سرکوب مطبوعات در ایران ادامه دارد

آزادی یا هیچ

برگردان نوشته ای از وبلاگ آقای ژان ـ پل مارتوز، روزنامه نگار سرشناس بلژیکی و روزنامه لوموند فرانسه در باره بهمن احمدی امویی و یارانش
برگرداننده: انور میرستاری

سرکوب مطبوعات در ایران ادامه دارد
15 ژوئیه 2012

چرخ روزگار همیشه خیلی تند می چرخد و زمان زود می گذرد. و در این مسابقه سرعت سرسام آور اطلاعات، خبری که دیروز در صدر خبرها بود، امروز خود را در سیاهچال های فراموشی رسانه ای می بیند. از آن جمله، ایران یکی از این نمونه ها است که"جنبش سبز" در سال ۲۰۰۹، پس از ۳۰ سال خودکامگی حکومت اسلامی، جهان را با امیدواری به اصلاحات دموکراتیک، به وجد آورده و شیفته خود ساخته بود.

سرکوب "جنبش سبز" که توسط "شهروندان روزنامه نگار" فیلمبرداری و در فیس بوک پخش می شد، نفس ها را در قفسه سینه همگان بند آورده بود. چه نیرویی از این دو طرف، قدرت حاکمه و مخالفینش، در این چالش سخت و نابرابر، برنده خواهد شد، یک واقعیت پوشیده ای بود.
می دانیم که در این رقابت نابرابر، رئیس جمهور محمود احمدی نژاد پیروز در آمد و مخالفانش بهای سنگینی را جهت شجاعت و جسارت خودشان پرداخت کردند.
روزنامه نگاران مستقل و مترقی، به طرز عجیبی، رسما تلفات زیادی را در زیر ضرب اقدامات انتقام جویانه دولت متحمل شدند.
در حال حاضر، در حدود سی تن از آن ها و بیش از نوزده تن از وبلاگ نویسان، در زندان هستند که بیشترشان در شرایط بسیار ناامن و سختی به سر می برند. شرایطی که ناقض و بر خلاف همه موازین و پیمان نامه های بین المللی حقوق بشری می باشد و نهادی هم چون «کمیته حمایت از روزنامه نگاران» در بیانیه ای که در ماه مه گذشته منتشر شد، آن را افشا می کند. http://cpj.org/2012/03/iran-continues-its-campaign-against-the-press.php
در تاریخ دهم ژوئیه برای مقابله با سرکوب های پیوسته و همیشگی رژیم ایران، گزارشگران بدون مرز در طی بیانیه ای هشدار داد که جان چندین روزنامه نگار و شهروند ایرانی در خطر است. نرگس محمدی، محمد صادق کبودوند، آرش هنرور شجاعی، محمد سلیمان نیا و بهمن احمدی امویی از جمله آنان هستند.

در سلول انفرادی

در بین افراد نامبرده، باید به طور خاص، از بهمن احمدی امویی نام برد که در تاریخ ۱۲ ژوئن از زندان اوین به زندان رجایی شهر، واقع در غرب تهران برده شد و در آنجا
در یک سلول انفرادی نگاه داشته می شود. بدین ترتیب او بهای شرکت در مراسمی را می پردازد که در بند ۳۵۰ زندان اوین توسط زندانیان برگزار شد. این مراسم در بزرگداشت یاد هدی صابر بود که در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۱ در اثر اعتصاب غذا درگذشته است.

ژیلا بنی یعقوب، همسر بهمن که او هم روزنامه نگار است، در وبلاگ خود کلمات و شکوائیه مادرش را نقل می کند که از رفتارهای ناشایست و غیر انسانی با دامادش تعجب می کند: " او که از تنهایی وحشت داشت، چگونه می تواند این سلول را تحمل کند؟ یک سلول بدون تهویه هوا، در حالی که درجه حرارت هوا بسیار بالا است؟ ".
زندان رجایی شهر، یکی از زندان های مخوف و هولناک است. گزارشگران بدون مرز می نویسد: " انواع شکنجه ها، تجاوز و قتل در این مکان بیداد می کند" . بنا به نوشته یک انجمن ایرانی، بنام کمیته گزارشگران حقوق بشر، بهمن در داخل بندی نگهداری می شود که در آن بخش از زندان، تعداد زیادی از زندانیانی که در انتظار مرگ هستند، قرار دارند.
بهمن احمدی امویی در ۲۰ ژوئن ۲۰۰۹ به همراه همسرش بازداشت شد، و به دلیل "پخش تبلیغات علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی" به پنج سال زندان محکوم شد. در واقع، همان طوری که همسرش نوشته شده است، "جرم" او، "پرداختن به حرفه روزنامه نگاری خود است". بهمن یکی از قابل احترام ترین روزنامه نگاران در ایران است. او کارشناس در مسائل اقتصادی است و با نشریات زیادی همکاری داشته است. از او دو کتاب جالبی منتشر شده است.
دستگیری و زندانی کردن بهمن یک میزان سنجش وضعیت آزادی مطبوعات در ایران است. کشوری که به هر وسیله ای دست می یازد تا به هر شکلی که شده، مردم را از دستیابی به اطلاعات مستقل باز دارد. این کار نه تنها با اذیت و آزار روزنامه نگاران مستقل و بی طرف داخلی همراه است، بلکه می کوشد با مسدود کردن یا با پخش پارازیت، از رسیدن صدای رسانه های بین المللی به گوش ملت ایران مانع شود که بر خورد با بی بی سی در روزهای گذشته، یکی از این نمونه ها است. از دید بسیاری از ایرانیان، اغلب اوقات، رسانه های غربی به عنوان منابع واقعی در مقابل تبلیغات گوشخراش رژیم به حساب می آیند.