنگي همكاري كند. وي ضمن دفاع از فعاليت در كميته ي هماهنگي اعلام كرده است كه كميته ي هماهنگي تشكلي مستقل و صنفي بوده و در راستاي منافع طبقاتي كارگران فعاليت مي كند.
كميته ي هماهنگي ضمن محكوميت احضار عباس هاشم پور، خواستار آزادي بي قيد و شرط هادي تنومند، جمال ميناشيري، محمد كريمي، قاسم مصطفي پور و ابراهيم مصطفي پور اعضاي خود در بوكان و همه كارگران و فعالان در بند مي باشد.
كميته ي هماهنگي براي كمك به ايجاد تشكل هاي كارگري-6 دي 1391

انتقال فعالين بازداشتي در شهر بوکان به زندان عمومی
بنا به خبر رسيده با پيگيري خانواده های اعضاي بازداشت شده كميته هماهنگي در بوکان، آنها توانسند در روز سه شنبه 5 دیماه ملاقات حضوري با خانواده هايشان داشته باشند. براساس این گزارش دوشنبه 4 دي ماه ساعت 9 وسی دقیقه تمامی بازداشت شدگان به زندان عمومی بوکان منتقل شده اند. آنها دلیل بازداشت خود را حضور در مجمع عمومی کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری در شهر کرج عنوان کرده اند.
همچنین خانواده های بازداشت شدگان امروز مجددا به داستانی شهر بوکان مراجعه کردند و دادستان اعلام کرده است که هنوز تحقیقات تکمیلی به دادستانی ارائه نشده است و باید منتظر باشند تا پرونده به دادستانی ارجاع داده شود.
كميته ي هماهنگي ضمن محكوميت ادامه بازداشت اعضاي خود در شهر بوكان، خواهان آزادي بي قيد و شرط آنها و ديگر كارگران و فعالين كارگري دربند مي باشد.
كميته ي هماهنگي براي كمك به ايجاد تشكل هاي كارگري-6 دي 1391

ممانعت از ورود ۳۵ کارگر معترض به مجتمع پتروشیمی امیر کبیر
ایلنا بتاریخ6دی طی گزارشی،از عدم اجازه ورود ۳۵ نفر از کارگرانی كه نسبت به قرارداد خود معترض‌اند به مجتمع پتروشیمی امیر کبیرخبر داد و دلیل این اقدام را از سوی حراست این مجتمع تولیدی «گم شدن قرارداد آن‌ها» ذكر كرد.
این گزارش حاکیست،از روز پنج شنبه هفتهٔ گذشته مورخ ۳۰ آذر به ۳۵ نفر از کارگران کارخانهٔ پتروشیمی امیر کبیر، اجازهٔ ورود به محل کار خود را نمی‌دهند و ماموران حراست مجتمع به آنان می‌گویند قرار داد شما فعلا موجود نیست و گم شده است.
پنج شنبهٔ ۲ هفته پیش، مورخ ۲۳ آذر ماه، حراست پتروشیمی امیر کبیر از ورود بیش از ۴۰۰ نفر از پرسنلی که قرارداد خود را با بهره گیری از ماده ۱۴۲ قانون کار با شرکت پیمانکاری spc (تعمیرات و نگهداری صنایع فارس) امضا نکرده بودند جلو گیری کرد.
ماده ۱۴۲ قانون کار تصریح دارد: «در صورتی که اختلاف نظر در مورد مواد مختلف این قانون و یا پیمانهای قبلی و یا هر یک از موضوعات مورد درخواست طرفین برای‌انعقاد پیمان جدید، منجر به تعطیل کار ضمن حضور کارگر در کارگاه و یا کاهش عمدی تولید از سوی کارگران شود، هیأت تشخیص موظف است بر‌اساس در خواست هر یک از طرفین اختلاف و یا سازمانهای کارگری و کارفرمایی، موضوع اختلاف را سریعاً مورد رسیدگی قرار داده و اعلام نظر نماید.»
کارگران نیز در اعتراض به این عمل دست به یک اعتراض صنفی زدند و در مقابل فرمانداری منطقه ویژه ماهشهر تحصن کردند.
این تحصن در مقابل فرمانداری روز شنبه مورخ ۲۵ آذر بار دیگر تکرار شد و در روز‌های بعد تا تاریخ ۲۹ آذر، کارگران در مقابل مجتمع پتروشیمی امیر کبیر دست به تجمع می‌زدند. اما این اعتراضات در پایان ۲۹ آذر با ترفندهای خاصی اتمام یافت. در حال حاضر به ۳۵ نفر از کارگران پتروشیمی امیر کبیر که در این اعتراضات فعال بودند اجازهٔ ورود به محل کار را نمی‌دهند و می‌گویند که قرار داد شما گم شده است.

تجمع اعتراضی کارگران کارخانه قنداهوازدر حضور احمدی‌نژاد
کارگران کارخانه قنداهواز:ما گرسنه ایم، 22 ماه است حقوق نگرفته ایم
به گزارش6دی مهر،کارخانه 100 هزار تنی شکر و 175 هزار تنی تصفیه شکر شرکت کشت و صنعت نیشکر دهخدا بعد از ظهر سه شنبه با حضور محمود احمدی نژاد در اهواز افتتاح شد.
بروایت تصاویرزیر،همزمان با برگزاری این مراسم تعدادی ازکارگران کارخانه قنداهواز تجمع اعتراضی برپاداشتند.





حقوق بازنشستگان صنایع فولادکماکان درگروگان است!
"بازنشستگی یعنی آسایش خاطر پس از 30 سال کار و زحمت آن هم در کارخانه‌ای مانند ذوب آهن با آن همه خطرات جانی که هر از گاهی یکی داخل پاتیل ذوب می‌افتد، دیگری از ارتفاع پرت می‌شود و حتی به جنازه‌اش نمی‌شود نگاه کرد و ...
اما حالا پس از 30 سال کار به جای قدم زدن در پارک‌های حاشیه زاینده‌رود تازه باید راه بیفتیم در یک خیابان‌، بایستیم پشت درب مجلس و وزارت خانه و ... به دنبال حقوقمان... البته برخی مواقع مسوولان لطف کردند و ماهانه 70 هزار تومان به حساب می‌ریزند که با خوردن نان و پنیر در 30 روز ماه باید بازنشستگی را سر کنیم.
اینها صحبت‌ها، فریادها و اشک‌های هر روزه بازنشستگان ذوب آهن اصفهان است، البته این فقط به بازنشستگان این کارخانه عظیم و پردرآمد مربوط نمی‌شود، بلکه حدود یکسالی است که گریبان تمامی مستمری بگیران بازنشسته صنعت فولاد کشور را گرفته است.
حاج براتعلی، یکی از بازنشستگان ذوب آهن می‌گوید: ازسال گذشته تاکنون این مشکل شروع شده و این طور که به ما می‌گویند تعویق حقوق بازنشستگان به دلیل نبود بودجه در صندوق بازنشستگان صنعت فولاد کشور است.
وی ادامه می‌دهد: قرار بود این صندوق در زیر مجموعه سازمان تامین اجتماعی قرار بگیرد که تاکنون سهام آن واگذار نشده است.
وی می‌افزاید: حقوق آبان و آذرماه به تاخیرافتاده و در ماه‌های قبل نیز برخی مواقع 70 هزار تومان مثل صدقه و خیرات دریافت می‌کردیم!!
هم‌چنین یک بازنشسته دیگر ذوب آهن می‌گوید: نمایندگان بازنشستگان به همراه جمعی از افراد بازنشسته از سال گذشته تاکنون به طور مداوم به سراغ مجلسی‌ها، دفتر ریاست جمهوری و حتی نهاد رهبری هم رفته‌اند که جز وعده‌های تو خالی نبوده است.
محمد صناعت می‌افزاید: بعد از یک عمر کار سخت و خطرناک در کارخانه ذوب آهن اصفهان توقع داشتیم دوران بازنشستگی را با خیال راحت بگذرانیم اما باید برای "چندر غاز"حقوق هر روز در سرما و گرما خیابان‌ها را ببندیم تا شاید یکی بیاید به حرفمان گوش دهد!
مسوولان کرامت انسانی بازنشستگان را از بین برده‌اند
صنعت فولاد کشور، مجموعه‌ای بزرگ با درآمدهای ارزی بالا است که همواره از توفیقات روز افزون در شکستن تحریم‌ها خبر می‌دهد، اما به شسکته شدن و بی‌شخصیت شدن کارکنان دیروز خود بهایی نمی‌دهد، این در حالی است که صنعت فولاد زمانی بعد از صنعت نفت جایگاه دوم ارزش شغلی در کشور را به خود اختصاص داده بود، اما اکنون کارمندان زحمتکش دیروز این صنعت به طور مسخره آمیزی و بدون ذره‌ای کرامت انسانی آواره خیابان‌های اصفهان و پایتخت شده‌اند.
مجتبي احمدي، نماینده بازنشستگان ذوب آهن كه فعالانه در سال اخير امور اين قشر را پيگيري می‌کند می‌گوید: سهل انگاري‌هاي دولت كرامت انساني ما را از بين برده است چرا كه زماني از نظر ارزش کار از جایگاهی بعد از صنعت نفت در کشور برخوردار بودیم اما در حال حاضر پايين‌ترين مشاغل نيز از ما جلوترند و براي حق و حقوق خود در سرما و گرما بايد آواره خيابان‌ها وپشت درب ادارات و سازمان‌ها باشيم.
وي می‌افزاید: صندوق فولاد كشور در سال 1376 تاسيس و موظف شد رقم كسورات حقوق كاركنان اين صنعت را از سال 1346 به علاوه مبلغي از سازمان يا كارخانه‌اي كه شخص در آن به كار مشغول بوده است را محاسبه و به اين صندوق واريز نمايد.
احمدي با بيان اينكه اين صندوق زير مجموعه شركت ملي فولاد ايران است، ادامه می‌دهد: متاسفانه اين مبالغ قانوني از طرف شركت‌هاي بزرگ فولاد كشور به حساب صندوق واريز نشده است و يا اگرهم اين كار انجام شده شركت ملي فولاد اين مبالغ را برداشت و خرج كرده است كه متعاقب آن مشكل پرداخت مستمري بازنشستگان ذوب آهن در سال گذشته آغاز شد.
اين فعال كارگري ادامه می‌دهد: درپي اعتراض گروهي از بازنشستگان ذوب آهن در 9 اذر ماه سال گذشته در مقابل مجلس شوراي اسلامي، نمايندگان با تصويب بند 59 قانون برنامه بودجه سال 1391، وزارت صنعت، معدن و تجارت را مكلف به پرداخت مطالبات قانوني بازنشستگان صنعت فولاد در 15 استان كشور كردند.
وي با اشاره به اينكه مطابق بند 59 بايد اين مبلغ از دارايي‌هاي وزارتخانه مربوطه پرداخت شود، ياد آور شد: سازمان خصوصي سازي مسؤوليت معامله سهام با ايميدرو يا همان سازمان توسعه فولاد و صنايع معدني ايران را به نفع صندوق فولاد به عهده دارد كه طبق آخرين اخبار مسوولان اين سازمان روز گذشته -پنج دي ماه سال 1391- قرار به تشكيل جلسه گذاشته‌اند.
احمدي با بيان اينكه در شرايط فعلي پرداخت مستمري‌ها به عهده وزارت كار، تعاون و رفاه اجتماعي است، می‌گوید: رييس سازمان تامين اجتماعي به عنوان نماينده وزارت مربوطه رفع مشكل بازنشستگان صنعت فولاد را فقط منوط به ثبت رسمي و قانوني قرارداد بين سازمان خصوصي سازي و ايميدور كرده است چرا كه وي معتقد است بدون ارايه تضمين قانوني، اعتباري رسمي براي پرداخت حقوق و مزاياي بازنشستگان وجود نخواهد داشت.
اين بازنشسته ذوب آهن اصفهان می‌افزاید: با استناد قانون 22 صندوق بازنشستگي كشور در زير مجموعه وزارت كار، تعاون و رفاه اجتماعي قرار خواهند گرفت.
وي می‌گوید: طبق وعده‌های داده شده از طرف مسؤولان 15 این ماه سال جاري اطلاعيه حقوقي مستمري بگيران بازنشسته ذوب آهن از طرف وزارت كار، تعاون و رفاه اجتماعي اعلام خواهد شد.
احمدي می‌افزاید: در سال جاري بازنشستگان ذوب آهن حداقل چهار بار يعني يكبار در هر فصل سال به وزارت صنعت، معدن و تجارت، دفتر رياست جمهوري و يا مجلس مراجعه کرده‌اند و اين در حالي است كه بارها به طور خود جوش نيز در مقابل سازمان‌های مربوطه شهر اصفهان اعتراضات خود را نشان داده‌اند اما جز كوتاهي و بي تفاوتي از مسوولان چيزي نديده‌اند!
منبع:ایسنا-6دی-بخشی ازیک گزارش

