اخبار و گزارشات کارگری ۱۳ اسفندماه ۱۳۹۰

‍- نامه سرگشاده شیث امانی از زندان مرکزی سنندج در باره حداقل دستمزدها
- جاي خالي كارگران در ميان "شركاي اجتماعي"
- نامه اعتراضی اتحادیه کارگران ساختمانی، جنگلبانی، معادن و انرژی استرالیا
- گرامی باد 8 مارس
- کارگران را به مرخصی اجباری فرستاده‌ایم
- انجمن صنفی ملوانان بوشهر در آستانه تعطیلی است
**********
به رئیس شورایعالی کار
نامه سرگشاده شیث امانی از زندان مرکزی سنندج در باره حداقل دستمزدها
سرگشاده
ریاست محترم شورایعالی کار جمهوری اسلامی ایران
با سلام
احتراما به استحضار میرساند، نمایندگان انتصابی کارگران در شورای عالی کار مقبولیت و مشروعیت ندارند و آن نمایندگان انتصابی حق دخالت در سرنوشت طبقه کارگر ایران بویژه از طریق تعیین حداقل دستمزدها که در پایان هر سال براساس ماده 41 قانون کار به شکل سه جانبه گرایی که تمامی نمایندگان کارگران منتخب و منتصب دولت هستند تشکیل میشود و تعیین چنین حداقل های مزد توسط آن نمایندگان محکوم است و سزاوار و شایسته کارگران و خانواده های کارگری کشور نبوده و نیست و تعیین حداقل دستمزدها میبایست توسط نمایندگان واقعی کارگران که در مراکز کارگری با شرکت در مجامع عمومی و با رای مستقیم کارگران از طریق کاندیداتوری بدون دخالت دولت به عنوان منتخب نمایندگان کارگران بوده و حق تعیین حداقل دستمزدها را برای تمامی مزدبگیران دارند .
متاسفانه در دهه های گذشته فقدان نمایندگان کارگران در شورایعالی کار سبب شده به جای افزایش حداقل دستمزدها شاهد کاهش دستمزدها بوده ایم و در شرایط کنونی و سال پیش رو با توجه به تحریم های اقتصادی و سیاست های مالی و پولی و پرداخت ننمودن یارانه های تولید و سایر عواملی که منشاء همه ی آنها در یک استراتژی اقتصادی نامناسب بوجود آمده و موجب اخراج سازی وسیع کارگران شده است و در این راستا دولت به جای آنکه با رویکرد منطقی و با تغییراتی در استراتژی اقتصادی موجب حفظ تولید و نیروی کار و مانع اخراج سازیها شود، هیچ تلاشی ننموده است و با هجمه به قانون کار بنام اصلاحیه قانون کار تمدیدات و مخفی کاریهای که انجام داده است، زمینه های لازم را برای نئولیبرالیزه کردن قانون کار را فراهم نموده و در ماده 41 قانون کار، شرایط اقتصادی نامناسب را اضافه نموده اند تا به استناد به آن مانع دیگری بر سر راه افزایش دستمزدها بوجود آورده باشند، هر چند در گذشته هم اعمال شده بود و در چنین شرایطی که کارگران با تورم بالای 65% و تحریم های شدید اقتصادی و با آزادسازی قیمت های پیش رو، در حال حاضر یک کارگر نمیتواند با دستمزد یک روزش یک کیلو گوشت بخرد و با توجه به افزایش سرسام آور قیمتها نمیتوان خط فقر واقعی را برای مدت زمان کوتاهی هم تعریف نمود، احتمال میرود تصمیماتی که در آن شورایعالی کار در مورد حداقل دستمزدها همانند سالیان گذشته تحمیل شود، جوابگوی نیازهای معیشتی ما کارگران و خانواده هایمان نخواهد بود .
ما کارگران که خود بیشترین و زحمتکش ترین طبقه اجتماعی را تشکیل میدهیم و همه چیز ساخته ی دست ماست، ولی هر ساله دستمزدهای زیر خط فقر به ما کارگران تحمیل میشود، اما چرا ما کارگران حق یک زندگی انسانی همانند سایر انسانهای جامعه نداریم و هر ساله اقداماتی جهت هر چه بیشتر استثمار کارگران فراهم میشود .
دیگر صبر ما از این همه تبعیض و نابرابری و بردگی به سر آمده و جهت تعیین سرنوشت خودمان در پیمانهای دسته جمعی، متشکل و اعتراضات میلیونی خود را شروع و جهت حفظ و کرامت و حرمت انسانی خود و خانواده هایمان به اقدامات منطقی که در قوانین پیش بینی شده است دست خواهیم زد و این حق مسلم ما تمامی کارگران است .
