|
|
|
|
برف بود و بخارو بارشِ باران
باران از خشابِ زمین بود بر آبکشِ آبیِ آسمان، بارانِ رنگ رنگین کمانِ بارشِ بیخته بر گستره ی سپیدِ برفِ زمین بود. در سفرِ آب وُ آینه آب را خوردم آب را دادم آب را بغل کردم وُ در آینه خوابیدم به خوابِ آب رفتم آب مرا خورد. خواب بودو آب خواب بی خواب آب بی خواب آبِ بیدار شورِ آب شورشِ آب از حفره هایِ آبیِ آب رفتم آه ! این همه جنازه ی زیبا! همه را دیدم تک تک بوسیدم. چشم چشمِ آینه شد از درزِ خوابِ آب افتادم پدر مرا به دوشِ روشنِ آب انداخت ضجه زد: آب کافر است آب کافر است. آب بودو آینه خواب رفته بود آب بودو آب آب آب بود پدر آب بود کوه آب بود همه آب بود. مَرگآبِ "آبِ گرم"* مَرگآبِ "آستارا"* مَرگآبِ "میوسا"* مَرگآب می رفت وُ دستِ جهان را می بُرد. حسین دانائی ۲۲ اسفند ۱۳۸۹ ----------------------------- * "آبِ گرم" سمنان، رودخانه آستارا و میوسا (mjosa) دریاچه ی نروژ سه درگیری بزرگ من بودند با آب. رودخانه آستارا رفیق شاعر و هنرمند نازنین ام داوود کرمی را از من گرفت و بُرد. یاد او و همه ی قربانیان آب گرامی. نظر شما؟
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد |
|
