حریق سبز

حریق سبز بود که از آشیانه ی خورشید
به خواب فلق زد
و چتر شعله ی صبح را به آسمان کشید.


- کجای حجم باور توست؟
فریاد زد از درون

باور کنم
که شعله های شب واپسین چارشنبه ی سال
مرا به سور خلق خواهد برد
و با غروب آتش و دود
حریق سبز، در غریو خلق
سرود صبح خواهد خواند؟

حسین دانائی
اسفند ۱۳۸۸‬