اخبار و گزارشات کارگری ۲۶ و ۲۷ شهریورماه ۱۳۹۱

اخبار و گزارشات کارگری ۲۶ شهریور ماه ۱۳۹۱

- کارگران شرکت سازه پاد اعتصاب کردند
- اخراج رضا امجدي فعال كارگري و عضو كميته ی هماهنگي
- شکست"طرح بهسازی قراردادهای کار"/ پرونده شرکتی‌ها با 50هزارنفر بسته شد!
- به آتش کشیدن کارگران در پاکستان!
- توقف تظاهرات مسالمت آمیز کارگران اعتصابی معدن آفریقای جنوبی توسط پلیس
- تظاهرات عظیم علیه ریاضت اقتصادی در پرتغال واسپانیا
‍
کارگران شرکت سازه پاد اعتصاب کردند
بنا بر خبر دریافتی، کارگران شرکت سازه پاد در پالایشگاه فاز 12 کنگان در اعتراض به 2 ماه حقوق معوقه خود ، صبح روز شنبه 25 شهریور 91 به مدت یک ساعت دست از کار کشیدند. با وعده مدیریت شرکت مبنی بر پرداخت حقوق تا چند روز آینده کارگران بعد از یک ساعت سر کارشان رفتند. تعداد کارگران اعتصابی حدود 100 نفر بوده اند.
انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه 26/6/1391

اخراج رضا امجدي فعال كارگري و عضو كميته ی هماهنگي
بر اساس گزارش رسیده، در تاریخ 24/4/91 رضا امجدي فعال کارگری و عضو کمیته ی هماهنگی طي حكمي از طرف كارفرمايان مجتمع تجاری صدف در سنندج (آقايان امير اسدي، دكتر حجازي، زانيار محمدي، رسول اكبري، عبدالكريم قريشي و خانم رعدي) بدون ذکر دليل مشخصي از كار اخراج گردید.
لازم به ذكر است كه رضا امجدي يكي از نگهبانان مجتمع تجاري صدف در سنندج مي باشد كه حدود 7 سال است كه در اين مجتمع مشغول بكار مي باشد. در طول اين 7 سال نام برده به دليل شرايط سخت و حساسيت ناشي از وضعيت بهداشتي محیط كار، دچار بيماري پوستي (اگزما) شده است. در اين مجتمع 5 نگهبان ديگر نیز مشغول به کار می باشند كه هيچ يك از آنها نيز از حق و حقوقي كه حتي قوانين نيم بند اداره كار براي كارگران در نظر گرفته است، برخوردار نيستند و در شرايط بسيار سختي مشغول به کار می باشند.
كمیته ی هماهنگي ضمن محکوم کردن اخراج رضا امجدی، خواستار بازگشت به كار فوري وی مي باشد.
کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری-25 شهریورماه 1391

شکست"طرح بهسازی قراردادهای کار"/ پرونده شرکتی‌ها با 50هزارنفر بسته شد!
با اینکه در یکی دو سال اخیر تبلیغات فراوانی به منظور حذف دلالان و واسطه‌گران بازار کار صورت گرفت، اما از میلیون‌ها کارگر و نیروی دارای قرارداد موقت و غیردائم، تنها به وضعیت 50 هزار نیروی شرکتی رسیدگی شد!
ساماندهی نیروهای شرکتی و تبدیل قرارداد بخشی از نیروی کار شاغل در بدنه دستگاه های دولتی و سازمانها؛ موضوعی است که در دو سه سال اخیر از سوی دولت مطرح و دنبال شده است.
هم اکنون بالغ بر 10 میلیون نفر بیمه شده در کشور مشغول به کار در بخش های مختلف از جمله بنگاه‌ها و واحدهای مختلف دولتی هستند که مشمول قانون کار محسوب می شوند و باید تحت شمول این قانون قرار گیرند.
به صورت کلی هم اکنون حداقل 85 درصد کل قراردادها در بازار کار کشور به صورت موقت منعقد می شود و طی یک دهه اخیر اینگونه قراردادها جای خود را حتی در جذب نیروی مورد نیاز در بدنه دولت نیز بازکرده است و امروز درصد قابل توجهی از شاغلان دولتی کشور نیز به صورت قراردادی، پیمانی و عناوینی از این دست مشغول به کار هستند.
85 درصد بازار کار؛ قرارداد موقت است
از دهه 70 به بعد بنگاه هایی در کشور تحت عناوین تامین نیروی انسانی مورد نیاز دستگاه های دولتی شکل گرفت که بعدها عنوان شد دولت در آن زمان با هدف برون سپاری و واگذاری امورات به بخش خصوصی این اقدام را انجام داده است. با این حال، ارتباط شرکت خصوصی به عنوان کارفرمای واسطه بین دولت و نیروهای شرکتی باقی بود.
پس از وعده ها و اظهارات فراوان مقامات دولتی و بیانات شعارگونه مانند اینکه دولت می خواهد بساط واسطه گری را از بازار کار برچیند و یا اینکه وجود واسطه بین نیروی کار و کارفرمای اصلی بی معنا است و اگر کارفرما نیرویی نیاز دارد خود می تواند نسبت به جذب آن اقدام کند؛ مباحث مختلفی در چند سال اخیر مطرح و شکل جدی به خود گرفت.
پس از آن نیز به سرعت راه هیئت وزیران را پیمود و در قالب دستورالعمل و ابلاغیه خودنمایی کرد. اما طرح این مسئله که فی نفسه مورد اقبال و نیاز بازار کار بود و تقریبا مورد توجه همه نیروهای قراردادی کشور قرار گرفت، خیلی زود دچار تغییرات متعدد و تفاسیر گوناگون شد.
این مسائل و برداشت های متفاوت از برنامه دولت باعث شد تا برخی اختلافات و مشکلات نیز بین کارگران و کارفرمایان شرکتی به وجود آید. پس از آن نیز اعلام شد که هدف دولت تبدیل قرارداد همه نیروهای شاغل در بخش شرکتی نیست و تنها افراد دارای تحصیلات عالیه و متخصص تبدیل وضعیت می شوند.
تفکیک مشاغل تخصصی از حجمی
همچنین مطرح شد که نیروهای به اصطلاح حجمی و یا در مشاغلی که نیاز به کسب مهارت ویژه ای مانند چاپ و تکثیر، حمل و نقل، نگهداری فضای سبز و مواردی از این دست است، باید مانند سابق به همکاری خود با کارفرمای خصوصی ادامه دهند و اساسا مورد نظر دولت در طرح تبدیل وضعیت نیروهای شرکتی نیستند.
اینگونه موارد و اصلاحات فراوان از برنامه اولیه دولت باعث شد تا رفته رفته مجلس نیز نسبت به هدف دولت موضع متفاوتی بگیرد و در نهایت نیز چندماه پیش رئیس مجلس با اعلام 7 ایراد قانونی از مصوبات مجلس در اینباره، آن را ابطال و فاقد ارزش اجرایی خواند.
متاسفانه باید گفت مواردی که از ابتدا توسط دولت مطرح شده بود با تغییرات فراوانی در مسیر اجرا مواجه شد تا اینکه نه تنها میلیون ها کارگر قراردادی به این نکته برسند که هدف دولت از بهبود قراردادها آنها نیستند، بلکه برخی مقامات دولتی نیز کمی بعدتر اعلام کردند که تنها حدود 50 هزار نفر نیروی شرکتی شاغل در بدنه دولت مشمول مصوبه بوده اند و با تغییر قراردادها، عملا پرونده نیروهای شرکتی بسته شد!
عبدالرضا شیخ الاسلامی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی پیش تر اعلام کرده بود که آنچه مدنظر دولت در این خصوص بود انجام شده است و تبدیل وضعیت 50 هزار نیروی شرکتی شاغل در بدنه دولت به پایان رسید و بقیه مباحث موجود در این بخش، ناشی ازسوء برداشت از مصوبه دولت است.
منبع:مهر-بخشی ازیک گزارش-26شهریور