شیث امانی - زندان مرکزی سنندج 30/11/90
برگرفته ازسایت اتحادیه آزاد کارگران ایران

جاي خالي كارگران در ميان "شركاي اجتماعي"
كانون مدافعان حقوق كارگر - در خبرهايي درمورد تغيير قانون كار و تعيين حداقل دستمزد براي كارگران كه در نشريات و خبرگزاري هاي رسمي مانند ايلنا، منتشر مي شود، از "شركاي اجتماعي" نام برده مي شود. منظور از اين شركاي اجتماعي نمايندگان كارگري، نمايندگان كارفرمايي و دولت است. خبرهايي مانند:
"رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی کار سراسر کشور از اجماع شرکای اجتماعی در خصوص 95 درصد از مواد قانون کار و برگزاری نشست های دو جانبه با کارفرمایان طی 6 ماه گذشته و پس از ارائه پیش نویس اصلاح قانون کار از سوی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی خبر داد..." (ايلنا، 5 بهمن 1390،کد خبر : 237419)
و يا:
"در مدت باقي‌مانده تا پایان سال جاری نشست‌های فراوانی بین نمایندگان گروه‌های کارگری، کارفرمایی و بعضا دولت بر سر تعیین میزان افزایش حداقل دستمزد سال آینده کارگران برگزار می‌شود. علاوه بر نشست‌های مشترک و 3 جانبه در شورای عالی کار، گروه‌های کارفرمایی و کارگری نیز مذاکرات و چانه‌زنی‌هایی را برای دستیابی به اجماع در گروه خود انجام می دهند. تلاش هر یک از اين گروه‌ها بر این محور استوار است که بهترین نتیجه و نزدیک‌ترین مصوبه نسبت به نظراتشان از شورای عالی کار بیرون بیاید." http://news.bazarekar.ir/01/Fa/DynamicPages/Page.aspx?nwsid=2881
اما وقتي به ميان كارگران مي رويد و از آنها در مورد قانون كار و حداقل دستمزد سوال مي كنيد، متوجه مي شويد كه خود كارگران بخشي از اين "شركاي اجتماعي" نيستند و نمايندگان خود خوانده يا انتصابي به جاي آنها، به نيابت آنها وبه نام آنها نظر مي دهند. گاه ديده مي شود حتا در تشكل هاي غيرمستقل كارگري كه به عنوان نماينده كارگران مطرح مي شوند، خود اعضا هم خبري از اين نظرخواهي ها ندارند.
آنچه در زير مي خوانيد نظرات برخي از كارگران است. كارگران و حقوق بگيران ساده يا متخصص، آگاه يا بي اطلاع از منافع طبقاتي؛ كارگراني كه قرار است براي آنها دستمزد تعيين شود و قانون كاري تدوين شود كه به اصطلاح از آنان حمايت كند. كارگراني كه تا كنون نتوانسته اند تشكل هاي مستقل خود را تشكيل دهند و نمايندگان واقعي شان اخراج يا به حبس هاي طولاني مدت محكوم شده اند ...
چند سوال ساده از كارگران پرسيده شده است:
1 - به نظر شما حداقل دستمزد سال 91 چه مبلغي خواهد بود؟
2 - به نظر شما حداقل دستمزد سال 91 چه مبلغي بايد باشد تا هزينه يك خانواده كارگري تامين شود؟
3 - به نظر شما چه بايد كرد تا حداقل دستمزد، متناسب با شرايط زندگي كارگران تعيين شود؟
4 - آيا مي دانيد قانون كار چيست؟
5 - به نظر شما بهتر است قانون كار چه تغييري كند؟
اين سوالات عموما در محل كار پرسيده شده است و كارگران به صورت فردي، گروهي و يا كتبي به آن جواب داده اند.
- حدود 60 الي 70 كارگر در گروه هاي 4 يا 5 نفره به اين سوالات پاسخ دادند. اين كارگران در بخش هاي مختلف مشغول به كارند. كارگران داربست بند، جوشكار، پروژه اي و...
در پاسخ به سوال اول اكثريت كارگراني كه مورد پرسش قرار گرفتند، حداقل دستمزد اعلام شده را بين 400 تا 450 هزار تومان برآورد كردند.
در پاسخ به سوال دوم، حداقل دستمزد مناسب را بين 800 تا يك ميليون و پانصد هزار تومان مي دانستند.
در پاسخ به سوال سوم، پس از حاشيه رفتن ها به اين نتيجه مي رسيدند كه چون ما كارگران با هم متحد و يك زبان نيستيم هيچ كاري نمي شود كرد.
