اخبار و گزارشات کارگری ۵ مردادماه۱۳۹۱
- اجتماعات اعتراضی كارگران اخراجي صنایع تبدیلی الوند
- گزارشی از تضییع حقوق کارگران در آزربایجان جنوبی
- تاخیردرپرداخت حقوق ومزایای کارگران کارخانه کیوان همدان
- کارگران خوش نوش ساری ۳ ماه حقوق دریافت نکرده‌اند
- تجمع در رم در اعتراض به تدابیر ریاضت اقتصادی
- بیکاری بیسابقه در فرانسه
اجتماعات اعتراضی كارگران اخراجي صنایع تبدیلی الوند
كارگران صنايع تبديلي الوند همدان، در اعتراض به دريافت نكردن حقوق و از كار بيكار شدن خود سه روزپی درپی تجمع اعتراضی برپاکردند.
به گزارش5مردادهمدان پرس، كارگران صنايع تبديلي الوند بعد از تجمع روز اول مقابل استانداری روزدوشنبه2مرداد، روز دوم سه شنبه 3مرداددر مقابل فرمانداري شهرستان بهار تجمع كرده‌اند و فرماندار بهار به آنها قول حمايت، بررسي موضوع و اعلام نتيجه داده است.
اين كارگران معترض روز گذشته ،چهارشنبه 4مردادسومين تجمع را دوباره در مقابل استانداري همدان تشكيل دادند و به گفته نماينده آنها، مسئولان استانداري اعلام كردند كه موضوع و شكايت آنها را بررسي و پيگيري خواهند كرد و در جلسه‌اي با نماينده كارگران نتيجه را اعلام خواهند كرد.
حال اينكه آيا اين تجمعات و گردهمايي‌هاي اعتراض‌آميز و دادخواهي از مقام ارشد استان كه در شرايط فعلي و با نبود استاندار در همدان با سرپرستي يكي از معاونان استانداري، اداره مي‌شود نتيجه دارد يا نه؟ خود جاي سؤال، بحث و بررسي دارد.
ديروز دوم مردادماه 91، همزمان با دومين روز از ماه پرفضيلت رمضان بخشي ديگر از قصه و تراژدي تجمع كارگران از كار بيكار شده و خجل از روي خانواده‌هايشان در مقابل كاخ سبز استانداري همدان رقم خورد.
به گزارش3مردادروزنامه پیام همدان دررابطه باتجمع روزدوشنبه2مرداداین کارگران مقابل استانداری همدان،يكي از كارگران می گوید: بيش از 10 سال سابقه كار در كارخانه صنايع تبديلي الوند دارم و نيروي رسمي هستم، اما از 20/3/89 تا به امروز حقوق نگرفته‌ام و از كار هم بيكار شده‌ام.
وي كه به عنوان نمايندگان كارگران از کار بیکار شده سخن مي‌گفت، افزود: در طول اين مدت به استانداري، اداره كار و نهادها و دستگاه‌هاي مختلف مراجعه و شكايت كرده‌ايم اما هيچكس پاسخگو نيست.
وي با بيان اينكه بيش از 50 پرسنل رسمي صنايع تبديلي الوند به دليل سوء مديريت اين واحد از كار بيكار شده‌اند، تصريح كرد: با مراجعه به مراجع قضايي و شكايت از مدير كارخانه پيگير حقوقمان شده‌ايم و حكم جلب مدير را هم داريم اما تا به امروز نتيجه‌اي نگرفتيم.
وي با گلايه از بي‌توجهي مسئولان استان ادامه داد: چرا بايد بي‌قانوني و بي‌عدالتي در جامعه آنقدر عادي شود كه به خاطر يك نفر بيش از 50 خانواده آواره شوند. يكي ديگر از كارگران از كار بيكار شده صنايع تبديلي همدان با بيان اينكه 17 سال سابقه كار در اين واحد توليدي دارد و نيروي رسمي آنها بوده است، گفت: از زماني كه مديريت كارخانه از بخش دولتي به بخش خصوصي واگذار شد مشكلات و بدبختي‌هاي ما هم شروع شد.
وي با اشاره به اينكه در حال حاضر، خط توليد صنايع تبديلي الوند همدان متوقف شده و تعطيل است، اضافه كرد: چرا مسئولان به فكر نيستند، مگر مي‌شود 26 ماه حقوق نداشت و تاب آورد. چقدر پول قرض كنيم. ديگر كسي هم به ما پول قرض نمي‌دهد. اگر به فكر ما نيستيد به زن و فرزندان ما رحم كنيد.
وي ادامه داد: امروز آمده‌ايم تا با تجمع مقابل استاندراي، حقوق ضايع شده‌مان را پس بگيريم. بالاخره كسي بايد پاسخگو باشد. آنقدر اين تجمعات را ادامه مي‌دهيم تا بالاخره به حق و حقوقمان برسيم.
این گزارش حاکیست،كارگران معترض تلاش كردند تا با مديريت استانداري همدان ديداري داشته و مشكل خودرا بازگو كنند؛ اما نه به آنها اجازه ورود به استانداري داده شد و نه مسئولي از استانداري براي شنيدن حرف آنها از استانداري خارج شد. لازم به ذکر است که کارخانه صنایع تبدیلی الوند همدان از جمله 31 پروژه مهر ماندگار در استان است.
بنا به گزارش همین منبع، محمدمهدی فرشچی موحد ، رییس سازمان صنعت، معدن و تجارت استان در پاسخ به این سوال که آیا از تجمع کارگران بیکار شده این کارخانه مطلع هستید؟ گفت: اطلاعی از این تجمع ندارم؛ اما هم اکنون طرح صنایع تبدیلی الوند در دست بررسی است تا در صورت امکان برای راه اندازی مجدد و تکمیل این کارخانه اعتبارات لازم تخصیص یابد.
گزارشی از تضییع حقوق کارگران در آزربایجان جنوبی
جمله مسایل و مشکلاتی که امروزه در جامعه با آن مواجه هستیم حقوق کارگران است و اینکه آیا حداقل مصوبه های قانونی در این زمینه اجرایی میشوند یا نه !؟با توجه به نقض حقوق کارگران در جامعه ایران به بررسی مسائل و مشکلات آنها می پردازیم.
حقوق کارگران
بر حسب قانون ، حقوق و مزایای یک کارگر ساده :
حداقل مزد : 110100 ریال
حداقل حقوق ( 30 روزه) : 3303000 ریال
کمک هزینه اقلام مصرفی خانوار (بن کارگری) ماهیانه : 280000 ریال
کمک هزینه مسکن (ماهیانه) : 100000 ریال
کمک هزینه عائله مندی ( حق اولاد ) ماهیانه برای یک فرزند: 330300 ریال و برای دو فرزند: 660600 ریال
است . ولی شرکتهای خصوصی که به استخدام نیروهای کارگر طبق قانون پراخته اند کماکان این قوانین را رعایت نمیکنند. یعنی در واقع قوانینی خصوصی و خودمختار را مطرح و و ضع و مورد استفاده قرار میدهند.
نارضایتی کارگران:
تضییع حق کارگران و نادیده گرفتن حقوق مقرر آنها توسط کارفرمایان نخستین بار نیست که اتفاق می افتد، سالهاست گزارشهایی مبنی بر تکرار نقض حقوق کارگران می خوانیم ولی کجاست مسئول یا مسئولینی که رسیدگی به چنین اموراتی را جزئی از مسئولیت خویش بدانند!؟
کارگرانی که دچار حادثه های وحشتناکی چون قطع عضو ، اختلال بینایی همیشگی، بیماری های نا علاج و یا دست کم سخت علاج ریوی و دهها مورد دیگر و عدم رسیدگی هیچ نهاد و سازمانی به این امور و نیز عدم دسترسی کارگران به هیچ مرجعی برای دادخواهی ، تنها بخشی کوچکی از مشکلها و زجرهای زندگی کارگری است.
در زیر به دو مورد برای درک دقیق تر موضوع اشاره می کنم :
شرکت شهدآب
زمینه ی فعالیت : تولید آبمیوه و کنسانتره
میزان سرمایه گزاری : 8/70 میلیارد ریال
محل فعالیت : استان آزربایجان غربی – اورمیه
این واحد تولیدی یکی از قدیمی ترین واحدهای تولید در استان آزربایجان غربی ست که به علت سوء مدیریت ها ، دچار معضلات و بحرانهای مالی شدیدی شده تا اینکه در نهایت منجر به واگذاری شرکت به شخص دیگر ، به قیمت 70 میلیارد ریال گردید. اما مدیریت جدید نیز مانند سیستم مدیریتی سابق عمل نموده و دردی از دردهای 300 کارگری که از 6 ماه حقوق تعویقی خود در دوره ی پیش فقط 1 ماه را توانسته اند دریافت کنند، مداوا نکرد.
چنانچه هم اکنون که نزدیک یک سال از جابجایی مدیریتی این کارخانه ی استخوان دار میگذرد ، صادقانه ترین خدمت و اصولی ترین کار مدیریتی ممکن اخراج نیمی از کارگرانی بود که در صدد مطالبه ی 5 ماه حقوق معوقه ی خویش از دوران مدیر پیشین و 8 ماه حقوق معوقه ی در دوران مدیریت فعلی، بر آمده بودند.
علت اصلی ترک کار نکردن کارگران و ادامه ی حضورشان در کار – علیرغم شرایط مالی نابسامان یاد شده- نگرانی برای نیافتن شغل جدید در صورت ترک کار و همچنین امیدواری ای بود که نسبت به دریافت مطالبات خود داشتند.
در پی شکایات صورت پذیرفته علیه مدیریت توسط کارگران اخراجی در نزد اداره کار و امور اجتماعی، مدیریت ، با اشاره به عدم توانایی مالی اش برای پرداخت بدهی هایش، خواستار معامله با کارگران شد! :
…و معامله اینگونه انجام شد که کارگران برای بدست آوردن نیمی از مطالبات خود، نیم دیگر را بخشیدند!
شرکت دستکش حریر ایران
زمینه ی فعالیت : بزرگترین تولیدکننده و صادر کننده انواع دستکش های جراحی، صنعتی ، معاینه
میزان سرمایه گزاری : بیش از 270 میلیارد ریال
محل فعالیت : استانهای آزربایجان غربی ، آزربایجان شرقی ، زنجان
شرکت دستکش حریر ایران ، یکی از مدرنترین و بزرگترین تولیدی ها در ایران است که سه فاز از تولیدی خود را در سه شهر اورمیه ، تبریز ، زنجان مستقر نموده است.
از آنجاییکه تمامی 1200نفر(در مجموع سه شهر) پرسنل این کارخانه کارگرانِ زن هستند، مدیریت این شرکت برای تامین نیروی انسانی خود تصمیم به تاسیس کارخانه ی خود در شهرهایی چون اورمیه ، تبریز و زنجان که از بیشترین نیروی متقاضی کار برخورداند ، گرفته است.
واحد تولیدی این شرکت در شهر اورمیه ، وسعتی معادل یک سوم شهرک صنعتی کلان شهر اورمیه را از آنِ خود کرده است. پرسنل شاغل در این واحد 400 نفراند (380 نفر زنان شاغل در واحدهای تولیدی و 20 نفر مرد شاغل در قسمتهای فنی و نگهبانی و ترابری)
بنا به اظهارات مسئولین این شرکت، نسل جدید دستکش های پزشكي ‘معاینه و جراحی’ مطابق با آخرین استانداردهای جهانی در این واحد تولید و عرضه مي شود و در حال حاضر شركت دستکش حریر ایران نیازهای 502 مرکز درمانِي، 4300 پزشك و 315 پاراكلينيك و جراحی هاي محدود در كشور را تامین ميكند.
کارگران چه می گویند
در اینجا گزارشی که از یکی از پرسنل این شرکت مبنی بر نارضایتی کارگران تهیه شده از نطرتان خواهد گذشت.
خانم ک. ق. لیسانس حقوق قضایی دانشگاه آزاد اسلامی ، کارگر واحد بسته بندی عنوان کرده است:
” زمانی که برای ثبت نام به این شرکت رفتم، برگه های مختلفی جلو روم گذاشتن. از جمله اسنادی مربوط به حقوقم که نشون میداد بر حسب قانون قراره پرداخت شه ؛ برگه هایی که قرار بود به اداره کار و امور اجتماعی ارسال میشد. در میان برگه ها ، تعهد نامه ی دیگه ای هم بود که متقاضی میبایست فقط اسم خودش رو می نوشت، امضا می کرد و با اثر انگشتش تاییدش میکرد.
متن تعهد نامه حکایت از مطالبه ی تمامی حقوق و مطالبات توسط کارگر رو داشت. به این معنا که کارگر پیش از ورودش به کار هرگونه حق شکایت برای مطالبه ی حقوق خودش رو از خودش سلب می کرد.
من که کمی از امور حقوقی و قانون کار آگاهی داشتم ، به عنوان اعتراض ، سوالی در مورد این تعهد نامه پرسیدم که پاسخ مسئول امور اداری شرکت ، مجبور بودن کارگر به تعهد و امضای برگه بود و در غیر اینصورت از پذیرش کارگر جلوگیری میشد من نیز از سر ناچاری و با توجه به نیروی کار فراوان و بیکار این شهر برای از دست ندادن فرصت، قبول کردم که برگه رو امضا کنم.
شرکت دستکش حریر، بطور 24 ساعته در سه شیفت کاری 8 ساعته چرخشی مشغول تولیده. شیفتها در ساعات 5 بامداد ،13 و 21 شروع بکار می کنند.