به آتش کشیدن کارگران در پاکستان!
بنا بر اخبار منتشر شده، روز سه‌شنبه 21 شهریورماه در پی آتش‌سوزی فاجعه‌آمیز در یک کارخانه‌ی پوشاک در شهر کراچی پاکستان حدود 300 کارگر زن و مرد، شامل تعداد زیادی کودک کار، جان خود را از دست دادند. بر اساس همین اخبار بنای این کارخانه، شامل یک ساختمان چهار طبقه و فاقد امکانات اولیه‌ی اطفای حریق، بدون وجود درب‌های خروج اضطراری و شامل فضایی تنگ و بدون امکان جابه‌جایی کارگران در مواقع اضطراری بوده است. بسیاری از کارگران بر اثر پرش از پنجره‌های ساختمان کارخانه جان باخته‌اند. تنها 1 روز پس از این فاجعه‌ی انسانی و در روز چهارشنبه 2۲ شهریورماه در پی آتش‌سوزی دیگر در کارخانه‌ی کفشی در شهر لاهور بیش از٢۵ کارگر جان باختند.
کمیته‌ی هماهنگی ضمن عرض تسلیت به خانواده‌ی کارگران جان‌باخته و کارگران پاکستان، سرمایه‌داران خارجی و داخلی و دولت سرمایه‌داری حامی آنان را مسبب این جنایت هولناک می‌داند که با هدف سودآوری بیش‌تر از رعایت ابتدائی‌ترین موارد ایمنی سر باز می‌زنند و در حقیقت به کشتار دسته‌جمعی کارگران دست ‌زده و آنان را به آتش کشیدند!
کمیته‌ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری-25 شهریورماه 1391

توقف تظاهرات مسالمت آمیز کارگران اعتصابی معدن آفریقای جنوبی توسط پلیس
اوانز راموکگا، رهبر معترضان می‌گوید: «به عنوان رهبر معترضان همیشه به فکر امنیت کارگران هستم، صبرما به این معنا نیست که به کار‌هایمان بازخواهیم گشت. ما کا را از سر نخواهیم گرفت و تا زمان تامین خواسته‌هایمان ایستادگی خواهیم کرد.»
به گزارش16سپتامبریورونیوز،تظاهرات مسالمت آمیز کارگران معدن ماریکانا روز یکشنبه توسط پلیس آفریقای جنوبی متوقف شد.
این تظاهرات یک ماه پس از کشتار ۴۴ کارگر این معدن توسط نیروهای پلیس برپا شده بود. اعتصاب کارگران معدن پلاتین لونمین از یک ماه پیش در اعتراض به دستمزدها آغاز شده و با گذشت یک ماه نه تنها در این معدن بلکه در معادن دیگر آفریقتای جنوبی نیز گسترش یافته است.
معدنچیان معترض خواستار افزایش دستمزد‌هایشان هستند و پشنهاد دولت مبنی بر افزاد حدود ۹۰ دلاری حقوق خود را رد کرده‌اند.
اوانز راموکگا، رهبر معترضان می‌گوید: «به عنوان رهبر معترضان همیشه به فکر امنیت کارگران هستم، صبرما به این معنا نیست که به کار‌هایمان بازخواهیم گشت. ما کا را از سر نخواهیم گرفت و تا زمان تامین خواسته‌هایمان ایستادگی خواهیم کرد.»
تظاهرات عظیم علیه ریاضت اقتصادی در پرتغال واسپانیا
تظاهرکنندگان با تجمع در مقابل دفتر نمایندگی صندوق بین المللی پول به سوی آن گوجه فرنگی پرتاب کردند.
به گزارش15سپتامبریورونیوز،صدها هزار نفر در لیسبون، پورتو و دیگر شهرهای پرتغال علیه تدابیر ریاضت اقتصادی دولت که در مقابل دریافت کمک از صندوق بین المللی پول و اتحادیه اروپا بکار گرفته شده، تظاهرات کردند.
یکی از تظاهرکنندگان می گوید: “دولت نتوانست هیچ یک از تعهداتش را عمل کند و همچنان مردم هستند که قربانی این وضعیت می شوند. امیدوارم این تجمع آغاز روند تغییرات باشد.”
تظاهرکنندگان با تجمع در مقابل دفتر نمایندگی صندوق بین المللی پول به سوی آن گوجه فرنگی پرتاب کردند.
آنها با سردادن شعار “صندوق بین المللی پول بروگم شو“، این نهاد مالی را عامل فقر و گرسنگی دانسته و همچنین خواستار استعفای دولت راست میانه این کشور شدند.
دولت پرتغال اخیرا از کاهش حقوق کارمندان به میزان یک ماه در سال خبر داده بود.
بنا به گزارش16سپتامبرهمین منبع، همزمان با تظاهرات گسترده در پرتغال، دهها هزار نفر از سراسر اسپانیا نیز با تجمع در میادین مادرید، علیه تدابیر ریاضتی دولت ماریانو راخوی، نخست وزیر راستگرای این کشور تظاهرات کردند.
آنها که پرچمهای سفید و قرمز سندیکاها را در دست داشتند، میگفتند که دولتمردان در حال نابودی کشورشان هستند و باید مانع آنها شد.
یکی از این تظاهرکنندگان می گوید:“ماریانو راخوی کاری کرد که بقیه نتوانستند بکنند و آن این بود که همه اسپانیا را علیه خود متحد کرد.”
اما دولت اسپانیا توسل به سیاستهای ریاضتی را لازم می داند.
وزیر دارایی اسپانیا با تاکید بر این که دولت نسبت به از خودگذشتگیهای مردم آگاه است، این از خود گذشتگیها را اجتناب ناپذیر دانست.
دولت اسپانیا حذف پاداش آخر سال کارمندان، افزایش مالیاتها و کاهش حقوق بیکاری برای رساندن کسری بودجه به نصف میزان کنونی تا دو سال دیگر را لازم می داند.
بیست وششم شهریورماه1391