در مورد سوال چهارم 90درصد كارگران از قانون كار هيچ نمي دانستند و لزوم آن را درك نمي كردند. ده درصد از سالهاي قبل قانون كار را مي شناختند و در برابر نابه هنجاري هاي محيط كار عكس العملهايي نشان داده بودند و به اداره ي كار شكايت كرده بودند، ولي طي 4 يا 5 سال اخير به دليل اينكه اداره ي كار بدون استثنا در اين موارد، وظيفه اش را حمايت از كارفرما و پيمانكار مي داند، اين ده درصد هم قانون و مواردش را به فراموشي سپرده اند، زيرا معتقدند قانون كار، كاربردي نيست و غير قابل استفاده است. كسي به خود زحمت نمي داد در باره ي آن اظهار نظر كند، چون اين قانون را ضد منافع خود مي بينند.
در مورد سوال آخر كه "چه تغييري را در قانون كار مي پذيريد" همگي مي گفتند: "هرگز هيچ تغييري به نفع ما صورت نمي گيرد." تقريبا همگي اعتقاد داشتند هر تغييري در قانون بخواهد صورت بگيرد حتما ضد منافع كارگران خواهد بود. اين نظر ناشي از ياس و نااميدي عميق از شرايط شان است.
وقتي اصرار مي كرديم كه بالاخره اظهار نظري بكنيد كارگران داربست بند ،همگي گفتند بايد اين تغيير به گونه اي باشد كه وضع زندگي همه ي كارگران حقوق بگير درست شوند و دلال ها و پيمانكاران و من پاورها بايد حذف شوند.
و برخي هم فردي . در زير چند نمونه از اين گفت وگوها آورده شده است.
كانون مدافعان حقوق كارگر - ۳ مارس ۲۰۱۲
لینک گزارش کامل: http://kanoonmodafean1.blogspot.com/2012/03/blog-post_03.html

نامه اعتراضی اتحادیه کارگران ساختمانی، جنگلبانی، معادن و انرژی استرالیا
به مقامات جمهوری اسلامی ایران
اول مارس 2012
به مقامات ذیربط؛
اتحادیه کارگران ساختمانی، جنگلبانی، معادن و انرژی استرالیا به این وسیله اعتراض خود را نسبت به نوع رفتار با فعالین کارگری در ایران که بطور مداوم توسط مقامات حکومت ایران مورد اذیت و آزار قرار می گیرند، اخراج و دستگیر می شوند، اعلام می دارد. جزئیات آخرین نمونه ها از این گونه رفتارها که اتحادیه کارگران ساختمانی، جنگلبانی، معادن و انرژی استرالیا از آن آگاه شده است به قرار زیر است:
1- رضا شهابی، خزانه دار و عضو هیئت مدیره سندیکای کارگران اتوبوس رانی تهران و حومه، بیش از بیست ماه است که در زندان بد نام اوین در بازداشت بسر می برد. او در 12 ژوئن 2010 بدون هیج اتهامی دستگیر شد. رضا بعد از حدود یک سال در 25 ماه مه 2011 در دادگاهی در تهران به " تبلیغ علیه حکومت اسلامی" و توطئه علیه امنیت ملی" متهم شد. در نتیجه بد رفتاری با رضا شهابی در زندان، وضع سلامتی او وخیم شده است. این نگرانی وجود دارد که او در نتیجه بدتر شدن وضع سلامتی اش فلج شود. رضا هم اکنون زیر نظر گارد محافظ برای عمل جراحی سخت در بیمارستان بسر می برد.
2- آقای ابراهیم مددی نایب رئیس سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، 3 سال است که در زندان بسر می برد. او در 30 نوامبر 2011 از زندان آزاد شد، اما در 7 دسامبر همان سال بطور غیرمنصفانه دوباره بازداشت شد. آقای مددی از ناراحتی چشم و دیابت رنج می برد.
3- آقای بهنام ابراهیم زاده عضو کمیته پیگیری برای ایجاد تشکل های کارگری و مدافع حقوق کودکان، در یک "دادگاه تجدید نظر" به 5 سال زندان محکوم شد. آقای ابراهیم زاده با اتهامات واهی اکنون 18 ماه است که در زندان اوین مجبوس است. او تحت شدیدترین فشار های روانی و جسمی قرارگرفته است.
