|
|
اتحاد جمهوریخواهان ایران با پشتیبانی از تلاش های کارگران کشورمان در جهت ایجاد تشکل های صنفی خود، خواستار به رسمیت شناختن کنسوانسیون های سازمان بین المللی کار و منشور حقوق سندیکائی از طرف جمهوری اسلامی می باشد. ما از خواست کارگران و دیگر مزد و حقوق بگیران کشورمان در زمینۀ آزادی تشکیل سندیکاهای مستقل خود دفاع می کنیم و سندیکاها و دیگر نهاد های مدنی مشابه را از ملزومات اساسی گذار به دمکراسی و از پایه های اصلی استقرار جامعه مدنی می دانیم. ما همصدا با کارگران کشورمان خواستار تامین امنیت شغلی کارگران و حقوق و بیمه بیکاری، لغو کلیه قوانین تبعیض آمیز نسبت به زنان و تضمین کامل و بی قید و شرط برابری حقوق زنان و مردان در تمامی عرصه های زندگی اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و خانوادگی، ممنوعیت کار کودکان و اعلام روز اول ماه مه به عنوان تعطیلی رسمی هستیم | |
اتحاد جمهوریخواهان ایران فرارسیدن اول ماه مه برابر با ۱۱ اردیبهشت، روز جهانی کارگر را به کارگران و زحمتکشان کشورمان تبریک می گوید و بزرگداشت این روز تاریخی را ارج می گذارد.
امسال کارگران و زحمتکشان کشور ما درحالی به استقبال اول ماه مه می روند، که کشور ما در یکی از سخت ترین دوران اقتصادی در طی سه دهه اخیر به سر می برد. تشدید تحریم های بین المللی، سیاست های اقتصادی ویرانگر دولت و بالاخره فساد اقتصادی و رانت خواری های بی سابقه، بیش از پیش موجب تعطیلی واحدهای تولیدی شده اند. هزاران کارگر با خطر بیکاری مواجه هستند و هر روز تعداد بیشتری به خیل بیکاران افزوده می شود. کارگران شرکت ذوب آهن غرب کشور، کارگران کارخانه تولید شمش چدن، کارگران شرکت ذوب آهن کوره بلند، کارگران کارخانه آجر ماشینی در اهواز، کارگران کارخانه صنایع فلزی (شماره یک و دو) ایران، شهاب خودرو ، شرکت کشت و صنعت مهاباد، شباب غرب کرمانشاه، شرکت های بهمن خودرو و کاشی کسری، ... از جمله کسانی هستند که طی ماه های اخیر بیکار گشته اند. هنوز بیکار سازی های دیگری از جمله در ایران خودرو در راه است و در صورت ادامه تحریم ها، مسلما موج جدید اخراج ها پر شتاب تر نیز خواهد شد.
تحریم های بین المللی همراه با سیاست های اقتصادی مخرب دولت، هم چنین موجب افزایش قیمت مایحتاج عمومی مردم و تورم و گرانی بی سابقه شده است؛ امرار معاش را برای حتی کارگرانی که شاغل هستند، بیش از پیش دشوار گشته و تعداد پر شماری از آن ها به زیر خط فقر رانده شده اند. با اعلام ۳۸۹ هزار تومان به عنوان حداقل دستمزد در سال ۹۱، که به مراتب پایین تر از رقم خط فقر اعلام شده توسط خود دولت جمهوری اسلامی است، نشان دهنده عمق فقر و فلاکت حاکم بر زندگی بخش بزرگی از کارگران کشور ماست. عدم برخورداری کارگران از بیمه بیکاری از یک سو، رواج قراردادهای موقت کار از سوی دیگر، این مشکل را تشدید کرده و امکان پوشش دادن به نیازهای کارگران را بسیار مشکل تر از پیش نموده است. قراردادهای موقت یا کارهای بدون قرارداد، دست کارفرمایان را برای اخراج کارگران معترض هر چه بیشتر باز می گذارد و تهدید به بیکاری، امکان استثمار بیشتر کارگران شاعل و تاخت و تاز صاحبان کار به کارگران، بخصوص کارگران مهاجر را، هر چه وسیع تر می کند. نبود استاندارهای ایمنی و بهداشتی در محیط کار، کارگران را در معرض آسیب های مختلف قرار داده و شرایط آن ها را پس از حوادث ناشی از کار بیش از پیش دشوار می نماید.
کارگران کشور ما برای تامین حقوق اولیه و صنفی خود نیازمند سندیکا ها و اتحادیه هائی هستند که بتوانند خواست و ها و مطالبات آنان را نمایندگی و پیگیری کنند. در کشور ما نه تنها هنوز حق تشکیل سندیکا و اتحادیۀ کارگری به رسمیت شناخته نشده است، بلکه فعالین کارگری مدام در معرض تهدید و دستگیری قرار دارند و حتی امسال در آستانۀ اول ماه مه، فعالان کارگری مورد سرقت شخصی قرار گرفته و وسایل و اسناد مربوط به تشکل هایشان به تاراج رفته است. عدم برخورداری از آزادی بیان، سانسور و سرکوب فعالان جنبش های اجتماعی از جمله جنبش کارگری، یکی از مشکلات اساسی جنبش کارگری است. هنوز تعداد زیادی از فعالین کارگری در زندان به سرمی برند. کارگران کشور ما همچنان از حق داشتن تجمعات و تشکیلات علنی محروم هستند. اما با همه تضییقاتی که حکومت جمهوری اسلامی علیه آنان اعمال می کند، کارگران کشور ما مصمم هستند با ایجاد تشکل های مستقل خود از حق حیات خود دفاع کنند.
