"هوس ترانه"

چنان گیرم تو را تنگ در آغوش
شرر از سنگ خارا بر فروزد

چنان ویران شوم در زلف تارت
چو هیمه در لهیب شعله سوزد

زما جز نامی‌ و خاکستری سرد
بر آن نارین بی‌ خارین نماند

اگر شوریده حالی‌ هم گذر کرد
بر آن بستر یکی‌ غنچه گذارد