دریا در قطراتی آویخته بر جلگه ها
جوشان بر بلندیهای سبز‌ترین سرزمین
همان جا که،
نسیم مترنم و غوغای تازه سبزه زار‌ها در گذرند.
این شناور ریتم دل انگیز تپه‌ها و شعله ها
در سکوتی پر هیاهو و پر درد،
بانگ نشاط و تکابوی همگنانی شیفته.
اینبار سبکبالان مواج و جادویی را
بر صحنه‌ای دیگر بدیداریم و
چشم می‌‌گشاییم بر:
ریور دنس !
" علی آلنگ"
"پای راست در پرواز ، پای چپ در پرش ، پیش از فرود، دستها ستون و بی حرکت در هر دو جانب، ، بالای تنه در سکون و پا‌ها باز هم بنوبت، و یا با هم در پرواز..."
. این بخشی از توضیح مصاحب گرامی " برندان هیلی"(1) ایرلندی مقیم دانمارک است. وی ادامه می‌دهد:
" دیدنش ساده ، اما توضیح آن مشکل است" . ظاهراً هم همینطور است، مثل هر رقص دیگری . میبایست تجلی حرکات را با چشم دید.
ریور دنس رقصی است از سرزمین ایرلند که نخستین بار بطور جدی در سال ۱۹۹۴ ، در دوبلین و در فاصله آنتراکت رقابتهای نهایی موزیک اروپا (یورویژن سانگ کنتست -2 ) نمایش داده شد.
نمایشی کوتاه که علی الظاهر برای سرگرم نگهداشتن تماشاگران در نظر گرفته شده بود، با کیفیت و ظرافتی که داشت بناگهان تمامی رقابتها را تحت تاثیر خود قرار داد . بگونه‌ای که جمع عظیم تماشاگران در ادامه تشویق خود بپا خواستند . شاید آن روز و آن صحنه مناسب‌ترین سکوی نمایش برای معرفی این بخش از هنر و ابتکار مردم سرزمین ایرلند بود.
موزیسین مبتکر " بیل ولن - 3" ایرلندی بود که آنرا بر اساس رقص سنتی و شناخته شده ایرلند " استپ دنس -4 " ساخته بود. رقصی که با " تایم دنس 5 " سنخیت داشت و ریشه‌های آن ظاهراً به موزیک باروک قرن هفدهم بر میگردد ( 6).
این رقص همچنین پیش از زمان معاصر ما توسط مهاجرین ایرلندی به کشور و قاره آمریکا نیز راه پیدا کرده بود و مردم آن سرزمینها هم ایرلندی‌های مهاجر را با این نشان و حرکات باز شناسی میکردند.
دیدن اجرای استثنایی آن در سال ۱۹۹۴ ، نزد عاشقان این رقص نام تازه‌ای را هم بر سر زبان‌ها انداخت : " مایکل فلاتلی -7 " . وی که ایرلندی - آمریکایی و پیشاپیش برجسته‌ترین رقصنده ایرلند بود، چهار سال بعدش ( در ۱۹۹۸) موفق شد با بجا گذاشتن رکورد خیره کننده ۳۵ ضربه پا در ثانیه! رکورد جدیدی را بثبت برساند. مایکل پس از آن رسما با القابی چون " لرد رقص - 8" ، " صاحب پاهای شعله ور -9" ، " ببر سلتیک - 10" و مشابه آن معروفیت یافت. وی زندگی هنری خود را با نوازندگی فلوت، هنرپیشگی ، اجرای برنامه‌های تلویزیونی ، کرگرافی و نویسندگی ادامه و گسترش داد.
تئاتر‌ها و صحنه‌های کوچکتر هم کم کم لازم دیدند که ریوردنس و تایم دنس را در گروه‌های کوچکتر موزیک و ارکستر اجرا کنند که هم دسترسی عامه به آن ممکن و هم جمع آوری یک گروه هنری شدنی تر باشد . یکی از اجراهای معروف آن را میبایست به خواننده و نوازنده پر آوازه " باب گلدف - 11 " نسبت داد.
گرچه در سال ۲۰۰۶ بزرگترین گروه رقص متشکل از ۱۱۴ رقصنده در جنوب انگلیس آنرا بنمایش گذاشتند (12).
برخی از خوانندگان این سطور ممکن است پس از مشاهده اجرای آن، ردیف و حرکات مشترکی از آن را در رقص‌های لزگی ، کردی ، عاشوری ، آذری و حتی ترکی ببینند، اما تحقیق و قضاوت در مورد همزمانی و اتفاقی بودن آن مجال بیشتری می‌‌طلبد.
***
