"اگر طبقه حاکم همراهی توده ها را از دست داده و دیگر" رهبــــر"نیست وفقط " حــاکــم" و دارنده نیروی قهر است, بدین معنا ست که توده هاِ عظیم خودرا از ایدئولوژی سنتی جدا کرده و دیگر به آنچه پیش از این باور داشتند اعتقادی ندارند و بحران درست در این نهفته است که, کهنه می میرد و نو نمی تواند زایش یابد و در چنین پس زمینه ای پدیده های بیمار گونه متعددی رخ می نماید."
" شکل گیری انسان" آنتونیو گرامشی..چاپ 1967 رم
9 مارس شهر رم به تسخیر " پرچم های سرخ" در آمد.کارگران و زحمتکشان متشکل ایتالیائی, از سرتاسر ایتالیا, از شمال تا جنوب, به همراهی احزاب مترقی وچپ, خود را به رم رساندند تا با ر دیگر میثاق برابری و اتحاد شان را با هم در خیابانهای رم به نمایش بگذارند و صدای اعتراضشان را به گوش دولتمردان ایتالیائی برسانند که این سرزمین ناهموار طبقاتی, فقط و فقط بدست توانا و نیرومند اردوی کار خواهد توانست طعم آزادی , آزادی کار , عدالت و دمکراسی را تجربه کند و تنها زحمتکشان هستند که قادرند از دستاوردهای مبارزاتی خود دفاع و پاسداری کنند.
میدان" رپوبلیکا" شاهد بهم پیوستن زنان و مردانی است که علیرغم اینکه چهره ها از خشمی فروخفته حکایت می کند اما شاداب به یکدیگر نیرو می دهند. می خندند و لبها اعتراض را باز گو می کنند.همه در کنار هم, ایتالیائی ها, آسیائی ها و آفریقائی ها, با چهره ها و خواسته های متفاوت اما باهم. انبوه خبرنگاران, فیلم برداران شبکه های مختلف خبری و پلیس, امروز پلیس دو وظیفه را بخوبی انجام داد. محافظت از سیستمی که از آن حقوق میگیرد, وپوشش امنیتی دادن به دهها هزار معترض به قوانین ظالمانه سرمایه داری که بخشی از همین نیروها را هم در بر می گیرند. از ابتدا تا انتهای حرکت امروز , هلیکوپتر نظامی, بر فراز مسیر راهپیمائی چون سنجاقکی پرواز می کند.
ساعت 9 صبح است. بعلت انبوه جمعیت شرکت کننده ," میدان رپولیکا" قادر به نفس کشیدن نیست. حرکت آغاز میشود و جمعیت به سمت خیابان" کاوور" سرازیر میشوند.از تمام شهرها شمال و جنوب ایتالیا , کارگران و زحمتکشان , با پرچم ها و آرم احزاب و سازمانهای چپ و مترقی و تشکل های سندیکائی اعلام حضور می نمایند
" ف.آی.او.ام" و چی.جی.ال" دو تشکل عمده و سراسری کارگران و زحمتکشان با همکاری و شرکت احزاب چپ و مترقی امروز در اعتراض به طرح ها و تصمیماتی که پشت درب های بسته گرفته می شود و در رادیو تلویزیون از آنها سخن گفته می شود و عملا هیج گشایشی از کار گره بسته این اردوی کارحاصل نمی نماید , به میدان آمده اند. بیشترین حضور تشکیلاتی را با نماد حزبی اش, " ریفونداسیون کمونیستی ایتالیا" امروز دارد. دیگر احزاب چپ بجز " حزب دمکرات " پی.دی" در برنامه امروز شرکت دارند. عدم شرکت حزب دمکرات " پی.دی" به خاطر گنجاندن مخالفت با حرکت قطارهای سریع السیر که بالا تر از سیصد و پنجاه کیلومتر سرعت در ساعت که قرار است بار حمل کنند است. طرفدارن محیط زیست و اهالی منطقه " سی زا" که مخالف هستند, می گویند : میتوان با همان قطارهای عادی حمل بار هم این موضوع را پیش برد و دولت سرمایه گذاری در دیگر مسائل را در دستور کارش قرار دهد.در شرایط حاضر, تشکل های سندیکائی و کارگری , به فضای بالاتری از حقوق صنفی وارد شده اند و کاملا با مشکلات پیچیده ای که دولتمردان ایتالیائی با آن درگیر هستند, حضورخود را نشان می دهند. تا کجا و چگونه قادرند ترمزی در مقابل نیروئی قرار گیرند که فراتر از دولت ایتالیا , در جهان بیرونی , نیروئی که تضمیم گیرنده برای , یونان, ایتالیا, اسپانیا, پرتقال است فائق آیند. حزب دمکرات معتقد است که با آمدن "ماریو مونتی" و برنامه هائی که دارد حداقل بلائی که بر سر یونان امده است در ایتالیا تکرار نشود.
