اعجازِ زن

صحرا . . .
و خورشید آتش زا . . .
اما
زبانِ زنِ مرطوب !

می‌لیسد رویای خار را
شکوفه می‌شکفد در سرپنجه‌هایش !
می‌لیسد رویای خاک را
چشمه می‌زند !
می‌لیسد
رویای خشکِ خردترین برگ را
بر شاخه می‌پرد!

و زن ؟
گم می‌شود در جنگل !