- پخش تراکت تبلیغاتی در حمایت از جلیل محمدی و علیرضا عسگری در شهر سنندج
- اعتصاب کارگران کارخانه سیمان اصفهان
- گزارشی از شرایط ضد کارگری شرکت سقز سازی کردستان (ون)
- شعله ورشدن خشم کارگران کارخانه ماروتی سوزوکی هندودرگیری با مدیریت
- تظاهرات همزمان در هشتاد شهر اسپانیا
- ظهور جدید اتحادیه های کارگری مستقل در روسیه
پخش تراکت تبلیغاتی در حمایت از جلیل محمدی و علیرضا عسگری در شهر سنندج
روز چهارشنبه 28/4/91 اعضای کمیتهی هماهنگی و فعالین کارگری شهر سنندج اقدام به پخش تراکتهایی در حمایت از اعضای بازداشت شدهی کمیتهی هماهنگی، «جلیل محمدی» و «علیرضا عسگری» در محلههای شهر سنندج نمودند. این فعالیت تبلیغی در محلههای فرح، جورآباد، فیض آباد، چهاراه چهارباغ، چهاراه سیروس، گلشن، پیر محمد، بلوار 28 دی، کلکه جار، کانی کوزله، غفور، شهرک صنعتی و نایسر انجام گرفت.
کمیتهی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری بار دیگر با تاکید بر اینکه این فعالین کارگری مرتکب به هیچ جرمی نشدهاند، بازداشت و در بلاتکلیفی نهادن این عزیزان را شدیدا محکوم نموده و خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط این فعالین و دیگر کارگران و فعالین کارگری دربند میباشد.
http://www.khamahangy.com/images/stories/a01.jpg
اعتصاب کارگران کارخانه سیمان اصفهان
نارضایتی کارگران نسبت به قراردادهای موقت به صنعت سیمان کشور نیز کشیده شده است. کارخانه سپاهان اصفهان شاهد اعتصاب برخی از کارگران خود در هفته‌های گذشته بود.
براساس آمار وزارت صنایع و معادن در سال ۱۳۸۳ جمعیت شاغل در صنایع سیمان حدود هجده هزار و صد نفر بوده است.
علیرضا نوایی از فعالان اتحاد بین‌المللی در حمایت از کارگران در ایران، جزئیات اعتصاب کارگران سیمان سپاهان، اتمام اعتصاب آنان و خواست کارگران را اینگونه بازگو می‌کند: «۷۰۰ نفر از کارگرهای پیمانی کارخانه سیمان سپاهان اصفهان دو هفته در اعتصاب بودند. خواست اصلی آنها خواست خیلی از کارگران یعنی حذف شرکت‌های پیمانکاری و تبدیل شدن به کارگران قراردادی است. آنها خواست خود را براساس مصوبه هیئت وزیران در پیوند با تبدیل وضعیت کارگران پیمانی و برخورداری از حق مساوی با کارگران رسمی در پیوند با پرداخت کارانه و بهره‌وری کار مطرح کرده‌اند.
اگر بخواهیم ساده‌اش کنیم، مسئله پاداش افزایش تولید است که آمده‌اند این مسئله را به صورت فرمول رهایی به اسم مسئله کارانه و بهره‌وری کار درآورده‌اند که هر وقت بتوانند براساس این فرمول‌ها تعدادی از کارگران را از پاداش اضافه تولید محروم کنند.
این کارگران که اعتصاب‌شان را شروع کردند، یک مرحله از مبارزه‌شان در رابطه با تبدیل وضعیت‌شان از کارگران موقت به کارگران رسمی بوده است. در حدود یکی دو سال گذشته در پیوند با همین مسئله اعتراض‌هایی را انجام دادند و نامه‌نگاری‌هایی کردند و خواست‌های خودشان را به گوش مدیر کارخانه و مسئولان طراز اول استان رساندند. مدیریت آنها را تهدید به اخراج کرد و کارگران برای اینکه بتوانند شدت بیشتری به اعتراض خود دهند، آمدند جلوی کارخانه تجمع کردند و خانواده‌هاشان هم به آنها پیوستند و چادرهایی را برپا کردند. به این صورت یک وضعیت ویژه‌ای به اعتراض آنها داده شد. آنها به مدیریت اعلام کردند که اگر به خواستشان پاسخ داده نشود، با خانواده‌هاشان در همین چادر‌ها می‌مانند تا به خواستشان برسند.