تاخیر3ماهه پرداخت حقوق کارگران بازنشسته شرکت زغال‌سنگ کوهبنان
به گزارش6دی فارس ، طی ماه‌های گذشته تعداد کثیری از بازنشستگان شرکت زغال‌سنگ بارها ضمن مراجعه حضوری به فرماندار، مسئولان مربوطه و خبرنگاران شهرستان خواستار پرداخت هر چه زودتر مطالبات خود شدند.
براساس این گزارش،یکی از بازنشستگان شرکت زغال‌سنگ گفت: از زمان بازنشستگی برنامه مدون و دقیقی در پرداخت حقوق ماهانه ما وجود ندارد و با توجه به کهولت سن، مشکلات اقتصادی گریبان‌گیر زندگی ما شده به گونه‌ای که دو ماه از پرداخت حقوق و مزایای ما می‌گذرد و وارد سومین ماه شده‌ایم، اما هیچ اقدام عملی از سوی صندوق بازنشستگی شرکت زغال‌سنگ و مسئولان مربوطه صورت نگرفته و فقط وعده‌های امروز و فردای آنان موجب امید در ما شده است.
قاسمی گفت: در حال حاضر بازنشستگان با داشتن فرزندان محصل و دانشجو در پرداخت هزینه‌ها دچار مشکل شده‌اند و اگر این روند ادامه پیدا کند، سبب می‌شود، تعدادی از آنان از ادامه تحصیل باز بمانند.
ایزدی یکی دیگر از بازنشستگان شرکت زغال‌سنگ ابراز داشت: جوانی و شادابی خود را در اعماق زمین سپری کردیم به امید اینکه در دوران پیری و کهولت از حقوق و مزایایی برای گذران زندگی برخوردار باشیم، اما به‌دلیل بی‌برنامه بودن در پرداخت حقوق قدرت خرید ما به صفر رسیده و وضعیت اقتصادی ما بسیار اسف‌بار است.

کارگران فولاد غرب:با گذشت ۸ ماه از اخراج، مقرری بیمه بیكاری نمی‌گیریم
به گزارش6دی ایلنا،از مجموع ۲۰۰ کارگر فقط بیمه ۳۸ کارگر برقرار شد و بیمه بیکاری ۱۶۲ کارگر باقی مانده به بهانه‌های مختلفی از سوی اداره کار و سازمان تامین اجتماعی تایید نشده است.
در پی بیكاری ۲۰۰ کارگر مشمول مقرری بیمه بیكاری کارخانه ذوب آهن غرب ایران (کوره بلند) در ۳۱ اردیبهشت ماه سال جاری، ۱۶۲ کارگر تعدیل شده این واحد هنوز موفق به دریافت مقرری بیمه بیکاری نشده‌اند.
برپایه این گزارش،جمعی از کارگران بیکار شده شرکت ذوب آهن فولاد غرب به نمایندگی از ۱۶۲ کارگر با ارسال نامه‌ای از ۸ ماه تاخیر برای دریافت مقرری بیمه بیكاری اعتراض كردند و با اشاره به شرایط اقتصادی خواستار تسریع در برقراری این مقرری شدند.
در این نامه آمده است: ما جمعی از کارگران سابق شرکت ذوب آهن غرب ایران، به نمایندگی از سایر کارگران خواستار رسیدگی به مشکلاتمان در خصوص عدم همکاری سازمان تامین اجتماعی و اداره تعاون کار و رفاه اجتماعی شهرستان قروه در زمینه برقراری مقرری بیمه بیکاری هستیم.
بر اساس نامه این كارگران، ۲۰۰ کارگر کارخانه تولید شمش چدن با تمام قرار داد کاریشان در مورخه ۳۱ اردیبهشت ماه سال ۹۱ به علت مشکلاتی که به گفته مسئولان کارخانه باعث ورشکستگی این واحد عظیم صنعتی شده است،تعدیل شدند و تمامی این کارگران برای دریافت مقرری بیمه بیکاری به اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی شهرستان قروه همدان معرفی شدند.
در ادامه این نامه ذکر شده است: از مجموع ۲۰۰ کارگر فقط بیمه۳۸ کارگر برقرار شد و بیمه بیکاری ۱۶۲ کارگر باقی مانده از خرداد ماه امسال تا هم اکنون به بهانه‌های مختلفی از سوی اداره کار و سازمان تامین اجتماعی تایید نشده و به آنان گفته شده برای برقراری بیمه بیکاری خود تا آذر ماه صبر کننتد.
در ادامه این کارگران متذکر شدند: با شروع آذر ماه با مراجعه به اداره کار وقتی پی گیر مقرری بیمه بیکاری خود شدیم اداره کار به بهانه اینکه سازمان تامین اجتماعی حاضر به همکاری نیست از پرداخت مقرری بیمه بیكاری خودداری كردند.
گفتنی است کارخانه فولاد غرب، تولید كننده شمش چدن در استان همدان به بهانه نداشتن توجیه اقتصادی و زیان ده بودن تولید از سوی کارفرما اعلام ورشکستگی کرد و کارگران متخصص این کارخانه که طی آزمون کتبی و مصاحبه و گذراندن دوره‌های آموزشی و ایمنی، استخدام شده بودند، با پایان قرارداد کاریشان در مورخه ۳۱ اردیبهشت ماه سال جاری بیکار شدند. از این تعداد كارگر مقرری ۱۶۲ نفر با گذشت هشت ماه هنوز برقرار نشده است. این در حالی است كه كارگران در هنگام كار ماهانه سه درصد از دستمزدشان را به صندوق بیمه بیكاری میسپارند تا در هنگام بیكاری بتوانند از حمایت این صندوق بهره‌مند شوند.

کارگران فصلی از مشکلات‌شان می‌گویند
اطراف میدان‌های شهر همه روزه، محل تجمع کارگران روزمزد و فصلی است که در سرما و گرما برای کسب رزق و روزی حلال از زمان طلوع خورشید ساعت‌ها انتظار می‌کشند که شاید کاری به آنان پیشنهاد شود تا با دستمزد آن نیاز خانواده خود را تامین کنند.
اما روزهای بسیاری نیز هست که کاری به آنها پیشنهاد نمی‌شود و این بزرگ مردان خانواده با کوله باری از نگرانی در تامین معاش، به خانه باز می‌گردند و باز هم صبح فردا...
کارگران همواره برای تامین معیشت خود با مشکلات مختلفی روبه رو بوده‌اند و درآمد آنها فقط نیمی از مخارج آنان را تامین می‌کند و میزان حقوق و مزایای کارگران جوابگوی نیازهای آنها نیست. با وجود این‌که کارگران زحمات بسیاری متحمل می‌شوند و ممکن است حوادث پیش بینی نشده در حین کار برای آنان به وجود آید، متاسفانه از امنیت شغلی در جامعه برخوردار نیستند.
یکی از عمده مشکلات کارگران فصلی، تحت پوشش نبودن از نظر بیمه است؛ کارگران خواستار این امر هستند که به این موضوع توجه شود.
یکی از کارگران فصلی در منطقه مازندران، اظهار کرد: با وجود تلاش بسیار، هم اینک که در سن 50 سالگی هستم هیچ گونه منبع درآمدی ندارم تا در دوران سالمندی به آن اکتفا کنم.
وی ادامه داد: حالت خوش بینانه این است که تا 10 سال آینده بتوانم کار کنم، اما مابقی عمر خود را چگونه بگذرانم زیرا هیچ بیمه‌ای ندارم تا بتوانم امورات زندگی‌ام را بچرخانم.
این کارگر تصریح کرد: یک کارگر فصلی ممکن است در طول یک ماه فقط چند روز مشغول به کار باشد که این امر امرار معاش کارگران را با مشکل مواجه می‌کند. به دلیل تعداد زیاد کارگران فصلی، آرزومندیم طرح جامعی برای حل مشکلات بیمه تصویب شود.
منبع:ایسنا-6دی-بخشی ازیک گزارش

مطالبات پرستاران را نمی دهند! اضافه کار اجباری بدون دریافتی!
جامعه پرستاری کشور به رغم اینکه در صف اول ارائه خدمات بالینی به بیماران قرار دارد، اما همواره در گرفتن حقوق و دستمزدش با موانع و مشکلات زیادی مواجه است.
یکی از گلایه های همیشگی جامعه پرستاری کشور، پرداختن نشدن به موقع حق و حقوقشان بوده است. به طوریکه پرستاران از تاخیرهای چند ماهه و کسر شدن از مبالغ پرداختی به شدت دلخور هستند و این قبیل برخوردها با جامعه پرستاری را موجب دلسردی و مایوس شدن آنها از ادامه خدمت می دانند.
پول اضافه کار پرستاران را کم می کنند
نرگس فائزی رئیس هیئت مدیره نظام پرستاری تالش گفت: نظام نوین پرداخت از ابتدای سال اجرا نشده و در بیمارستان شهید نورائی تالش فقط 4 ماه نخست سال اضافه کار پرداخت شد و گاهی اوقات به علت کمبود اعتبار 10 تا 20 ساعت از اضافه کاری پرستاران کم می شود.
وی با اعلام اینکه مشکل بخش تالش مثل بقیه شهرها، پرداخت نشدن مطالبات است، افزود: هم اکنون قانون کاهش ساعت کاری با افزایش اضافه کار در حال انجام است که البته اضافه کارها به موقع پرداخت نمی شود.
نبود امنیت شغلی
عهدیه مهرآور سولا رئیس هیئت مدیره نظام پرستاری آستارا نیز با گلایه از پرداخت با تأخیر اضافه کار پرستاران، گفت: برای اعزام بیمار از آستارا به رشت از پرستاران آنکال برای همراهی بیمار استفاده می شود که سبب ناراحتی پرستاران شده است.
وی با بیان اینکه بر اساس قانون ارتقاء بهره وری همه پرستاران باید شیفت در گردش باشند، ادامه داد: اما در اینجا افرادی با سابقه بیشتر ثابت صبح هستند و معتقدند کمتر از مزایای این قانون بهره مند می شوند.
رئیس هیئت مدیره نظام پرستاری آستارا، نبود امنیت شغلی را از دیگر مشکلات پرستاران دانست و افزود: عملاً در بخش اورژانس نیروی انتظامی ثابت و مستقری وجود ندارد و نگهبان نیز توانایی مقاومت در برابر افراد پرخاشگر را ندارد.
مهرآور پرداخت با تاخیر اضافه کار، کارانه و حق مسکن را از دیگر مشکلات پرستاران برشمرد و گفت: به بهانه کمبود اعتبار اضافه کار و کارانه پرستاران با تأخیر پرداخت می شود به طوریکه اضافه کار به مدت 3 ماه و کارانه از فروردین پرداخت نشده است.
حق لباس پرستاران را نداده اند
شکرالله صادقی نایب رئیس هیئت مدیره نظام پرستاری کاشان با انتقاد از تاخیر در پرداخت مطالبات قانونی پرستاران، اظهارداشت: هم اکنون قانون ارتقاء بهره وری در بیمارستانهای دولتی اجرا می شود که همه مطالبات پرستاران پیش از عید پرداخت شد اما اضافه کار از تیر، کارانه از اردیبهشت و مطالبات قانون ارتقاء بهره وری از فروردین پرداخت نشده است.
وی گفت: حق لباس 6 ماه نخست، حق مهد کودک برای 6 ماه و حق مسکن پرستاران پرداخت نشده است.
نایب رئیس هیئت مدیره نظام پرستاری کاشان، علت عدم پرداخت مطالبات پرستاری براساس قانون ارتقاء بهره وری را کمبود اعتبار عنوان کرد.
اضافه کار اجباری بدون دریافتی
از سوی دیگر علیزاده رئیس هیئت مدیره نظام پرستاری بناب و ملکان گفت: اگر چه قانون ارتقاء بهره وری در بیمارستانهای بناب و ملکان به صورت اضافه کار اجرا شده اما هنوز اضافه کار و کارانه پرستاران از ابتدای سال پرداخت نشده و دانشگاه با کمبود اعتبار مواجه است.
وی با اشاره به وجود مشکلات مالی برای پرداخت اضافه کار و کارانه افزود: پرستاران مجبور به گذراندن اضافه کار اجباری 120، 150 و 175 ساعت هستند اما از ابتدای سال چیزی دریافت نکرده اند.
منبع:مهر-6دی-بخشی ازیک گزارش

