رهبر ایران مسوول اصلی حبس رهبران منتقد باید آنها را آزاد کند

(۱۹ بهمن ۱۳۹۰) – کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران امروز با انتشار بیانیه ای گفت که رهبر ایران آیت الله علی خامنه ای باید فورا رهبران منتقد حکومت را که یک سال است در حبس غیرقانونی خانگی قرار دارند آزاد و به استفاده از روش های غیرانسانی و فراقضایی برای خاموش کردن منتقدان سیاسی خود پایان دهد.

امروز که حدود یک سال از حصر خانگی و بازداشت می گذرد کمپین یک گزارش چندرسانه ای* به همراه یک ویدیو و صفحه ای برای اقدام عملی از طریق نوشتن نامه برای آزادی میرحسین موسوی و مهدی کروبی کاندیداهای ریاست جمهوری سال ۸۸ و زهرا رهنورد را منتشر کرد که نام “گزارش یک آدم ربایی” را بر خود دارد.

هادی قائمی سخنگوی کمپین گفت: “باراصلی مسوولیت این حصرخانگی که در حقیقت مصداق بارز آدم ربایی است به دوش خامنه ای است. رهبر ایران فراتر از قانون اساسی ایران عمل می کند و دستگاه قضایی و اطلاعاتی کشور نیز تنها به عنوان ابزاری برای سرکوب در دستان وی به کار می روند که از مصونیت برخوردارند و هیچ احترامی برای قانون اساسی و دیگر قوانین قائل نیستند.”

حبس خانگی افراد یاد شده هم قوانین ایران و هم قوانین بین المللی را نادیده می گیرد. در قوانین ایران هیچ عنوانی برای موضوع حبس خانگی وجود ندارد. هر بازداشتی باید همراه با تفهیم اتهام و دادرسی دردادگاه باشد. اما مقامات قضایی ایران هیچ کدام از مراحل یاد شده را در خصوص خانم رهنورد و آقای موسوی و کروبی اعمال نکرده اند.

به علاوه، بازداشت شدگان به حقوق اولیه ای که معمولا برای زندانیان در نظر گرفته می شود، مانند ملاقات های منظم هفتگی، مراقبت های پزشکی متناسب با وضعیت سنی بازداشت شدگان و در نهایت دسترسی به وکلایشان هیچ دسترسی نداشته اند. ازآغاز زمان حبس خانگی هر سه تن کمترین دسترسی و ارتباط را با خانواده درجه اول خود داشته اند. این موضوع نگرانی زیادی را در خصوص سلامت فیزیکی و روانی آنها ایجاد کرده است. برای مثال در هفت ماه نخست بازداشت مهدی کروبی تنها یک بار به هوای آزاد دسترسی داشته است.



هیچ مقام ایرانی به صورت مستقیم مسئولیت حبس خانگی رهبران مخالفان را به عهده نگرفته است. اگر چه از گفته ها و نوشته های برخی مقامات این چنین آشکار می شود که آیت الله علی خامنه ای در نهایت مسئول دستور دادن برای بازداشت و ادامۀ آن بوده است.

در ۸ بهمن ۱۳۹۰ در مصاحبه ای با خبرگزاری نیمه رسمی فارس، محمدرضا باهنر معاون اول رئیس مجلس ایران گفت که در دستور بازداشت خانگی، علی خامنه ای تصمیم گیرنده بوده است.

هادی قائمی گفت: ” ادامه بازداشت های خانگی نشان دهندۀ ریای عمیق رهبران ایران است. از یک طرف آنها ادعا می کنند که الگوی انقلاب های عربی برعلیه دیکتاتورها هستند و از سوی دیگر اقدام به ربودن رهبران سیاسی منتقدان و نگهداشتن آنها در حبس خانگی می کنند بدون اینکه هیچ دادرسی عادلانه ای برای آنها در نظر گرفته شود.”

