|
|
|
|
مقدمه
«هرگز نمیرد آن که دل اش زنده شد به عشق» خواستم به عنوان یکی از شاگردان اُستاد بزرگ مان «حمید سمندریان» مطلبی بنویسم و ادای دینی کرده باشم، اما دیدم که بسیاری از شاگردان ودوستان او چنین کرده اند! پس در خاطره ها و اسنادم گشت زدم ونقد زیر را که در باره ی یکی از بهترین کارهای اُستاد و تاریخ تئاتر ایران، یعنی «ملاقات بانوی سالخورده» نوشته بودم یافتم و ترجیح دادم آن را همان گونه که در «مجله ی تماشا ـ سال ۱۳۵۲ شمسی؟» چاپ شده است به یاد ویادگار استاد عرضه دارم! با این نمایش و اجرای آن «تالارمولوی» افتتاح شد و خوشبختانه این تالار تاکنون از دستبرد جاهلان اسلامی در امان مانده است و به کار گرفته می شود؛ نقش اول این نمایشنامه و اجرای استثنایی آن را نیز، پس از خون دل خوردن های نا گفتنی اُستاد که این جا فرصت شرح اش نیستت، خانم «آذرفخر» با قدرت ستایش باری بازی نمودند! آری «هرگز نمیرد آن که دل اش زنده شد به عشق»  نظر شما؟
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد |
|