3.5 میلیون فارغ‌التحصیل بیکار در کشور وجود دارد
به گزارش6دی فارس،مدرس بین‌المللی کارآفرینی با بیان اینکه بیش از 3.5 میلیون فارغ‌التحصیل بیکار در کشور وجود دارد، گفت: هیچ رابطه‌ای بین زندگی تحصیلی و زندگی شغلی در ایران وجود ندارد.
بنا بهمین گزارش،به نقل از روابط عمومی دانشگاه آزاد اسلامی قزوین، غلامرضا عابدینی در سمینار کارآفرینی با عنوان «ایده تا پدیده» در سالن آمفی‌تئاتر علامه دهخدا دانشکده فنی و حرفه‌ای دانشگاه آزاد اسلامی قزوین،با تأکید بر این نکته که هیچ رابطه‌ای بین زندگی تحصیلی و زندگی شغلی در ایران وجود ندارد، یادآور شد: وجود 3.5 میلیون فارغ‌التحصیل بیکار در ایران نشان می‌دهد که هیچ رابطه‌ای بین زندگی تحصیلی و زندگی شغلی در ایران وجود ندارد در حالی که این وضعیت در جهان چنین نیست.
عابدینی ادامه داد: در ایران از هر 10 هزار متقاضی استخدام تنها 32 نفر استخدام می‌شوند .

نتیجه تحقیق بازرسان کار درباره علت حادثه معدن یال شمالی اعلام شد
به گزارش6دی ایلنا، هشت روز پس از انفجار معدن یال شمالی در منطقه پرورده شهرستان طبس كه به كشته شدن هشت كارگر انجامید، نتیجه تحقیقات بازرسان كار درباره علت حادثه از سوی مدیركل تعاون، کار ورفاه اجتماعی استان یزد اعلام شد.
بنابهمین گزارش، مدیر کل تعاون، کار ورفاه اجتماعی استان یزد اعلام کرد: طبق بررسی‌های کار‌شناسان و بازرسان اداره کار استان یزد درباره علت حادثه معدن یال شمالی، «وجود گاز متان و تلفیق آن با هیدروژن و تولید منوکسید کربن» دلیل حادثه بوده است.
امرالله فلاح‌زاده با بیان اینکه دیروز - سه‌شنبه - آخرین جلسه بررسی علت انفجار معدن در اداره کار استان برگزار شده است، اظهار کرد: طبق نظر کار‌شناسان و بازرسان اداره کار استان یزد، علت حادثه معدن یال شمالی وجود گاز متان و تلفیق آن با هیدروژن و تولید منوکسید کربن بوده است اما بررسی برای علت وجود گاز متان و تلفیق آن با هیدروژن و تولید منوكسید كربن ادامه دارد.

“باکسینگ دی” در لندن با اعتصاب بخش حمل و نقل همراه شد
به گزارش26دسامبریورونیوز،“باکسینگ دی” با اعتصاب کارکنان بخش حمل و نقل عمومی لندن نیز همراه شده است. به گفته شرکت حمل و نقل عمومی لندن بخشی از خطوط مترو روز چهارشنبه صبح کار نخواهند کرد.
بنا بهمین گزارش،بنابر رسم همیشگی مغازه‌ها و مراکز خرید در لندن، روز پس از کریسمس اجناس خود را به حراج می گذارند.
مطابق نظرسنجی‌ها در روز موسوم به “باکسینگ دی” مردم حدود ۳.۵ میلیارد یورو برای خرید اجناس مختلف هزینه می کنند.
ششم دی ماه1391

******************

اخباروگزارشات کارگری7دی ماه1391

- رضا شهابی اعتصاب غذایش را تا زمان صدور مرخصی درمانی ادامه خواهد داد
- ائتلاف "کارگران آمریکا علیه جنگ":
ما خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط رضا شهابی و کلیه فعالان کارگری زندانی در ایران، از جمله شاهرخ زمانی، محمد جراحی، بهنام ابراهیم زاده و پدرام نصرالهی، هستیم.
- در محکومیت بازداشت فعالین کارگری در شهر بوکان
- کاردرمانی یا نیروی کار ارزان در زندان
- کارکنان بخش خصوصی منتظرتبدیل وضعیت نباشند- قرارداد مستقیم با ۴ هزار کارگر در محاق
- مهاجرت پرستاران به مرز هشدار رسیده است
- ادامه اعتصاب پزشکان، پرستاران و کارکنان 6 بیمارستان درمادریدواعتصاب غذای4نفرشان
- تعدادبیکاران فرانسه به سه میلیون و یکصد و سی دو هزار و ششصد نفر

رضا شهابی اعتصاب غذایش را تا زمان صدور مرخصی درمانی ادامه خواهد داد
ربابه رضائی همسر رضا شهابی، فعال کارگری دربند که در نُهمین روز اعتصاب غذا و داروی خود به سر می‌برد از مسئولین قضائی جمهوری اسلامی ایران درخواست کرد تا به مرخصی درمانی این عضو هیات مدیره سندیکای رانندگان شرکت واحد رسیدگی کنند.
ربابه رضایی، در گفتگو با کمیته گزارشگران حقوق بشربتاریخ 6دی، گفت قرار نیست چون رضا شهابی زندانی است بیاندازندش گوشه زندان و هیچ اهمیتی به وضعیت وخیم جسمی او ندهند، رضا شهابی جانی نیست، در حال حاضر خیلی از جنایتکار‌ها آزادانه زندگی می‌کنند اما به وضعیت کسی که تنها از حق و حقوق کارگران دفاع کرده است باید رسیدگی شود.
خانم رضایی گفت، نه فقط رضا شهابی، مسئولین باید به همه زندانیان سیاسی که به درمان پزشکی نیاز دارند مرخصی بدهند. وی گفت وقتی سرپرست خانواده نباشد خودش بزرگ‌ترین نگرانی است، همیشه با خودمان فکر می‌کنیم که خدایا چه خواهد شد؟ خدایی نکرده یک اتفاقی برایش نیافتد... شهابی تنها سرمایه که داشت سلامتی‌اش بود که اگر آن هم از بین برود با دو بچه و خانه مستاجری و بدبختی... اگر قرار باشد اتفاقی برای او بیافتد که زنده بودن ما هم هیچ فایده‌ای ندارد، نگرانی ما فقط سلامتی رضا شهابی است.
ربابه رضایی گفت، روز یکشنبه سوم دیماه در اثر اعتصاب غذا فشار خون رضا شهابی بسیار پائین آمد و در اثر اصرار هم سلولیانش به بهداری زندان منتقل شد اما به دلیل اینکه غیر از اعتصاب غذا، دست به اعتصاب دارو هم زده است از پذیرفتم سرم درمانی و داروهای فشار خون و مُسکن خودداری کرده است.
همسر رضا شهابی گفت، این فعال کارگری دربند به علت تغییرات فشار خون مرتباً دچار خونریزی می‌شود و در روز ملاقات هم حتی به کمک همسلولی‌هایش در حالی که رنگ و روی بسیار پریده‌ای داست به سالن ملاقات آمده است. وی افزود، از روزی که رضا شهابی دست به اعتصاب غذا زده، میزان درد گردن و کمرش به شدت افزایش یافته ودر طی ملاقات گفته است که این درد به حدی است که وقتی روی زمین نشسته‌ام نمی‌توانم بلند شوم، یا وقتی که ایستاده‌ام بدون کمک نمی‌توانم بنشینم. وی گفته است که درد به حدی بوده که حتی در هنگام استحمام مجبور است سرش را با یک دست نگه دارد و آنوقت با دست دیگر بشوید.
خانم رضایی گفت، رضا شهابی اعتصاب غذایش را تا زمان صدور مرخصی درمانی ادامه خواهد داد، ماموران زندان به ایشان گفته‌اند که شما برای ما هزینه می‌تراشید! آقای شهابی هم می‌گویند حداقل مرخصی درمانی بدهید تا خودمان درمان کنیم.

ائتلاف "کارگران آمریکا علیه جنگ":
ما خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط رضا شهابی و کلیه فعالان کارگری زندانی در ایران، از جمله شاهرخ زمانی، محمد جراحی، بهنام ابراهیم زاده و پدرام نصرالهی، هستیم.

۲۷ دسامبر ۲۰۱۲
موضوع: رضا شهابی و دیگر رهبران کارگری زندانی را آزاد کنید
من این نامه را به نمایندگی از ائتلاف "کارگران آمریکا علیه جنگ"* می نویسم که به تداوم اذیت و آزار فعالین کارگری و نقض فاحش حقوق کارگران در ایران اعتراض خود را اعلام نماییم. ما کماکان شاهد هستیم که بسیاری از فعالین کارگری در ایران به طرز وحشیانه ای مورد اذیت و آزار قرار گرفته و به ناحق در زندان هستند.
من مشخصا به طور جدی نگران سلامت و تندرستی رضا شهابی هستم. رضا شهابی، عضو هیئت مدیره و خزانه دار سندیکای کارگران شرکت اتوبوسرانی تهران، تا کنون بیش از دو سال و نیم می باشد که در زندان به سر می برد. شهابی در طول بازجویی مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفته بود. او در تاریخ ۲۴ جولای ۲۰۱۲ مورد عمل جراحی در ستون فقرات گردنی قرار گرفت. پزشکان توصیه کرده اند که کمر ایشان نیز باید مورد درمان قرار بگیرد. بر خلاف توصیه پزشکان، شهابی به بند ۳۵۰ زندان اوین در تاریخ ۱۴ اگوست ۲۰۱۲ برگردانده شد. از آن زمان تا کنون، سلامت وی به شدت رو به وخامت گذاشته شده است. در تاریخ ۱۷ دسامبر ۲۰۱۲، رضا شهابی در اعتراض به رفتار تهدید آمیز زندانبانان و همچنین تداوم عدم درمان مناسب پزشکی دست به اعتصاب غذا زده است. وی همچنین از مصرف هرگونه دارویی خودداری کرده است.
ما قویا حبس و احکام ناعادلانه علیه رضا شهابی و دیگر فعالان کارگری را محکوم می کنیم. ما همچنین اذیت و آزار مداوم و بازداشت فعالین کارگری در ایران را محکوم کنیم. ما خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط رضا شهابی و کلیه فعالان کارگری زندانی در ایران، از جمله شاهرخ زمانی، محمد جراحی، بهنام ابراهیم زاده و پدرام نصرالهی، هستیم.
مایکل آیزنشر
هماهنگ کننده کشوری
"کارگران آمریکا علیه جنگ"
Michael Eisenscher
National Coordinator
U.S. Labor Against the War (USLAW)
* "کارگران آمریکا علیه جنگ" ائتلافی از بیش از ۱۹۰ تشکل کارگری در ایالات متحده آمریکا است که به پایان دادن فوری به جنگ در افغانستان، کاهش هزینه های نظامی، هدایت منابع به رفع نیازهای داخلی، و نظامی زدایی از سیاست خارجی ایالات متحده، از جمله پایان دادن به تحریم و تهدید علیه ایران، متعهد است (ترجمه از متن اصلی نامه در ذیل).
ترجمه و بازتکثیر از اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران

در محکومیت بازداشت فعالین کارگری در شهر بوکان
کارگران!
شاهد هستید که در چند روز گذشته مجدداً فعالین متشکل در کمیته‌ی هماهنگی مورد حمله و بازداشت مامورین اداره اطلاعات قرار گرفته‌اند.
عباس هاشم‌پور فعال کارگری و از اعضای کمیته هماهنگی در اشنویه در تاریخ 5 دیماه به اداره اطلاعات احضار می‌شود و مورد بازجویی قرار می‌گیرد. در تاریخ 29 آذر ماه، هادی تنومند، جمال میناشیری، قاسم مصطفی‌پور، محمد کریمی و ابراهیم مصطفی‌پور از فعالین کارگری و اعضای کمیته‌ی هماهنگی در شهر بوکان در محل کار و زندگی بازداشت و روانه زندان می‌شوند.
این اولین بار نیست که فعالین کارگری و اعضای کمیته هماهنگی را بازداشت و زندانی می‌‌نمایند و آخرین بار هم نخواهد بود. دلیل این همه فشار چیست؟
جواب کوتاه و مختصر است؛ به دلیل ماهیت و رویکرد طبقاتی حاکم بر کمیته هماهنگی در ضدیت با نظام سرمایه‌داری. باور ما این است که نظام سرمایه‌داری نطامی بغایت استثمارگر است که با تقدس مالکیت خصوصی بی‌رحمانه‌ترین شرایط را به کارگران و مزد بگيران براساس ماهیت سود پرستانه تحمیل می‌کند. ما بارها اعلام کرده‌ایم وظیفه و رسالت فعالین کارگری متشکل در کمیته هماهنگی، کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری، مبارزه با استثمار، دفاع از منافع طبقه کارگر و ... بوده و هست، و این را وظیفه روزانه خود در مبارزه با نظام سرمایه‌داری می‌دانیم. به این دلیل همیشه اعضای کمیته هماهنگی مورد هجوم همه جانبه قرار گرفته‌اند.
ما اعضای کمیته هماهنگی در شهرهای سقز و بانه ضمن محکوم کردن بازداشت، احضار و تهدید فعالین کارگری، خواستار آزادی فوری و بی قید وشرط هادی تنومند، جمال میناشیری، قاسم مصطفی‌پور، ابراهیم مصطفی‌پور، محمد کریمی، پدرام نصرالهي و دیگر كارگران و فعالین کارگری دربند هستیم.
اعضای کمیته‌ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری در سقز و بانه-5 دی ماه 1391

کاردرمانی یا نیروی کار ارزان در زندان
«کاردرمانی» برنامه‌ای برای کار زندانیان در زندان‌های ایران است. وب‌سایت سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی ایران در بسیاری از شهرهای این سرزمین خبر از پروژه‌های بزرگ عمرانی اردوگاه کار درمانی می‌دهد که برخی آماده بهره‌برداری هستند؛ مانند چند پروژه در «ایرانشهر» و برخی در حال ساخت است مثل «پروژه شهید لاجوردی» اردوگاه کاردرمانی اصفهان.
پروژه شهید لاجوردی با مدیریت قرارگاه خاتم‌الانبیا که به سپاه نزدیک است، در مرحله احداث است. زندان سیرجان در استان کرمان نیز با ظرفیت ۱۵ هزارنفر با زیربنای ۱۷۵هزارمتر مربع در دست ساخت است.
گفتگوبامحمودصالحی رابشنوید: http://www.zamahang.com/podcast/2010/20121213_PanteA_MahmoudSalehiNew.mp3
مقوله کاردرمانی بیشتر برای زندانیان غیر سیاسی که در زندان کار می‌کنند، استفاده می‌شود. محمود صالحی از اصطلاح «کارگران راه باز» می‌گوید و ادامه می‌دهد: «به افرادی که در دوران محکومیت خود در کارگاه‌های زندان کار می‌کنند، کارگران راه باز یا کارگران پروژه اطلاق می‌شود. وقتی زندانی وارد زندان می‌شود، آنهایی که به قول خود زندانبانان و دادستان شهر برای جامعه خطر ندارند، یا کسانی که سیاسی نیستند، یا افرادی که به شکلی به خاطر دیه، چک و کارهای ساده به زندان افتاده‌اند، درخواست می‌کنند که در زندان مشغول کار شوند و به این ترتیب در آشپزخانه، نانوایی، ساختمان‌سازی و... شروع به کار می‌کنند. به این کارگران دستمزدی پرداخت نمی‌شود. تنها مبلغی حدود ۲۰ تا ۳۰هزارتومان برای ایاب و ذهاب به آنان می‌دهند، اما در عوض روزهای پنجشنبه و جمعه به آنان مرخصی می‌دهند که نزد خانواده‌هایشان باشند. کسانی که حکم‌شان سنگین است و پرونده‌شان اعدام است هم می‌توانند ملاقات‌های شرعی داشته باشند. یعنی هر ۱۵ روز یکبار می‌توانند همسر یا خانواده‌شان را به آنجا بیاورند. اتاقی را در اختیارشان می‌گذارند که یک شب تا صبح با هم باشند. درواقع در مقابل دستمزد به زندانیان امتیازات یا ارفاق‌هایی از این دست را در اختیارشان می‌گذارند.»
تجربه‌ای که محمود صالحی از آن سخن می‌گشاید، به زندان مرکزی سنندج در استان کردستان ایران بر می‌گردد.
نیروی کار ارزان ـ زندان تبریز
شاهرخ زمانی از کارگران زندانی است و هم اکنون در زندان به‌سر می‌برد. وی در آبان ماه سال جاری (اکتبر سال ۲۰۱۲)، از داخل زندان تبریز، خبر از برنامه‌ای تحت عنوان «کاردرمانی» می‌دهد.
او می‌نویسد: «یکی از فاجعه‌بار‌ترین بخش‌های زندان مرکزی تبریز، کارگاه‌های تولیدی آن است. کاردرمانی مقوله‌ای است که از چندی پیش در بسیاری از زندان‌های ایران در حال انجام است. استدلال شکل‌گیری چنین پروژه‌ای از سوی مسئولان سازمان زندان‌ها، کمک به بازآفرینی و آموزش فنی و علمی زندانیان است، اما آنچه در عمل اتفاق می‌افتد، چیزی جز یک استثمار برنامه‌ریزی شده و خاموش، پشت درهای بسته نیست. محیط فیزیکی این کارگاه‌ها در داخل محوطه زندان تبریز قرار دارد و فعالیت آن‌ها حوزه‌های قالیبافی، کفشدوزی، تریکودوزی، آهنگری، جوشکاری، صنایع دستی و غیره است. این کارگاه‌های مجهز به نیروی کار مفت و ارزان به صورت قراردادی و تحت روابط و عوامل پشت پرده، در اختیار شرکت‌های دولتی و خصوصی مختلف خارج از زندان قرار می‌گیرد. به عنوان مثال، کارخانه کفش آداک در تبریز، بخش قابل توجهی از تولید خود را در کارگاه‌های زندان مرکزی تبریز انجام می‌دهد. برخی از شرکت‌های دولتی نیز برحسب نیازشان، در این کارگاه‌ها دست به تولید می‌زنند. تولید لباس فرم برای کارکنان شرکت‌های مختلف، تولید ابزارآلات مختلف برای سازمان‌هایی همچون شهرداری، نمونه‌ای از این فعالیت‌هاست.»
بند سه زندان تبریز که با نام بند کارگاه شناخته می‌شود، محل زندگی بخش بزرگی از زندانیانی است که در کارگاه‌های زندان کار می‌کنند. جمعیت این بند بالغ بر ۵۰۰ نفر است و به لحاظ پراکندگی نوع جرم، جرایمی همچون مواد مخدر، سرقت، نزاع و دیه را در بر می‌گیرد. علاوه بر زندانیان بند سه، حدود صدنفر دیگر از زندانیانی که در کارگاه‌های زندان تبریز کار می‌کنند، مربوط به بند هشت زندان تبریز هستند که با نام «بند کاردرمانی» شناخته می‌شود. این بند جدید شامل بخشی از زندانیان معتاد به مواد مخدری است که در طبقه فوقانی بند ۱۵، تحت عنوان «متادون درمانی» قرار داشته‌اند.
مزد پرداختی به زندانیانی که در کارگاه‌ها کار می‌کنند، در مقابل میزان کار تحویلی محاسبه می‌شود. دستمزد این کارگران به صورت میانگین ماهانه تنها در حدود ۲۰ هزار تا ۴۰ هزار تومان است. این زندانیان در طی ساعت‌های کار در کارگاه، حق پخت و پز ندارند. هر روز بین هشت تا ۱۶ ساعت کار می‌کنند و مجبورند از غذای نازل و بی‌کیفیت زندان تغذیه کنند.
زندانیانی که در کارگاه‌های زندان تبریز کار می‌کنند، به ظاهر بیمه هستند، ولی در عمل این بیمه صرفاً شامل خدمات درمانی بهداری زندان مرکزی تبریز است و برخلاف قانون کار جمهوری اسلامی، هیچگونه خدماتی مبنی بر بیمه تأمین اجتماعی شامل حال آنان نمی‌شود. تنها خدمات ویژه‌ای که شامل حال این زندانیان می‌شود، برخورداری از ملاقات‌های حضور دو هفته یک بار است.»
شاهرخ زمانی ادامه می دهد: «بسیاری از زندانیان جرایم عمومی که در بند سه قرار دارند، از کار در کارگاه‌ها دست می‌کشند و همین موضوع موجب شد که مسئولان زندان برای جایگزینی نیروی کار، به سمت زندانیانی که تحت متادون درمانی قرار دارند، روی بیاورند. زندانیان تحت متادون درمانی، پس از آنکه به جای مواد مخدر به متادون وابسته شدند، تبدیل به انسان‌های مریض، خنثی، همیشه افسرده و خسته و فرورفته در خود می‌شوند و عملاً تمام عنان‌شان در دست مسئولان قرار می گیرد. نکته جالب توجه آنکه هزینه متادون از خود زندانی دریافت می‌شود: ماهانه ۲۰ هزار تومان، و روند فعلی سرانجام به متادون در قبال کار مجانی خواهد انجامید.»
کار درمانی در زندان سنندج
محمود صالحی که بار‌ها در پیوند با حق تشکل مستقل کارگران دستگیر شده است، از تجربیات خود در زندان‌های کردستان می‌گوید و معتقد است که کار درمانی یک حرکت سراسری در زندان‌های ایران و فقط مربوط به یک استان و دو استان نیست.
او معتقد است: «استثمار در زندان چندین برابر است. زندانی در زندان ساختمان‌سازی می‌کند. اکثر زندان‌ها به دست خود زندانیان درست شده است و در مقابل آن دستمزد هم نمی‌گیرند. مثلاً من خودم در سال ۱۳۷۶ که در زندان بودم، با این کارگران صحبت کردم و یک اعتصاب یک روزه هم راه انداختم و مقداری دستمزدشان بالا رفت. ولی بعداً در پرونده من به عنوان جرم ثبت شد که در دادستانی جواب آن را دادم. این کارگران اصلاً دستمزدی نمی‌گیرند. حتی‌‌‌ دنبال همان ۱۰ هزار تومان یا ۲۰ هزار تومان که به عنوان حق ایاب و ذهاب داده می‌شود، نیامدند. وقتی آزاد می‌شوند، دنبال‌‌‌ همان حقوق معوقه پنج، شش ماهه خود نیامدند، چون از خدا می‌خواهند که از زندان خلاص بشوند و بروند و دیگر به آنجا کاری نداشته باشند.»
قوانین کار در زندان
اولین قانون مربوط به اشتغال در زندان‌ها، در سال ۱۳۰۴ خورشیدی به تصویب رسید و بر اساس آن اشتغال به کار در زندان ها، اختیاری بود.
قسمتی از حاصل کار این قبیل زندانیان، به خانواده آن‌ها اختصاص می‌یافت، ولی در جریان اصلاح قانون مجازات عمومی سال ۱۳۵۲، محکومان به حبس‌های جنایی در جرایم غیر سیاسی، در داخل یا خارج از زندان به کار گمارده می‌شوند، ولی به کار گماردن محکومان به حبس‌های جنحه ای، موکول به تقاضای آنان یا بستگی به نظر دادگاه داشته است.
قانونگذار سال ۱۳۵۲، اشتغال به کار زندانی را به عنوان حقی برای زندانیان در نظر گرفته و جنبه‌های اجباری اشتغال به کار محکومان را حذف کرده است. به علاوه، زندانیان سیاسی نیز از انجام اینگونه اشتغال به کار در مدت محکومیت، منع شده بودند.
تدوین‌کنندگان قانون مجازات اسلامی سال ۱۳۶۱، ماهیت حقوقی کار زندانیان را نوعی حق زندانی تلقی می کنند و در ماده ۳۷ این قانون، اشتغال به کار زندانیان را موکول به درخواست زندانی یا اجازه دادگاه صادرکننده حکم محکومیت دانسته‌اند. رسیدگی و نحوه احراز شرایط اشتغال به کار زندانیان، در مورد محکومان عادی و همچنین اشتغال به کار محکومان دادگاه‌های نظامی و محکومان به جرایم سیاسی و نیز کیفیت پرداخت اجرت و طریقه محافظت از زندانیان مشغول به کار، مطابق آئین‌نامه‌ای خواهد بود که به پیشنهاد شورای عالی قضائی و دادگستری جمهوری اسلامی به تصویب برسد. زندانیانی که محکومیت قطعی پیدا کرده‌اند، پس از اتمام آزمایش‌های لازم و کسب نظر شورای طبقه‌بندی، در کارگاه‌های داخل زندان یا مؤسسه‌های صنعتی، کشاورزی و خدماتی خارج از زندان، به کار گمارده می‌شوند.
اکنون در زندان‌های ایران، زندانیانی که تقاضا کنند به کار گمارده می‌شوند. طبیعی است زندانی که خانواده‌اش از نظر معیشتی در تنگناست، ترجیح می‌دهد حتی با دستمزد بسیار نازل مشغول به کار در کارگاه‌های زندان شوند. محمود صالحی می‌گوید: «در قانون آمده است که کسانی که خودشان درخواست می‌کنند که بیایند کار کنند، می‌توانند کار کنند، اما قانون به این مسئله اشاره نکرده که آیا به این کارگران مزد می‌دهند یا نه. چون به این‌ها نمی‌گویند کارگر، بلکه می‌گویند زندانیان راه باز. یعنی می‌توانند بیرون بروند و دوباره به داخل زندان بازگردند. مثلاً من در سال ۶۵ در زندان سقز بودم و می‌دیدم که در آنجا کارگر را از زندان سقز به بانه می‌بردند که زندان درست کنند. اسم من را هم نوشته بودند که من نرفتم و گفتم من زندان درست نمی‌کنم و کار هم نمی‌کنم. من زندانی هستم و زندان می‌کشم. حداقل از سال ۶۵ دقیقاً خبر دارم که این شرایط در زندان‌ها ی جمهوری اسلامی برقرار است.»
منبع:رادیوزمانه- پانته‌آ بهرامی -7 دی