4- اقای علی نجاتی در 12 نوامبر با اتهام واهی به زندان فجر دزفول منتقل شد. آقای نجاتی، عضو هئیت مدیره سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، پیش تر بر مبنای همین اتهام بی پایه، شش ماه را در زندان گذرانده بود. زمانی که او در زندان بسر می برد، اتهامات دیگری علیه او اعلام شد و با اینکه او در دادگاه اولیه ازهمه اتهامات تبرئه شد اما سپس به یک سال زندان محکوم شد. آقای نجاتی در حالی به زندان محکوم شده که از ناراحتی شدید قلبی رنج می برد. او به تازگی عمل جراحی قلب داشته است.
5 – شاهرخ زمانی در یکشنبه 15 ژانویه 2011 دستگیر شد. او در تبریز، شمال غربی ایران و در محل کار دستگیر شد. شاهرخ زمانی عضو هیئت بازگشایی سندیکای کارگران نقاش و تزئینات ساختمان است. تا کنون از جزئیات، دلیل دستگیری و ارگانی که او را دستگیر کرده اطلاعی در دست نیست. همچنین مشخص نیست که او در کجا بسر می برد. (در حال حاضر شاهرخ زمانی و محمد جراحی در زندان مرکزی تبریز محبوس می باشند- توضیح مترجم)
اتحادیه کارگران ساختمانی، جنگلبانی، معادن و انرژی استرالیا از جامعه جهانی می خواهد که از این فعالین حمایت نماید و نقض حقوق انسانی آنان را محکوم کند. تنها جرم این فعالین، حمایت از کارگران و تلاش برای بهروزی کارگران ایران است.
با احترام
ریتا مالیا،
رئیس ایالتی، اتحادیه کارگران ساختمانی، جنگلبانی، معادن و انرژی استرالیا-نیو ساوث ویلز
ترجمه و تکثیر از اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران

بیانیه -گرامی باد 8 مارس
مارس روز جهانی زن، روز مارش اعتراضی به نابرابری و زیردستگی زن در سراسر دنیاست. 8 مارس روز اعتراض به حق نیمی از انسانهای این دنیاست به تبعیضاتی که علیه آنان اعمال می شود و در جایگاه انسان درجه دوم قرارشان داده است. اعتراض نه به مردان جامعه، آن طور که فمنیسم می اندیشد، بلکه به سیستمهای حاکم بر جوامع که بر مبنای نابرابری و بهره کشی انسان از انسان و به منظور کسب سود شکل گرفته اند! در این دنیای وارونه نه تنها زنان، بلکه اکثریت عظیم مردان نیز از شأن انسانی تقلیل داده شده و به کارگر تنزل یافته اند که باید به سرمایه دار سود برسانند. از اینرو تنها زنان نیستند که از نابرابری و ستم در دنیای موجود رنج می برند، کارگران و همه انسانهای زحمتکش دنیا هم مشمول ستمگری اقلیت یک درصدیها هستند و به این خاطر سرنوشتی بسیار نزدیک از نظر اجتماعی به هم و راه حلی واحد دارند. گرچه اکثریت زنان جوامع متعلق به طبقه کارگر هستند و وضعیتشان بدتر از مردان کارگر است، اما بقیه زنان از طبقات دیگر اجتماعی به خاطر تبعیض جنسیتی در مقام پست تری نسبت به مردانشان قرار دارند و از اینجاست که با طبقه کارگر وضعیتی اجتماعا مشابه دارند. در نتیجه ، هر اعتراض اجتماعی به نابرابریها منافع اکثریت انسانها شامل کارگران، زنان، جوانان، کودکان و همه زحمتکشان را در خود دارد. این واقعیت در طول تاریخ جوامع طبقاتی همواره در جربان اعتراضات در کشورهای مختلف تکرار گشته است. و در دوره جدید از یک سال قبل در گستره ای جهانی و شدتی بی نظیر خود را نمایان کرده است. این مقطع تاریخی مهم برای طرح و پیگیری مطالبات زنان ایران می تواند نقطه امید باشد.
ما کارگران از مطالبات زنان دفاع می کنیم و در راه رسیدن به خواسته های مشترک متحد و هم پیمان با جنبش زنان هستیم.
انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه
جمعهایی از فعالین کارگری شهرهای سنندج و کامیاران
13/12/1390

کارگران را به مرخصی اجباری فرستاده‌ایم!
