دفاع از زندانیان سیاسی -عقیدتی ،
مهم ترین وظیفه اپوزیسیون خارج

در ماجرای شکنجه و قتل ستار بهشتی و هم در جریان اعتصاب غذای نسرین ستوده ، رژیم خودکامه و خون ریز جمهوری اسلامی شاهد دو رسوائی بزرگ و دو شکست بزرگ در سطح جهانی گردید . در هردو مورد اتحاد و اتفاقی نانوشته و غیر رسمی ، تمامی آزادیخواهان ایران در داخل و خارج از کشور و تمامی رسانه ها و شبکه های جهانی خبررسانی و ابزارهای ارتباط جمعی ، علیه جنایات دیکتاتوری خونریز حاکم برایران بحرکت در آمدند و افکار عمومی جهان و وجدانهای بیدار را متوجه وضعیت خطیر زندانیان سیاسی ایران نمودند. وسعت کارزار دفاع از نسرین ستوده و اعتراض نسبت به شکنجه و قتل ستار بهشتی در سطح جهانی تا به آنجا رسید که حتی پارلمان اروپا و پاره از مقامهای رسمی دولت های اروپائی و امریکائی نیز به کارزار دفاع از زندانیان سیاسی ایران بطور اعم و مسئله نسرین ستوده و ستار بهشتی بطور اخص پیوستند ، و در چنین شرایطی بود که رژیم تبهکار و خودکامه اسلامی نگزیر به عقب نشینی شد ، به شکنجه و قتل ستار بهشتی اعتراف نمود و حکم ممنوع خروجی دختر 12 ساله نسرین ستوده را برای خاتمه اعتصاب غذای نسرین ستوده لغو نمود .

کارزار جهانی دفاع از نسرین ستوده و اعتراض نسبت به شکنجه و قتل ستار بهشتی ، از یکسو قدرت اتحاد نیروهای پراکنده آزایخواه ایرانی را نشان داد که هرگاه نهادها و شخصیت ها و گروهها بطور متحد و سرتاسری ، با برنامه و هدف مشخص و با کلیه ابزاها و امکانات خود بحرکت درآیند چه نیروی عظیمی را تشکیل میدهند و از سوی دیگر این دو واقعه ، خدشه پذیر بودن قدر قدرتی رژیمی سفاک را در معرض نمایش قرار داد که از بدو تولد نامیمونش تلاش نموده و مینماید که در اذهان مخالفان و نیروهای آزایخواه ایرانی چنین القاء نماید که گویا اپوزیسیون در ضعف و ناتوانی کامل و جمهوری اسلامی درقدرت مطلق است وهیچ نیروی مخالفی ، یارای مقابله با این رژیم را ندارد و بدینسان رژیم خودکامه تا میتواند جّو سرکوب و خفقان را با بذر یأس و ناامیدی در میان ایرانیان و بویژه نسل جوان کشور پراکنده میسازد .

چنین بنظر میرسد که اطاق فکر شگنجه گران و آدمکشان حاکم بر ایران برای جبران رسوائی و شکست خود در دو واقعه شکنجه و قتل ستار بهشتی و اعتصاب غذای نسرین ستوده و برای زهر چشم گرفتن از مردم ایران و نیروهای آزایخواه ، در روزهای اخیر به این نتیجه رسیده است که دوباره و بگونه ای قدرت شیطانی و شکنجه گر خود را به رخ مردم بکشد تا مبادا مخالفان رژیم فراموش کنند که رژیم سفاک هنوزبا قدرت و بیرحمی تمام و با توسل به همان شیوه های کثیف سابق با آزادیخواهان مقابله می نماید .

دیروز عباس جعفری دولت آبادی ، دادستان دادگاههای انقلاب و عمومی ، در مصاحبه ای از دستگیری 28 نفر که گویا با "شبکه های ماهواره ای ضد انقلابی " در ارتباط بوده اند خبر داد ، ولی سايت «باشگاه خبرنگاران» که زير نظر راديو و تلويزيون جمهوری اسلامی اداره میشود به نقل از يک مقام امنیتی رژیم نوشت که طی روزهای اخير دستکم ۳۰ نفر به اتهام فعاليت در «استوديوهای زير زمينی» و همکاری با شبکه های ماهواره ای "ضدانقلابی" بازداشت شده اند . اين سايت همچنین نوشته است : "افراد بازداشتی از عوامل همراهی کننده با شبکه‌های ماهواره‌ای بيگانه، ضدانقلاب، شبکه‌های مارک‌دار وابسته به سرويس‌های جاسوسی دشمنان ملت ايران و متصل به فرقه ضاله جهانی بهائيت میباشند که با دريافت وجوه کلان از مجاری و روش‌های موسوم به پولشويی و با اغفال تعدادی از افراد ساده‌لوح، به تامين برنامه‌ برای شبکه‌های ضدانقلاب، مبتذل و ضداسلامی می‌پرداختند"

خبر فوق حکایت از این دارد که مار زخم خورده ی جمهوری اسلامی که در هفته های اخیر بخاطر نقض سیستماتیک حقوق بشر در ایران و رفتار وحشیانه اش با زندانیان سیاسی این کشور ، بشدت زیر فشار افکار عمومی جهانی قرار گرفته است اینک دوباره شمشیر را از رو بسته و میخواهد در چشم مردم ایران و جهان خاک پاشیده و به معترضان و مخالفان رژیم سرکوبگر اسلامی بگوید که : در جمهوری اسلامی ، در همچنان بر روی همان پاشنه میچرخد که 34 سال چرخیده است ، یعنی دستگیری دگراندیشان و آزاد اندیشان ایرانی و واردساختن اتهامات ناروا و قلابی از قبیل جاسوسی و ضد انقلاب و ضد اسلام و غیره و غیره و زندان و شکنجه و اعدام آزادیخواهان همچنان به قوت خود باقی است . یعنی در ولایت اسلام ناب خامنه ای ، شهروند ایرانی همچنان باید از ابتدائی ترین حقوق انسانی محروم باشد و هرگونه انتقاد و اعتراضی نیز باید در نطفه خفه شود تا جانیان و دزدان حاکم چند صباحی دیگر به حکومت ننگین خود در ایران ادامه دهند .