کارکنان بخش خصوصی منتظرتبدیل وضعیت نباشند- قرارداد مستقیم با ۴ هزار کارگر در محاق
با وجود تاکید دوباره دولت بر حذف شرکت‌های پیمانکاری نیروی انسانی و موظف کردن استانداران به پی گیری اجرای این قانون در دستگاههای اجرایی، همچنان ۴ هزار کارمند اصفهانی در انتظار امضای قرارداد مستقیم با دولت و تضمین امنیت شغلی خود هستند.
دستور العمل ساماندهی نیروهای شاغل در دستگاههای اجرایی از سال ۸۴ مطرح شد و سال ۹۰ به ادارات و نهادهای دولتی سراسر کشور ابلاغ شد که برای حذف شرکت‌های پیمانکار نیروی انسانی و بستن قرارداد مستقیم با کارکنان خود اقدام کنند اما این طرح به بهانه‌های مختلف اجرا نشد تا یک بار دیگر رییس جمهور در آخرین روز پاییز ۹۱ بر اجران آن تاکید و استانداران را موظف به پی گیری تخلف دستگاههای اجرایی از این مصوبه کند.
محمود احمدی‌نژاد در همایش استانداران سراسر کشور که سی‌ام آذرماه برگزار شد، کاهش ۲۵ درصدی نیروی انسانی در دستگاههای اجرایی و بازنشست شدن سالانه ۴۰ تا ۵۰ هزار نفر از کارکنان دولت را مهم‌ترین دلیل ساماندهی نیروهای شاغل در ادارات عنوان کرد و گفت: استانداران باید برنامه‌ای ۶-۷ ماهه برای انجام این کار در استان‌های محل خدمت خود تدوین کنند تا موضوع جذب نیرو و تبدیل وضعیت‌ها انجام شود.
کارکنان بخش خصوصی منتظر نباشند
معاون روابط کار اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان اصفهان با اشاره به پرسش‌های فراوان کارکنان بخش‌های مختلف، این روز‌ها با تماس‌های تلفنی و مراجعه حضوری درباره بستن قرارداد مستقیم با دولت مطرح می‌کنند، گفت: با وجودی که اجرای این مصوبه به استانداری‌ها واگذار شده، درخواست‌های پیاپی مردم باعث شد ما هم موضوع را پی گیری کنیم.
محسن نیرومند دستورالعمل ساماندهی وضعیت کارکنان دولت را مربوط به سال ۱۳۸۴ دانست و افزود: سال گذشته دولت این مصوبه را ابلاغ و بر لزوم اجرای هر چه سریع‌تر آن پافشاری کرد.
وی مهم‌ترین شرط اجرای این مصوبه و بستن قرارداد با دولت را اشتغال در دستگاههای اجرایی استان بیان کرد و گفت: حجم زیادی از کارکنانی که منتظر تبدیل وضعیت هستند شامل این قانون نمی‌شوند چون در شرکت‌ها و واحدهای تولیدی خصوصی اشتغال دارند، اما خودشان را دولتی می‌دانند و پی گیر اجرای مصوبه‌ای هستند که فقط شامل کارکنان دولت می‌شود.
کارگران منتظرند
به گفته نیرومند این دسته از نیروهای کار که در حال حاضر زیر نظر شرکت‌های پیمانکاری فعالیت می‌کنند، تا زمانی که با دولت قرارداد نبسته‌اند کارگر محسوب می‌شوند اما پس از امضای قراردادی که سال‌ها منتظر آن بوده‌اند به دو دسته تقسیم می‌شوند، دسته نخست که در مشاغل خدماتی از جمله فضای سبز، خدمات عمومی (آبدارچی و نظافتچی)، فضای سبز و طبخ و توزیع غذا مشغول به کار هستند، کارگر به شمار می‌آیند و گروه دوم که در پست‌های کار‌شناسی قرارداد می‌بندند، کارمند خواهند بود.
ذی حسابان موظفند تخلف ادارات را گزارش دهند
معاون روابط کار اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان اصفهان می‌گوید: بر اساس دستورالعملی که دولت سال گذشته ابلاغ کرد، تمام ادارت، سازمان‌ها و شرکت‌های دولتی موظف شدند تا سال ۹۱ با همه کارکنان خود قرارداد مستقیم ببندند در غیر این صورت مرتکب تخلف شده و ذی حسابان باید موضوع را به دارایی گزارش کنند.
وی مهم‌ترین دلیل کندی اجرای این مصوبه را نداشتن ضمانت اجرایی دانست و تصریح کرد: به طور مشخص برخی ادارات مانند صدا و سیما و شرکت‌های خدماتی آب و برق و گاز هنوز برای بستن قراردادهای مستقیم اقدام نکرده‌اند که راهکار مشخصی برای سرعت بخشیدن به روند تبدیل وضعیت کارمنان آن‌ها وجود ندارد.
نیروهای خدماتی هم با دولت قرارداد می‌بندند
نیرومند یکی از مواردی که در مصوبه جدید دولت اصلاح شده را اضافه کردن کارکنان خدماتی به فهرست مشمولان ساماندهی نیروی انسانی عنوان کرد و گفت: مصوبه برج ۱۱ سال ۹۰ حکایت از آن داشت که نیروهایی که در پست‌های نگهبان، آبدارچی، ماشین نویس و... در ادارات مشغول به فعالیت هستند همچنان باید تحت پوشش شرکت‌های پیمانکاری باشند اما امسال این محدودیت هم برطرف شده و با این قشر از کارمندان هم قرارداد مستقیم بسته می‌شود.
مقاومت ادارات برای بستن قرارداد با ۱۰ درصد کارمندان اصفهانی
این مقام مسوول که معتقد است بیشتر از ۹۰ درصد نیروهای انسانی فعال در دستگاههای اجرایی استان اصفهان تاکنون با دولت قرارداد مستقیم بسته‌اند گفت: این رقم در بین جمعیت ۴۰ هزار نفری کارمندان اصفهانی، حدود ۴ هزار نفر را شامل می‌شود که باید موضوع را به طور جدی پی گیری کنند.
وی اظهار امیدواری کرد با پی گیری‌های استاندار و شکایت آن‌ها به دستگاههای نظارتی، مشکل این قشر از کارکنان دولت حل شود.
منبع:ایلنا-6دی

مهاجرت پرستاران به مرز هشدار رسیده است
به گزارش6دی ایلنا،رییس انجمن علمی پرستاران ایران نسبت به افزایش مهاجرت پرستاران ازکشور به دلیل عدم جذابیت‌های شغلی هشدارداد.
دکتر جاریانی گفت: با وجود اینکه دو قانون جامع تعرفه گذاری خدمات پرستاری و ارتقای بهره وری برای پرستاران درمجلس تصویب شده است اما تاکنون ثمره‌ای برای پرستاران نداشته است.
وی تصریح کرد: در سه سال گذشته برآوردی که انجام شد، این بود که برای اجرای قانون ارتقای بهره وری ۲۳ هزار پرستار کمبود داریم اما متاسفانه این تعداد پرستار در طول این مدت جذب نشد و ازهمین رو این قانون به اجرادرنیامد.
نگاه پرستاران به وعده‌های مسوولان با شک و تردید است
رییس انجمن علمی پرستاران بااشاره به قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری گفت: با گذشت ۴، ۵ سال از تصویب این قانون اما هنوز ثمره‌اش را پرستاران ندیده‌اند و همین باعث شده که پرستاران نسبت به وعده‌های مسوولان با شک و تردید نگاه کنند.
وی افزود: این قانون هنوز به صورت پایلوت در سه بیمارستان در حال اجراست و من این سوال را از مسوولان دارم که تا کی باید منتظر باشیم این طرح در سراسر کشور اجرا و تمامی پرستاران از خدمات تعرفه گذاری بهره‌مند شوند.
پرستاران ازطریق رسمی برای خارج شدن از کشور اقدام نمی‌کنند
جاریانی با اشاره به خروج پرستاران از این حرفه و مشغول شدن در شغل‌های دیگر گفت: با توجه به اینکه حرفه پرستاری در ایران جذابیت شغلی ندارد افراد جدیدی جذب پرستاری نمی‌شود و خیلی موارد پرستاران دنبال بازار جدیدی از کار چه از داخل چه از خارج کشور هستند.
وی در پاسخ به این سوال که چه تعدادی از پرستاران تاکنون به خارج از کشور مهاجرت کرده‌اند، افزود: به دلیل اینکه در کشور کمبود پرستارداریم از همین رو پرستاران از طریق سیستماتیک و به طور رسمی برای خارج شدن از کشور اقدام نمی‌کنند بلکه خود آن‌ها به صورت خودجوش با مراجعه به سایت‌های مختلف و بررسی اینکه کدام کشور‌ها نیاز به پرستار دارند با آن‌ها مکاتبه و برای خروج از کشور اقدام می‌کند.
وی با تاکید بر اینکه رشته پرستاری در خارج از کشور بسیار پویا و جذاب است، افزود: در خارج از کشور پرستاری یک حرفه و نه یک شغل است درحالی که در ایران به پرستاری به عنوان یک شغل نگاه می‌شود.
تنگنا بودن پرستاران ازنظردرآمدوامکانات رفاهی برای حضوردرکشور
رییس انجمن علمی پرستاران با اشاره به اینکه پرستاران از لحاظ درآمد و همچنین امکانات رفاهی بسیار در تنگا هستند، افزود: این وضعیت در حالی است که خیلی از کشور‌ها تمایل دارند کمبود پرستار خود را با پرستاران ایرانی جبران کنند زیرا آن‌ها از نظر علمی در سطح بسیار بالایی قرار دارند.
حق پرستار است که انتخاب کند در ایران بماند یا برود
جاریانی با اشار به درخواست برخی ازكشورها برای جذب پرستاران ایرانی، افزود: کسی نمی‌تواند بگوید چون کمبود پرستار داریم پرستاران حتما باید در کشور بمانند زیرا این حق پرستار است که انتخاب کند در ایران بماند یا به کشور دیگری برود.
وی با تاکید بر اینکه دولت باید با ایجادجذابیت‌های شغلی برای خروج پرستاران ازکشور که سرمایه اصلی نظام سلامت هستند فکری کند، افزود: باید حرفه پرستاری در ایران جایگاه واقعی خود را پیدا کند تا پرستاران در ایران بیشتر ارایه خدمت کنند.
در مورد هویت حرفه پرستاری احساس خطر می‌کنم
رییس انجمن علمی پرستاران با تاکید بر اینکه مهاجرت پرستاران از کشور به مرز هشدار دهنده‌ای رسیده است، افزود: در مورد هویت حرفه پرستاری درکشور احساس خطر می‌کنم.
وی تصریح کرد: خروج پرستاران از حرفه خود و رفتن به سمت شغل‌های آزاد و همچنین کارکردن پرستاران در شیفت‌های متعدد، کیفیت مراقبت پرستاری در کشور را زیر سوال برده است.
خدمات پرستاری با کیفیت به مردم ارایه نمی‌شود
جاریانی بااشاره به اینکه کمبود پرستار علاوه بر عدم جذابیت‌های شغلی برای پرستاران باعث شده، ارایه خدمات با کیفیت به مردم ارایه نشود، افزود: با این کمبود نیروی انسانی که وجوددارد پرستاران نمی‌توانند همه کارهایی که لازم است برای بیماران انجام دهند.
رییس انجمن علمی پرستاران با تاکید بر اینکه پرستاری چیزی نیست که اکنون در کشور رخ می‌دهد افزود: با وجود حداکثر تلاش‌ها اما حداقل خدمات پرستاری اکنون برای مردم ارایه می‌شود.