کارگران شیفت صبح این تولیدی برای حضور به موقع در محل کار مجبورند ساعت 4 نصف شب از خواب بیدارشند و به سوی ایستگاه سرویس شرکت حرکت کنند و دست کم باید 10-15 دقیقه تا رسیدن به ایستگاه در تاریکی و خلوتی شب پیاده روی کنند، پس از تعطیلی کار و با توجه به مسافت 30 کیلومتری شرکت تا شهر و ترافیک سنگین آن ساعتها از روز، امکان رسیدن به خانه زودتر از ساعت 30/14 نیست. در عمل کارگران این تولیدی ، در طول یکروز 4-5 ساعت بیشتر فرصت ،برای در کنار خانواده بودن ندارند.”
وی در ادامه توضیح داد: ” رنج تمامی این مشکلات زمانی بیشتر حس میشود که موضوع عدم وجود هر گونه تعطیلی در طول یک ماه مطرح میشود.
طبق دستورالعمل کاری در این واحد تولیدی ، چرخه ی تولید نبایست حتی برای 1 ساعت هم متوقف شود، چرا که در اینصورت شرکت متحمل ضرر ناشی از سرد شدن دستگاههای تولید میشود. زیرا دوباره گرم کردن دیگ ها و خط قالب سازی هزینه ی گزافی به میزان 2 میلیون تومن را به تولید کننده تحمیل میکنه.
از طرف دیگه بازار بشدت پر رونق این تولیدی و میزان بالای تقاضای محصولات باعث شده که این شرکت از جانب توقف تولید و عقب ماندن از کورس عرضه نیز غرق در زیانی 5/1 میلیون تومانی به ازای هر ساعت میشه.
ضمن اینکه دستمزد یک روز کارگران هم مبلغی معادل 6 میلیون تومانه . القصه ، یک روز تعطیلی این تولیدی یعنی ، 44 میلیون تومن خسارت ! “
خانم ک. ق. در پاسخ به این سوال که آیا کارکرد روزهای تعطیل رسمی، اضافه کار محاسبه میشود یا نه؟ گفت:
” نه تنها کارکرد روزهای تعطیل ، اضافه کار محسوب نمیشه که در صورت یک روز مرخصی و عدم حضور در محیط کار به هر علت موجه و غیر موجهی باعث کسر20 هزار تومن از حقوق در آخر ماه میشه. به این معنی که دستمزد یک روزِ کاری 11300 تومنِ اما جریمه ی یک روز مرخصی 20 هزار تومن! “
سوالِ ” آیا در صدد شکایت به اداره کار و امور اجتماعی برآمده اید یا خیر؟” اینگونه پاسخ داده شد :
” خیر، چون با در نظر گرفتن توضیحی که در مورد شرایط کاری در این استان و شهر اورمیه دادم، در طول فعالیت در این شرکت عملا امکان چنین چیزی نیست. کسانی هم که پس از جدایی از شرکت اقدام به شکایت و استرداد حقوقشون میکنن ، با برائت شرکت با استناد به تعهد نامه ی کذایی ای که روز اول از کارگران می گیرند، مواجه میشوند.
در واقع شرکت ادعا میکنه که دستمزد اضافه کار و سختی کار و کار در روز غیرکاری رو جدا پرداخت کرده که تونسته برگه ی تعهد کارگر مبنی بر عدم وجود هرگونه بدهی شرکت به وی را بگیره.”
خانم ک. ق. در خصوص دیگر معضلات کاری و تضییع حقوق کارگران اضافه کرد:
” از عمده ترین مشکلهای کارگران این تولیدی ، دسترسی نداشتن به امکانات لازم در مورد ایمنی است، چنانچه بارها همه شاهد حضور آمبولانس برای انتقال همکاری که در خط تولید بخشی از بدنش دچار سوختگی شدید ناشی از حرارت کنترل نشده ی لاتکس و همینطور تماسهای مستقیم با انواع اسید شده بود ، به بیمارستان شده اند.
یا بیماریهایی که بانوان بخصوص شاغلین در واحد بسته بندی، در طولانی مدت و در اثر جابجایی لوازم سنگین ، مثلا گونی های پک شده ی 40 کیلویی ، دچارش میشن رو می شه اسم برد. بطوری که کارشناس های مختلف (اغلب سوئیسی و هلندی ) که چندین بار برای ارزیابی کارخانه برای اعطای گواهینامه های ISOآمده بودند، مکرارا به موضوع مناسب نبودن این کار برای زنان تاکید کرده بودند اما ارزان بودن ، طغیانگر نبودن و همینطور سرِ تعظیم فرود آوردن کارگران زن در مقابل دستورهای کارفرما به علت نیازهای مالی، مدیریت را به مقصود میرسانَد.”
خانم ک.ق. در خصوص سایر مواردی که می توان به عنوان تضییع حقوق کارگران زن یاد برد گفت:
” به موقع پرداخت نشدن ماهیانه ها سرِ برج و تاخیر در پرداخت حقوق ، عدم تعادل در دریافتی های پرسنل که گاهی اوقات دیده میشه برخی از پرسنل واحد اداری که حجم کاریشان نصف کمتر از کارگران است دستمزدهای 4-3 برابر بیشتر دریافت میکنن! در حالی که بنا بر آمار ارائه شده توسط خود شرکت ، بیش از 80% پرسنل واحدهای تولیدی تحصیلکرده ی دانشگاهی اند اما اغلب پرسنل اداری که از منسوبان نیز هستن تحصیلاتی بیش از دیپلم یا کاردانی ندارن!”
با توجه به اوضاع اخیر اقتصادی ایران از جمله :
تورم ، گرانی ، قیمت بی ثبات ارز و طلا ، وضعیت یارانه های با دورنمایی کدر و هزینه ی گزاف تامین انرژی و حمل و نقل در کارخانجات ، به نظر میرسد چرخه ی کارِ کارخانجات قدری سخت تر بچرخد که باز زحمت آن بدوش قشر کارگر است که قدری بیشتر باید زور بزنند تا نان خود را از لابلای چرخ دنده ها بیرون بکشند!
منبع: اورمو ایشچیلری- پنجشنبه ۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۲
تاخیردرپرداخت حقوق ومزایای کارگران کارخانه کیوان همدان
به گزارش5مردادایلنا،معوقات حقوقی کارگران کارخانه کیوان همدان هنوز پرداخت نشده است.
بنا بهمین گزارش،بعد از بازگشایی مجدد کارخانه کیوان مدیران این کارخانه وعده پرداخت معوقات دو ماهه حقوق و بیمه و سایر مزایای قانونی کارگران را داده بودند که هنوز عملی نشده است.
به گزارش همین منبع،مدیر عامل کارخانه کیوان از پرداخت تمامي معوقات کارگران کارخانه کیوان در آينده‌اي نزديك خبر داد.
علی شیخ در اين باره گفت: حقوق معوقه فروردین ماه سال جاري به حساب کارگران واریز شد و پرداخت معوقات اردیبهشت و خرداد ماه نیز به مرور با حقوق ماه‌های آتی به کارگران پرداخت خواهد شد.
شیخ اعلام كرد كه حقوق تیر ماه، هفته آینده به حساب کارگران واریز میشود.
کارگران خوش نوش ساری ۳ ماه حقوق دریافت نکرده‌اند
به گزارش ایلنابتاریخ5مرداد،کارگران کارخانه نوشابه سازی خوش نوش ساری سه ماه از حقوق خود را دریافت نکرده‌اند.
برپایه این گزارش،بزرگترین تولید کننده نوشابه شمال کشور به دلیل خصوصی سازی دچار بحران شده است.این واحد تولیدی در ۱۰ سال گذشته بیش از ۹۰۰ کارگر داشته است که این تعداد هم اکنون به ۴۳ نفر تقلیل یافته است.
تجمع در رم در اعتراض به تدابیر ریاضت اقتصادی
به گزارش26ژوئیه یورونیوز، اعضای اتحادیه های کارگری در ایتالیا در چند قدمی پارلمان تجمع کردند.
دلیل اصلی این تجمع، اعتراض به قانون جدیدی است که ده ها هزار نفر را که در انتظار بازنشستگی بودند مجبور به ادامه کار می کند تا به سن بازنشستگی برسند.
دولت ماریو مونتی، برای کاهش هزینه ها موافقتنامه هایی را که کارمندان برای بازنشستگی زودهنگام امضا کرده بوند باطل اعلام کرده است.
نماینده یک اتحادیه کارگری می گوید: «دلیل این که هیچ منبع مالی وجود ندارد این است که آنها در جای درستی به دنبالش نگشتند. آنها به دنبال ساده ترین راه حل رفتند: ضربه زدن به کارمندان و صاحبان کسب و کار. به جای این که مثلا مالیات املاک را افزایش بدهند. به همین دلیل این حرف دولت که هیچ منبع مالی وجود ندارد، غیرقابل قبول است.»
صاحبان داروخانه ها هم در ایتالیا هشدار داده اند که روز پنجشنبه دست به اعتصاب می زنند. اتحادیه داروخانه های خصوصی به پیش نویس قانونی معترض هستند که سهم دولت از فروش داروها را دوبرابر می کند. دولت هدف از این اقدام را صرفه جویی هفتصد میلیون یورو اعلام کرده است اما داروخانه دارها این اقدام را راهی برای کسب درآمد آسان دولت می دانند.
نخست وزیر ایتالیا هفته گذشته اعلام کرد که سیاستیهای ریاضتی جدیدی را در نظر نخواهد گرفت. هر چند در هفته های اخیر بهره ای را که دولت باید برای قرضهای خود بپردازد افزایش قابل ملاحظه ای داشته است.
بیکاری بیسابقه در فرانسه
به گزارش26ژوئیه یورونیوز، میزان بیکاری در فرانسه برای چهاردهمین ماه متوالی افزایش یافت.
بر اساس گزارشی که وزارت کار فرانسه منتشر کرده است در ماه ژوئن بیست و سه هزار و هفتصد نفر به تعداد بیکاران اضافه شده اند.
به این ترتیب تعداد افراد بیکار در فرانسه به سه میلیون نفر رسید. این رقم با احتساب افرادی که بصورت پاره وقت کار می کنند و در جستجوی شغل تمام وقت هستند از چهار میلیون و سیصد هزار نفر هم تجاوز می کند. از این میان، 21.6 درصد کسانی هستند که به مدت سه سال یا بیشتر در جستجوی شغلند.
این بیشترین میزان بیکاری از سال 1996 میلادی است.
پنجم مردادماه1391
**********
اخبار و گزارشات کارگری ۶ مردادماه۱۳۹۱
- بيانيه فدراسيون جهاني مواد غذايي آي يو اف
- کارگران ایران و قراردادهای موقت
- افزایش بیکاری و گسترش فقر در اسپانیا
- حبس خانگی برای مدیران کارخانه فولادسازی در ایتالیا
<7i>
بيانيه فدراسيون جهاني مواد غذايي آي يو اف
IUF
Uniting food, farm and hotel workers world-wide
Leaders of the IUF-affiliated independent Haft Tapeh sugarworkers union in Iran have come under renewed police pressure as part of the regime's escalating crackdown on trade union activists.
Over the past 2 months, members of the union's collective leadership council have been repeatedly contacted by security agents and pressured to dissolve the organization and sign letters renouncing union activity in return for reinstatement to their former positions. Former union president Ali Nejati, who began serving a one year prison sentence for his union activity last November and is currently on medical furlough for heart surgery, has been threatened with imminent return to Dezful prison despite his condition, which doctors say is serious. Prior to his imprisonment last year Najati previously served 6 months in prison on the same charges and was then fired from his job which he had held for 25 years. Some - but not all - Haft Tapeh leaders who served time in prison have been reemployed on in ferior terms at Haft Tapeh, but on temporary contracts which leave them vulnerable to instant dismissal.
These rights defenders need international solidarity and support - click here to send a message to the Iranian authorities demanding that all charges against Ali Nejati be immediately and unconditionally annulled, that the stricken union leader be given all necessary medical attention and that union leaders and members are allowed to conduct their union activity free from harassment and persecution.
Please note that some messages may bounce back - do not be discouraged! Server overload is a common condition in Iran, and the authorities sometimes turn off their e-mail to tune out public opinion - but some messages will get through, making the point that persecuted labour rights activists enjoy international support.
Ron Oswald
General Secretary, IUF
International Union of Food, Agricultural, Hotel, Restaurant, Catering, Tobacco and Allied Workers' Associations (IUF)
8rampe du Pont-Rouge
1213 Petit Lancy, Switzerland
Tel: +41 22 793 22 33
Fax: +41 22 793 22 38
web-site: www.iuf.org
منبع:سایت سندیکای کارگران شرکت واحداتوبوسرانی تهران وحومه
کارگران ایران و قراردادهای موقت
یکی از دغدغه‌های اصلی طبقه کارگر ایران این است که کارگرانی که قراردادهای موقت کار می‌بندند، مشمول قانون کار نمیشوند. بنابراین کارفرما میتواند حتی حداقل حقوقی را که در قانون کار برای کارگر تعیین شده است، به او پرداخت نکند. افزون برآن کارگران موقت برعکس کارگران رسمی حق ایجاد تشکل برای تحقق خواست‌های خود را ندارند.
قانون کار ایران که پس از انقلاب ۵۷ تصویب شد، یکی از دستاوردهای مبارزاتی کارگران ایران بود و حکومت اسلامی تا حدود یک دهه نتوانست به آن دست اندازی کند. بنابراین تلاش کرد تا کارگران را از چرخه حمایت از قانون کار خارج سازد و در این راه نیز موفق بود.
