به نام تو که ایستاد ه ای
****
تو فکر می کنی
چه می شود
آن که به شکل مرگ
تصویر ترا و
رویای مرا
به جهانی
مفلسانه می فروشد
نگاه کن
حس کدام چراغ
ا ز برای زمستان های تو می سوزد
هیچ کس
از داس تویی که
بر گشوده ای
پر نمی کشد
دست دریا و
آن توهم دشوارت
ما را
چه سود
این هزاره منفور
چرا نام کسی
به طلسم همیشه ای
خراب نمی شود
گذر به زلزله ای و
سقوط پرچمی
در باد های آینه
پس این استخوان ها ی خاطره
با لبان تو چگونه
زیبا نمی شوند
می بینی پدر
شب سنگین و
برفی که
دیگر
عاشقانه نمی با رد
باید برویم و
از تمام اندیشه های سرخ و
سیاه
عبور کنیم
ازاین تیغه های بهمن
دیگز چه می آید
فصل شاعران مرده و
نانی که پاره پاره
نواله می شود
چه ظلمتی به کوچه می آید
محمود معتقد ی
بهمن ۸۶
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