بدون هیچ تردیدی 30 نفری که دستگاههای امنیتی رژیم خبر دستگیری آنان را میدهد هم اکنون در زیر شکنجه های وحشیانه قرار دارند تا به آنچه که نبوده اند و آنچه که نکرده اند اعتراف نمایند . برای دفاع از جان این افراد به کارزار جهانی دیگری نیاز است و نخستین گام را مانند مورد نسرین ستوده و ستار بهشتی ، میبایستی خانواده های این دستگیر شدگان بردارند و دستگیری عزیزان خود را پیگیری نموده و از افکار عمومی مردم ایران و جهان برای نجات جان عزیزان خود تقاضای کمک و مساعدت نمایند . خانواده های دستگیر شدگان به عنوان گام نخست میبایستی رسانه های داخل و خار ج از کشور را در جریان کار و زندگی و نحوه دستگیری و اتهامات وارده به عزیزان خود قرار دهند . البته میدانیم که یکی از شگردهای کثیف نیروهای امنیتی و دستگاه قضائی جمهوری اسلامی در طول 34 سال گذشته و در مواجهه با خانواده های زندانیان سیاسی - عقیدتی ایران این بوده است که خانواده و نزدیکان شخص دستگیر شده را با تهدید به سکوت وادار نمایند . شیوه و شگرد همیشگی آدم ربایان حکومت اسلامی این بوده و هست که وقتی کسی را دستگیر میکنند ، با اعضای خانواده و نزدیکان او بمثابه گروگان رفتار مینمایند ، بدین معنی که سایر اعضای خانواده و نزدیکان شخص دستگیر شده را تهدید مینمایند که اعمال و رفتار آنان میتواند وضعیت شخص دستگیر شده را وخیم تر سازد ، مأموران امنیتی رژیم به اعضای خانواده شخص دستگیر شده تأکید میکنند که هرگونه افشاگری و مصاحبه با خبرگزاری ها و رسانه های خارج از کشور میتواند وضعیت شخص دستگیر شده را دشوارتر ساخته و سایر اعضای خانواده شخص زندانی را در معرض اتهام و دستگیری قرار دهد . در سالهای گذشته چه بسیار خانواده هائی که از ترس وخیم ترشدن و ضعیت عزیز زندانی شان و از ترس دستگیر شدن سایر اعضای خانواده ، تسلیم این سیاست کثیف شکنجه گران جمهوری اسلامی شده و زمانی که لازم بوده است سخن بگویند مُهر سکوت بر لب زده اند غافل از اینکه جنایت پیشه گان جمهوری اسلامی در سکوت خانواده ها است که میتوانند بیشترین فشار و شکنجه را بر زندانی سیاسی وارد سازند و سکوت خانواده زندانی نیز میتواند بی تفاوتی جامعه و افکار عمومی را در دفاع از زندانی سیاسی دربر داشته باشد . خانواده و نزدیکان زندانیان سیاسی بهتر است که نه فریب وعده های پوچ دستگاه امنیتی و شکنجه گر جمهوری اسلامی را بخورند و نه مرعوب تهدیدهای آنان گردند . در مورد شکنجه و قتل ستار بهشتی و اعتصاب غذای نسرین ستوده اگر خانواده های آنان ، مرعوب تهدیدهای دستگاه امنیتی حکومت خودکامه میشدند و صدای دادخواهانه خود را بگوش جهانیان نمیرساندند بدون تردید موضوع شکنجه و قتل ستار بهشتی و اعتصاب غذای نسرین ستوده آنگونه که باید و شاید بازتاب جهانی نمیافت و جانیان حاکم برایران هرگز در برابر کارزار جهانی که به منظور دفاع از نسرین ستوده و اعتراض به شکنجه و قتل ستار بهشتی برپا شده بود تن به عقب نشینی نمیدادند .

سخن آخر – مبرم ترین وظیفه اپوزیسیون جمهوری اسلامی در خارج از کشور زنده نگاهداشتن کارزار جهانی دفاع از زندانیان سیاسی ایران است . در بستر این کارزار جهانی است که نیروهای وسیعی با خواسته و درد مشترکی میتوانند متحد شوند و رژیم خودکامه اسلامی را در مواردی به عقب نشینی وادار ساخته و شور و امیدی در دل مردم ستمدیده ایران ایجاد نمایند . آزادی زندانیان سیاسی و مبارزه برای لغو شکنجه و اعدام ، کارزاری است که هرکس و هر گروه و دسته ای با هر مرام و دین و مسلکی میتوانند در آن شرکت نموده و آنرا تقویت نمایند. کارزار جهانی مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی و لغو اعدام و شکنجه درایران ، جنبش فراگیری است که میتواند مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران را در داخل و خارج بیکدیگر پیوند دهد .

22 آذر 1391
12دسامبر 2012