اولین قانون کار
پیش از پرداختن به وضعیت فعلی، کمی به عقب‌تر برمی‌گردیم؛ به سال ۱۳۲۷ که اولین قانون کار ایران تصویب شد. مجید تمجیدی، کنشگر و پژوهشگر کارگری، تاریخچه قانون کار را مروری کوتاه میکند.
مجید تمجیدی: «در دورانی که اولین قانون کار تصویب شد، قراردادهای کار در کل استخدامی بود، ولی براساس یک قرارداد جمعی و رسمی انجام نمی‌گرفت. به ویژه پس از روی کار آمدن رضاشاه یکسری کارخانه‌ها مثل دخانیات، سیمان ری و شرکت نفت اساساً رابطه کار براساس نیاز کارفرما به مهارت کارگر تعیین میشد. در حقیقت درجه جانشین کردن نیروی کار با یک نیروی کار دیگر، امنیت شغلی را برای کارگری که استخدام میشد به وجود می‌آورد. با توجه به اینکه آن موقع حیلی از کارگران از روستا‌ها می‌آمدند و اساساً مهارتی نداشتند، وقتی وارد کارخانه می‌شدند حتی با آن سطح تکنیک پایینی هم که وجود داشت، باید آموزش‌هایی می‌دیدند که این آموزش برای کارفرما هزینه داشت. به همین خاطر کارفرما هم به راحتی کارگری را که به او آموزش داده بود، بیرون نمی‌کرد. در کل اعتراض‌ها و مبارزه‌های کارگر‌ها در آن دوره ده‌ساله اولیه که رضاشاه سر کار بود و به ویژه در دهه ۲۰ صورت گرفت. پس از نوشتن قانون کاری که در دهه ۳۰ نوشته شد و به موازات آن شتاب گیری رشد صنایع، قراردادهای استخدامی جایگاه مهم‌تری در بازار کار ایران پیدا کردند، ولی مهم‌ترین دگرگونی که بعد از اصلاحات ارضی در ایران رخ داد، ایجاد کارخانه‌های مدرنی بود که تکنیک به نسبت بالایی داشتند. بنابراین کارگر‌ها آموزش می‌دیدند و کارفرما‌ها هم نیروی انسانی را به نوعی سرمایه خودشان می‌دانستند. پس از اصلاحات ارضی است که در کل استخدام رسمی در کارخانه‌ها رسم میشود. استخدام رسمی تاریخی دارد که اوج آن در دهه ۵۰ بوده است.»
چرخش قراردادهای رسمی در دهه ۷۰
زیر پا گذاشتن دستاوردهای انقلاب ازجمله قانون کار برای حکومت اسلامی دشوار بود. بنابراین از دهه ۷۰ تلاش کرد که کارگران را از شمول قانون کار خارج کند. تا دهه ۷۰ حدود ۸۵ درصد از کارگران ایران کارگران رسمی بودند. از این تاریخ قدم به قدم قراردادهای موقت کار نقش عمده‌ای را در بستن قرارداد‌ها ایفا کردند.
فتح‌الله بیات‌زاده، رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی در اردیبهشت سال ۱۳۹۱ تعداد کارگران موقت را شش میلیون نفر ارزیابی کرده و گفته است که کل مشمولان قانون کار کشور هم‌اکنون هشت میلیون نفر هستند. وی ادامه داد: «۸۰ تا ۸۵ درصد از کل قراردادهای کاری در کشور به صورت موقت و خارج از چارچوب‌های قانون کار منعقد میشود.»
مجید تمجیدی به سیاست‌های تعدیل اقتصادی دوران رئیس جمهوری اشاره میکند که طی آن قراردادهای کار رسمی در ایران روند جدیدی پیدا میکند و ادامه میدهد: «سیاست‌های تعدیل اقتصادی این دوران باعث شد که در شرکتهای مادر مثل صنایع نفت، ذوب آهن، پتروشیمی و هم در کلیه خودروسازی‌ها و چه در کارخانه‌های قدیمی مثل سیمان ری، سیمان تهران، صوفیان، سیمان درود و بعد‌ها حتی در کارخانه جدیدی مثل سپاهان اصفهان موضوع استخدام کارگران در شرکتهای پیمانکاری به صورت عادی درآید. اکثریت این کارگران با اینکه در شرکتهای مادر کار میکنند ولی در استخدام کارخانه و شرکت مادر نیستند. من وقتی به آمار کارگر‌ها در شرکتهای بزرگ و صنعتی ایران نگاه می‌کنم، به نظر میرسد تعداد کارگران موقت حتی از ۸۰ درصد هم بیشتر است. با یک نگاه به ظرفیت تولیدی این کارخانه‌ها و مقایسه با اینکه حدوداً هر واحد تولیدی چقدر کارگر در مجموع لازم دارد و با توجه به میزان کارکنان رسمی این شرکت‌ها که هرازچندگاه آن را اعلام میکنند و با کسر آن مابقی، می‌توان فهمید که بخش اعظمی از تولید این کارخانه‌ها روی دوش کارگران موقت کارگاه‌های کوچک است. به عنوان نمونه در صنعت عظیمی مثل صنعت قالیبافی در ایران که بسیاری از آنان زنان و دختران هستند یا در خیلی از کارگاه‌های کوچک مثل کفاشی و دوزندگی، متأسفانه به نظر میرسد اکثریت قریب به اتفاق کارگر‌ها با قرارداد موقت کار میکنند. درواقع تنها قرارداد کسانی را که قبلاً رسمی بوده، نتوانسته‌اند موقت کنند و ابعاد این مسئله در کارخانه‌ها خیلی وسیع است.»
۸۰درصد کارگران، قرادادهای موقت دارند
از مهم‌ترین اهداف حکومت اسلامی برای خارج کردن بیش از ۸۰ درصد کارگران ایران از شمول قانون کار، علاوه بر سودزایی، گرفتن حق تشکل و سندیکاهای مستقل کارگری است.
کارگران موقت علاوه بر عدم امنیت شغلی، حقوق پایین، امکان تشکل برای درخواست‌های خود را ندارند. در مقطع انقلاب ۵۷، کارگران دارای تشکل بودند، مثل کارگران صنعت چاپ و سیمان، ولی این تشکل‌ها فرمایشی بودند. انقلاب این تشکل‌ها را به سازمان‌های مدافع خواست کارگران تبدیل کرد. تشکل کارگران افزون بر پیگیری برای مطالبات صنفی، نقطه کلیدی بود که درانقلاب ۵۷ با حمایت کارگران و بستن شیرهای نفت، رژیم سلطنتی را به زانو درآورد.
با این تجربه حکومت اسلامی کوشید در ۳۰ سال اخیر با اهرم‌های قانونی جلوی هر نوع تشکل کارگری را بگیرد. مجید تمجیدی اهداف حکومت اسلامی را اینگونه ارزیابی میکند: «یک بخشی از هدف رژیم از اینکه قراردادهای موقت این قدر وسیع شده، مربوط به گفتمانی است که قانون کار را شامل کارگران هرچه کمتری کنند. در دهه۶۰ اساساً با تغییر مضمونی کارگر و با تغییر مقولاتی مثل دستمزد در دوره توکلی قصد تغییر داشتند که با مقاومتی که از سوی کارگران انجام شد موفق نشدند آن را پیش ببرند. بعد از آن تلاش‌هایی که کردند این بود که کارگران شاغل در کارگاه‌های کمتر از پنج نفر را از شمول قانون کار خارج کنند که موفق شدند. علاوه برآن کارفرمای شرکت مادر از طریق به مناقصه گذاشتن کار و تولید در کارخانه در عمل با هزینه کمتری کار را پیش می‌برد. به خاطر اینکه رقابت خیلی سخت و سنگینی بین شرکتهای پیمانکار وجود دارد که از مقامات دولتی یا از نیروهای حراست در کارخانه هستند. آنها قرارداد‌ها را قبلاً تا زیر سه ماه می‌نوشتند، الان خیلی وقت‌ها ماهانه تمدید میشود و خیلی وقت‌ها قراردادهای اساساً سفیدی هست که کارفرما هرچه خواست در آن می‌نویسد. نتیجه آن این است که اقتصاد ایران روی کار کارگران موقت می‌چرخد. کسب منافع آنی و سوددهی زیاد در مقطع خیلی کوتاه، سیاست‌های کلان اقتصادی دولت و شرکتهای مادر را به پیش می‌برد که بحث‌های خیلی زیادی در نهادهای مختلف ازجمله مجلس اسلامی به راه انداخته است. این روش در درازمدت میتواند کل اقتصاد را فلج کند و اقتصادی که اساساً همه کار‌هایش به قراردادهای موقت وابسته است، نمی‌تواند برنامه‌ریزی‌های درازمدت داشته باشد. این بخشی از انتقادی است که در خود نهادهای دولتی هم همیشه مطرح بوده است. بسیاری از سیاستگذاران و مدیران شرکتهای بزرگ به فکر منافع خیلی درازمدت آن شرکت‌ها هم نیستند و به سودهای کوتاه مدت فکر میکنند، چون می‌دانند که زمان کارشان کوتاه است. به ویژه در سال گذشته پس از اعتراض‌های زیادی که در رابطه با کارگران موقت صورت گرفت و حال گفتمانی در ایران شکل گرفته است و این واقعیت هست که ادامه این روند جنبش کارگری را معترض و رادیکال کند و ثبات رژیم را به خطر بیندازد.»
اعتراض‌ها و اعتصاب‌های گسترده
در سال گذشته اعتراض‌های کارگری برای لغو قراردادهای موقت کار، گسترده‌تر و به یکی از خواست‌های محوری کارگران تبدیل شد.
اعتصاب هزار و ۴۰۰ کارگر قراردادی پتروشیمی تبریز در روز هفتم اسفند و اعتصاب دوهزار کارگر پیمانکار مجتمع پتروشیمی ماهشهر در روز ۲۸ همین ماه حاکی از همین خواست است. آنان خواستار لغو قراردادهای متعدد پیمانکاری و زیر پوشش قراردادن مستقیم کارگران توسط مجتمع پتروشیمی بندر امام شدند.
مجید تمجیدی میگوید: «عرصه اعتراضی کارگران ایران همیشه در پیوند با قراردادهای موقت بوده. حتی خیلی وقت‌ها اعتراض به اخراج‌ها هم به نوعی به قراردادهای موقت وصل بوده، به دلیل اینکه قراردادهای موقت دست کارفرما را در اخراج کارگر‌ها خیلی باز گذاشته است. مثلاً نمونه اعتراض به قراردادهای موقت را در شهاب خودرو در اواخر سال گذشته داشتیم. بیشتر از ۵۰ کارخانه سیمان‌سازی در ایران داریم که همیشه در آنها اعتراض هست، ولی متأسفانه نیروهای حراست در همان نطفه اعتراض را خفه میکنند و خیلی از این کارگر‌ها را حتی کتک می‌زنند و به خاطر نبود قرارداد رسمی، به نگهبان هم می‌گویند که اصلاً از فردا این کارگران را به کارخانه راه ندهید. به همین خاطر خیلی وقت‌ها این اعتراض‌های کارگری منعکس هم نمی‌شود.
بزرگترین اعتصابی که پارسال داشتیم در اواخر سال ۹۰ از پتروشیمی تبریز شروع شد و بعد ادامه پیدا کرد تا فروردین. همینطور در سه نوبت ما اعتراض کارگران پتروشیمی بندر امام را داشتیم که ده هزار کارگر به قراردادهای موقت اعتراض کردند. مقامات دولتی، استاندار، نمایندگان مجلس و احمدی‌نژاد به عنوان رئیس جمهور قول دادند که در آینده خیلی نزدیکی قرارداد با شرکتهای پیمانکاری توسط شرکتهای مادر بسته میشود و حتی در قانون کار هم می‌آورند که قرارداد موقت در کل در رابطه با کارهای موقت باید باشد. اگر کارخانه‌ای می‌داند که مثلاً ظرفیت تولیدی کارخانه سیمان تهران ۱۲ هزار تن است یا همین سپاهان مثلاً شش هزار تن است، باید براساس آن ظرفیت تولیدی روزانه کارگر استخدام کند و همه آن کارگر‌ها باید کارگر رسمی باشند و فقط باید روی کار موقت قرارداد موقت بسته شود.
این مسئله قرار بود به عنوان یک قانون باشد. متأسفانه بعد از اینکه اعتراض‌های کارگری فروکش کرد، الان دعوایی سر اصلاح قانون کار در گرفته است که می‌خواهند در خود قانون کار هم قرارداد موقت را به یک مبنا تبدیل کنند. البته بخشی از نمایندگان مجلس هم به این معترض شده و گفته‌اند که شما با این کار مملکت را آتش می‌زنید و اگر این قانون تصویب شود، کارگر‌ها اعتراض‌های خیلی وسیع‌تری میکنند. همین ماه شاهد اعتراض کارگران کارخانه سیمان‌سازی سپاهان بودیم و از سوی کارگران اکثر کارخانه‌هایی که الان اعتصاب نکرده‌اند مثل ذوب آهن اصفهان، شرکتهای حفاری و شرکتهای پتروشیمی، مهلتی داده شده است که اگر قراردادهای موقت ادامه پیدا کند، حرکت‌های خیلی سراسری و وسیع‌تری در رابطه با اعتراض به قراردادهای موقت، خواست قراردادهای رسمی و استخدامی در ایران پا بگیرد.»
پانته‌آ بهرامی –رادیوزمانه-6مرداد
افزایش بیکاری و گسترش فقر در اسپانیا
به گزارش27ژوئیه یورونیوز،دولت اسپانیا ضمن ارایه آمار اقتصادی مربوط به سه ماه دوم سال اعلام کرد که میزان بیکاری در این کشور به بیش از ۲۴ درصد افزایش یافته است.