براساس اخبار رسیده روز ۲۲ تیر با وساطت وکیل مجلس، علی ایرانپور، یعنی نماینده شهرستان مبارکه استان اصفهان نشست‌های متعددی در سطح شهر بین مدیریت و مسئولان شهر صورت گرفت. این اعتصاب روز ۲۲ تیر پایان یافت و کارگران حال به سر کار برگشته‌اند. با بازگشت آنها به کار مدیریت متعهد شده که پاداش اضافه تولیدشان را به آنها بدهد یا اینکه براساس قانون کار با آنها رفتار کند و در عین حال از کارگران دو ماه فرصت خواسته‌اند که مسائلشان را یک به یک بررسی کنند و به خواستشان پاسخ دهند.»
سیمان صنعتی قدیمی
صنعت تولید سیمان کشور به سالهای خیلی دور بازمی‌گردد. فکر ایجاد کارخانه سیمان در ایران و انجام بررسی‌های لازم برای مواد اولیه مناسب سیمان‌سازی از سالهای ۱۳۰۷ شروع و منجر به قراردادی در شهریور ۱۳۱۰ بین دولت ایران و سوئد و خرید یک کارخانه سیمان به ظرفیت صد تن در روز از شرکت دانمارکی اس ال اسمیت شد.
حاصل مطالعات روی مواد اولیه انتخاب کوه سرسره در جوار شهر ری در هفت کیلومتری جنوب تهران و در امتداد کوه بی‌بی شهربانو بود. با گذشت زمان و افزایش تقاضا برای این محصول نیاز به کارخانه‌های دیگر آشکار شد. براین اساس در سال ۱۳۱۴ کارخانه دیگری با ظرفیت روزانه ۲۰۰ تن از شرکت آلمانی پولزیوس خریداری و در سال ۱۳۱۵ در جوار کارخانه قبلی عملیات ساختمانی آن شروع و در سال ۱۳۱۶ بهره‌برداری از واحد دوم آغاز شد. در ابتدای دهه ۶۰ تولید سیمان به ۱۳ میلیون تن رسید. این میزان تولید با ۲۸درصد رشد در ابتدای دهه ۷۰ به ۱۷میلیون تن افزایش یافت. دهه ۷۰ اوج تلاش در صنعت سیمان بود. ۷۲ درصد رشد کمی، کشور را به مرزهای خودکفایی نزدیک کرد.
حال در چنین شرایطی از رشد، محمدرضا اسلامی که مدیر اداره تعاون کار و رفاه شهرستان مبارک است، گفته که حدود ۷۰۰ نفر از کارگران سیمان اصفهان زیر نظر شرکت‌های پیمانکاری هستند. با این حال همه آنها در اعتراض و اعتصاب اخیر شرکت نداشتند و اعتراض و اعتصاب به طور مستقیم فقط از سوی ۱۵۰ نفر از کارگران قسمت بارگیری کارخانه مطرح شد. علیرضا نوایی می‌گوید: «این خواست ۷۰۰ نفر از این کارگران پیمانی است که در این کارخانه هستند، اما کارگران تلاش کردند اعتصاب را طوری پیش ببرند که مشکلی ایجاد نشود و بخشی از کار‌ها در کارخانه لنگ نماند و کار‌ها انجام گیرد. در واقع خواستند به نوعی حسن نیت خودشان را نشان دهند که مسئله‌شان اخلال یا خواباندن کارخانه نیست، بلکه می‌خواهند خواست خودشان را مطرح کنند و براین اساس اگر مسئله را از زبان کارگران بشنویم، آنها اینگونه بیان میکنند که ما طوری اعتصاب‌مان را سازماندهی کردیم که کار به کلی نخوابد و برخی از کار‌ها پیش برود. نمی‌توانیم بگوییم چه درصدی و فلان روز چند نفر بودند. چون اعتصاب طولانی‌مدت بود و دوهفته‌ای طول کشید. روزهایی تعداد بیشتری شرکت داشتند و روزهایی تعداد کمتری و روزهایی هم با گردهمایی همراه بوده است، ولی مسئله این بوده که طی این مدت کارخانه وضعیت اعتصابی پیدا کرده و این مسئله به یک بحران در استان و در شهرستان مبارکه استان اصفهان تبدیل شده که حتی منجر به وساطت وکیل مجلس و جلسات متعدد در سطح شهرستان شده است.»