ادامه اعتصاب پزشکان، پرستاران و کارکنان 6 بیمارستان درمادریدواعتصاب غذای4نفرشان
به گزارش27دسامبریورونیوز،در آستانه تصویب قانون خصوصی سازی 6 بیمارستان در پارلمان منطقه ای مادرید پزشکان، پرستاران و کارکنان این بیمارستانها همچنان در اعتصاب و اعتراض هستند. این طرح بعد از ظهر روز پنجشنبه به رای گذاشته می شود و در صورت رای مساعد وکلای منتخب مادرید، 6 بیمارستان مهم پایتخت اسپانیا خصوصی می شوند.
با توجه به اکثریت راستگرای پارلمان منطقه ای در مادرید، این طرح به احتمال زیاد رای می آورد.
اتحادیه های کارگری هم تهدید کرده اند، درصورت تصویب طرح خصوصی سازی کشور دستخوش اعتصابات سراسری و تظاهرات خواهد شد.
چهار تن از کارکنان تاخو، یکی از این بیمارستانها دست به اعتصاب غذا زده اند. نزدیک به یک ماه است که پزشکان و دیگر کارکنان این بیمارستانها در اعتصاب هستند و پیامد آن به تعویق افتادن نزدیک به 6 هزار عمل جراحی و عدم انجام چهل هزار آزمایش پزشکی بوده است.

تعدادبیکاران فرانسه به سه میلیون و یکصد و سی دو هزار و ششصد نفر
بنا به گزارش 27دسامبرمنابع خبری فرانسه،ماه نوامبر29300نفربه تعدادبیکاران اضافه شد و میزان بیکاری درفرانسه برای نوزدهمین ماه متوالی افزایش یافت .
بنا بهمین گزارش، درحال حاضر تعداد کل بیکاران این کشوربه سه میلیون و یکصد و سی دو هزار و ششصد نفررسیدونرخ بیکاری افزایش سالانه10.8داشته است.

هفتم دی ماه1391

**************

اخباروگزارشات کارگری8دی ماه1391

-22 نفر از فعالین کارگری طی نامه مشترکی به رضا شهابی با تاکید بر خواست آزادی فوری رضا از وی خواستند برای حفظ سلامتی اش به اعتصاب غذا پایان دهد
- متتن نامه مشترک منصور اسالو، جعفر عظیم زاده، داود رضوی،علی نجاتی، پروین محمدی، شیث امانی، شاپور احسانی راد، شریف ساعد پناه و 14 نفر دیگر از فعالین کارگری به رضا شهابی
- متن نامه کارگران پروژه ای به مجلس در اعتراض به شرایط کارشان
- احضار حسین پیروتی از فعالین کارگری عضو کمیته هماهنگی به اداره اطلاعات اشنویه
- احضار عباس هاشم پور به اداره اطلاعات اشنويه
- از 650 کارگر کارخانه همگام خودرو آسیا تاکنون 300 نفر اخراج شده اند و دستمزد کارگران شاغل با چهار ماه تاخیر پرداخت میشود
- تجمع اعتراضی مقابل فرمانداری تکاب درپی اخراج ۳۶۰ تن از ۶۰۰ کارگر و راننده ی معدن طلای ” آغ دره”
- روزانه یک حادثه ساختمانی منجر به فوت در مازندران رخ می‌دهد
- اعتراض اسپانیایی ها به اخراج بیش از چهار هزار و ۵۰۰ تن از کارکنان و دستمزد سایر کارمندان در شرکت «ایبریا»

22 نفر از فعالین کارگری طی نامه مشترکی به رضا شهابی با تاکید بر خواست آزادی فوری رضا از وی خواستند برای حفظ سلامتی اش به اعتصاب غذا پایان دهد
اتحادیه آزاد کارگران ایران: 22 نفر از فعالین کارگری طی نامه مشترکی به رضا شهابی با تاکید بر خواست آزادی فوری وی و رسیدگی عاجل به شرایط نگهداری و چگونگی رفتار مامورین و زندانبانان با همه زندانیان از رضا شهابی خواستند برای حفظ سلامتی اش به اعتصاب غذای خود پایان دهد و درمانش را از سر گیرد.
در این نامه آمده است:
خبر بدرفتاری و تهدید به کتک کاری از سوی ماموری که همراه شما به بیمارستان اعزام شده بود همه ما را عمیقا ناراحت و نگران و تا حدودی شوک زده کرد. چرا که هنوز خبر مرگ ستار بهشتی کارگر وبلاگ نویس بر روی رسانه هاست و برخی از مسئولین مملکتی در واکنش به مرگ این کارگر، صحبت از شفاف سازی و لزوم مقید کردن مامورین و زندانبانان به برخوردی انسانی با زندانیان کرده اند. به همین دلیل افکار عمومی انتظار داشتند پس از انتشار خبر مرگ ستار بهشتی مسئولین امنیتی و قضایی در اقدامی فوری تجدید نظری اساسی در رفتار و حدود اختیارات مامورین انتظامی و امنیتی در برخورد با زندانیان را عملی کنند. اما به نظر میاید با توجه به رفتاری که با شما شد چنین انتظاری، انتظاری عبث و بیهوده است لذا ما امضا کنندگان این نامه ضمن تاکید بر تلاش و مبارزه برای آزادی کارگران دربند و دیگر انسانهای عدالتخواه از زندانهای سراسر کشور، مصرانه بر رسیدگی عاجل به شرایط نگهداری و چگونگی رفتار مامورین و زندانبانان با تمامی زندانیان پای می فشاریم و خواهان آزادی فوری و ادامه معالجات شما در خارج از محیط زندان هستیم.
در ادامه این نامه آمده است: ما امضا کنندگان این نامه به شما دوست و یار عزیزمان اطمینان میدهیم لحظه ای از تلاش برای تحقق خواستهای شما که خواست همه ما کارگران در سراسر ایران است باز نخواهیم ایستاد. ما دستهایتان را صمیمانه می فشاریم و اعتراض شجاعانه شما را از کنج زندان ارج می نهیم اما در این میان سلامتی شما مهم ترین اولویت برای ما امضا کنندگان این نامه است. لذا مصرانه و صمیمانه از شما میخواهیم به اعتصاب غذای خود پایان دهید و درمان خود را از سر بگیرید.
اسامی امضا کننده گان نامه مشترک به رضا شهابی عبارتند از: منصور اسالو – جعفر عظیم زاده – داود رضوی – علی نجاتی– پروین محمدی– شاپور احسانی راد - شیث امانی - صدیق کریمی – کوروش بخشنده – شریف ساعد پناه - – جمیل محمدی – مظفر صالح نیا – ناهید خداجو – اسماعیل کاظمی – حسین قادری – منصور کریمی – رفیق کریمی – ژیان صبحانی – کمال نامداری – جبار قادری – خلیل کریمی - یدالله صمدی
امضا کنندگان این نامه در همبستگی با رضا شهابی مبلغ یک میلیون تومان کمک مالی خود به خانواده های رضا شهابی و بهنام ابراهیم زاده را امروز همراه این نامه تحویل ربابه رضایی همسر رضا شهابی دادند.
اتحادیه آزاد کارگران ایران – هشتم دی ماه 1391

متتن نامه مشترک منصور اسالو، جعفر عظیم زاده، داود رضوی،علی نجاتی، پروین محمدی، شیث امانی، شاپور احسانی راد، شریف ساعد پناه و 14 نفر دیگر از فعالین کارگری به رضا شهابی
دوست و یار عزیزمان رضا شهابی
با درودهای گرم و فراوان
خبر بدرفتاری و تهدید به کتک کاری از سوی ماموری که همراه شما به بیمارستان اعزام شده بود همه ما را عمیقا ناراحت و نگران و تا حدودی شوک زده کرد. چرا که هنوز خبر مرگ ستار بهشتی کارگر وبلاگ نویس بر روی رسانه هاست و برخی از مسئولین مملکتی در واکنش به مرگ این کارگر، صحبت از شفاف سازی و لزوم مقید کردن مامورین و زندانبانان به برخوردی انسانی با زندانیان کرده اند. بطور قطع و یقین مرگ ستار بهشتی هیچ علتی جز رفتار غیر انسانی مامورین و برخورداری آنان از اختیارات گسترده در برخورد با زندانیان نداشته است، به همین دلیل افکار عمومی انتظار داشتند پس از انتشار خبر مرگ ستار بهشتی مسئولین امنیتی و قضایی در اقدامی فوری تجدید نظری اساسی در رفتار و حدود اختیارات مامورین انتظامی و امنیتی در برخورد با زندانیان را عملی کنند. اما به نظر میاید با توجه به رفتاری که با شما شد چنین انتظاری، انتظاری عبث و بیهوده است لذا ما امضا کنندگان این نامه ضمن تاکید بر تلاش و مبارزه برای آزادی کارگران دربند و دیگر انسانهای عدالتخواه از زندانهای سراسر کشور، مصرانه بر رسیدگی عاجل به شرایط نگهداری و چگونگی رفتار مامورین و زندانبانان با تمامی زندانیان پای می فشاریم و خواهان آزادی فوری و ادامه معالجات شما در خارج از محیط زندان هستیم.
ما امضا کنندگان این نامه به شما دوست و یار عزیزمان اطمینان میدهیم لحظه ای از تلاش برای تحقق خواستهای شما که خواست همه ما کارگران در سراسر ایران است باز نخواهیم ایستاد. ما دستهایتان را صمیمانه می فشاریم و اعتراض شجاعانه شما را از کنج زندان ارج می نهیم اما در این میان سلامتی شما مهم ترین اولویت برای ما امضا کنندگان این نامه است. لذا مصرانه و صمیمانه از شما میخواهیم به اعتصاب غذای خود پایان دهید و درمان خود را از سر بگیرید.
ما با شور و شوق جشن آزادی تو را برگزار خواهیم کرد اما این جشن زمانی برایمان مسرت بخش خواهد بود که حضور گرم شما در میان ما با تنی سالم محقق شود.