همزمان با بحرانی‌تر شدن شرایط اقتصادی برخی گروههای وابسته به صلیب سرخ در مناطق شهری کم جمعیت و محروم، اقدام به پخش مواد غذایی برای کمک به ساکنان این مناطق کرده‌اند.
لورا تژدور، یکی از کارکنان صلیب سرخ در این منطقه میگوید: «پیش‌تر بیشترین استفاده کنندگان از کمک‌های ما افراد خارجی بودند اما بعد‌تر و به خصوص امسال شرایط کاملا تغییر کرده است و اکنون بیشترین مشتریان کمک‌های ما شهروندان اسپانیایی هستند.»
آمار رسمی ارایه شده از سوی دولت حاکی از آنست که در حال حاضر و در مدت سه ماهه دوم سال، جامعه بیکاران اسپانیا به پنج میلیون و هفتصد هزار نفر، معادل بیش از ۲۵ درصد از جمعیت این کشورافزایش یافته است.
حبس خانگی برای مدیران کارخانه فولادسازی در ایتالیا
به گزارش26ژوئیه یورونیوز،هشت مدیر ارشد کارخانه فولاد ایلوا در ایتالیا به حکم دادگاه تحت بازداشت خانگی قرار گرفتند. دادگاه همچنین دستور تعطیلی قسمتی از این کارخانه را به دلیل نگرانیهای زیست محیطی صادر کرده است.
مقامهای قضایی ایتالیا نگران هستند که دی اوکیسنها و دیگر مواد شیمیایی که به دلیل فعالیت این کارخانه تولید می شوند، عامل افزایش شمار بیماران مبتلا به سرطان در منطقه تارانتو باشند.
به این شهر که در جنوب ایتالیا واقع است لقب آلوده ترین شهر اروپای غربی را داده اند.
تعطیلی بخشهایی از کارخانه به دستور مقامهای قضایی کارکنان آن را نگران کرده است و به همین دلیل در چند روز گذشته شماری از آنها بارها دست به راه پیمایی زده اند.
این کارخانه یکی از بزرگترین کارخانه های تولید فولاد اروپا است و تعطیلی آن بیش از دوازده هزار نفر از کارکنان را با خطر از دست دادن شغلشان مواجه می کند.
تخمین زده می شود که شغل هشت هزار نفر دیگر به طور غیرمستقیم به این کارخانه و تولیدات آن وابسته است.
ششم مردادماه1391
********
اخبار و گزارشات کارگری ۷ مردادماه۱۳۹۱
- کارگران شهرداری کرمانشاه شش ماه حقوق نگرفته اند
- تجمع اعتراضی كارگران نساجي مازندران مقابل فرمانداري قائمشهر به دليل پرداخت نشدن 24 ماه حقوق
- نارضایتی کارمندان بوشهری به خاطر کاهش حقوق-افزایش تورم و کاهش حقوق کارمندان بوشهری
- وضعیت پرستاران، بحرانی است- سالانه ۵۰۰پرستار از نظام سلامت کوچ میکند
- وضعیت پرستاران، بحرانی است- سالانه ۵۰۰پرستار از نظام سلامت کوچ میکند
- چرا بايد با تعديل ساختاري و خصوصي سازي مخالفت كرد؟!
- تظاهرات ضد «المپیک شرکت‌ها» در لندن
- تجمع اعتراضی رانندگان تاکسی لندن
کارگران شهرداری کرمانشاه شش ماه حقوق نگرفته اند
طبق خبر رسیده به انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه، کارگران منطقه «یک» شهرداری کرمانشاه شش ماه حقوق نگرقته اند. طبق این گزارش، تعداد کارگران این منطقه شهرداری حدود 50 نفر هستند. این کارگران قصد دارند برای گرفتن حقوقهای معوقه شان دست به اعتراض و اعتصاب بزنند.
انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه 8/5/1391
تجمع اعتراضی كارگران نساجي مازندران مقابل فرمانداري قائمشهر به دليل پرداخت نشدن 24 ماه حقوق
صبح شنبه 7مرداد،در اعتراض به پرداخت نشدن حق و حقوق و مطالبات معوقه از سوي كارفرما، كارگران نساجي مازندران در مقابل ساختمان فرمانداري قائمشهر اجتماع كردند.
به گزارش کیهان،اين اجتماع كه در ادامه سلسله اعتراضات كارگري، صبح شنبه به دليل عملي نشدن وعده هاي سرمايه گذار و مسئولان شركت نساجي مازندران انجام گرفت، كارگران خواستار پيگيري و رسيدگي مشكلاتشان از سوي مسئولان و كارگزاران دولتي شدند.
كارگران نساجي مازندران 24 تا 25 ماه است كه حقوق دريافت نكرده اند.
آنان به خبرنگار ما گفتند كه اين مسئله مشكلات اقتصادي و اجتماعي زيادي را برايشان فراهم كرده است.
به گفته برخي كارگران بروز اين مشكلات سبب شده تا زندگي خانوادگي آنان در معرض فروپاشي قرار بگيرد.
كارگران نساجي مازندران از بي توجهي سرمايه گذار ترك به عنوان كارفرماي اين شركت گله مند هستند و از مسئولان خواسته اند نسبت به احياي حق و حقوقشان اقدام كنند.
فرماندار قائمشهر در جمع كارگران معترض كه به اتاقش رفته بودند طي تماس با نماينده تام الاختيار سرمايه گذار نساجي مازندران از طرف ايشان وعده داده تا دوشنبه 9/5/91 مشكل بازنشستگي كارگران مشمول را با تامين اجتماعي حل كند و تا چهارشنبه 11/5/91 يك ماه حقوق كارگران را پرداخت كند.
نارضایتی کارمندان بوشهری به خاطر کاهش حقوق-افزایش تورم و کاهش حقوق کارمندان بوشهری
همزمان با افزایش قیمت کالاهای مصرفی و بالا رفتن هزینه زندگی، کاهش فوق العاده بدی آب و هوا در حقوق کارمندان بوشهری، باعث نارضایتی آنان شده است.
در حالیکه به گفته صاحب نظران شاهد تورم بیش از 30 درصدی در کشور هستیم و کارمندان از عدم همخوانی افزایش حقوقشان با میزان تورم، ناراضی هستند، کارمندان بوشهری شاهد کم شدن حقوق خود هستند. در تازه ترین اتفاق تلخ برای کارمندان بوشهری، در پي ابلاغ حكم كاهش فوق العاده بدي آب و هوا به كارمندان مشمول در استان بوشهر، احكام جديد حقوقي با كاهش محسوس و قابل توجه مواجه شده است.
در پي اعتراض ديوان محاسبات به پرداخت فوق العاده نوار مرزي به كارمندان استان بوشهر و حذف آن، دي ماه گذشته فوق العاده بدي آب و هوا و مناطق كمتر توسعه يافته به حقوق مشمولان افزوده شد كه گرچه سقف آن كمتر از حق نوار مرزي بود، ولی تا حدودی توانست التیام دهنده حذف فوق العاده نوار مرزي در بین کارمندان باشد.
اما اكنون براساس بخشنامه جديد، کاهش فوق العاده مذكور عملا افزايش حقوق كارمندان در سال جديد را تحت الشعاع قرار داده است.
فوق العاده بدي آب و هوا كه فرمول محاسبه آن 25 درصد براي كارشناسان و 20 درصد براي دارندگان ساير مدارك تحصيلي بوده، بر اساس بخشنامه جدید، در احكام جديد حقوقي به 10 و 8 درصد كاهش يافته است.
کاهش فوق العاده بدی آب و هوا در بوشهر در حالی است که با توجه به افزایش فوق العاده هزینه زندگی در بوشهر، انتظار است که دولت توجه بیشتری به قشر کارمندان نموده و حداقل اگر به فکر افزایش حقوق آنان متناسب با میزان تورم در جامعه نیست، از حقوق و مزایای قبلی آنان کم ننماید.
منبع:نسیم جنوب
وضعیت پرستاران، بحرانی است- سالانه ۵۰۰پرستار از نظام سلامت کوچ میکند
دبیر کل خانه پرستار با بیان این نکته که آمار دقیقی از مهاجرت پرستاران وجود ندارد، گفت: با توجه به کانال‌های متعدد مهاجرت، آمار دقیقی در دست نیست اما با این حال می توان برآورد کرد که سالانه حداقل ۵۰۰پرستار به دلیل مشکلات مالی، عدم رضایت شغلی و جایگاه اجتماعی کشور را ترک میکنند و تعدادی از پرستاران نیز خانه نشینی را به این حرفه ترجیح میدهند که با این شرایط شاکله وزارت بهداشت دچار آسیب‌های جدی خواهد شد.
محمد شریفی مقدم در خصوص علت گسترش موج مهاجرت پرستاران از کشور، تصریح کرد: علت عدم رضایت شغلی، مهم‌ترین علت مهاجرت و یا ترک رشته پرستاری است و باید گفت که این حرفه در حال حاضربا وضعیت بحرانی دست و پنجه نرم میکند و اگر مسئولین دیر به فکر بیفتند، شاکله وزارت بهداشت آسیب خواهد دید.
دبیر کل خانه پرستار با اشاره به علائم شدت گرفتن این بحران، افزود: درب استخدام به روی پرستاران باز است، اما متاسفانه دانشجویان و فارغ التحصیلان این رشته آیندهٔ روشنی را پیش روی خود نمی‌بینند و تمایلی هم برای ورود به حرفه پرستاری ندارند.
وی ادامه داد: علت اصلی عدم تمایل این مسئله این است که دانشجویان، پرستاران فعلی را آینده خود می‌دانند و امروز با توجه به تغییراتی که در بین نسل‌ها رخ داده است، شاهد تفاوت‌های آشکاری هستیم به طوری که دیگر پرستاران و دانشجویان فعلی این رشته، دلسوزی نسل ما را ندارند و زمانی که پرستاران فرشته محسوب می‌شدند دیگر گذشته است چراکه امروز این فرشته‌های زمینی نیاز به زندگی کردن دارند.
دبیر کل خانه پرستار با بیان این نکته که پرستاران همواره با عوامل خطر در ارتباطند، گفت: پرستاری بعد از معدن، سخت‌ترین و از پر خطر‌ترین مشاغل به شمار میرود و متاسفانه در بین همکاران، پرستارانی داشتیم که به دلیل مصائب پرستاری به بیماری‌های متعدد دچار و یا فوت شده‌اند.
پرستارانی که خانه نشین میشوند
وی در خصوص وضعیت فارغ التحصیلی و بازار کار دانشجویان پرستاری، افزود: تعدادی از فارغ التحصیلان رشته پرستاری یا به این حرفه وارد نمیشوند و یا در شرکتهای خصوصی شاغل میشوند، علاوه بر این برخی از پرستاران هم ترجیح میدهند خانه نشین باشند و به طور کل ترک شغل میکنند، علاوه بر این تعدادی از پرستاران هم متقاضی مهاجرت به خارج از کشور میشوند.
شریفی مقدم رعایت استاندارد‌ها در خارج از کشور را یکی دیگر از عوامل مهاجرت پرستاران دانست و اظهار داشت: استانداردهای مرتبط با پرستاری معمولا در بیمارستان‌های خارج از کشور به کار بسته میشود اما متاسفانه در اورژانس‌های ما به ازای هر پرستار ۱۵بیمار وجود دارد و باید گفت پرستاران در خارج از کشور در فضای انسانی کار میکنند.
وی ادامه داد: پرستاران در خارج از کشور معمولا از دستمزدهای خوبی نیز برخوردارند و بر خلاف ایران که پرستاران در تصمیم گیری‌های حوزه سلامت نقشی ندارند در خارج از کشور جایگاه خوبی دارند با این حال، پرستاران ایرانی شاغل بیرون از مرزها، همیشه بهترین پرستار در کشور مهاجر محسوب میشوند.
شریفی مقدم با انتقاد از وضعیت ارتقای شغلی پرستاران، اظهار داشت: در خارج از کشور بیمار محوریت داشته و پرستار نقش مهمی را در تیم درمان به عهده دارد در حالی که در کشور فعالیت تیمی صورت نمی‌گیرد و پرستاران درگیر بی عدالتی‌ها میشوند و بر خلاف سایر کشورها از جمله امریکا که بیش از۹۰ درصد سمت‌ها برای غیرپزشکان است، معاونین و روسای نظام سلامت ما، اکثرا پزشک هستند.
کوچ سالیانه ۵۰۰پرستار به آنسوی مرزها
دبیر کل خانه پرستار با بیان این نکته که آمار دقیقی از مهاجرت پرستاران وجود ندارد، گفت: برخی از افراد از اعلام آمار مهاجرت ۴۰پرستار در ماه صحبت میکنند که این به هیچ وجه صحت ندارد و با توجه به کانال‌های متعدد مهاجرت، آمار دقیقی در دست نیست اما با این حال می توان برآورد کرد که سالانه حداقل ۵۰۰پرستار از کشور می‌روند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: در حال حاضر پرستاری کشور روزهای خوبی را تجربه نمی‌کند و روز به روز از تعداد متقاضیان این حرفه کاسته میشود و اگر مسئولین به فکر چاره نباشند، شاکله وزارت بهداشت یعنی پرستاران از هم می‌پاشد.
منبع:سینانیوز
چرا بايد با تعديل ساختاري و خصوصي سازي مخالفت كرد؟!
