چرا فریدون عباسی دوانی رئیس سازمان انرژی اتمی ایران در گفت و گویی با روزنامه عربی "الحیات" که روز پنجشنبه 30 شهریور1391(برابر 20 سپتامبر2012) منتشر شد، اینک آشکارا اعتراف می کند، که در "برخی مواقع اطلاعات نادرستی" رابه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی داده است و انگیزه آن را نیز نفوذ جاسوسان غربی در آژانس وکوشش برای گمراه کردن آنان دانسته است. او در این گفت و گو، اتهام های شگفت انگیزی نیز به سازمان جهانی انرژی اتمی وارد می کند که اگر این سازمان بخواهد می تواند او را به جرم چنین اتهام های بی سند و مدرکی به دادگاهی جهانی بکشاند.
نهایت نابخردی و درماندگی
آن چه در این اعتراف روشن عباسی دوانی به دروغ گویی، در نگاه نخست به ذهن می رسد این است که:
1 ـ مبنای تحریم های گوناگون علیه حکومت اسلامی درست بوده است و انگیزه همیشگی این محکومیت ها هم همین دروغ گویی ها ی حکومت اسلامی، نا شفاف بودن و پنهان بودن کوشش هایش در سایت های انرژی هسته ای در ایران است. این اعتراف به دروغ گویی خود مهر تاییدی بر صدور و اجرای تحریم های سازمان ملل است.
2 ـ اعتراف به دروغ گویی از سوی رئیس سازمان انرژی اتمی حکومت، با هر بهانه و انگیزه ای که دوانی بیان دارد(که نگارنده تردید ندارد که باز هم دروغ می گوید)، مهر تاییدی نیز بر این است که برنامه اتمی و هسته ای حکومت "صلح آمیز" نبوده و نیست چرا که اگر چنین بود چه نیازی به این همه پنهان کاری و دروغ گویی بوده است؟ این اعتراف به دروغ گویی نه تنها یک بار دیگر ماهیت تبه کارانه و ریا کارانه حکومت را بیش از پیش آشکار کرده که نهایت نابخردی ودرماندگی او را نیز نشان می دهد.
ولی چرا چنین اعتراف آشکاری آن هم در این هنگامه مرگ و زندگی حکومت
انگیزه حکومت از این اعتراف و دروغ گویی های باز هم بیشتر و این بار از زبان دوانی در خیا ل خام خود، فرافکنی و به کج راه کشاندن نگاه ها به سویی دیگر است. چرا؟ زیرا آژانس جهانی انرژی اتمی یه سندهایی دست یافته است که انکار آن برای حکومت ناشدنی شده است. سندهایی که در آخرین نشست این سازمان به آن اشاره رفته (که از جزییات آن خبری در دست نیست ومنتشر نشده است) و سبب صدور یک بیانیه دیگر در محکومیت حکومت اسلامی شد که چین و روسیه نیزبا وجود همه بهره های سیاسی/اقتصادی که از این حکومت گزافه گو می برند، نتوانستندآن هارا رد کرده و به قطعنامه محکومیت حکومت از سوی آژانس موافقت نموده و به آن رای دادند. اکنون حکومت مجبور شده است که ترفند تازه ای را بکار برده و خود اعتراف کند که مبنای آن سند ها دروغ های آگاهانه خود حکومت بوده است تا شاید هم از اهمیت آن سند ها کاسته و یا اگر بتواند آن ها را به زیر پرسش برده و هم سازمان اطلاعات و امنیت خود را توانا تر از ان چه هست نشان داده و و باز هم اگر بتواند به این وسیله حتا قدرت نمایی نیز بنماید. آیا ریا کارتر و در همآن خال بی خرد تر از این حکومت می توان بافت؟ این بازی های کودکانه ویژه کارگزاران حکومت اسلامی است و به درد همآن رهبرنامشروع، دولت و مجلس دست نشانده او می خورد که همه نیز در کل سر در باند های مافیایی حکومت دارند. جامعه پیشرفته و آزاد امروز جهانی چنین بازی های کودکانه را نه تنها نپذیرفته که آن را به سخره می گیرد.
یک روی دیگر جریان
یک روی دیگر جریان نیز این است که حکومت تنها راه چاره درد خود را بر پا کردن آتش جنگی دیگر می بیند و دیگر ابا ندارد که از شرکت نظامی خود در سوریه و در جنایت های بشار اسد بگوید و یا آشکارا از زبان عزیز جعفری فرمانده کل سپاه پاسداران پایان راه و سیاست امروز حکومت را بروز جنگ بداند و بگوید "ما آماده ایم" و این در هنگامه ای است که واژگونه سال های آغازین انقلاب، از کمترین پایگاه در میان مردم برخوردارند.
یک بار دیگر می باید یاد آور شد که مردم ایران بدانند که حکومت جز گزافه گویی و خود نمایی پوشالی نیرویی ندارد و با بروز جنگ در اندک زمانی از هم پاشیده خواهد شد. آن چه تردید ناپذیر است نابودی همه زیر ساخت های اقتصادی ایران و از هم پاشیده شدن سازمان و سامان زندگی مردم با شاید ده ها هزارقربانی و ده ها برابر آسیب دیده خواهد بود و در یک سخن ایران ویرانه می شود. نگارنده بارها در این موردو زمینه های وجودی جنین تفسیری بارها در مقاله های گوناگون نوشته و ابراز نگرانی شدید نموده است.
اعتراف به دروغ گویی ها از سوی عباسی دوانی آمیخته با دروغ گویی های تازه تر، همآن عبارت را بیاد می آورد که "آمد ابرویش را درست کند زد چشمش را هم کور کرد". حکومت سر انجامی جز سرنگونی و نابودی در برابر خود ندارد.
کوروش گلنام
شنبه 1 مهر 1391 ـ 22 سپتامبر 2012
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