****************

اخبار و گزارشات کارگری ۲۷ شهریورماه ۱۳۹۱

- مناسبات ضد کارگری در نیروگاه سیکل ترکیبی قلیا ن سنندج
-یک هفته تحصن بازنشستگان ذوب‌آهن اصفهان دراعتراض با عدم پرداخت حقوق مردادوشهریور
- تجمع معلمان مقابل مجلس
- خطرتعطیلی کارخانه های تولیدمدادوبیکاری کارگران
- عدم گردش چرخ صنعت درشیروان وبیکارشدن کارگران
- از كارافتاده‌ها؛ 15 درصد گدایان پایتخت
- تظاهرات معترضان به نظام سرمایه داری در یکسالگی جنبش “اشغال وال استریت”
- گسیل ارتش آفریقای جنوبی برای مقابله با کارگران اعتصابی معدن
- اعتصاب کارکنان، متروی مادرید و بارسلونا را از کار انداخت

مناسبات ضد کارگری در نیروگاه سیکل ترکیبی قلیا ن سنندج
طبق گزارش رسیده کارفرمایان نیروگاه سیکل ترکیبی قلیان سنندج در شرایطی ضد کارگری، کارگران نیروگاه را بر اساس معیارهایی کاملا ضد انسانی طبقه بندی نموده و رفتاری ضد انسانی بر اساس این طبقه بندی با کارگران دارند. طبق شواهد و قراین موجود معیارهایی از قبیل غیر بومی بودن کارگران، وابستگی به نهادها و سازمان های دولتی (بسیج وغیره) و داشتن ارتباط با مدیریت نیروگاه و .... شامل شرایطی است که می تواند در ارتقاء موقعیت کارگران نقش مهمی را ایفا نماید.
بر این اساس طبقه بندی کارگران به ترتیب زیر است:
سازمانی: که از لحاظ حق وحقوق، شرایطی به مراتب مناسب تر از سایر کارگران دارند به نحوی که هم از بیشترین امنیت شغلی برخوردار می باشند وهم میزان حقوقشان بیشتر بوده و به موقع حقوقشان پرداخت می گردد.
رسمی: این کارگران تا حدودی از شرایط مناسبتری نسبت به سایر کارگران برخوردار می باشند، اما آنان به طور مداوم حقوق یک ماهشان جهت تضمین نزد شرکت نگه داشته می شود.
قراردادی: کارگران قرار دادی از حداقل امنیت شغلی برخوردار بوده و میزان حقوقشان به مراتب از کارگران سازمانی و رسمی کمتر می باشد، با این وجود همیشه 3 الی 5 ماه از حقوق آنان به صورت معوقه نزد کارفرمایان می ماند (که در حال حاضر نیز کارفرمایان از پرداخت چهار ماه حقوق انها خوداری می کنند).
پیمانی: کارگران پیمانی به هیچ وجه از امنیت شغلی برخوردار نبوده و با غیر انسانی ترین و ضد کارگری ترین شرایط استثمار می شوند. آنان از حداقل مزایا و حق وحقوق استفاده می کنند و هر لحظه در خطر اخراج و بیکار شدن به سر می برند. آنان نیز مانند کارگران قراردادی همیشه 3 الی 5 ماه از حقوقشان به صورت معوق نزد کارفرما می باشد.
با این اوصاف کارفرمایان نیروگاه سیکل ترکیبی قلیان سنندج طی یک سال گذشته حدود 800 نفر از کارگران شاغل خود را به بهانه های مختلف از کار بیکار کرده و آنان را اخراج نموده اند تا بدین وسیله، بار دیگر بر مناسبات ضد کارگری و ضد انسانی حاکم بر نیروگاه قلیان مهر تایید نهاده باشند.
کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری-27 شهریور ماه 1391