اتحاديه نيروي كار پروژه اي
به دليل مخالفت رسمي و جدي اتحاديه نيروي كار پروژه اي با مناسبات اقتصادي تعديل ساختاري و خصوصي سازي ، برخي از كارگران علت علمي اين مخالفت و اثرات درازمدت آن بر اقتصاد كشور و مناسبات كار را جويا شدند. از اين رو مختصري از واقعيت اين پديده ي سرمايه داري را بيان مي كنيم و ازهمه ي فعالان سياسي – كارگري كه داراي بضاعت علمي - اقتصادي هستند، تقاضا داريم، ابعاد اين پديده را، از نظر استدلالي، كمي و كيفي براي نيروي كار كشور از همه ي زواياي آن باز كنند.
امپرياليسم جهاني و مناسبات نهايي اش نئوليبراليسم، به اين شناخت تاريخي رسيده است كه ديگر نمي توانند مانند دوران استعمار با كشتي هاي توپدار و مشتي دزد دريايي ملت هاي ديگر را غارت كنند و نسل كشي هايشان را به نام استعمار* ادامه دهند و از آن كشور و ملت سرزميني سوخته به جا بگذارند. صدور سرمايه ي سلطه طلب هم ديگرنمي تواند منافع دراز مدت آن ها را تامين نمايد، زيرا اين شيوه كه بازمانده از دوران سرمايه داري صنعتي قبل از جهاني سازي است، ديگر قادر نيست بحران هاي ساختاري و ادواري سرمايه داري را به كشورهاي عقب رانده شده، صادر كند. از اين رو در جست وجوي راه كاربردي تر(به زعم غارتگران جهان)، جهاني سازي را به عنوان مناسباتي عملياتي نمودند كه عقب ماندگي، فقر، بيكاري و گرسنگي را از ميان مي برد. بانك جهاني و صندوق بين المللي پول كه اكثر سهامشان به امريكا تعلق دارد، دو بازوي اصلي كاربردي كردن اين مناسبات شدند. در زماني كوتاه وعده هايشان وارونه شد. فقر، بيكاري، گرسنگي، تورم و بيماري جهاني شد وغارت چندين برابر دوره هاي گذشته.
ديگر واژه غارت و جنايت بيانگر واقعيت مناسبات موجود نيست. واژه اي كه بر واقعيت ها انطباق دارد، نسل كشي است. زيرا با نئوليبراليسم و تعديل ساختاري و خصوصي سازي دولت ها نمي توانند بر مناسبات اقتصادي هيچ گونه دخالتي داشته باشند. قانون كار براي سرمايه گذاري خارجي و يا داخلي به كلي حذف شده (كار مزد منعطف پيشنهاد جديد دولت) و براي دفاع از صنايع و كشاورزي داخلي هيچ عوارض يا ماليات و گمركي نمي توان از وارد كنندگان اخذ نمود. در نتيجه صنايع و كشاورزي سنتي در رقابت با كالا هاي وارداتي انبوه كه با تكنولوژي پيشرفته تر و ارزان تر توليد شده است نابود مي شود. و تنها كاري كه از دست كشورهاي غارت شده بر مي آيد، عرضه ارزانتر منابع كشور براي تامين ضروريات ابتدايي زندگي است كه محروميت ناشي از توزيع ناعادلانه همين حداقل ها نيز دليل مضاعفي مي شود تا بيشتر مردم در سراشيب فقر و بيماري و مرگ و مير تدريجي قرار گيرند. ضمانت اجرايي اين روند كه به نام حقوق بشر و دموكراسي پيگيري مي شود نيروي نظامي امپرياليستي ناتو است كه هم مجهز به سلاح كشتار جمعي و هم حمايت ارتش و پليس سرسپرده و ضدمردمي داخلي درون كشورهاي عقب رانده شده است كه در صورت عدم كارايي ارتش داخلي براي مقابله با هر نوع مقاومت، نيروي نظامي وظيفه ي نسل كشي را پي مي گيرد. براي روشن تر شدن ابعاد اين فاجعه كافيست به حمله ناتو به يوگسلاوي، عراق، افغانستان ... و ديگر كشورهاي عقب رانده شده در شمال آفريقا و خاور ميانه اشاره كرد.
تاريخ معاصر جهان سرشار از نمونه هاي ديگر اين نوع از تجاوز و غارت امپرياليستي است. در كشور اندونزي پس از كودتاي نظامي امريكا به كمك ارتش سرسپرده ي اندونزي يك ميليون آزادي خواه قتل عام شدند. آزادي خواهاني كه با انتخابات آزاد در كنار دولت انقلابي سوكارنو مبارزه كرده بودند. پس از كشتار ، مناسبات تعديل ساختاري و خصوصي سازي به رهبري سردار سازندگي سوهارتو وارد اندونزي شد. نرخ آب و برق و تلفن و همه ي نيازهاي زندگي مانند امروز ايران به شدت بالا رفت. قانون كار براي حمايت از خصوصي سازي حذف شد.
سرمايه گذاران امريكايي و اروپايي همه ي منابع ملي از جنگل ها تا معادن اندونزي را با سرمايه گذاري مالك شدند. كارخانه ها يكي پس از ديگري احداث شد. ولي حقوق آنقدر پايين بود كه امكان مسكن، بهداشت، آموزش و تعذيه كافي وجود نداشت. لذا حلبي آبادها بدون برق، آب بهداشتي ، بدون آموزش و پرورش و بهداشت در كنار ساختمان هاي شيك سرمايه داران (سرسپردگان و دست نشاندگان امپرياليسم) احداث شد. فاضلاب هاي رو باز در ميان آلونك ها و جست وجوي غذا در ميان زباله هاي سرمايه داران، كار و زندگي كودكان اندونزي شد. (1)
ابعاد غارت منابع ملي
با برقراري مناسبات نئوليبراليستي (تعديل ساختاري وخصوصي سازي) با وساطت صندوق بين المللي پول ،وام هاي امريكايي با بهره هاي كمرشكن براي سرمايه گذاري به سرمايه داران داخلي و خارجي داده مي شود. اين اولين كانال غارت بدون كار و توليد توسط نهادهاي سرمايه داري (نزول خواري) است. سرمايه گذار خارجي كه توان مالي و امكانات صنعتي بالايي نسبت به سرمايه گذار داخلي دارد، وارد مي شود. با مشتي دلار كه اكثرا پشتوانه ي اقتصادي ندارد، يك كارخانه را در كشور مي سازد. كارخانه به دليل پايين بودن نرخ منابع و نيروي كار در كشورعقب رانده شده، بسيار ارزان ساخته مي شود. اين مي شود سرمايه گذاري ارزان براي به دست آوردن سود بسيار بالا.2- به مواد خام براي توليد كالا نزديك شده است. از اين جهت هزينه ي حمل و نقل از آسيا و يا افريقا به امريكا واروپا را پرداخت نمي كند. 3- هزينه ي بالاي انرژي تبديل به هزينه ي بسيار پايين انرژي در منطقه تبديل مي شود. 4- به دليلي تسلط مناسبات تعديل ساختاري و خصوصي سازي حقوق نيروي كار (عاملي كه باعث توليد كالا و شكل گرفتن ارزش مصرف، ارزش مبادله و ارزش اضافي مي شود و بدون اين عامل اصولا توليدي نمي تواند بوجود آيد) نه بر اساس واقعيت ارزش آن ، بلكه بر اساس قانون بازار(عرضه وتقاضا) تعين مي شود. چون نرخ بيكاري هميشه و بدون استثنا بيشتر از نرخ تقاضاست، و قانون كار هم با تعديل ساختاري به گور سپرده شده است. نرخ حقوق ، به حداقل بسيار نازلي مي رسد كه نان خالي براي زنده ماندن هم به دست نمي آيد.(كارمزد منعطف پيشنهادي دولت) در چنين شرايطي نرخ توليد، براي سرمايه گذار بسيار پايين مي آيد. كالا با كمترين هزينه بابت نيروي كار و مواد خام و انرژي توليد و به بازار عرضه مي شود و كالاي ساخته شده به چند برابر قيمت تمام شده به فروش مي رسد و همه ي ارزش ها چون ارزش اضافي كه نيروي كار توليد كرده و ارزش موادخام و انرژي ، روانه ي حساب هاي بانكي سرمايه دار مي شود. يك غارت همه جانبه و مغول وار از مواد خام، انرژي و نيروي كار ارزان كه همه ي مزايايش به جيب سرمايه دار خارجي روانه مي شود وصد البته سر مايه دار داخلي هم سهمي از اين واردات وصادرات و سرمايه گذاري به صورت پيمانكاري وغيره دريافت ميكند .آنچه باقي مي ماند، مردمي گرسنه، بيكار، بيمار و بدون آموزش و بهداشت و معادني تهي از منابع.
البته آن سرمايه هاي خارجي در وحدت با سر مايه داران و دلالان داخلي ، در اين گونه صنايع چند حلقه واسطه را براي خود نگه مي دارند تا در صورتي كه مجبور به رها كردن آن صنايع شوند، تنها مشتي آهن پاره باقي بماند. بنا براين، اين گونه صنايع از نظر تكنولوژيكي معمولا وابسته به صنايع كشورهاي خواستگاه سر مايه هستند .
در دوراني كه جبهه كار در مجموع داراي قدرتي بود و چيزي به نام اردوگاه سوسياليسم وجود داشت ، سرمايه داري جهاني و از آن جمله حكومت سلطنتي در ايران از وحشت مبارزات كارگران به دولت رفاه پناه برده بودند. در ايران با پايين نگه داشتن نرخ نيازمندي هاي حياتي جامعه، قدرت خريد طبقه ي كارگر را در حدي نگه داشته بودند كه در سفره ي آنها هم غذايي پيدا شود. اما امروز ديگر از آن خبري نيست.*
در اروپا و امريكا با دولت رفاه چهره ي واقعي سرمايه داري را استتار كردند ولي با شكست جبهه كار، سرمايه داري تعديل ساختاري و خصوصي سازي را كه در مقابل دولت رفاه قرار داشت جبري كرد و با كمك بانك جهاني وصندوق بين الملي پول اين جبر را به همه ي كشورهاي با گرايش سرمايه داري تحميل كرد و كشورهايي كه راهي غير از سرمايه داري در پيش گرفتند با تحريم و محاصره اقتصادي – نظامي امپرياليسم وخطر تهاجم ناتو مواجه شدند. (كوبا نمونه ي شناخته شده ي اين دست از مقابله ها) راه برون رفت از اين شرايط نا بهنجار اقتصادي ، تشكيل جبهه كار جهاني است. به جاي زانوي غم در سينه گرفتن بايد بر پاي خود ايستاد. با تفرقه و پراكندگي رزميد و جبهه متحد ضد سرمايه داري، ضد ديكتاتوري بوجود آورد.
اتحاديه ي نيروي كار پروژه اي در اطلاعيه قبلي خود با اتكا به آمارهايي از ارگان هاي دولتي، دلايل علمي خود را براي مخالفت با مناسبات اقتصادي نئوليبراليستي و به طبع آن سياست هاي تعديل ساختاري و خصوصي سازي ارائه نمود. ولي در شرايط كنوني كه بحران تحريم ها مي رود تا جامعه ي ما را به شدت به چالش بگيرد، ضروري مي داند مجددا به زوايايي از اين فاجعه براي اقتصاد ما، به نام تعديل ساختاري و خصوصي سازي بپردازد.
ما در شرايط حساس تاريخي قرار گرفته ايم. تحريم هاي اقتصادي مي توانند ضربات سنگيني بر پيكر جامعه ي ما به خصوص بر كارگران و زحمتكشان ايران وارد كند. بورژوازي تجاري كه دلارهاي نفتي را صرف خريد سير و پياز و شكر چند مليتي مي كند و با شدت گرفتن بحران به كشور دومش مهاجرت مي كند. ولي صدمات اصلي و كشنده را مردم رنج ديده ي ايران بايد تحمل كنند. از اين رو اتحاديه نيروي كار پروژه اي پيشنهاد مي كند: بازنگري در سياست هاي اقتصادي فعلي (تعديل ساختاري و خصوصي سازي) در دستور روز قرار گيرد . زيرا در اين شرايط دشوار اگر كشور ما متكي به توليدات صنايع و كشاورزي خود باشد، تحريم ها كم اثر خواهند شد. ولي مناسبات نئوليبرالي سياست هاي تعديل ساختاري و خصوصي سازي ما را به اين جا كه هستيم رسانده است. به جايي كه براي رفع نيازهاي اوليه و حياتي متكي به واردات باشيم، اين نتيجه برآيند پذيرش شيوه ي اقتصادي پيشنهادي صندوق بين المللي پول است. ما اينك در مقابل تحريم ها ضربه پذير هستيم، چون اتكا به خود را از دست داده ايم. حتا براي سير و پياز بايد ارز بدهيم و اين يعني فاجعه ي اقتصادي كه ما را به صورت خزنده در چنگال امپرياليسم اسير خواهد كرد. حداقل انتظار مردم از مسئولين اين است كه اين سياست هاي ضد مردمي را به چالش بگيرند و مانع از تداوم آن شوند.
طبقه ي كارگر صنعتي ايران توانايي اداره ي علمي– فني صنايع بزرگ توليدي را دارد و با كمك مهندسان و تكنسين هاي با شرف مي تواند دشوارترين پروژه هاي صنعتي را به صورت بهينه سرپرستي كند. آن هم با كمترين دورريز مواد و مصالح و بدون هدر دادن نيروي كار ولي در ساختار نئوليبراليستي موجود به دليل سياست هاي تعديل ساختاري و خصوصي سازي تحقير مي شود و به كار گرفته نمي شود.
