هفت خوشه گندم سبز، بر تابوت من بگذار

با من گام بردار
بر جای پای پدرانم.
آرام، همچون آوای يک نی لبک.
به سوی ابديت من.
به بی زمان.

و بر مزار من
گل بنفشه مگُذار.
گل اندوهگينان است بنفشه.

به ياد بياور آن همه عاشقان را
که جوان تر از من مردند.

هفت خوشه، گندم سبز.
هفت خوشه، گندم سبز، بر تابوت من بگذار.
و اندکی هم شقايق قرمز
که فکر می کنم تو بايد پيدا کنی.

---------------

در باره ی محمود درويش، به عنوان نمونه:
٭ نه در رثا، که با ياد محمود درويش ـ به همين قلم:
http://www.ghoghnoos.org/ah/hb/drv-a.html

٭ ٭ سپرده به باد و خاک و تاريخ، در البروه ـ نگاهی به گزارش خانم ميشل سيبونی، عضو سازمان «وحدت يهودی فرانسه برای صلح»، از مراسم به خاک سپاری سمبليک محمود درويش در قريه ی زادگاه خودش. قريه يی که تروريست های اسراييلی، بعد از به آتش کشيدنش و قتل عام ساکنانش به هنگام بنيانگذاری دولت اسراييل، مثل بقيه ی سرزمين های فلسطينيان، دزديدندش؛ و حتی اجازه ی دفن محمود درويش را در آن ندادند ـ به همين قلم:
http://www.ghoghnoos.org/ah/hb/drv-si.html