یک هفته تحصن بازنشستگان ذوب‌آهن اصفهان دراعتراض با عدم پرداخت حقوق مردادوشهریور
” خرم‌دشتی در خصوص این‌که طی یک هفته اعتراض بازنشستگان ذوب‌آهن اصفهان برای دریافت حقوق مرداد خود آیا تنها پیگیری در دستور کارتان بوده است، گفت: ما هنوز در حال پیگیری هستیم و تا زمانی که واحدهای تولیدی سهام خود را واریز نکنند و توسط صندوق اجرایی نشود به دلیل کسری صندوق ما نمی‌توانیم کاری انجام دهیم “
به گزارش 27شهریورایمنابنقل ازرییس کانون بازنشستگان ذوب‌آهن اصفهان،30 هزار نفر از بازنشستگان این شرکت تاکنون حقوق مرداد سال‌جاری خود را دریافت نکرده‌اند.
بنا بهمین گزارش،علی‌اکبر خرم‌دشتی امروز با بیان این‌که به اعتبار ۲۰ میلیارد تومانی برای پرداخت حقوق مرداد ماه ۳۰ هزار بازنشسته ذوب‌آهن اصفهان نیازمندیم، اظهار داشت: برخی از بازنشستگان این شرکت به دلیل پرداخت سهم بعضی از واحدهای تولیدی حقوق خود را دریافت کرده‌اند، اما برای این تعداد هنوز ریالی واریز نشده است.
وی افزود: تاکنون ۴۰ میلیارد تومان از حقوق مرداد ماه بازنشستگان ذوب‌آهن تنها منطقه اصفهان جدا از شهر اصفهان واریز شده است.
رییس کانون بازنشستگان ذوب‌آهن اصفهان در خصوص اینکه مسوولان استان طی یک هفته اعتراض بازنشستگان این شرکت برای رفع آن اقدامی انجام داده‌اند، بیان داشت: استانداری اصفهان با وزارتخانه صنعت، معدن و تجارت این مساله را منعکس کرده، اما این‌که چه پاسخی گرفته‌اند را هنوز بنده اطلاعی ندارم.
” خرم‌دشتی در خصوص این‌که طی یک هفته اعتراض بازنشستگان ذوب‌آهن اصفهان برای دریافت حقوق مرداد خود آیا تنها پیگیری در دستور کارتان بوده است، گفت: ما هنوز در حال پیگیری هستیم و تا زمانی که واحدهای تولیدی سهام خود را واریز نکنند و توسط صندوق اجرایی نشود به دلیل کسری صندوق ما نمی‌توانیم کاری انجام دهیم “

عدم تصمیم‌گیری نهایی تعیین سهام واحدهای تولیدی دلیل کسری صندوق
وی تاکید کرد: بر اساس بند ۵۹ بودجه ۹۱ مقرر شد که صندوق بازنشستگان صنعت فولاد زیرنظر وزارت تامین اجتماعی برود، اما تاکنون این مساله عملیاتی نشده است.
خرم‌دشتی در خصوص این‌که بازنشستگان تا چه زمانی برای گرفتن حق خود باید در تیغ آفتاب در خیابان به نشانه اعتراض تحصن کنند، ادامه داد: تا این لحظه به دلیل کسری صندوق، سازمان نتوانسته نقدینگی را پرداخت کنند، اما ما در حال پیگیری هستیم و به محض واریز کمتر از یک ساعت حقوق عقب افتاده بازنشستگان را پرداخت می‌کنیم.
وی تاکید کرد: مقرر شده بود که سهام بخشی از واحدهای تولیدی فولاد مبارکه، ذوب‌آهن و برخی معادن زغال‌سنگ و سنگ آهن بابت کسری صندوق بازنشستگان صنعت فولاد پرداخت شود، اما تا این لحظه هنوز بر روی تقسیم سهام برای شرکت‌ها توافق نشده است.
رییس کانون بازنشستگان ذوب‌آهن اصفهان ادامه داد: اگر توافق لازم برای سهام شرکت‌ها و واحدهای تولیدی اجرایی می‌شد در حال حاضر این‌گونه مشکلات هم برای بازنشستگان ذوب‌آهن اصفهان پیش نمی‌آمد.
پرداخت احکام مطالبات بازنشستگان ذوب‌آهن تا پایان شهریور امسال
وی پیگیری حکم بخشی از مطالبات بازنشستگان ذوب‌آهن اصفهان را یکی از اقدامات مهم دانست و اظهار کرد: پیش‌بینی می‌کنیم اگر مشکل خاصی نباشد احکام آنها تا پایان شهریور امسال به دست بازنشستگان برسد.
وی با پاسخ به این‌که چرا به غیر از حقوق مرداد ماه بر اساس گفته‌های بازنشستگان دستمزد شهریور امسال آنها هم واریز نشده است، اظهار داشت: هنوز هیچ ارگان و سازمانی حقوق شهریور ماه کارکنان خود را پرداخت نکرده است.
رییس کانون بازنشستگان ذوب‌آهن اصفهان تاکید کرد: تاکنون اقدام و تصمیم‌گیری سریع و جدی توسط سازمان توسعه اجرایی نشده و این سازمان باید با جدیت بیشتری مشکلات بازنشستگان را رفع کنند.

تجمع معلمان مقابل مجلس
به گزارش26شهریورجام جم آنلاين، جمعي ازمربيان، معلمان و حق التدريسي هاي وزارت آموزش و پرورش در اعتراض به عدم استخدام خود مقابل مجلس تجمع كرده و خواستار استخدام در اين وزارتخانه هستند.
براساس این گزارش، اين عده از معلمان كه سابقه تدريس در وزارت آموزش پرورش را دارند طي روزها و ماههاي گذشته هم مقابل مجلس تجمع كرده بودند.
تجمع كنندگان كه تعدادشان به حدود 50 نفر مي رسد همگي زن بوده و از شهرهاي مختلف خود را مقابل مجلس رساندند.
مجلس هشتم قانوني را براي استخدام معلمان در وزارت آموزش و پرورش تصويب كرد كه بيش از 40 هزار معلم داراي شرايط در اين وزارتخانه استخدام شدند اما برخي از معلمان اعم از مربيان پيش دبستاني معلمان شركتي و حق التدريسي ها كه داراي شرايط لازم نبودند نتوانستند استخدام شوند.