مجمع عمومی سازمان ملل در قطعنامه ای که در تاریخ ۳۰ آبان ۱۳۹۰ به تصویب رسید “نگرانی عمیق خود را از ادامۀ حبس خانگی چهره های منتقد حکومت” ابراز داشت.

درخواست برای آزادی سه شخصیت یاد شده طی هفته های گذشته در ایران افزایش یافته است. در تاریخ ۵ بهمن ۱۳۹۰ ۳۹ تن از زندانیان سیاسی با انتشار نامه ای گفتند که از تمام شهروندان آزادی خواه در سراسر جهان می خواهند که در خصوص انتخابات نمایشی و تقلبی پیش رو در اسفند ماه اطلاع رسانی کنند و به تلاش های خود تا آنجا که در توان دارند برای اطمینان خاطر از اینکه رهبران جنبش سبز در این ماه آزاد شوند ادامه دهند.

در۶ بهمن ۱۳۹۰، شیرین عبادی برندۀ جایزه صلح نوبل از این خواسته حمایت کرد و از جامعه بین المللی خواست که برای آزادی رهبران منتقدی که تحت بازداشت خانگی هستند تلاش کنند.
در ۱۸ بهمن ۱۳۹۰، فرزندان موسوی و کروبی از همه ایرانیان و جهانیان خواستند که «پژواک صدای حق خواهی» آنان باشند.

کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران از همه کنشگران بین المللی که به دولت ایران دسترسی دارند می خواهد که آنها را تشویق به آزادی آقایان موسوی و کروبی و خانم رهنورد کنند. به خصوص کمیسیاریای عالی حقوق بشر خانم ناوی پیلای و دبیرکل سازمان ملل بان کی مون باید از مقامات ایرانی بخواهند که به بازداشت خانگی غیرقانونی و غیرعادلانۀ منتقدان شناخته شده
حکومت پایان دهند.

میرحسین موسوی و مهدی کروبی دو کاندیدای ریاست جمهوری سال ۸۸ همراه با زهرا رهنورد، همسر آقای موسوی که وی نیز از منتقدان حکومت به شمار می رود از ۲۵ بهمن ماه سال ۱۳۸۹ و زمانی که برای تجمعی در حمایت از بهارعربی درخواست مجوزکردند در حبس خانگی به سر می برند. فاطمه کروبی از فعالان سیاسی و همسرآقای کروبی نیز مدتها در حبس خانگی بود اما برای مراقبت های پزشکی پس از چندین ماه حبس خانگی را ترک کرد.

در جریان ملاقات کوتاه دخترمیرحسین موسوی که در تاریخ ۱۶ شهریور ۱۳۸۹ انجام شد، وی به دخترش گفت که اگر می خواهند فهمی از وضعیت او داشته باشند باید کتاب “گزارش یک آدم ربایی” نوشتۀ گابریل گارسیا مارکز را بخوانند که ماجرای آدم ربایی جمعی از چهره های برجستۀ کلمبیایی توسط کارتل موادمخدری پابلو اسکوبار بود. عنوان پروژۀ چندرسانه ای و ویدیوی کمپین الهام گرفته از این سخن آقای موسوی و نیز کتاب گابریل گارسیا مارکز است.

قائمی گفت: ” وقتی شخصیت های سابقه دار و شناخته شده ای که در درون حاکمیت ایران رشد کرده اند وصاحب مناصب عالی بوده اند این چنین اسیر رفتارهای فراقضایی و غیرانسانی می شوند، سرنوشت زندانیان عقیدتی که از چنین سابقه ای برخوردار نیستند و اسیر ماموران اطلاعاتی و قضایی هستند می تواند بسیار وخیم تر و ناگوارتر باشد.”

کمپین همچون دفعات دیگری که تقاضای آزادی زندانیان عقیدتی و این سه تن را کرده است، خواستار آزادی همه زندانیان عقیدتی- سیاسی است که برای ابراز مسالمت آمیز عقاید و نقطه نظراتشات هم اکنون در زندان به سر می برند.