متن نامه کارگران پروژه ای به مجلس در اعتراض به شرایط کارشان
بنام خدا
رياست محترم مجلس شوراي اسلامي و نمايندگان محترم مردم
با احترام به استحضار مي رساند
اين متن از طرف 2342 نيروي كار پروژه اي ( مهندسان ، تكنسين ها و كارگران فني – صنعتي ) تنظيم گرديده است . با اين هدف كه مشكلات و كاستي هاي شرايط كار پروژه اي و نارسايي هاي قانون كار در اين موارد را خدمتتان بيان نمايند. زيرا ، كار پروژه اي به دليل نوع كار و ضرورت محل كارخانه ( دور بودن آن از نقاط مسكوني ) داراي ويژگيهايي است كه اكثر كارشناسان و مشاورين اقتصادي دولتي از چگونگي آن اطلاع كامل و دقيقي در اختيار ندارند. و در اين مورد هم كار كارشناسي صورت نگرفته است . نيروي كار پروژه اي با توضيح اين واقعيتها به نمايندگان ارجمند مجلس شوراي اسلامي و رياست محترم ، انتظار دارند كه اين نوع نگرش و انتقادات ما را مورد بررسي قرار دهند . و در صورت درستي گفته هاي كارگران ، نسبت به حمايت از خواست ما اقدامات مقتضي صورت گيرد. كار پروژه اي در همه ي دنيا به صورت اقماري انجام مي شود و هم اينك در حفاري و فلات قاره ي ايران بدان عمل مي گردد ( دو هفته كار 12 ساعته بدون استفاده از تعطيلات و دو هفته مرخصي ) . زيرا نيروي كار پروژه اي همه ي اوقات 24 ساعته خود را در اختيار كار پروژه قرار مي دهد . و استراحت او نيز در در خوابگاههاي مجاور محل كار مي باشد . و در اختيار خود و خانواده اش نيست . از اين رو نمي تواند اثر مثبتي در زندگي و تربيت كودكانش داشته باشد . بدين جهت نيروي كار براي باز توليد نيروي از دست رفته اش و تمديد فرسودگي اعصاب و روانش كه ناشي از دشواريهاي چنين كاري مي باشد پيشنهاد كار به صورت اقماري را مطرح مي كند . با توجه به اين واقعيتها ، كه طي اين 14 روز كار ، از هيچ كدام از تعطيلات رسمي و تعطيلي روزهاي جمعه استفاده نمي كنند. لذا ساعت كاري همين 14 روز از يك ماه ساعت كاري يك كارگر و كارمندي كه روزي 8 ساعت كار مي كند و بقيه روز و شب را نزد خانواده اش به سر مي برد بيشتر مي شود. چون طبق قانون كار ساعت كاري ماهانه چنين كارگري 176 ساعت كاري مي باشد آنهم با استفاده از 4 روز تعطيل جمعه و نصفه روزهاي پنجشنبه و بقيه تعطيلات رسمي . ولي يك كارگر اقماري طي 14 روز 168 ساعت كاري دارد بدون استفاده از هيچ تعطيلي و با توجه به اينكه بدليل ضرورتهاي زمان بندي هاي كار پروژه در اكثر روزها ساعات كار تا 16 ساعت هم ادامه مي يابد . بدين جهت ما از نمايندگان محترم تقاضا داريم اقماري شدن كار پروژه را مورد بررسي قرار دهند .
با پيروزي انقلاب كشور ما مورد تجاوز خارجي قرار گرفت . از اين رو كارگران پروژه اي نسبت به ماندن در پروژه ها بدليل نياز جنگ و انقلاب ؛ و تداوم كارشان از 14 روز به 24 روز و تنها 6 روز مرخصي رفتن نزد خانواده هايشان اعتراضي نداشتند . و با علاقه به سازندگي صنايع مادر كشور كمك كردند و پس از جنگ تحميلي براي بازسازي صنايع بمباران شده و ضرورت ساخت صنايع كشور اين شيوه كار را ادامه دادند. ولي واقعيت اين است كه اين شيوه كار 23 الي 24 روز كار ممتد با روزي 12 ساعت و گاهي بيشتر و تنها 6 الي 7 روز مرخصي كه دو روز آن در راه رفت و برگشت هدر مي رود اثرات نامطلوبي بر روي جسم و روان نيروي كار پروژه اي وارد كرده است به گونه اي كه درصد طلاق در خانواده هاي آنها و پاشيدگي خانواده اشان بسيار بالا رفته و اكثر كارگران به دليل شدت و سختي و طولاني بودن زمانهاي كار به اعتياد روي آورده اند . از سوي ديگر در مقابل فداكاريهاي كارگران پروژه اي ، دولتهاي پس از جنگ با مصوبات خود قانون كار را هر روز بي رنگ تر نموده اند. مانند : معاف كردن كارگاههاي زير ده نفر از قانون كار ، تاييد و اجراي بند " ز " و هم اينك با پيشنهاد كارمزد منعطف بوسيله دولت آقاي احمدي نژاد . و بدين صورت هر روز بيشتر زندگي كارگران را به سراشيب فقر ، بيكاري و نداري مي اندازند . با توجه به اين واقعيت كه نيروي كار پروژه اي از هيچ امتيازي كه كارگران و كارمندان ديگر برخوردارند ، برخوردار نيست مانند تعاوني مسكن ، تعاوني مصرف و عدم پرداخت وام مسكن به نيروهاي كار پروژه اي است .
طي سالها تجربه جهاني كارشناسان و روان پزشكان كار به اين نتيجه رسيدند كه كار ممتد بيش از 8 ساعت صدمات جبران ناپذير جسمي و روحي به نيروي كار وارد مي كند . از اين رو قانون كار جمهوري اسلامي ساعات كار روزانه را 8 ساعت تعيين نمودند و اعلام كردند اضافه كاري در هر روز نبايد بيش از 2 ساعت باشد و هر روز هم نبايد اضافه كاري وجود داشته باشد . ولي در مورد كارگران و همه ي نيروي كار پروژه اي اين موارد قانوني اعمال نمي گردد . و ادارات كار هم پس از جنگ با پذيرفتن تعديل ساختاري و خصوصي سازي در اين زمينه ها براي خود مسوليتي قائل نيستند . در اين ميان پيمانكاران يا همان بخش خصوصي كه همه ي امتيازات اصل 44 قانون اساسي به نفع آنها تغيير كرده و قوانين كار نيز براي راحتي كسب سود بيشتر بخش خصوصي تعديل گرديده است ، نهايت سوء استفاده را از اين شرايط مي نمايند . نيروي كار پروژه اي در حالي كه اقماري نيست و همه ي تعطيلات رسمي و روزهاي جمعه را كار مي كنند . بخش خصوصي علاوه بر اين كه هيچ مزايايي بابت اين شرايط نمي پردازد از پرداخت بيمه كارگران طبق حقوق دريافتي شان خودداري مي كند . و بيمه آنها را با حداقل حقوق محاسبه ميكند. با اين شرايط اگر نيروي كار در اثر حادثه دچار ازكارافتادگي گردد . تامين اجتماعي تنها حداقل حقوق را به كارگر مي پردازد در حاليكه به خوبي آگاه هستند كه پيمانكاران چگونه حق كارگران را بدين صورت پايمال مي كنند . ولي شركتهاي پيمانكاري دست دوم و سوم از اين هم فراتر مي روند در حالي كه مي دانند با 24 روز كار نيروي كار پروژه اي ساعت كاري اش به 288 رسيده است كه مقدار 112 ساعت كاري بيش از يك ماه است ، 6 روز مرخصي را براي كارگر غيبت رد مي كند و بدين طريق سوابق بيمه او را دچار اشكال جدي مي كنند. در حالي كه اگر روزهاي تعطيل و تعطيلات رسمي را محاسبه كنند نيروي كار پروژه اي نزديك به 2 ماه ساعت كاري را در يك ماه انجام مي دهد آنهم بدون محاسبه ساعات اضافه كاري بعد از 12 ساعت كه گاهي تا 16 ساعت ادامه مي يابد . چنانچه نمايندگان محترم به هر دليل با اقماري شدن نيروي كار پروژه اي موافق نباشند با توجه به اينكه اين نيروي كار طي هر ماه 288 ساعت كاري ، انجام مي دهد با روزي 12 ساعت و طي هر سال 3456 ساعت كاري ، و طي 20 سال معادل 68120 ساعت كاري صورت مي گيرد كه نسبت به 30 سال كار يك كارگر و كارمند معمولي 60360 ساعت كاري ؛ 7760 ساعت كار بيشتر كار مي كند كه معادل 3 سال و 8 ماه مي باشد از اين رو كارگران انتظار دارند اين واقعيتها مورد بررسي قرار گيرند و نيروي كار پروژه اي پس از 20 سال كار با 68120 ساعت كاري بازنشسته گردند البته با حقوق كامل 30 سال كار . اين تقاضا نه بدليل سختي كار است كه وجود دارد . يا آلودگيهاي صوتي و گازي مرگبار و يا عدم ايمني و حوادث ضمن كار . بلكه چون ما عملا" طي اين مدت معادل 30 سال و 7760 ساعت كاري بيشتر كار انجام مي دهيم درخواست بررسي اين واقعيت را داريم .
سنوات در طي يك سال و 5/2 روز مرخصي ماهانه كه معادل يك ماه حقوق كارگر در طي يك سال است و پاداش و عيدي ، هيچ كدام در شركتهاي دست دوم و سوم پرداخت نمي گردد. و زماني كه كارگر را اخراج مي كنند يك چك به او مي دهند كه حداقل سه ماه بعد قابل دريافت است . در قبال اين همه تجاوز به حقوق كارگران هيچ نهاد دولتي واكنشي قانوني نسبت به صاحب حق كه نيروي كار است صورت نمي دهند.
فرآيند يك نيروي كار پروژه اي در چيست ؟
فرآيند كار ما توليد يك خودرو و يا يك جفت كفش يا هر كالاي مصرفي ديگري نيست ، اگرچه توليد اين كالاهاي مصرفي هم ضروريند و هم مهم ولي فرآيند كار ما توليد صنايع بزرگ مادر است . ما صنايعي را توليد مي كنيم كه كارشان توليد كالاهاي مصرفي مورد لزوم است . هر كدام از ما در ساخت و تحويل و راه اندازي دهها پتروشيمي ، پالايشگاه و صنايع سيمان و برق و سد سازي سهيم هستيم . ولي در هيچ زمينه اي از جمله مسكن با نيروي كار پروژه اي هماهنگي و همياري صورت نگرفته است . حتي بيمه بيكاري كه بايد شامل حال ما شود كه نوع كارمان موقت است ، از آن محروم هستيم و ادارات كار مي گوييند شامل حال شما نمي شود . ولي 3% بيمه بيكاري را از حقوقمان كسر مي كنند . حتي شركتهاي دست دوم و سوم براي استخدام شرايطي را اعلام ميكنند كه با موارد قانون كار در تضاد است و نيروي كار را در صورتي استخدام مي كنند كه آن شرايط را كتبا" تاييد كنند مثلا تاييد كنند كه كليه حقوق و مزاياي من در حقوق توافقي محاسبه گرديده است و مورد تاييد اينجانب است . ولي مبلغ حقوق نوشته نمي شود. پيمانكار معتقد است بايد كار نيروي كار را ببيند و بعد در مورد مبلغ تصميم مي گيرند بعد از يكي دو ماه پيمانكار مبلغ كمي را اعلام مي كند تا نيروي كار استعفا بدهد . و كارگر بعدي را همين گونه استثمار مي كند . شركتهاي بزرگ نيمه دولتي هم كه بدون توجه به قانون كار به روزهاي اول انقلاب برگشته اند و تست ايد‍ئولوژيكي براي استخدام مي گيرند در حالي كه ايران سرزميني است با اعتقادات رسمي مختلف مانند سني ، مسيحي ، زرتشتي ، يهودي حنفي ، شافعي آيا ديگر اقليتها در نظام جمهوري اسلامي حق اشتغال ندارند ؟ ما نيروهاي كار پروژه اي مي دانند علت بنيادي اين كاستي ها در چيست . از اين رو ما باور خود را خدمت شما ارائه مي دهيم تا بوسيله نمايندگان محترم ملت مورد بررسي قرار گيرد . علت اين نارسايي ها در سياستهاي اقتصادي دولتهاي بعد از جنگ است كه همگي راه رشد اقتصادي ايران را مطلقا" به نفع بخش خصوصي تغيير داده اند . با تعديل ساختاري و خصوصي سازي با اين اميد كه تغييرات ايجاد شده باعث بهبود شرايط اقتصادي – صنعتي ايران گردد . در حالي كه تعديل ساختاري و خصوصي سازي برنامه اقتصادي صندوق بين المللي پول است كه سياستهاي سرمايه داري جهاني را براي عقب نگهداشتن كشورهاي مالك منابع نفتي را در سر دارند . اين برنامه اقتصادي دامي است كه كارشناسان فراماسيونري – اقتصادي غرب در راه كشورهايي چون برزيل قرار داده بودند و آن كشور را به بدهكارترين كشور دنيا با تورم 80 درصد تبديل نمودند تنها زماني كه نيروهاي مترقي اين كشور توانستند خود را از اين برنامه اقتصادي ضد مردمي نجات دهند ، شرايط بهبود يافت و در آرژانتين هم بدين صورت اتفاق افتاد. .
فرآيند اين مناسبات اقتصادي كه پس از جنگ بوسيله دولتها كاربردي شد . امروز در عمل خود را نشان مي دهد . نمايندگان محترم استحضار دارند كه در همه ي شهرهاي كوچك و بزرگ شهرك هاي صنعتي بوجود آمده بود كه برخي نيازهاي مصرفي مردم را پاسخ مي داد . و اينك هيچ شركت صنعتي با ظرفيت بالا كار نمي كند و يك چهارم از كارگاههاي فعال باقي مانده است كه آنها هم با تمام ظرفيت نمي توانند كار كنند . هزاران كارگر بيكار شده و به نان شب نيازمند شده اند . در حالي كه كارگران ايراني در پيروزي انقلاب و در بازسازي هاي پس از جنگ نقشي حياتي بعهده گرفته بودند . دستآورد انقلابي كه كارگران در آن رزميدند ، اينك در كيسه بخش خصوصي قرار گرفته است . كه در هيچ حاكميتي خود را به خطر نينداخته و هميشه با همه ي شرايط خود را وقف داده و بار خود را بسته است . ليبراليسم و استادان و كارشناسان اقتصادي كه اين راه رشد اقتصادي را به حاكميت و دولتهاي پس از جنگ قبولانده اند . اگر در پيشنهاد خود صداقت مي داشتند به جاي خصوصي سازي كه باعث نابودي صنايع توليدي ملي گرديده و عامل بزرگ بيكاري كارگران شده است صنايع دولتي را حفظ مي كردند و آزادسازي اقتصادي را پيشنهاد مي دادند ، روشي كه در كشور چين توانست اشتغال براي ميلياردها نفر را ايجاد كند و صادرات كالايي بالايي براي چين به ارمغان آورد . يا مانند شيوه ي اقتصادي برزيل كه با دو برابر، بالا بردن و حتي بيشتر حداقل حقوق (حقوق كارگران) قدرت خريد مردم را بالا بردند و بدين طريق اقتصاد ملي و بازار داخلي را پر رونق كردند ( به سالنامه شرق سال 91 مراجعه گردد ) . اين متن، پيرو متني است به پيوست . كه در تاريخ 14 شهريور 1390 در نشريه اعتماد به شماره 2252 به چاپ رسيده بود و ما از طريق نماينده محترم ازنا آنرا براي ارائه در كميسيون مجلس تنظيم نموديد اين دو متن مشكلات جدي كارگران را مطرح نموده اند ، اميدواريم توسط نمايندگان ملت مورد بررسي قرار گيرند .
از طرف 2342 نيروي كار پروژه اي
(اصل نامه و امضاها موجود است)
منبع:وبلاگ کانون مدافعان حقوق کارگر- ۲۸ دسامبر ۲۰۱۲

