برای پدافند، پشتیبانی و پایداری ی شاهین نجفی، هنرمند ِ دلاور
و همه ی دلاوران ِ سربدار ِ میهن ِ بازهم مانده دربند
هنوز رُخ از رُخداد روی از رویداد نگشوده بودیم
آوای شکست ِ گادسیه ی ( قادسیه) نخستین
پیوستگی ی گسستگی گسل گردید
تا تازیانه ی تاراج بر اندام ِ هر رام
دام و دانه تاخته گردد
بام در دام فرو ریخت
تالار ِ تیسفون در تیراژه ی تیرگونی سرنگون
تاراج ِ تن و تندیس را
بر بار ِ شتران بستند
تا با کاروان ِ «غنمیت ِ جنگی» در پابوس ِ سنگ ِ سیاه
بازاری بیآرایند
تا پریساهای پردیس میهن را
زیر ِ رکاب ِ شتران
فرمانفرمایان ِ کام نوش
در درازای بیش از چهارده سده
بهتر از شیر ِ مادر
نوش جان کنند
پیش ِ نزدیک ِ واپسین شکست
راپرین ِ* بنفش را
در آونگ گاهی سه گوش
گوش بر کشیدیم چشم بر بستیم
تا پیشوای خردمندش را
در تالاری آبگینه ای نگاره ای نگارند
تا شیر ِ کهن جوانسال در احمدآباد
آرزوی آزادی را
در خواب ِ آفتاب به گور برد
سپس راپرین ِ سپید را سیاه
اندک آزادی را
گرفتاری گردانیدیم
در خاموشی ی فراموشی
پیشآمدهای پیپشگاه ِ هنگامه ها
گوش ِ آبی اش آب شد
گوش ِ سیاه در فراز ِ فَرَوَهَر
آه ناله های قرآنی می خواند
گوش ِ سُرخ کُرنش گزار فرود آمد
سنگ ِ سیاه آوای فرمانفرمایی را
بر تن و تندیس سنگ کوب گردانید
تا پیشه ی پیشینه را در کام بنوشد
باز هم خدا از پیکر ِ خویش برخاست
در پیکر ِ دشمن بزرگ شد
میکده های پُر از دهکده زیر ِ زین ِ مسجد،
مسلمانان ِ چپ نما و چپ های مسلمان
بر پیکر ِ پیکان ِ پرده های پنهان
بر فراموشی ی خاموشی
همگونی را آوای پُرکین ِ بدآهنگ گردانیدند
کوزه از می جام از باده تهی شد
رفتن بازگشتن، یافتن ریختن
پیوستن گسستن گردید
تا دیوان ِ دین ِ الله بدرآیند
دیوان های دیده ها را
بر دیوار به دار آویزنند
دیدارها را بر تارهای تارتنک (عنکبوت) بخُشکانند
آب ها را بر گردانند
تا خشکی گسترده بیابان بی کران گردد
امام ِ بیابان سالار ِ جنگ سالار
جهانگیر، خونروایی کند
تا بازماندگان، نیایشکُنان ِ دین ِ ناب ِ الله
در شورستان ها در آرزوی شیر ِ شتر
پی ی مَشکی آب بگردانند
تا شاهین بال بسته بر زمین
در غار ِ نجف دانه در لانه خشکاند
چونان ِ شهباز ِ زند سرانجامی بی فرجام بیانجامد
بدینسان هنگامه های نابه هنگام بر هنگام
هنگامه ی هنگام ِ فرجام گشته،
دیوان ِ دبیران ِ دلیر،
دیوزاده ها می گریزنند
دیو در پشت ِ دیدار ِ دیروز شکسته
رُخ از رُخداد، روی از رویداد ِ پگاه ِ فردا
پرده گشوده است
بام از دام، بم از غم برخاسته
رام جام، جام جم، جهان نما و سبزینه آذین
کیهان را می نوردد
تا خیزش ِ خجسته ی رستاخیز ِ میهن
سرو ِ سرسبز آزادی را
بر گسستگی ی سنگ ِ سیاه
و همه ی دیوان ِ اسلامستان ِ الله
پیروز گرداند.
*نگار ِ نگاه؛ انقلاب را به زبان ِ کوردی راپرین می گویند.
گوتنبرگ- سوئد
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