خطرتعطیلی کارخانه های تولیدمدادوبیکاری کارگران
هر واحد تولید مداد بین 150 تا 250 نفر کارگر دارد که بیکاری آنها مشکلات زیادی را ایجاد خواهد کرد و علاوه بر این، پرداخت حقوق سوابق کار آنها نیز بار مالی زیادی را به کارفرما تحمیل می‌کند.
به گزارش 27شهریورفارس،دبیر انجمن تولید‌کنندگان مداد با اشاره به تعطیلی 5 کارخانه داخلی تولید‌کننده مداد، گفت: افزایش شدید نرخ ارز تولیدات داخل را کاهش داده و در حال حاضر تنها ۳۰ تا ۳۵ درصد از ظرفیت کارخانه‌ها فعال است.
جهانبخش بهزادی ‌کیا با بیان اینکه نوسان نرخ ارز بیشترین مشکل را برای تولید‌کنندگان مداد ایجاد کرده است، ادامه داد: 60 تا 65 درصد از مواد اولیه مورد نیاز برای تولید مداد، وارداتی است که چوب مداد سهم 45 درصدی را دارا است.
وی با اشاره به اینکه از 6 ماه پیش به دلیل برخی محدودیت های بین‌المللی و همچنین افزایش نرخ ارز، واردات مداد از چین کاهش یافته است، تصریح کرد: در حال حاضر نیاز بازار از طریق موجودی انبار‌ها تأمین می‌شود وگرنه واردات از 6 ماه پیش کاهش یافته و تولید داخلی نیز به شدت کم شده است.
بهزادی کیا با بیان اینکه در مورد تأمین نیاز بازار به مداد برای سال آینده نگرانی‌هایی وجود دارد، گفت: افزایش بی‌رویه قیمت ارز و ضعف نقدینگی کارخانه‌ها این نگرانی را تشدید می‌کند.
وی افزود: در حال حاضر نرخ سود تسهیلات بانکی به 26 تا 30 درصد می‌رسد، در چنین شرایطی افزایش قیمت جهانی چوب مداد اتفاق افتاده و علاوه بر این، در خرید چوب از خارج نیز با محدودیت روبرو هستیم.
به گفته وی، قیمت فروش مداد امسال نسبت به سال گذشته حدود 60 درصد افزایش یافته که شرایط اقتصادی کشور و جهان دلیل اصلی آن است.
دبیر انجمن تولید‌کنندگان مداد با اشاره به برگزاری جلساتی با نمایندگان وزارت صنعت، گفت: در این جلسات مشکلات کارخانه‌های تولیدکننده مداد را مطرح کردیم اما اتفاق خاصی حاصل نشد.
وی با بیان اینکه واردات مداد آزاد است، گفت: واردکنندگان برای خرید محصولاتی سرمایه‌گذاری می‌کنند که ریسک کمتری داشته باشد.
وی در مورد آینده کارخانه‌های داخلی مداد نیز گفت: این موضوع را قرار است با تولید‌کنندگان داخلی بررسی کنیم و با وجود اینکه برخی تولید‌کنندگان معتقدند تولید را باید برای یک تا دو سال متوقف کنیم اما مشکلات کارگری مانع از این کار می‌شود.
بهزادی کیا تصریح کرد: هر واحد تولید مداد بین 150 تا 250 نفر کارگر دارد که بیکاری آنها مشکلات زیادی را ایجاد خواهد کرد و علاوه بر این، پرداخت حقوق سوابق کار آنها نیز بار مالی زیادی را به کارفرما تحمیل می‌کند.
وی افزود: اگر شرایط تولید در سال آینده نیز مانند امسال باشد ظرفیت تولید کارخانه‌ها با کاهش 10 درصدی همراه خواهد بود.

عدم گردش چرخ صنعت درشیروان وبیکارشدن کارگران
کارخانه الياف و اسفنج شيروان به همراه کارخانه قند اين شهر در سال 57 مصادره شد و در اختيار دولت قرار گرفت. گويا در سال 72 بود که دولت، اين کارخانه را به بخش خصوصي واگذار کرد که تا 10 سال بعد از آن هم فعال بود، اما از سال 83 به اين سو با تعطيلي کارخانه که دليل آن از سوي مالکان، شرايط دشوار اقتصادي و به صرفه نبودن ادامه توليد عنوان شده است، تمام کارگران شاغل در آن به جرگه انبوه بيکاران شهرستان اضافه شده اند.
پيرمرد در حال آب پاشي محوطه مقابل اتاقک نگهباني خود بود تا شايد براي دقايق کوتاهي در آن بعد از ظهر گرم، هم از شدت هُرم گرما رهايي يابد و هم مجبور نباشد گرد و خاکي را که از تخريب بخشي از ديوار سوله هاي وسيع کارخانه برپا شده بود، به ريه هاي خود فرو برد. نگهبان پير وقتي از اين کارفارغ شد، يک صندلي براي خودش و يکي هم براي من آورد. «علي محمد» 17 سال در اين کارخانه کار کرده، چند سالي در کار بازار بوده و مدتي را هم در کارخانه قند سپري کرده است و حالا دوران بازنشستگي خود را با نگهباني از کارخانه بزرگي پشت سر مي گذراند که روزگاري، نام آن با نام شيروان گره خورده بود؛ به اين اميد که به جبران سال ها بيکاري فرزندانش، اندک پس اندازي فراهم کند تا شرايط براي داماد شدن پسر کوچک ترش مهيا شود. در خلال صحبت هايمان نيم نگاهي به خودروي مشکي مدل بالايي مي اندازد که بيرون کارخانه متوقف شده است و 4 سرنشين آن در حال گفت وگو با يکديگر ديده مي شوند.
«علي محمد» مي گويد: «يک شيروان بود و يک کارخانه الياف زماني اين جا 800 تا هزار کارگر و مهندس داشت و کاميون ها مرتب مي آمدند و مي رفتند، ولي حالا چه؟!»
با افسوس سري تکان مي دهد؛ انگار در پستوي خاطراتش به يادآوري روزهاي خوش اين کارخانه و اهالي آن مي پردازد؛ روزهايي که شيروان با کارخانه قند و با همين کارخانه «الياف سنتتيک و اسفنج خراسان»، دومين شهر صنعتي خراسان قبل از تقسيم محسوب مي شد و بعضي روزها تا 20 کاميون از توليدات همين کارخانه را بارگيري و به اقصي نقاط کشور حمل مي کرد.
او که بزرگ ترين مشکل جوانان شيروان را بيکاري مي داند، سپس از خودش مي گويد و فرزندانش که در جست وجوي شغل، راهي «ديار غربت» شده اند: «4 پسر دارم که 3 نفر آن ها الان در مشهد زندگي مي کنند و چهارمي که 28 ساله است مدرک ليسانسش را گرفته ولي بيکار است و چون شغلي ندارد، هر چه اصرار مي کنيم، تن به ازدواج نمي دهد».
کارخانه الياف و اسفنج شيروان به همراه کارخانه قند اين شهر در سال 57 مصادره شد و در اختيار دولت قرار گرفت. گويا در سال 72 بود که دولت، اين کارخانه را به بخش خصوصي واگذار کرد که تا 10 سال بعد از آن هم فعال بود، اما از سال 83 به اين سو با تعطيلي کارخانه که دليل آن از سوي مالکان، شرايط دشوار اقتصادي و به صرفه نبودن ادامه توليد عنوان شده است، تمام کارگران شاغل در آن به جرگه انبوه بيکاران شهرستان اضافه شده اند. اينک نيز با فروش ماشين آلات و تخريب سوله ها يکي پس از ديگري، زمين کارخانه در معرض فروش قرار گرفته است و 4 سرنشين آن خودروي مشکي مدل بالاي پارک شده مقابل کارخانه، سرگرم چانه زني براي خريد اين زمين وسيع هستند که حالا با قرار گرفتن در محدوده شهري، ارزش افزوده اي دو چندان يافته است. سال هاست که کسي در شيروان صداي سوت کارخانه الياف را نشنيده است و از صدها کارگر و مهندس و تکنسين که هر روز صبح از دور و نزديک به اين جا مي آمدند، خبري نيست. کارخانه اي که حل مشکلات و فعال سازي دوباره آن، از جمله مصوبه هاي سفر نخست هيئت دولت به استان بوده ولي اکنون رئيس اداره صنعت، معدن و تجارت شيروان معتقد است که «ديگر هيچ وقت راه اندازي نخواهد شد».«غيرتمند» در توضيح اين گفته خود اظهار مي کند: طلبکاران فشار آورده اند و حالا مديران اين کارخانه مي خواهند با فروش ماشين آلات و زمين، مطالبات آن ها را تسويه کنند.
وي ادامه مي دهد: مديرعامل اين شرکت ديگر به ادامه کار تمايلي ندارد، چون بدهي دارد و مي گويد که در اين شرايط حمايتي هم از آن ها نمي شود.