امروز دیگر از کامیون های غول پیکر خبری نیست تا با تدارک ویژه ای با شرکت کنندگان همراهی صورت پذیرد. در تمام طول مسیر صدای سوت شنیده می شود. شعار ها در بلندگوهای دستی تکرار می گردد و روی پلاکاردها , انواع موضوعات مربوط به قرارداد های کار, اقامت مهاجرین, علیه راسیسم, در باره قانون بازنشستگی ومسائل کار و حقوق زنان...در تمام طول مسیر حضور طبال ها که با کوبیدن بر طبل ها فضای اعتراض را آهنگین می کنند دیده می شوند.ساعت ده ونیم, آن بخشی که توانستند خود را به میدان " سن جووانی" برسانند برنامه سخنرانی ها را آغاز نمودند. سیل جمعیت چونان رودی مواج و سرخ رنگ به سمت میدان " سن جووانی" روان است.آنها آرام و در کنار هم با گفتگو راه می پیمایند.انتها صف راهپیمایان هنوز قابل رویت نیست.
ساعت یک ونیم بعد از ظهر است. تقاطع خیابان منزونی ـ مرولانا که یک کیلومتر از میدان سن جووانی فاصله دارد , انبوه شرکت کنندکان در حال حرکت هستند.امروز خاطره پانزده اکتبر دوهزارو یازده که در همبستگی با اشغال وال استریت , رم چهره دیگری به خود گرفته بود, زنده شد. آن روز هنوز برلسکونی بر سر کار بود و نودو نه درصدی ها را تهدید به مجازات کرده بود. نمی دانست که بیست روز بعد خود خانه نشین خواهد شد. اما امروز فضای دیگری زحمتکشان آفریدند.آنها به سیاست های " ماریو مونتی" معترض هستند. ایتالیا, مشکلات عدیده ای دارد. چه نیروئی برای کشور هائی چون ایتالیا و... در جهان بیرون از واقعیت درون تصمیم می گیرد؟نماد ماکتی که به شکل اختاپوس" ماهی هشت پا" با آویزان کردن آدمک هائی از رهبران هشت کشور صنعتی جهان ,مخالفت خود را راهپیما یان با سیاست های فلاکت بار آنها ابراز می دارند. در یونان , دولتمردان سوسیال دمکرات,با چنگ انداختن به سرمایه که حساب های بانکی خود را در سوئیس و لوکزامبورگ انباشته کرده اند امروز با سیاست ریاضت طلبی بر گرده زحمتکشان , قدرت خود را نشان می دهند. زحمتکشان یونان با بیش از 20 بار اعتصاب د رسال 2011 و تظاهرات میدانی تا درب پارلمان خود را رساندند. خشونت و مقابله با زحمتکشان در یونان را اتحادیه اروپا, بابت تحمل ریاضت اقتصادی با پرداخت 170 میلیارد یورو کمک فعلا فیصله داده است. در اسپانیا روز 29 مارس اعتصاب عمومی اعلام کرده اند . حضور 500 هزار از کارگران و زحمتکشان در لیسبون پرتقال , همه نشان از بحرانی است که این کشور ها با آن درگیر هستند.در ایتالیا همه سعی می کنند با اهداف و بر نامه های متفاوت از هم به روز یونان گرفتار نشوند. پیام امروز کارگران و زحمتکشان همراه با تشکل های صنفی و سیاسی شان , مشارکت دادن هر چه بیشتر در برون رفت از فاجعه ای است که صدای زنگش شنیده می شود. بحران سرمایه داری وارد مرحله دیگری از تولید نیروی تقابل شده است. علیرغم وجود آزادی های نسبی برای فعالیت احزاب و سایر تشکل های صنفی ـ سندیکائی , کارگران و زحمتکشان می گویند هر وقت اراده کنیم قادریم خیابان را فتح کنیم.و دولتمردان را به پاسخ عملکرد هایشان واداریم. این شکل تا کجا و چطور خواهد توانست غلبه بر بحران نماید , نیاز به زمان خود دارد.
کاوه بنائی ـــ رم