تاریخچه شرکت سیمان سپاهان
تاریخچه تأسیس و فعالیت شرکت سیمان سپاهان اصفهان به پیش از انقلاب بازمی‌گردد. شروع فعالیت آن به سال ۱۳۴۸ و اولین خط تولید سیمان به ظرفیت سه هزار و سیصد تن به تیرماه سال ۵۸ برمی گردد. دومین خط تولید با همان ظرفیت در آبان ۶۰ به بهره‌برداری رسید.
در شرکت سیمان سپاهان ۹ نوع سیمان، انواع سیمان‌های پرتلند، پرتلند سرباره‌ای، آهکی، فضولاتی و مرکب تولید میشود. سپاهان اصفهان اکنون هزارودویست نفر کارگر دارد که هفتصد نفر آن پیمانی هستند.
علیرضا نوایی در مورد کارگران پیمانی می‌گوید: «کارفرمایان همیشه می‌خواهند از قرارداد دسته‌جمعی فرار کنند و قرارداد‌ها را اولاً به سطح یک کارگاه، یک کارخانه و یک واحد تولیدی بکشانند و حتی اگر بتوانند آن را فردی کنند. براین اساس شاهد قراردادهای سفید هستیم. مثلاً قراردادی را به‌شان می‌دهند که دو صفحه است. از کارگر برای صفحه دوم امضا می‌گیرند. بعد هر مفادی را که در صفحه اول هست، هر وقت دلشان خواست تغییر می‌دهند. اکنون پیرامون قراردادهای موقت خبرهایی هست مبنی بر اینکه نه تنها همچون قبل یکساله یا سه ماهه هستند، بلکه آنها را به ماهانه و هفتگی تبدیل کرده‌اند برای اینکه حقوق روز جمعه کارگر را ندهند. یعنی هفته به هفته قرارداد را تمدید میکنند. این یک نوع اجحاف به کارگران است. این کار یک نوع امضا گرفتن از کارگران است که حتی از همان قانون کار فرار کنند. یعنی اگر یک روز مورد بازخواست قرار گرفتند، بگویند نه این کارگر حق و حقوقی ندارد. می‌دانیم که براساس قوانین اسلامی، قانون اسلامی تراضی بین دو نفر صورت گرفته و بعد عنوان میکنند که کارگر خودش به این مسئله رضایت و تن داده و بنابراین هیچ حق و حقوقی به او تعلق نمی‌گیرد. در واقع می‌توان گفت که این قراردادهای موقت و قراردادهای سفید قراردادهایی هستند که از کارگران بدون پرداخت حق بیمه، بدون پرداخت حق و حقوقی کار بکشند و آنها را مورد بهره‌کشی قرار دهند.»
پانته‌آ بهرامی - رادیوزمانه
ایمیل گزارشگر:
pantea@radiozamaneh.com
گزارشی از شرایط ضد کارگری شرکت سقز سازی کردستان (ون)
شرکت سقز سازی کردستان (ون) در روستای حسن آباد از توابع سنندج احداث شده است. این شرکت دارای دو خط تولید آدامس و لواشک است. در این شرکت، حدود 80 نفر کارگر مشغول به کار هستند. سیاستهای مدیران و کارفرمای این شرکت به گونهای است که شرایطی غیر انسانی را بر کارگران تحمیل کرده است و این امر موجب شده است که سلامتی جسمی و روانی آنها در معرض خطر قرار بگیرد. بازخواست و توهین به کارگران، اضافه کاری اجباری، محروم نمودن کارگران از حق مرخصی، تغییر در نحوهی انجام آزمایشات دورهای و ... نمونههایی از این گونه سیاستهای ضد کارگری شرکت مذبور است که در ادامه به توضیح آنها میپردازیم:
1- بازخواست و توهین به کارگران: کارفرمای این شرکت با نصب دوربینهای مدار بسته در محیط کار، در پی کنترل هر چه بیشتر کارگران است، به طوری که کارگران را به دلیل اینکه با یکدیگر صحبت میکنند مورد بازخواست و توهین قرار داده و به آنها اعلام نموده که حق هیچگونه ارتباط و صحبت کردن با کارگران دیگر را، در حین انجام کار ندارند و اگر کارگری بر خلاف این دستور عمل نماید جریمه خواهد شد. تا کنون چند نفر از کارگران تنها به دلیل صحبت کردن جریمه شدهاند(کسر حقوق 1 و 2 روزه).