احضار حسین پیروتی از فعالین کارگری عضو کمیته هماهنگی به اداره اطلاعات اشنویه
بر اساس گزارش رسیده، روز چهارشنبه ٦ دی ماه ١٣٩١، حسین پیروتی یکی از فعالین کارگری و از اعضای کمیته‌ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگریکه در جریان نشست کمیته‌ی هماهنگی در شهر کرج دستگیر شده بود،به اداره اطلاعات اشنویه احضار شد.
بر اساس این گزارش، حسین پیروتی باید روز شنبه 9 دی خود را به اداره اطلاعات معرفی کند.
کمیته‌ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری- دی 1391

احضار عباس هاشم پور به اداره اطلاعات اشنويه
همانطور که قبلا به اطلاع رساندیم، روز سه شنبه 5 دی ماه عباس هاشم پور از اعضاي كميته به اداره اطلاعات اشنویه احضار و به مدت 3 ساعت بازجويي گردید.
عباس هاشم پور فعال کارگری و عضو کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری می باشد که در تاریخ 26 خرداد 1391 در حمله به مجمع عمومي كميته ي هماهنگي بازداشت شده بود. دليل احضار عباس هاشم پور حضور در مجمع عمومي كميته در كرج عنوان شده است. در طي بازجويي به نام برده گفته شده است كه نبايستي با كميته ي هماهنگي همكاري كند. وي ضمن دفاع از فعاليت در كميته ي هماهنگي اعلام كرده است كه كميته ي هماهنگي تشكلي مستقل و صنفي بوده و در راستاي منافع طبقاتي كارگران فعاليت مي كند.
كميته ي هماهنگي ضمن محكوميت احضار عباس هاشم پور، خواستار آزادي بي قيد و شرط هادي تنومند، جمال ميناشيري، محمد كريمي، قاسم مصطفي پور و ابراهيم مصطفي پور اعضاي خود در بوكان و همه كارگران و فعالان در بند مي باشد.
كميته ي هماهنگي براي كمك به ايجاد تشكل هاي كارگري-6 دي 1391

از 650 کارگر کارخانه همگام خودرو آسیا تاکنون 300 نفر اخراج شده اند و دستمزد کارگران شاغل با چهار ماه تاخیر پرداخت میشود
اتحادیه آزاد کارگران ایران: بدنبال بحران در خودرو سازیها و کارخانه های قطعه سازی، از 650 کارگر کارخانه همگام خودرو آسیا 300 نفر از آنان از اول سال جاری بصورت تدریجی از کار خود اخراج شده اند و بر شدت کار در این کارخانه افزوده شده است.
بنا بر گزارشهای رسیده به اتحادیه آزاد کارگران ایران، این کارخانه تولید کننده بدنه پژو 206، قطعات خودرو رانا و خودوری ال90 و طرف قرارداد مستقیم با شرکتهای ایساکو، ساپکو و ایران خودرو است.
گذشته از اخراج 300 کارگر این کارخانه، 350 کارگر شاغل این کارخانه نیز در شرایط مشقت باری مشغول بکار هستند. این کارگران از شهریور تا سوم دی ماه جاری دستمزدهای خود را دریافت نکرده بودند و از سوی دیگر کارفرما بطور غیر قانونی مرخصی سالیانه کارگران را کاهش داده و بمدت 15 دقیقه ساعت کار روزانه را افزایش داده است به همین دلیل کارگران این کارخانه در اعتراض به شدت کار و عدم پرداخت دستمزدهایشان روز سوم دی ماه بمدت یکروز بطور یکپارچه ای دست به اعتصاب زدند و در مقابل درب اداری کارخانه دست به تجمع زدند.
در این اعتصاب صیادی مدیر عامل کارخانه به کارگران اظهار داشت: شرکتهای اصلی یعنی ایران خودرو و ایساکو و ساپکو بابت تولیدات کارخانه به درستی پول به ما نمیدهند وما هم پول نداریم که به شما بدهیم هرکاری میخواهید بکنید!
با اینحال کارفرمای کارخانه ناچار شد روز پس از اعتصاب، دستمزد شهریور و دو روز بعد دستمزد مهر ماه کارگران را پرداخت کند اما هیچ اقدامی در رابطه با بر قراری مرخصی قانونی سالیانه و افزایش 15 دقیقه کار روزانه انجام نداد.
کارگران کارخانه همگام خودرو آسیا در اعتراض به شرایط خود تیر ماه سالجاری نیز دست به اعتصاب زده بودند. این کارخانه درمنطقه شهرک صنعتی علویجه اصفهان قرار دارد.
اتحادیه آزاد کارگران ایران- هشتم دی ماه 1391

تجمع اعتراضی مقابل فرمانداری تکاب درپی اخراج ۳۶۰ تن از ۶۰۰ کارگر و راننده ی معدن طلای ” آغ دره”
گزارش دریافتی: درپی اخراج ۳۶۰ تن از ۶۰۰ کارگر و راننده ی معدن طلای ” آغ دره”روزچهارشنبه6دی کارگران و رانندگان اخراجی این معدن درمقابل فرمانداری دست به اعتراض زدند.
فرماندار با مشاهده چنین وضعیتی وترس از کشیده شدن اعتراض به داخل شهر در یک فرافکنی وشانه خالی کردن از مسئولیت خود معترضین را به کارفرما ارجاع میدهد سپس کارگران ورانندگان با تجمع درمقابل کارخانه پس از ساعتها بلاتکلیفی وعدم پاسخگویی مسئولین و مدیران به اعتراض خود ادامه می دهند وکار به درگیری کشیده می شود و درنهایت مدیران قول رسیدگی به اعتراض کارگران و رانندگان اخراجی را در روز یکشنبه را می دهند.
اما بر خلاف انتظار اخراجیان، شبانه ۱۳ نفر ازمعترضین توسط اداره اطلاعات دستگیر و به محل نامعلومی انتقال داده می شوند.
مسئولان شهرستان ودر راس آن “داعی” فرماندار تکاب در قبال اخراج ۳۶۰ تن ازکارگران معدن طلای آغ دره شهرستان تیکان تپه (تکاب) آذربایجان که بیشتر آنان را رانندگان پایه یک و بقیه را کارگران شرکت “پویازرگان” تشکیل می دهند هیچ مسئولییتی عهده دار نشده و عملا از مسئولین کارخانه حمایت میکنند.
درضمن طبق قوانین سازمان صنایع ومعادن ، معادن طلا به هیچ وجه نمی تواند بصورت شخصی اداره شود اما معدن طلای آغ دره سالهاست که در قبضه فردی بنام “حاج عباس نیری” ازمسئولین سابق سپاه می باشد.
لازم به ذکر است معدن طلای آغ دره تیکان تپه (تکاب) بزرگترین معدن طلای خاورمیانه محسوب می شود که درجنوب استان آذربایجان غربی واقع شده است.

روزانه یک حادثه ساختمانی منجر به فوت در مازندران رخ می‌دهد
به گزارش فارس بتاریخ 8دی، روزانه به طور متوسط یک حادثه ساختمانی منجر به فوت در مازندران رخ می‌دهد.
بنا بهمین گزارش،60 درصد حوادث سالانه کشور مربوط به حوادث ساختمانی بوده که 47 درصد این حوادث منجر به فوت می‌شود.

اعتراض اسپانیایی ها به اخراج بیش از چهار هزار و ۵۰۰ تن از کارکنان و دستمزد سایر کارمندان در شرکت «ایبریا»
به گزارش28دسامبریورونیوز،هزاران نفر از ساکنان شهر مادرید با تجمع در برابر دفتر شرکت هواپیمایی «ایبریا» نسبت به تصمیم این شرکت برای اجرای طرح تجدید ساختار اعتراض کردند.
بر اساس این طرح که میان شرکت «ایبریا» و دولت اسپانیا اتخاذ شده، بیش از چهار هزار و ۵۰۰ تن از کارکنان اخراج و دستمزد سایر کارمندان این شرکت نیز کاهش خواهد یافت.
کارکنان این شرکت همچنین تهدید کرده‌اند در صورتی که مشکلات آنها حل نشود از روز هفتم ژانویه آینده دست به اعتصاب خواهند زد.
در پی بحران اقتصادی در اسپانیا، میزان بیکاری در این کشور به بیش از ۲۵ درصد افزایش یافته است.
هشتم دی ماه1391
akhbarkargari2468@gmail.com