خوشه چيني در شهرک صنعتي!
دقايقي مي شود که همين۳-۲ خيابان احداث شده در شهرک صنعتي شيروان را به اتفاق همکارم بالا و پايين مي روم؛ خلوت تر از آن چيزي است که در ذهنم مجسم مي کردم. چند عکس از واحدهاي بهره برداري شده و سوله هاي در حال ساخت مي اندازيم و به سراغ يکي از واحدهاي صنعتي مستمر در شهرک مي رويم که به قول معروف، براي خودش اسم و رسمي دارد. اما نتيجه ديدار ما با آن چه پيش بيني مي کرديم، متفاوت است.کارخانه غيرفعال است و «علي» تنها نگهبان آن فارغ از هياهوي مرسوم محيط هاي صنعتي، مشغول آبياري باغچه و درختان کاشته شده در محوطه است! او البته تاکيد مي کند که پس از چند مدت تعطيلي کامل، از حدود يک هفته قبل، 5 نفر از کارگران زن شاغل در کارخانه دوباره به کار دعوت شده اند ولي به دليل تعطيلي خط اصلي توليد، هنوز براي کارگران مرد فراخوان نداده اند. گويا تلاطم بازار ارز و دشواري تهيه مواد اوليه وارداتي، گريبان اين مجموعه صنعتي را هم گرفته است. نگهبان جوان کارخانه در حالي که مقداري ميوه تازه چيده شده به ما تعارف مي کند، از سرنوشتي مشابه براي تعداد ديگري از واحدهاي صنعتي مستقر در شهرک صنعتي خبر مي دهد، مسئله اي که البته هر ناظر کنجکاوي پس از روبه رو شدن با اين شهرک صنعتي وسيع اما سوت و کور، به آن پي مي برد؛ اگر چه متوليان امر شايد نظر متفاوتي داشته باشند، آن گونه که معاون صنايع کوچک شرکت شهرک هاي صنعتي استان از شهرک صنعتي شيروان به عنوان يکي از شهرک هاي برتر در جذب سرمايه گذار ياد مي کند.«يوسفي» مي گويد: در حال حاضر در اين شهرک 53 هکتار زمين صنعتي قابل واگذاري داريم و 49 قرارداد با سرمايه گذاران منعقد شده که از اين تعداد هم 22 واحد به بهره برداري رسيده است. وي ادامه مي دهد: 27 واحد نيز در حال ساخت است که پيش بيني ما بهره برداري از 6 يا 7 واحد تا پايان سال است. اما دليل رکود فعاليت برخي از اين واحدها که در نگاه نخست به چشم مي آيد، چيست؟
«يوسفي» در اين باره عنوان مي کند: فقط يک واحد راکد در اين شهرک داريم که آن هم در حال واگذاري است و بقيه فعال هستند. با اين حال، وي بلافاصله اذعان مي کند: در اين شرايط اقتصادي کشور، اگر يک واحد صنعتي حتي هفته اي يک بار هم کار کند، از نظر ما فعال يا نيمه فعال است و شايد بعضي از واحدها مشکل تأمين سرمايه در گردش داشته باشند اما 80 درصد آن ها خوب کار مي کنند. وي که انتخاب کارآفرين نمونه کشوري از بين واحدهاي مستقر در شهرک صنعتي شيروان را از جمله دلايل ديگر براي ارزيابي مثبت خود از مجموعه کارکردهاي اين شهرک بر مي شمرد، عنوان مي کند: شرکت شهرک هاي صنعتي استان در بخش نوسازي صنايع، 8 شرکت را براي دريافت تسهيلات به بانک توسعه تعاون معرفي کرده است که 4 شرکت از شهرک صنعتي شيروان بود، هر چند که شايد رقم اين تسهيلات خيلي بالا نباشد.
اما شايد مهم تر از همه اين مسائل، سرانجام نامعلوم واحدهاي صنعتي بزرگ باشد که سال ها تابلوي عناوين و نشاني آن ها در ورودي و خروجي شيروان نصب بود و نه تنها جوانان تحصيل کرده اين خطه، بلکه عموم مسافران عبوري از اين ديار، بارها و بارها نام و نشان حک شده بر تابلوها را ديده و شايد هم براي ساخت و راه اندازي آن ها روزشماري کرده اند؛ واحدهايي مثل کارخانه سيمان، آلومينيم سازي و پتروشيمي که احداث هر يک از آن ها نه تنها مي توانست صدها نيروي کار جذب کند، بلکه مي توانست به اقتصاد دومين شهرستان بزرگ استان رونق ببخشد.
شواهد نشان مي دهد که اين روزها، حال و روز صنايع در منطقه و شهرستاني که روزگاري نه چندان دور به يمن فعاليت 2 واحد بزرگ صنعتي و چندين و چند واحد کوچک تر، از آن به عنوان قطب صنعتي شمال شرق کشور ياد مي شد، چندان مساعد نيست. به باور بسياري از کارشناسان، دشواري تأمين سرمايه از منابع داخلي و به ويژه خارجي و بي ثباتي قيمت مواد اوليه و تغيير ناگهاني سياست گذاري هاي کلان اقتصادي کشور، شرايط سختي را براي واحدهاي توليدي به وجود آورده است.
منبع:خراسان-27شهریور-بخشی ازیک گزارش