2- اضافه کاری اجباری: سودجویی و زیاده خواهی کارفرما موجب شده که اضافه کاری اجباری را بر کارگران تحمیل نماید و به آنها اعلام نموده که طبق ضوابط شرکت، اضافه کاری در این کارخانه اجباری است و اگر کارگری این ضوابط را قبول و اجرا نمیکند از کار اخراج خواهد شد.
3- رعایت نکردن حق مرخصی کارگران: طبق قانون کار، مرخصی یکی از حقوق مسلم کارگران است، که در این شرکت کارگران با وجود اینکه مرخصی ذخیره شده هم دارند، هنگام درخواست مرخصی با قانون شکنی کارفرما و مدیران مواجه میشوند. اگر کارگری بخواهد از حق مرخصی خود استفاده نماید باید ابتدا نزد مدیر تولید این شرکت مراجعه نموده و دلیلش را برای مرخصی به او توضیح بدهد و اگر مدیر تولید با مرخصی موافقت کرد با سدی به نام کارفرما مواجه میگردد! به عنوان نمونه: چند نفر از کارگران تقاضای مرخصی دادهاند که یکی از آنها جهت حل مشکلات خانوادگی و چند نفر دیگر جهت رفتن به مسافرت درخواست دادهاند، اما شرکت این حق مسلمشان را زیر پا گذاشته و به آنها مرخصی نداده است.
4- تغییر در نحوهی انجام آزمایشات دورهای: طبق قانون کار، کارفرما موظف است که هر 6 ماه یک بار از کارگران آزمایش دورهای بگیرد. این آزمایشها 3 روزه بوده و هر روز به مدت 2 ساعت زمان میبرد. طی سالهای گذشته این آزمایشها توسط خود کارگران به ادارهی بهداشت محیط ارائه میشد؛ اما در حال حاضر، کارفرما با تغییر سیاست خود به کارگران اعلام نموده که از این پس باید نمونههای آزمایش کارگران در محلی جمع آوری شده و توسط یک نفر به بهداشت محیط برده شود. این سیاست به دلیل این است که وقت صرف شدهی انجام آزمایشها، برای بهره کشی هر چه بیشتر از کارگران صرف شود.
اعمال فشارهایی اینچنین تاثیرات نا مطلوبی بر کارگران میگذارد و باعث میشود که هنگام بازگشت به خانه حوصله و انرژی کافی را برای گذراندن اوقات خوش در کنار خانواده خود را نداشته باشند. روشن است که اجرای این سیاستها و رفتارهای ضد کارگری به این دلیل است که سرمایهداران با علم و توجه به وجود بیکاریِ رو به افزایش در جامعه، بر این باورند که اگر کارگری این سیاستها را تاب نیاورد و معترض شود، میتوانند به راحتی او را اخراج نموده و از ارتش ذخیرهی بیکار جامعه( که خود حاصل سرمایهداری جهت سود بیشتر است) استفاده نماید.
برگرفته ازسایت کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری- جمعه ۳۰ تیر ۱۳۹۱
شعله ورشدن خشم کارگران کارخانه ماروتی سوزوکی هندودرگیری با مدیریت
چهارشنبه 18ژوئیه کارخانه ماشین سازی ماروتی سوزکی مانسارهندواقع در45کیلومتری دهلی نوبدنبال درگیری خشونت آمیزبین کارگران ومدیریت کارخانه دچارآتش سوزی شدویک مدیرکارخانه سوخت وده ها نفرمجروح شند.
جسدسوخته این مدیرروزپنج شنبه19ژوئیه دراتاق کنفرانس کارخانه پیداشد.
درگیری صبح روزچهارشنبه بدنبال موردضرب وشتم قرارگرفتن یک کارگرتوسط یکی ازمسئولین کارخانه آغازشد.
این امرموجب خشم کارگران وحمله آنها به مدیران ومسئولان کارخانه شد.
حدود 90 نفرازمسئولین وعوامل مدیریت زخمی و 50 نفر از آنان به بیمارستان منتقل شده و تعدادی ازآنها دربخش مراقبت های ویژه بستری شدند. دوکادرژاپنی ازجمله زخمی شدگان بودندکه به بیمارستان خصوصی منتقل شدند.
پس ازحضورصدها پلیس ونیروی سرکوب درکارخانه ودستگیری حداقل 91کارگر به اتهام قتل واعتشاش ظاهرا اوضاع آرام شده است.
تولید کاملا متوقف شده است.یکی ازمدیران این کارخانه گفت:ازتاریخ بازگشایی کارخانه اطلاعی دردست نیست.