------
*ايجاد آبادي و رهبري مردم آن كشور به سوي ترقي – فرهنگ معين
** درميان كارگران يك نگرش نادرست بوجود آمده كه ناشي از عوارض ويران گر تعديل ساختاري و خصوصي سازي در ايران است. بر اساس اين نگرش نظام موجود را با نظام سلطنتي در يك قياس قرار مي دهند و با انگشت گذاشتن بر نرخ كالاهاي حياتي و ضروري زندگي كه در نظام شاهي پايين نگه داشته شده بود، اين نظام را محكوم مي كنند اگر چه نفي شرايط موجود يك حقيقت درست و به جاست، ولي اين قياس بر پايه اي غلط بنا شده است، زيرا هر ساختار و نظام حكومتي كه مناسبات سرمايه داري را پذيرفته باشد در اين مقطع تاريخي به ناگزير همين روند نادرست تعديل ساختاري و خصوصي سازي را طي مي كرد. از اين رو شرايط موجود مهر تاييد بر نظام گذشته نيست و رد مناسبات تعديل ساختاري و خصوصي سازي يك واقعيت عيني است.
براي درك واقعيت دموكراسي ليبرالي امريكايي كه متاسفانه آرمان چپ واخورده ي ايراني هم شده است مي توان به كتاب اربابان جديد جهان اثر جان پيلجر مراجعه كرد.
منبع:وبلاگ کانون مدافعان حقوق کارگر
تظاهرات ضد «المپیک شرکت‌ها» در لندن
به گزارش28ژوئیه یورونیوز، بیش از ۴۰۰ نفر به دعوت ۳۰ اتحادیه و سازمان چپگرا و در اعتراض به آنچه آنها «المپیک شرکت‌ها» می‌نامند در شرق لندن دست به تظاهرات زدند.
فرستاده یورونیوز در لندن: «تظاهرات کنندگان می‌گویند هیچ مخالفتی با بازیهای المپیک ندارند اما نگران سو استفاده اسپونسر‌ها و شرکتهای چند ملیتی از بازی‌ها هستند.»
یکی از معترضان تاکید دارد: «بازیهای المپیک مهم‌ترین رویداد ورزشی است و باید ارزش‌ها و اخلاقیات ورزش و ورزشکاران را انعکاس دهد. اما بسیاری از شرکت‌ها و کمپانی‌هایی که به عنوان اسپونسر از بازار بازی‌ها استفاده میکنند به ارزش المپیک باور ندارند.»
تظاهرات کنندگان، به طور کل، نحوه سرمایه گذاری، عدم احترام به قوانین زیست محیطی و سو استفاده از نیروی کار در شرکت‌ها را از دلایل اصلی راهپیمایی اعتراضی خود بر شمرده‌اند.
پیش از این نیز اعتراضات گسترده‌ای در بریتانیا و هند به حضور شرکت شیمیایی «داو» به عنوان اسپونسرهای بازیهای المیپک، برگزار شده بود. شرکت شیمیایی «داو» به عنوان مسئول فاجعه صنعتی نشت گاز سمی از کارخانه شیمیایی شهر بوپال (بزرگترین فاجعه صنعتی جهان) شناخته شده است.
تجمع اعتراضی رانندگان تاکسی لندن
به گزارش27ژوئیه یورونیوز، رانندگان تاکسی در یکی از شلوغ ترین میدانهای شهر لندن در نزدیکی هاید پارک خودروهای خود را حدود نیم ساعت به نشانه اعتراض متوقف کردند و خیابانها را بند آوردند.
رانندگان تاکسی به ممنوعیت عبورشان در خطوط ویژه بازیهای المپیک معترض هستند. این خطوط ویژه به خودروهای مخصوص المپیک اختصاص داده شده اند و رانندگان تاکسی نمی توانند مشتریان خود را از طریق این خطوط خلوت تر به مقصد برسانند.
تجمع اعتراضی تاکسی دارها قرار بود ساعت 5 بعد از ظهر صورت بگیرد که به دلیل مخالفت پلیس به ساعت 2 بعد از ظهر موکول شد.
گره کور ترافیک که رانندگان تاکسی ایجاد کرده بودند سرانجام با دخالت پلیس و بدون درگیری باز شد.
هفتم مردادماه1391
*********
اخبار و گزارشات کارگری ۸ مردادماه۱۳۹۱
- تجمع اعتراضی کارگران مخابرات آذربایجان غربی دربهارستان
- تعویق ۱۵ ماهه حقوق کارگران نقش ایران قزوین
- ادامه تجمعات اعتراضی مربیان پیش دبستانی آموزش و پرورش مقابل مجلس
- لزوم بازنگري در حداقل دستمزدها
- تعطیلی کوره های آجرپزی
- شیفت های نامنظم كاری خطر سكته قلبی را 23 درصد افزایش می دهد
- دستگاه فرز سنگ بري، چراغ عمر کارگر جوان را خاموش کرد
تجمع اعتراضی کارگران مخابرات آذربایجان غربی دربهارستان
متاسفانه ۵ ماه است که حقوقمان را پرداخت نکرده‌اند و این درشرایطی است که هنوز وضعیت بیمه و قرارداد ما مشخص نیست و ما را به امید اینکه شرایط کاری بهتر میشود، در محل کار نگه داشته‌اند.
به گزارش8مردادایلنا، کارگران شرکت مخابرات آذربایجان غربی، همزمان با آغاز جلسه علنی مجلس، در برابر ساختمان اصلی مجلس تجمع کردند.
براساس این گزارش، نزدیک به ۵۰ نفر از کارگران شرکت مخابرات آذربایجان غربی در اعتراض به وضعیت نامشخص شغلی و همچنین عدم دریافت ۵ ماه حقوق معوقه خود در مقابل تجمع کرده و خواستار رسیدگی نمایندگان به وضعیت خود شدند.
بنابهمین گزارش،یکی از کارگران شرکت کننده در این تجمع گفت: متاسفانه ۵ ماه است که حقوقمان را پرداخت نکرده‌اند و این درشرایطی است که هنوز وضعیت بیمه و قرارداد ما مشخص نیست و ما را به امید اینکه شرایط کاری بهتر میشود، در محل کار نگه داشته‌اند.
تعویق ۱۵ ماهه حقوق کارگران نقش ایران قزوین
به گزارش ایلنابتاریخ8مرداد، ۱۵ ماه حقوق و ۴ ماه بیمه سال جاری ۴۸ کارگر کارخانه نقش ایران قزوین پرداخت نشده است.
بنابهمین گزارش،بیش از هزار کارگر این کارخانه در جریان خصوصی سازی به مرور از چرخه فعالیت خارج شده و هم اکنون ۴۸ کارگر در این واحد باقی مانده‌اند.
ادامه تجمعات اعتراضی مربیان پیش دبستانی آموزش و پرورش مقابل مجلس
به گزارش8مردادفارس،تعدادی از مربیان پیش دبستانی آموزش و پرورش امروز برای چندمین بار پی در پی مقابل مجلس تجمع کردند و با شعار «مربی پیش دبستان، استخدام استخدام» خواستار تعیین تکلیف هرچه سریعتر وضعیتشان شدند.
به گزارش 8مردادخانه ملت درهمین رابطه،جمعی از مربیان پیش‌دبستانی با سوابق ۸ تا ۱۵ سال کار در مدارس دولتی که با عنوان شغلی نیروهای شرکتی مشغول به کار بوده‌اند، در اعتراض به درخواست وزارت آموزش و پرورش مبنی بر خروج آنها از مجموعه دولت و فعالیت در بخش خصوصی (مدارس غیرانتفاعی) مقابل مجلس تجمع کردند.
لزوم بازنگري در حداقل دستمزدها
به گزارش8مردادجام جم،رييس شوراي رقابت در اظهارنظري قابل تامل اعلام كرده: «در سال 89 خانوارهاي شهري با درآمد ماهانه كمتر از 946 هزار تومان و خانوارهاي روستايي با درآمد ماهانه كمتر از 580 هزار تومان زير خط فقر به شمار مي‌آيند.»
البته اين آمارها فقط مربوط به سال 89 است و هنوز آمارهاي خط فقر سال 90 و 91 از سوي اين شورا اعلام نشده است؛ يعني اگر نرخ تورم طي دو سال اخير را هم به حساب بياوريم، آن وقت معلوم نيست كه خط فقر سال 91 چند ميليون تومان باشد.
اين آمارها بخوبي حكايت از اين حقيقت تلخ دارد كه بسياري از خانواده‌هاي ايراني زير خط فقر هستند؛ اما نكته جالب‌تر اين كه شوراي عالي كار، حداقل درآمد كارگران در امسال را 389 هزار تومان تعيين كرده است.
در واقع، اينجا يك تناقض اساسي به وجود مي‌آيد كه براي توضيح اين تناقض، دو احتمال بيشتر وجود ندارد؛ يعني يا نهادهاي دولتي به آمارهاي همديگر اعتمادي ندارند و شوراي عالي كار بدون توجه به آمارهاي شوراي رقابت، حداقل حقوق و دستمزد را تعيين ميكند يا اين كه شوراي عالي كار با علم به اين آمارها، باز هم ترجيح مي‌دهد كه گروهي از مردم با دريافت حداقل دستمزدها، همچنان در زير خط فقر به سر ببرند.
حتي اگر همين آمارهاي مربوط به خط فقر سال 89 را ملاك سال 91 قرار دهيم، باز هم نزديك به 600 هزارتومان اختلاف بين حداقل دستمزدها و ميزان خط فقر اعلام شده وجود دارد.
به هر حال با توجه به اين اوضاع پيش آمده، حداقل توقع مردم اين است كه يا شوراي عالي كار در اعلام حداقل دستمزدهاي كارگران بازنگري كند يا به شهروندان و رسانه‌ها پاسخ دهد كه چگونه يك شهروند معمولي در يك كلانشهر پرهزينه، با 389 هزارتومان در ماه زندگي كند؟
تعطیلی کوره های آجرپزی
به گزارش8مردادمهر،آجر دستی (فشاری) هفت هزار سال است که با دستان هنرمند قشر زحمتکش شکل گرفته و مستحکم کننده و زیبا ساز ساختمانها و بناهای امروزی ما بوده، اما امروزه این صنعت دستی هزاران ساله با تعطیلی کوره های آجرپزی سنتی آخرین نفسهای خود را می کشد. نبود کارگر یا ممنوع شدن کار بعضی کارگران افغان مهاجر، بالا رفتن قیمت سوخت کوره های آجرپزی و عدم گاز رسانی به واحدهای آجرپزی چندی از عوامل تعطیلی کوره های آجرپزی هستند.
شیفت های نامنظم كاری خطر سكته قلبی را 23 درصد افزایش می دهد
به گزارش8مردادسلامت نیوز،نوبت‌های كاری شامل شیفت شب، شیفت‌های نامنظم و نامشخص ، برنامه‌های مخلوط و شیفت‌های چرخشی میتواند با ایجاد اختلال در ساعات فیزیولوژی بدن موجب بروز بیماری‌های عروقی شود.
این نتایج از تجزیه و تحلیل 34 مطالعه بر روی بیش از دو میلیون نفر حاصل شده است و طبق آن ، شب كاری و شیفت های نامنظم كاری، امكان بروز حملات قلبی را تا 23 درصد و سكته مغزی را تا پنج درصد، افزایش می دهد.به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایرنا ؛ شیفت‌های طولانی كاری و انجام هر نوع كار در خارج از ساعات معمول كار روزانه با ایجاد عوامل خطرزا مانند فشارخون بالا، كلسترول بالا و دیابت میتواند موجب پدید آمدن حمله قلبی و سكته‌های مغزی شود.این گزارش یادآور شده است برنامه‌های غربالگری و آموزش كارگران درباره نشانه‌های اولیه این بیماری ها و همچنین داشتن راهبردهای ویژه برای كار، انتخاب صحیح برنامه شیفت كاری و كنترل سازمانی میتواند اثرات مضر نوبت كاری را بر سلامت كارگران كاهش دهد.
دستگاه فرز سنگ بري، چراغ عمر کارگر جوان را خاموش کرد
به گزارش 8مردادپايگاه اطلاع رساني پليس کارگر 25 ساله اي که در شهرک وليعصر تهران در حال کار با دستگاه فرز بود؛ ناگهان دستمال دورگردن وي به دستگاه فرز گره خورده و باعث خفگيش شد.
برپایه این گزارش،این حادثه ساعت 15 و 50 دقيقه روز گذشته هفتم مردادماه در خيابان بافان شهرک وليعصر تهران اتفاق افتاد.
اين گزارش حاکيست،تحقيقات و مشاهدات ماموران حکايت از آن داشت که جوان 25 ساله که هويت وي عزيز نام دارد حين انجام كار دستمال دورگردنش به دستگاه فرز گره خورده و باعث خفگي وي شده است.
شايان ذکر است،حسب خواسته مقام قضايي پرونده اي در کلانتري تشکيل و جسد به تحويل پزشکي قانوني شهر تهران انتقال يافت و پيمانکار ساختمان نيز به کلانتري احضار و تحقيق از وي نيز کماکان ادامه دارد.
هشتم مردادماه1391
********
اخبار و گزارشات کارگری ۹ مردادماه۱۳۹۱
- خبر انتقال به بند قرنطينه
- پیوستن به "طومار اعتراضی، مطالباتی" راهی برای اتحاد و تشکل یابی سراسری کارگران
- برخوردهای ضد‌کارگری در کارخانه‌ی سنگبری آزغ مهاباد!
- راههای نجات خودیهای گرانی مرغ و گوشت و نان و...