از كارافتاده‌ها؛ 15 درصد گدایان پایتخت
اگرچه داستان متكدیانی كه در گوشه و كنار شهر، با لباس‌های رنگ‌و‌رو رفته و صورتی غمگین، دستشان را به‌سوی شهروندان دراز می‌كنند تا اسكناسی را صاحب شوند، دیگر به داستانی تكراری بدل شده است؛ اما بدون‌شك همه آنها را با یك چوب نمی‌زنید اگر بدانید كه تنها در تهران 15 درصد از متكدیان، روزگاری نه‌چندان دور، شغلی آبرومند داشته‌اند؛ شغلی كه شاید از درآمد آن خرج خانواده بیرون می‌آمد اما برخوردار نشدن از بیمه سبب شد كه پس از گذشت سال‌ها، در زندگی این افراد نه از مستمری بازنشستگی خبری باشد و نه از پشتیبانی نهادهای حمایتگر.
این آمار را «رضا جاگیری» معاون خدمات اجتماعی سازمان رفاه، خدمات و مشاركت‌های اجتماعی شهرداری تهران به «تهران‌امروز» اعلام كرده است. به گفته او تا همین چند سال پیش این افراد كه حالا به متكدی تغییرنام داده‌اند، نان بازوی خود را می‌خوردند و هرروز صبح در حالی كه روزی خود را از خدا طلب می‌كردند، خانه را ترك می‌كردند. اما در، همیشه روی یك پاشنه نمی‌چرخد. پیری و ناتوانی از راه رسید و آنها دیگر توان كار كردن نداشتند. شاید هم بر اثر سانحه ای از كار افتاده شده‌اند و دیگر چاره‌ای برایشان نمانده جز اینكه كنار خیابان بنشینند و گدایی كنند. حتی «محمدعلی عرفان‌منش »مدیركل امور اجتماعی استانداری تهران نیز روز گذشته با اینكه به عده‌ای اشاره كرد كه به صورت حرفه‌ای و برای تشكیلات خاصی وارد این حوزه می‌شوند، تاكید كرد كه «معتقدیم بخشی از این افراد تنها برای رفع نیازهای خود دچار آسیب‌های اجتماعی شده‌اند.» كارشناسان می‌گویند نداشتن حمایت بیمه‌ها و خلأ نظارت‌های دولتی سبب شده تا روز به روز بر تعداد متكدیان و دستفروشان كشور به ویژه در كلانشهرها افزوده شود.
معتاد نیستم، كمك كن!
مرد كنار یكی از میادین تره‌بار شهرداری در خیابان رسالت نشسته و دست‌بردار نیست. هر عابری كه از كنارش می‌گذرد او شروع می‌كند به دعا كردن:«هر چی از خدا میخوای بهت بده! از كار افتاده ام! كمك كن!» یك شلوار وصله زده به پا دارد و یك پیراهن چهارخانه چرك به تن. «اسماعیل» 73 ساله است و 4 دختر در خانه دارد. دلش می‌خواهد دخترانش ازدواج كنند و زودتر بروند سر خانه و زندگی‌شان، اما همین كه از این آرزویش می‌گوید آه می‌كشد و ادامه می‌دهد:«كی دختر یه گدا رو می‌گیره؟»
9 - 8 سالی می‌شود كه دیگر توان كار كردن ندارد اما پیش از آن در یك شركت بزرگ خصوصی كار می‌كرده است. می‌گوید:«آبدارچی بودم. همه در شركت به سرم قسم می‌خوردند. امانتدار بودم. ببین روزگار با ما چه كار كرد؟ هیچ‌كس هم به فكر ما نیست.» اسماعیل از روزی می‌گوید كه به همراه متكدیان دیگر در طرح جمع‌آوری متكدیان او را سوار بر خودرو كرده اند و به یكی از سامانسراهای شهرداری انتقالش داده‌اند:«من با بقیه فرق می‌كنم. نه معتادم و نه مثل خیلی‌های دیگر هستم كه گروهی برای گدایی می‌آیند. خیلی‌ها به من كمك نمی‌كنند چون فكر می‌كنند كه معتادم و برای پول مواد گدایی می‌كنم.»