کارخانه ماشین سازی ماروتی سوزوکی مانسارهند2000کارگرداردوسهامداراصلی آن سوزوکی ژاپن است وروزی 1200ماشین تولید می کندکه15درصدتولیدماشین هندرا شامل می شود.
کارگران کارخانه ماشین سازی ماروتی سوزوکی هنددرشرایط دشواری کارمی کنند.آنها شش روز در هفته وروزی 8تا12ساعت کار می کنند.وقت نهاری آنهافقط 30دقیقه است.
نیمی ازکارگران این کارخانه حدود1000نفربا قراردادموقت کارمی کنند.حقوق ماهیانه کارگران رسمی حدود150یورودرماه باضافه حدود120یوروپاداش است.دریافتی کارگران قراردادموقت حتی پس از سال ها کاردرکارخانه نصف کارگران رسمی است.
این کارگران طی سال گذشته برای افزایش دستمزدمتناسب با تورم سالیانه وبهبودشرایط کار سه باردست به اعتصاب زدندوازجانب مدیریت قول هایی به آنها دررابطه با تحقق خواسته هایشان داده شد.
عدم وفاداری مدیریت به وعده های داده شده موجب تشدیدجوتشنج درمحیط کارخانه طی ماه های گذشته گردید.
منبع:بخش های از 2گزارش مندرج در لوموند19و20ژوئیه
ترجمه:اخباروگزارشات کارگری-20ژوئیه
تظاهرات همزمان در هشتاد شهر اسپانیا
به گزارش20ژوئیه یورونیوز،صد‌ها هزار تن در هشتاد شهر اسپانیا روز پنجشنبه به تظاهرات علیه سیاستهای ریاضت اقتصادی دولت راست میانه این کشور پرداختند.
این تظاهرات در ادامه بیش از یک هفته اعتراض خیابانی پراکنده در اقصی نقاط اسپانیا و همزمان با تصویب لایحه کاهش ۶۵ میلیارد یورویی از هزینه‌های عمومی صورت گرفت.
ویکتوریا یکی از کارمندان اداره مالیات شهر مادرید می‌گوید: «وقتی بحران آغاز شد آنها حقوقمان را کاهش دادند. ما درک کردیم که بایست تحمل کنیم و اعتراضی نکردیم ولی اکنون به نظر می‌رسد که آنان می‌خواهند به ما ضربه بزنند و ما نیز مسوولیتی در قبال این وضعیت نداریم. منصفانه نیست و به همین خاطر اینجا هستیم.»
معترض دیگری در شهر بارسلونا چنین می‌گوید: «سیاستمداران باید درباره دستمزد‌ها، مزایای اضافی و هزینه مسافرت‌هایشان تجدید نظر کنند. مردم ثروتمند هم باید برخی از مخارج را کاهش دهند و این امر نباید فقط برای کارمندان دولت که زیاد کار میکنند و از حقوق محدودی برخوردارند باشد که ببینند دستمزدشان به ندرت افزایش می‌یابد.»
از هفته گذشته که ماریانو راخوی، نخست وزیر اسپانیا اعلام کرد دولت تصمیم به افزایش سقف مالیاتی و کاهش هزینه‌های بخش عمومی گرفته است کارمندان دولت، نیروهای آتش نشانی و پلیس به اعتراض پرداخته‌اند. پیش از این نیز بالغ بر هفت درصد از دستمزد کارمندان دولت کاسته شده بود.
در پی به طول انجامیدن این تظاهرات تا پاسی از نیمه شب، نیروهای پلیس اقدام به متفرق ساختن معترضان کردند. گروهی از تظاهرکنندگان به آتش زدن زباله ها و پرتاب سنگ به سوی پلیس مبادرت ورزیدند.
ظهور جدید اتحادیه های کارگری مستقل در روسیه
به گزارش20ژوئیه یورونیوز، بیست سال پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، جنبش کارگری در روسیه دوباره احیا می شود. به شهر “کالوگا” و مقر سه کارخانه بزرگ خودرو سازی آمده ایم. در اینجا، یکی از اتحادیه های مهم کشور، فعالیت می کند.
مبارزه روزانه برای دفاع از حقوق کارگران و جنبش کارگری روسیه را در این برنامۀ “گزارشگر” دنبال کنید:
http://persian.euronews.com/2012/07/20/russian-trade-union-revival/
سی تیرماه1391
akhbarkargari2468@gmail.com