به گزارش مورخ13اسفندماه قانون،چندی قبل تعدادی از کارگران، شرکت صنایع ریخته‌گری که یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های قطعه‌ساز خودرو محسوب می‌شودو قطعاتی چون سیلندر، سرسیلندر، کاسه ترمز و ... تولید می‌کند، در تماس با خبرنگار قانون نسبت به کاهش تعداد شیفت‌های کاری این واحد بزرگ ابراز نگرانی کردند. کارگران صنایع ریخته‌گری ایران اعلام کردند که این کارخانه در گذشته نزدیک در 3 شیفت کار می‌کرد اما اکنون آن‌را به یک شیفت کاهش داده است. این کارگران با ابراز نگرانی از احتمال تعدیل نیرو و از دست دادن شغلشان ابراز امیدواری کردند که صنایع ریخته‌گری ایران به ظرفیت یک ماه قبل خود باز گردد.
در این رابطه احمد طاهری مدیرعامل صنایع ریخته‌گری ایران می‌گوید: کارگران درست می‌گویند اما بحث تعدیل نیرو در کار نیست و فقط تعداد شیفت‌ها را کاهش داده‌ایم.
وی با اعلام اینکه مشکلاتمان را به کمیته بحران استان اراک اعلام کرده و خواسته‌ایم به فریاد ما برسند می‌گوید: در نتیجه بحرانی که در قیمت ارز پیش آمد و در عرض مدت کوتاهی از 900 تومان به 2000 هزار تومان رسید قیمت مواد اولیه نیز بالا رفت در نتیجه قیمت کالاهای تولیدی ما بالا رفت.
مدیرعامل صنایع ریخته‌گری ایران با اعلام اینکه از سوی دیگر کارخانه‌های بزرگ خودروساز کشور نیز بدهی‌هایشان را به صنایع ریخته‌گری ایران نمی‌پردازند می‌گوید: بنابراین از یک سو با افزایش قیمت مواد اولیه در اثر افزایش قیمت ارز روبه‌رو شدیم و از سوی دیگر کارخانه‌های دیگر بحران‌زده شده‌اند و طلب ما را نمی‌پردازند در نتیجه توان تهیه مواد اولیه و ادامه تولید با‌‌ همان ظرفیت قبل را نداریم.
وی در مورد تماس‌هایی که کارگران صنایع ریخته‌گری ایران با قانون گرفته‌اند می‌گوید: تاکنون تعدیل نیرو نداشته‌ایم و شیفت‌های کاری را کاهش داده‌ایم. یک سری از کارگران را نیز به مرخصی فرستاده‌ایم تا بتوانیم مشکلات را حل کنیم، اما اگر خودروسازان قیمت‌ها را بالا نبرند و طلب‌های ما را نپردازند تعدیل نیرو اجتناب‌ناپذیر است.

انجمن صنفی ملوانان بوشهردرآستانه تعطیلی است
به گزارش ایلنا بتاریخ13اسفندماه،رئيس انجمن صنفي ملوانان استان بوشهر اعلام كرد: به جهت بی‌ثمر بودن فعالیت انجمن صنفی ملوانان بوشهر این نهاد صنفي یک سال است که به صورت نیمه تعطیل در آمده و اكنون در آستانه تعطيلي كامل قرار دارد.
امرالله رهنما در گفتگو با ایلنا ضمن بیان اینکه سه سال از فعاليت انجمن صنفی ملوانان مي‌گذرد، اظهار داشت: متاسفانه اعضای انجمن صنفی نتوانستند در خصوص مطالبات به حق و ابتدايي ملوانان در خصوص ساماندهي وضعیت حقوقی و بیمه‌ای کار مثبتی انجام دهند.
وی افزود: انجمن صنفی ملوانان هیچ بودجه‌ای دريافت نكرده است و تنها با بودجه شخصی كارگران اداره می‌شود.
رهنما با اشاره به اینکه این انجمن راهکار‌های بسیاری به مسئولان استانی و کشوری در خصوص حل مشکلات ملوانان ارائه داده است اظهار داشت: متاسفانه مسئولان توجه‌ای به پیشنهادات ما ندارند و فقط وعده رسیدگی می‌دهند.
او با بیان اینکه با تعطیلی کامل انجمن صنفی ملوانان مشکلات 8000 هزار ملوان بوشهری بیشتر خواهد شد عنوان کرد: هرچند به دليل شرايط موجود ما از حل مشكلات ناتوانيم اما حداقل كاركرد اين انجمن صنفي براي ملوانان اين بود كه مشكلات آنان طرح مي‌شد، اما با تعطيلي كامل اين نهاد صنفي امكان طرح مشكلات هم از ملوانان گرفته مي‌شود.
رهنما در خاتمه يادآور شد: حداقل دريافتي ملوانان بوشهري بعد از يك سفر دو ماهه 300 تا 400 هزار تومان است که متاسفانه این حداقل دریافتی با یک ماه تاخیر پرداخت می‌شود.
سیزدهم اسفندماه1390
akhbarkargari2468@gmail.com