اتحاد جمهوریخواهان ایران با پشتیبانی از تلاش های کارگران کشورمان در جهت ایجاد تشکل های صنفی خود، خواستار به رسمیت شناختن کنسوانسیون های سازمان بین المللی کار و منشور حقوق سندیکائی از طرف جمهوری اسلامی می باشد. ما از خواست کارگران و دیگر مزد و حقوق بگیران کشورمان در زمینۀ آزادی تشکیل سندیکاهای مستقل خود دفاع می کنیم و سندیکاها و دیگر نهاد های مدنی مشابه را از ملزومات اساسی گذار به دمکراسی و از پایه های اصلی استقرار جامعه مدنی می دانیم. ما همصدا با کارگران کشورمان خواستار تامین امنیت شغلی کارگران و حقوق و بیمه بیکاری، لغو کلیه قوانین تبعیض آمیز نسبت به زنان و تضمین کامل و بی قید و شرط برابری حقوق زنان و مردان در تمامی عرصه های زندگی اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و خانوادگی، ممنوعیت کار کودکان و اعلام روز اول ماه مه به عنوان تعطیلی رسمی هستیم. ما همچنین خواستار توقف فوری پیگرد های قضایی علیه فعالان جنبش کارگری و آزادی فوری و بدون قید و شرط تمامی آنان در استانۀ اول ماه مه می باشیم.
اتحاد جمهوریخواهان ایران همراه و همگام با جنبش کارگری میهنمان، روز اول ماه مه را جشن گرفته و از برنامه های اول ماه مه در ایران و نیز از فراخوان شبکه سراسری «همبستگی برای حقوق بشر در ایران» در بزرگداشت روز اول ماه مه و مطالبات صنفی مندرج در آن پشتیبانی می کند و معتقد است فعالان کارگری در این مبارزه خود تنها نیستند. تمام فعالین جنبش های اجتماعی همراه و همپا با فعالان جنبش کارگری، برای به ثمر رسیدن این مبارزات و دستیابی کارگران به حداقل خواست های خود همراه آن ها هستند.
ما با آرزوی موفقیت برای کارگران و زحمتکشان میهنمان در تلاش برای دستیابی به حقوق برحق خویش، هم میهنان را به شرکت در تجمعات به مناسبت روز اول ماه مه و اعلام همبستگی با کارگران کشور مان فرا می خوانیم.
هیات سیاسی اجرائی
اتحاد جمهوریخواهان ایران
۹ اردیبهشت ۱۳۹۱ – ۲۹ آوریل ۲۰۱۲
نظرات خوانندگان:
شادباش با اتحاد نه متفرق
کاوه اهنگر 2012-04-29 15:41:53
|
این روزها که میرویم تا درسال جدید یکبار دیگر روزمان را یاداور شوم و انرا به جهت بهایی ارزشمندی که برایش داده ایم پاس بداریم از هرسو و از طرف تمامی گروه ها و سازمانهای سیاسی و مدنی و مدافع حقوق بشر و حقوق کارگران و بطور کلی اپوزسیون خارج از کشور سیل پیامهای محبت امیز که بسیارهم قابل تقدیر است جامعه کارگری را نشانه رفته و برای من که پنجاه سال درمیان انان زیسته و چهل سال افتخار نمایندگی و دفاع از حقوق انها را داشته ام از جهتی خوشحال کننده و از سوی دیگر توام با تاسف است که طی سی وسه سال حکومت جهل و جور و جنایت که بدترین وضعیت ممکن را برملت ایران و خانواده کارگری روا داشته و تنها دشمن ایران و ایرانی بوده وهست چگونه است که درپایان هرسال بطور متفرق پیامی برای یاداوری روزشان میفرستیم اما هرگز حاضر به اتحاد و تفاهم همگانی برعلیه اشغالگران تازیزاده نبوده ایم و یقینا این تفرقه و جدایی اولا بسود حاکمان جانی بر ایران میباشد و ثانیا در فردای ازادی نمتواند عامل یکپارچگی ملت ایران باشد و باردیگر به نقطه اول بازمیگردیم که از اشتباهات پیشتازان ان زمان یعنی سالهای اپتدایی پیروزی قیام باعث حسارات جبران ناپذیری شد که شاید تا چند نسل دیگر توان جبران انرا نداشته باشیم و من که خود درمتن ان دوران بودم ازاینکه یکبار دیگر دچار ان اشتباهات بشویم تشویش بسیار دارم و ازتمامی گروه ها و سازمانهای سیاسی و مدنی تقاضا دارم از جدایی و تفرقه بپرهیزید چون هدف ازادسازی ایران ازچنگال اخوندهای ساخت دست استعمار پیر میباشد و هرکس خون ایرانی دررگهایش جریان دارد با هرعقیده و مسلک با هم متحد شوید تا با سرنگونی حکومت اخوندی نشان بدهیم که ماهم میتوانیم و این تونستن را با اتحاد به انجام رسانده ایم.پیروز باشید.کاوه اهنگر فعال کارگری درتبعید |
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