- تجمع جمعی از رانندگان و کارگران کارخانه آب‌معدنی کریستال ولی آباد چالوس مقابل فرمانداری
- به کارگیری معدن‌کاران در سه شیفت مداوم ۱۵ روزه
-۱۸۰ کارگر پیچ کوبان ۳ ماه حقوق دریافت نکرده‌اند
خبر انتقال به بند قرنطينه
شاهرخ زمانی فعال کارگری تبعید شده به زندان یزد، يك شنبه 8 مرداد به بند قرنطینه منتقل شده است.
چند روز پیش مطالبی در مورد وضعیت زندان یزد و شرایط بهداشتی آن از قول شاهرخ زماني منتشر شده بود.
منبع:وبلاگ کانون مدافعان حقوق کارگر-۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۱۲
پیوستن به "طومار اعتراضی، مطالباتی" راهی برای اتحاد و تشکل یابی سراسری کارگران
نویسنده: شاپور احساني راد
تشکل نیاز درونی طبقه کارگر،بخشی از سوخت و ساز و مکانیزم دفاعی او در برابر بی حقوقی و ظرفی برای گرفتن مطالبات صنفی ،اجتماعی و سیاسی اوست. ظرف قدرتمند شدن او در عرصه اجتماع برای رهایی خود از قید و بند استثمار است. اتحاد و تشکل ناشی ازخود آگاهی طبقاتی کارگران که در طی کشمکشی مادی ، عینی و زمینی گاه آشکار و گاه پنهان برسرمعیشت و حقوق اولیه زندگی با برخورد با کارفرمایان به آگاهی طبقاتی می رسند، بدست می آید و در این میان طی سالها مبارزات طبقاتی با سنت های مبارزاتی به مکانیزم و چگونگی ایجاد تشکل با توجه به ساختار حکومت،جامعه، قانون و انواع موانع پیش رو پی برده اند. اگر چه سیستم سرمایه داری پیچیده شده است اما کارگران بهترین، موثرترین و ساده ترین روش ها را برای خلاصی از وضعیت مشقت بار کنونی پیدا خواهند کرد. اتحادیه، سندیکا، کانون صنفی و تحزب، تشکل های رایج و تعریف شده در نظام سرمایه داری هستند که ظرفی برای تشکل های مرسوم کارگران هستند. اما در طول تاریخ پیدایش سرمایه داری و طبقه کارگر در ایران،عوامل گوناگون سرمایه داری حاضر نشده اند سازمانیابی کارگران را بپذیرند و در مواقعی نیز که ناراضیان روشنفکر سرمایه داری،جریان اصلاح طلب و ملی گرا تشکل های کارگری را برای پیشبرد و منافع طبقاتی و سیاسی خود از بالا ایجاد کرده اند به علت تعلق طبقاتی خود نه تنها نتوانستند با کارگران پیوند داشته باشند بلکه باعث بی اعتمادی کارگران به این نوع تشکل ها نیز شده اند. اما امروز طبقه کارگر ایران با استفاده از تجارب و سنت های مبارزاتی تاریخی کارگران و گذر از یک پروسه طولانی از ایده ها و نظریه پردازیهای خارج از خود و به دور افکندن کل زنگارهای تئوریکی کهنه و سنتی دیگر اقشار و طبقات به بلوغ خود نزدیک شده است. تشکل خود را بر اساس تاریخ مبارزه طبقاتی جدال کار و سرمایه و افق اش را لغو کار مزدی و نفی استثمار باز تعریف کرده است. مبارزه ایی که نقطه شروع و حرکت آن بوجود آمدن جنبش نیرومند طبقه کارگر است که برای اوضاع فی الحال و همین امروز برای مطالبات صنفی و اجتماعی خود مبارزه کنند و به حداقل هایی از رفاه، آسایش ، کار، مسکن، تامین اجتماعی، دارو و درمان، بهداشت و ایمنی کار و... دست یابند و در عرصه اجتماعی قدرتمند شود. از همین رو امروز طبقه کارگر ایران به اشکال مختلف اعتراض و خواسته های مطالباتی خود را در قالب مجمع عمومی های کارگری، طومارهای اعتراضی، اعتصاب ها، تجمع ها، راهپیمایی ها و تحصن ها و ... بروز می دهد و در خیلی مواقع توانسته است به دستاوردهایی نائل شود و در بعد اجتماعی خود را به اثبات برساند. بی شک عالیترین ساختار تشکل طبقه کارگر نیز از درون همین محافل کارگری، مجمع عمومی ها، شوراهای صنفی و سندیکاها پا به عرصه اجتماع خواهد گذاشت. تشکلی با ساختاری مدرن و امروزی که خواهد توانست نماینده مطالبات، ایده ها و آرزوهای کل طیف های متفاوت طبقه کارگر باشد. در سطح جهان نیز شاهد هستیم کارگران به شیوه های بدیع و مدرن و سبکی نو برای مبارزات دست یافتند. جنبش نیرومند 99 درصدیها (جنبش اشغال وال استریت)بی شک جنبش خلع ید از خلع ید شدگان، جنبش طبقه کارگر است. طبقه کارگر امریکا که بر اثر بی اعتمادی به سندیکاها و احزاب تاکنونی ظرفی و ساختاری نو برای جنبش خود ایجاد کردند روز به روز عرصه را در مهد نظام سرمایه داری تنگ می کنند. در خیابانهای اروپا بار دیگر شبحی پرسه می زند. نظام پوسیده و ارتجاعی سرمایه داری با فروریزی دیوار برلین جشنها برپا کردند و پایان تاریخ را اعلام کردند عنان بازار آزاد و سود آوری سرمایه را چنان رها کردند که به منجلاب و باتلاق امروز رسیدند که خروج از آن کار کرام الکاتبین است. کارگران متحد و متشکل اروپا از اسپانیا، پرتغال، ایتالیا، یونان، فرانسه و ... پرچم مبارزه برعلیه ریاضت اقتصادی، فقر و فلاکت و بیکاری را بلند کردند و این سیاست مداران، بانکداران، سرمایه داران و صاحبان کارخانه ها هستند که هیچ راه حلی برای خروج از این بحران اجتماعی ندارند. بهار عربی، رایحه خوش آزادی و برابری را از خاور میانه تا شمال افریقا می پراکند و دیکتاتوریها مثل برگ خزان فرو می ریزند. این دستاورد های عظیم به یمن آگاهی، اتحاد و تشکل کارگران و زحمتکشان، پابرهنگان، هیچ بودگان با نیروی اراده انسان ها و امکان پذیری خواست زحمتکشان بر یک بستر تاریخی و در یک بزنگاه تاریخی روی می دهد.
در طول تاریخ ایران، ناپیوستگی و متشکل نشدن در بعد سراسری یکی از معضلات همیشگی طبقه کارگر ایران بوده است. امروز به همت و ابتکار اتحادیه آزاد کارگران ایران "امضا طومار اعتراضی،مطالباتی" توسط کارگران و حقوق بگیران شاید روزنه ی امیدی برای این همبستگی، تشکل، اتحاد و همدلی بنیان نهد. در این طومار در اعتراض مطالباتی که مرحله اول آن با ده هزار امضا تحویل وزارت کار ، مجلس شورای اسلامی و نهاد ریاست جمهوری داده شده است.
بخشی از این طومار اعتراض کارگران به بیکاری،اخراج سازیها،حقوق های معوقه، تورم و گرانی و قراردادهای موقت و بخشی به مطالبات کارگران از جمله افزایش دستمزدها براساس تورم واقعا موجود و تامین شرافتمند سبد هزینه خانوار چهار نفره ، اجرای فوری بیمه کارگران ساختمانی، حذف شرکت های پیمانکاری و عقد قرارداد مستقیم و دائمی کارگران و پرداخت به موقع دستمزدها و... آمده است و دولت فورا باید این وضعیت نابسامان و مشقت بار موجود در جامعه راهر چه زودتر پایان دهد .هم اکنون تحویل این طومار و بازتاب آن در رسانه های داخلی و خارجی موجی از شور و شعف و امید در دل میلیونها خانوار کارگری بوجود آورده است. امروز کارگران تنها نیروی اجتماعی هستند که به صورت علنی و رسمی به کلیه بی حقوقی ها و فشار ها اعتراض کرده اند و مطالبات خود را که تقریبا مطالبات عموم جامعه است بیان کرده و خواهان پایان دادن به این وضعیت مشقت بار شده اند .
مسئله مهم این است که پیوستن همه کارگران، اعم از بیکار و شاغل و بازنشسته و حقوق بگیر به این طومار "اعتراضی مطالباتی" می تواند در سرنوشت اجتماعی همگان تاثیری بسزا داشته باشد و رساندن این طومار به میزان بالا نه تنها میتواند با به جلو راندن مطالباتی انسانی در سطح جامعه، سدی در مقابل هر تحول ضد انسانی ایجاد کند بلکه این حداقل کاری است که می توان با اتکا بر آن مطالبات صنفی و اجتماعی طبقه کارگر را با اتحاد و همدلی پیش برد. امضای این طومار اعتراضی ، مطالباتی امری علنی است که به وزارت کار، مجلس و نهاد ریاست جمهوری تحویل داده می شود و تنها یکی از راههای ابراز وجود طبقه کارگر در شرایط کنونی است. ما نمی توانیم به سرنوشت خود و خانواده هایمان، جامعه و کشور و آینده مان بی تفاوت باشیم و شانه بالا بیاندازیم . هرامضا میتواند کارگشا باشد تا فردای بهتری داشته باشیم.
منبع:سایت اتحادیه آزادکارگران ایران
برخوردهای ضد‌کارگری در کارخانه‌ی سنگبری آزغ مهاباد!
کارخانه‌ی سنگبری آزغ مهاباد واقع در جاده مهاباد-ارومیه در حال حاضر فشار شدیدی را بر کارگران اعمال کرده و با استفاده از وضعیت موجود حقوق کارگران را به دفعات پایمال کرده و فضای ناامن و بی‌افقی را برای کارگران به وجود آورده است.
نمونه‌ی بارز این اقدامات اخراج کارگری با نام «مصطفی رش» در روز شنبه 7/5/1391است. کارگر نام‌برده حدوداً یک‌ماه قبل طی یک حادثه‌ی کاری در شیفت شب دچار حادثه گردید و بعد از یک‌ماه استراحت پزشکی که به کارخانه مراجعت کرد در کمال تعجب با حکم اخراج از طرف کارفرما روبه‌رو گردید. لازم به یادآوری است که کارفرما حتی از دادن معرفی‌نامه برای تأمین اجتماعی و اداره‌ی کار به کارگر نام‌برده امتناع ورزیده است.
کمیته‌ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری-9 مردادماه 1391
راههای نجات خودیهای گرانی مرغ و گوشت و نان و...
نویسنده: پروين محمدي
در حالی که از گرانی مرغ و گوشت و لبنیات و میوه و تمام مایحتاج زندگی از خوراک و پوشاک و درمان وآموزش و مسکن, جانمان به لب رسیده و هر روز بحران کوچک شدن سفره هایمان به محو شدن آن نزدیک میشود، در رسانه ها خبرهای گوناگون و سخنان گوهر باری از چاره جویی مسئولین را به نمایش میگذارند، تا احساس تنهایی نکنیم و بدانیم که مسئولین به فکر مردم هستند و درک میکنند که چه بلایی را وارد چرخه ی زندگی خانواده ها کرده اند.
اما با کمال تاسف به جای اینکه برای مشکل پیش آورده فکری کنند و توصیه هایشان برای جبران این بلای ناخوانده باشد ,باز دیواری از زندگی ماکارگران کوتاه تر پیدا نکرده اند و توصیه های اخلاقی مختلفی برای زندگی امان صادر میکنند .
در جایی خبر دار میشویم که دستور میدهند در صدا و سیما صحنه های خوردن مرغ را نشان ندهند تا بچه هایمان هوس غذای شاهانه نداشته باشند، خدا عمرشان بدهد باز به فکر ما سرپرست خانواده ها هستند که بیشتر از این شرمنده خانواده هایمان نشویم. ولی یادشان میرود که فقط مرغ را از صفحه سیما حذف نکنند و از این به بعد نان و میوه وشیر و سبزی وخانه و کاشانه را نیز نشان ندهند.از دارو درمان و درس و دانشگاه هم صحبتی به میان نیاورند و در یک کلام نفس کشیدن را نشان ندهند!!! در این صورت شاید یه وقت یادمان برود ما هم زنده هستیم!!
در جایی دیگر ازتوصیه ی نخوردن و نخریدن مرغ برای مدتی یک ماهه مینویسند و داستان پیرزن وطن دوست آلمانی را تعریف میکنند که همین مشکل برای یکی از کالاهایشان افتاده بوده و مستاجران این خانم که ایرانی بودند برعکس آلمانیهای محترم هجوم به فروشگاهها برده اند و بدون آنکه نیازی به آن کالا داشته باشند آن را خریداری کرده اند و برای روز مبادا انبار نمودند. آن پیرزن به جای تشویق مستاجرانش، آنان را از خانه خود بیرون میکند و نشان میدهد همه مشکلات به این فرهنگ پایین ما ایرانی ها برمی گردد که طمع میکنیم و وقتی میبینیم که دولت محترم لطف کرده اند و بجای مرغ 3500 تومانی قبلی، مرغ 4750 تومانی را با اعمال شاقه در صف های خفه کننده و کشنده عرضه میکنند به جای تشکر از این مشکل گشایی، قدر نشناس میشویم وبه دنبال کامیون مرغ میدویم و از سرو کول همدیگر بالا میرویم و حتی خبر دار میشویم که کسانی در صف بیهوش میشوند و جان میسپارند و کسانی دیگر بر اثر برخورد به کولر گازی دچار برق گرفتگی میشوند. اما باز امان از این بی فرهنگی ما جماعت بی پول و علاف و بیکار که درس نمی گیریم و هر روز پی یک دانه مرغ میدویم . حقا که هر چه بلاست بر سر بی فرهنگی ما طبقه ی پایینی هاست.