از گروه‌های سازمان‌یافته تا از كارافتاده‌ها
از میان رهگذرانی كه با عجله از خیابان طالقانی می‌گذرند، كمتر كسی به «شمس الله» توجه می‌كند كه گوشه خیابان نشسته است. شمس‌الله هر روز صبح از قرچك ورامین می‌آید تا بساطش را روبه‌روی وزارت نفت پهن كند و با فروش جلد شناسنامه یا كیف مدارك خودرو بتواند شكم سه فرزند و همسرش را سیر كند. از درآمدش كه می‌پرسم سری تكان می‌دهد و می‌گوید:«آخرین بار شش ماه پیش بود كه گوشت خریدم!» شمس الله كارگر گچ كار بوده است. 40 سال آزگار نان بازوی خود را به خانه برده است اما این روزها دیگر توان كار كردن ندارد. می‌گوید كه 60 ساله است اما چین‌های صورتش 10 سالی از شناسنامه‌اش جلو زده اند. از بی كسی و بی پولی گله دارد. از 180 هزار تومانی كه باید در ماه كرایه خانه 50 متری‌اش را بدهد. از اینكه شرمنده همسر بیمارش است:«دیابت دارد. باید دوا درمان كند اما نه پول دارم و نه بیمه كه ببرمش دكتر.» با گردشی در كلانشهرها می‌توان متكدیانی را دید كه تا همین چند سال پیش آرایشگر یا كفاش بوده اند. از كارگران ساختمانی گرفته تا صاحبان مشاغل دیگر نظیر نجاری، خیاطی و... در میان این افراد دیده می‌شود.
رضا جاگیری معاون خدمات اجتماعی سازمان رفاه، خدمات و مشاركت‌های اجتماعی شهرداری تهران می‌گوید:«معتادان و گروه‌های سازمان یافته در میان متكدیان حرف اول را می‌زنند اما این سبب نمی‌شود كه معضل پیرمردان و افراد از كارافتاده كه تحت پوشش هیچ نهادی نیستند و برای امرار معاش خود چاره‌ای جز گدایی ندارند، نادیده گرفته شود.» او ادامه می‌دهد:«در كشورهای پیشرفته، اول آنكه نظارت‌های دولتی و قضایی برای جلوگیری از بروز چنین اتفاقاتی وجود دارد و اگر شركت‌ها و كارگاه‌هایی، كاركنان خود را بیمه نكنند شناسایی شده و تحت پیگرد قرار می‌گیرند اما متاسفانه نه‌تنها از بروز چنین اتفاقی در كشور ما جلوگیری نشده بلكه این افراد در میان غفلت دستگاه‌های حمایتی برای گذران زندگی خود به تكدی گری روی آورده اند.»
منبع:سلامت نیوز-27شهریور-بخشی ازیک گزارش

تظاهرات معترضان به نظام سرمایه داری در یکسالگی جنبش “اشغال وال استریت”
به گزارش17سپتامبریورونیوز،یکسال پس از آغاز جنبش “اشغال وال استریت” معترضان به نظام سرمایه داری در خیابان وال استریت، مرکز مالی آمریکا دست به تظاهرات زدند.
اما پلیس نیویورک با سد کردن محل و دستگیری تعدادی از آنها، مانع از دسترسی این فعالان به بازار بورس وال استریت مهمترین منطقه مالی تجاری شهر نیویورک شد. آنها گفته بودند در سالگرد جنبش، در صدد برپایی تحصن یکروزه در این محل هستند.
جنبش اشغال وال استریت جنبشی خود جوش در اعتراض به نظم سرمایه جهانی در نیویورک آغاز شد اما دامنه آن به سرعت در بسیاری از شهرهای دنیا از جمله لندن گسترده شد.
تحلیلگران می گویند یکی از دستاوردهای این جنبش آرمانی جلب افکار عمومی به نابرابری های اجتماعی در دنیای سرمایه داری بود.
گسیل ارتش آفریقای جنوبی برای مقابله با کارگران اعتصابی معدن
به گزارش17سپتامبریورونیوز،دولت آفریقای جنوبی از ارتش برای سرکوب معدنچیان اعتصابی کمک می گیرد.
روز دوشنبه سربازان ارتش با خودرو و زره پوش در مقابل معدن طلای سفید منطقه ماریکانا حاضر شدند. اعتصاب هزاران معدنچی معدن لانمن پنج هفته پیش و با درخواست افزایش دستمزد شروع شد.
روز شنبه نیز هزاران معدنچی گرسنه و خشمگین یکبار دیگر دست به راهپیمایی زدند که با تیراندازی مشقی و گاز اشک آور پلیس روبرو شدند.
اعتصاب معدنچیان در روز 16 اوت با شرکت 97 درصد کارگران شروع شد، پلیس به روی آنها آتش گشود و در نتیجه 34 معدنچی کشته و 78 تن از آنان مجروح شدند. رسانه های داخلی آن را یکی از تلخترین حوادث دوران پس از تبعیض نژادی نامیدند.
شرکت مالک معدن وعده داده آرامش را به معدن بازگردانند اما با مطالبه اصلی معدنچیان موافقت نکرده است. معدنچیان خواهان افزایش دستمزد ماهانه از 500 دلار به 1500 دلار هستند.
معدن طلای سفید متعلق به شرکت انگلیسی لانمن 28 هزار کارگر دارد.
اعتصاب کارکنان، متروی مادرید و بارسلونا را از کار انداخت
به گزارش17سپتامبریورونیوز،اعتصاب کارکنان مترو در مادرید و بارسلونا باعث اختلال در بخش حمل و نقل عمومی در این دو شهر شد.
کارمندان اعتصاب کننده در ورودیهای ایستگاه مترو به نشانه اعتراض به کاهش دستمزدها تحصن کردند.
شرکت اداره کننده متروی اسپانیا که دولتی است اعلام کرد که اعتصاب، 300 قطار پرسرعت را از کار انداخته است.
اتحادیه های کارگری با مدیران توافق کرده اند که پنجاه درصد خطوط به کار خود ادامه بدهند.
اتحادیه های کارگری می گویند اصلاحات در بخش حمل و نقل که قرار است از سال آینده آغاز شود، باعث اخراج کارمندان خواهد شد.
میزان بیکاری در اسپانیا 25 درصد است و اقتصاد بحران زده این کشور دومین رکود خود را در سه سال اخیر تجربه می کند.
بیست وهفتم شهریورماه1391
akhbarkargari2468@gmail.com