ولی این نگارنده های محترم فراموش میکنند که این اعتراض متمدنانه ی نخریدن یک کالا برای زمانی است که شما فقط با مشکل گران شدن غیر عادی یک کالا روبرو باشید و اوضاع درآمد و شغل و حقوق های دریافتی ات با اقتصاد جاری آن جامعه همخوانی داشته باشد نه برای زمانی که ما شغلی نداریم و یا اگرشغلی داشته باشیم حقوقمان را ماهها پرداخت نمی کنند و اگر هم پرداخت کنند چند ده برابر زیر خط فقر رسمی اعلامی مراکز آمار همان جامعه است وگرانی و تورم یقه ی زندگی مان را گرفته و خانواده هایمان در حال خفه شدن از دست این وضعیت هستند.
در ضمن کدام کالا را متمدنانه از سفره هایمان برای مدتی نامعلوم حذف کنیم تا زیانی به رشد و سلامت و حیات و بقای خانواده هایمان نرساند. نان رامیگویید که در عرض دو سال چندین برابر شده، میوه را تا کی از فرزندانمان پنهان کنیم ، شیرو لبنیات را تا کی نخوریم، سبزیجات را چطور؟ دارو درمان را چه کنیم که یا بیمه نیستیم و یا کارفرما با کمال پررویی حق بیمه مان را ماهها از حقوقمان کسر کرده ولی به حساب بیمه نریخته و ما باید تاوان دزدیهای آنان را بپردازیم، از مسکن چه بگوئیم که بیش از 75 درصد گرانتر از سال پیش شده است .آیا جایی را سراغ دارید تا موقتا آنجا سکونت کنیم تا مالکان به سر عقل بیایند و قیمت اجاره و خرید مسکن را معقول کنند.
سفارش میکنند که پزشکان و بزرگان نیز از ضررهای گوشت و مرغ گفته اند و انگار دستانی خیر خواه خواسته اند تا خانواده ی ما را از پر خوری گوشت و مرغ نجات دهند تا مرض نقرس نگیریم و توصیه میکنند چندی این دو کالا را از سفره خود حذف کنید و با الفاظی همانند( نمی میرید اگر دو روز مرغ نخورید و یا کارد بخوره به اون شکم که نمی توانید دو روز نگه اش دارید) استفاده میکنند و طوری نمایش میدهند که کسی در این جامعه زندگی نکند فکر میکند عجب مردم بی دردی هستیم و با کوچکترین مشکلی غوغا به پا میکنیم.
چندین سال بود که مسئله گرانی از گوجه فرنگی شروع و به پیاز و سیب زمینی و تخم مرغ ختم میشد تا اینکه امسال با رکوردی بی نظیر از گرانی میوه ی شب عید، بالا رفتن قیمتها و سبقت گرفتن نرخ هایشان از همدیگر شروع شد و الان دیگر هیچ کالایی نیست که از این مسابقه ی افزایش قیمتها جا مانده باشد الا جان و نیروی کار ما کارگران که مجانی تر از همیشه در بازار ارائه میگردد.
در مقاله ایی در عصر ایران با عنوان "از صف های طولانی مرغ در ایران تا پیرزن وطن دوست آلمانی " نویسنده در ابتدا جوال دوزش را به دولت این چنین میزند" صورت مساله این است: مرغ به دلیل بی تدبیری مسئولان گران می شود ؛ هیچ کس هم نمی تواند منکر مسئولیت مسئولان شود و ماله کشی های دولتی در این باب نیز تنها نمک بر زخم مردم می پاشد( زخم ما آنقدر عمیق است که این نویسنده قادر نیست آن را پنهان کند).
در مرحله بعدی ، دولت مقداری مرغ به قیمت ارزان تر از بازار آزاد ، عرضه می کند. البته این قیمتِ به اصطلاح ارزان ، گران تر از قیمت های قبلی است" ولی در ادامه برای بالا بردن فرهنگ ما مردم آپاچی که بیخود به خریدن مواد غذایی رو می آوریم سوزنش را به ما مردم میزند و میگوید" در اینجا مردم می توانند دو رفتار کاملاً متفاوت از خود نشان دهند: هر کس به اندازه کم ،مرغ بخرد و یا برای مدتی کوتاه ، مرغ را تحریم کند. هیچ کس با نخوردن مرغ به مدت مثلاً یک ماه ، دچار مشکل نمی شود(یعنی به قول ایشان باید بی تدبیری مسئولین را با گرسنگی کشیدن خانواده هایمان پاسخ دهیم و بعد میگوید شما کارگران را چه به مرغ خوردن که غذایی شاهانه به حساب میاید ).
اما رفتار دوم این است که مردم به فروشگاه های مرغ "هجوم" ببرند و به دنبال کامیون های حامل مرغ ، چنان بدوند که گویا دنبال کسپول اکسیژن برای رهایی از خفگی هستند( میبینید عجب آدمهای بی فرهنگی هستیم که به دنبال غذا مثل کپسول اکسیژن برای خفگی میدویم !مگر نمی دانید قرن 21 است و بشریت به پیشرفتی نائل گردیده که کارگران میتوانند بدون آب و نان هم زنده بمانند).
نگارنده افرادی را می شناسد که در روزهای اخیر ، با همه اعضای خانواده در صف های طویل مرغ به اصطلاح ارزان دولتی ایستاده و 30 الی 40 مرغ را در یکی دو روز خریده اند(حالا حساب کنید 40 تا مرغ میشود حدودا می شود 600 هزار تومان !حالا نگارنده ی محترم خودتان بگویید این افرادی که می شناسید چند درصد این جامعه به حساب میآیند) آخر این ماجرا هم معلوم است ؛ بعد از آن که جیب های مافیا و دلالان آکنده از پول مردم شد ( یعنی با زبان بی زبانی ما مردم اسیر مافیاهایی شده ایم که این بازی را برای پروار شدن راه انداخته اند و هیچ کس وجود ندارد که زورش به این گردن کلفتان برسد و به ما توصیه میکنند که بمیریم)، مرغ آزاد 9000 تومانی را به مثلاً 5000 تومان کاهش می دهند و کلی هم منت می گذارند که قیمت ها را شکستیم و اصلاً هم به رویشان نمی آورند که این همان مرغ 4 -3 هزار تومانی قبلی است.
چه عاقبت شیرینی را نگارنده برایمان به تصویر میکشد بعد از یک ماه نخوردن و نپوشیدن و مردن. مافیاهای!! گردن کلفت تر از قبل همچنان افسار زندگی مان را در دست دارند و هیچگاه معرفی نمیشوند چرا که خودیها همه از این .... و....؟؟!!
منبع:سایت اتحادیه آزادکارگران ایران
تجمع جمعی از رانندگان و کارگران کارخانه آب‌معدنی کریستال ولی آباد چالوس مقابل فرمانداری
فارس طی گزارشی بتاریخ9مرداد،ازتعطیلی کارخانه آب‌معدنی کریستال ولی آباد چالوس به دلیل عدم مجوز تردد از سوی پلیس راه کشوروتجمع جمعی از رانندگان و کارگران کارخانه آب‌معدنی کریستال ولی آباد چالوس مقابل فرمانداری درهمین رابطه خبرداد.
این گزارش حاکیست،جمعی 30 تا 40 نفره از این رانندگان به نمایندگی از مجموع 200 کارگر و راننده‌ای که به صورت مستقیم از کار بیکار شده بودند برای دریافت پاسخ و پیدا کردن راه حلی به فرمانداری چالوس آمده بودند.
این تعداد کارگران از تعطیلی 10 روزه این کارخانه خبر دادند و گفتند: مدیران کارخانه دست از تولید برداشته‌اند.
درویش اسکندری، محمد احمدی، حسن طالبی، حسین طالبی، هاشم و وحید یسره، روح الله نجفی، تقی سلطانی، عباس کوهستانی، یدالله مراد جعفری، ایرج پولادی و....از جمله این افراد بودند که در گفت‌وگو با فارس به بیان مشکلات خود پرداختند.
آنها تنها مشکل خود را عدم صدور مجوز تردد در محور کندوان عنوان کردند و بیان داشتند: این در صورتی است که بقیه شرکتهای ساختمانی و پیمانکاران آسفالت آزادراه و سیاه بیشه با کامیون‌های 10 چرخ و 18 چرخ اجازه تردد دارند اما برای ما که آب معدنی را حمل میکنیم جریمه‌های سنگین صادر میشود.
یکی از رانندگان گفت: من تاکنون 700 هزار تومان جریمه شده‌ام، یکی دیگر از رانندگان از جریمه‌های 80 تا 450 هزار تومانی خود دم می‌زد و همچنین از دریافت شش نمره منفی خود گفت.
بسیاری از رانندگان با اشاره به اینکه ماشین خود را به صورت قسطی خریداری کرده بودندف ادامه دادند: با تعطیل شدن کارخانه نه تنها از کار بیکار میشوند در تامین معیشت زندگی نیز می‌مانند.
رانندگان کارخانه آب‌معدنی کریستال تصریح کردند: مجوز تردد برای ما تنها در محدوده استان مازندران صادر نمی‌شود و ما برای تردد بعد از تونل در محدوده البرز مشکلی بابت تردد نداریم.
بنا بهمین گزارش،محمدحسین نیاسری مدیر کارخانه آب‌معدنی کریستال اظهار داشت: از شنبه هفته گذشته کارخانه را به دلیل مشکلاتی که همه مسئولان در جریان آن هستند تعطیل کردیم، کارگران هر روز به کارخانه میآیند و کارت می‌زدند اما فعالیتی انجام نمی‌دهیم.
وی اظهار داشت: مجوز تردد برای تردد نیسان، خاور، کامیون و دیگر ماشین‌های حمل بار این کارخانه صادر نمی‌شود اما این در حالی است که دیگر شرکتهای پیمانکار راه و پروژه‌های عمرانی میتوانند با کامیون‌های 10 چرخ از محور کندوان عبور کنند.
نیاسری ادامه داد: تاکنون بارها از سوی مراجع ذی‌صلاح این مسئله به گوش مسئولان رسید اما چاره‌ای برای آن اندیشیده نشد و ما هم از ادامه روند تولید کارخانه بازمانده‌ایم.
وی اذعان داشت: عدم صدور مجوز برای محور کندوان به دلیل مشکلات این محور، همچون ترافیک و نوع اقلیم آن انجام می‌گیرد اما چرا باید این مسئله فقط برای کارخانجات تولیدی باشد.
مدیر کارخانه آب‌معدنی کریستال بیان داشت: مسیری که ما اجازه تردد می‌خواهیم از کارخانه به سمت تونل یعنی انتهای محدوده مازندران به میزان هشت کیلومتر است که این مسیر با مسیر حادثه‌خیر هزارچم فاصله زیادی دارد و مسئولان میتوانند تبصره‌هایی در این مجوز لحاظ کنند که ما هم بتوانیم تردد داشته باشیم، اما در دیگرسو، ماشین‌های سنگین آسفالت از نور تا سیاه بیشته در رفت و آمد هستند بدون اینکه از آنها مجوزی بخواهند.
وی با بیان اینکه این کارخانه 150 تا 200 نفر کارگرو راننده و توان تولید 15 هزار بسته آب‌معدنی در روز را دارد، تصریح کرد: به دلیل عدم حمل این تولیدات برای رسیدن به دست مشتری مجبور به تعطیلی کارخانه شده‌ایم.
نیاسری اذعان داشت: این درحالی است که صاحبان کارخانه برای افزایش دوبرابری تولیدات کارخانه برنامه‌ریزی کرده بودند که حدود 40 نفر نیز اشتغالزایی جدید می‌توانستیم داشته باشیم.
به کارگیری معدن‌کاران در سه شیفت مداوم ۱۵ روزه
به گزارش9مردادایلنا،بعضی از معادن خصوصی زغال سنگ از جمله شرکت معدن جو و نگین که سوابق حوادث کاری متعددی نیز در کارنامه دارند، کارگران را در دو تا سه شیفت کاری به صورت مداوم در ۱۵ روز بکار می‌گیرند.
براساس این گزارش،کارگران شاغل در معادن خصوصي روزانه بیش از ۱۵ ساعت کار میکنند در حالی که کار در اعماق زمین به دیل آثار زيان‌باري که در درازمدت بر سلامتی کارگران می‌گذارد طبق ماده ۵۲ قانون کار نباید در روز از ۶ ساعت و در هفته از 36 ساعت تجاوز کند.
بنابهمین گزارش،کارگران معادن طبس نه تنها از مزایای مشاغل سخت و زیان آور استفاده نمیکنند بلکه روزانه با بیش از ۱۵ ساعت کار حتی حقوق و مزایای اضافه کاریشان نیز پرداخت نمی‌شود.
۱۸۰ کارگر پیچ کوبان ۳ ماه حقوق دریافت نکرده‌اند
به گزارش مورخ9مردادایلنا۱۸۰، کارگر کارخانه پیچ کوبان سواد کوه ۳ ماه حقوق دریافت نکرده‌اند.
این گزارش حاکیست،کارخانه پیچ کوبان سوادکوه با داشتن ۱۸۰ کارگر ماهر و متخصص و مدیران مجرب به دلیل ناتواني در دریافت بدهی‌های معوقه خود از کارخانه‌های بزرگ خودرو ساز کشور، توانایی پرداخت ۳ ماه حقوق و سایر مزایای قانونی کارگرانش را ندارد.
نهم مردادماه1391
akhbarkargari2468@gmail.com
